Het winterseizoen is vollop aan de gang en dat betekent evenveel als het volgende seizoen komt razendsnel dichterbij. Gezien de vroege selecties en fysieke test voor EK en WK 2012 mag er met training niet geaarzeld worden. Begin februari moet de fysieke test afgelegd worden en nauwelijks een maand later worden de selecties al gelopen. Op zich ligt me dat goed, aangezien ik niet liever doe als trainen in de winter. Liever trainen in de winter dan in de zomer, liever warm gekleed in de koude, in het donker dan op warme dagen waar de zon vol op je hoofd staat en waar terrasjes gevaarlijk lonken. Helaas blijft de achillespees af en toe opspelen, en dat gaat stilan toch wel wat bezorgdheid wekken. De internationale kampioenschappen mogen dan nog ver weg zijn, de selecties zijn dat niet. Eigen trainingen doe ik nog steeds niet (al oneveer 2 maanden). ik ben wel ongeveer elke dag aan het sporten, tot geregeld 2x per dag. Conditietraining geven aan de rekruten, looptraining aan hen, looptraining aan klanten in het weekend, mountainbiken ter vervanging van looptraining,... En wat militaire oriëntatiewedstrijden. Ik merk dat de algemene conditie niet slecht is, maar hier en daar kom ik wat tekort, en dat hoop ik snel te kunnen inhalen, maar daarvoor moet ik op mijn pees kunnen vertrouwen. Het plan is om de conditie met alternatieve trainingen zo goed mogelijk op peil te brengen (oa MTB en krachttraining voor de benen), intervals met de fiets, en het lopen wat beperken met korte sessies met wat snelheid en looptechniek om de soeplesse erin te houden en om op die manier toch de opgebouwde conditie zo snel mogelijk te kunnen transfereren richting lopen...
Topregisseur Hollywood betrokken bij Safari-joggen
Wij die dachten eens lekker een reportage te gaan maken over het Safari-joggen werden op onze beurt gebruikt voor andere doeleinden, zijnde het witte doek. Hoewel we geen enkele camera noch regisseur gezien hebben wijst alles erop dat het hele boeltje Safari-joggen een regelrecht opgezet spel is met Hollywoodiaanse plot. Geen enkel cliché bleef onbenut.
Het begon al bij het verzamelpunt, waar één van onze medejogsters bij wijze van ideaal camouflagepak een fluoroze pet en dito shirt aan had getrokken. Na amper 20m lopen zagen we al een eerste wild dier, een vos. Een retestrak begin, kwestie van van meet af aan wakker geschud te zijn. Weg slaapoogjes. In de komende kilometers, de duisternis trok slechts traag weg, zagen we nog een handvol herten op grote afstand. Helaas zagen zij ons ook en, schuchter als ze zijn, namen ze al snel de biesen.
De dieren hielden zich verborgen, beschut tegen regen en wind. De heide was doods ens til, de enige dieren die we zagen, zagen we in het bos. Rob, onze gids, toverde het ene excuus na het andere uit zijn hoed. "Normaal laten ze zich beter zien," was er één van. Je kon voelen dat hij wat gegeneerd was. Ik trachtte hem alle druk te ontnemen door te zeggen dat dat wel in orde zou komen, dat, zoals in de meest kleffe Hollywoodfilm, alles op het einde wel goed zou komen. Het clichéverhaal kent een blitsstart die de kijker kriebelt waarna het 80' lang wachten is op noemenswaardige gebeurtenissen, enkel bang en hoopvol afwachten, met om de 15' een glimp, een sprankeltje hoop. op het einde, zo origineel is zo'n Hollywoodregisseur wel, komt alles wel goed. Iedereen gelukkig. Chicmovies, simpeler kan niet.
En dan, plots, na goed 14km rennen, 14km hardlopen, zagen we een hert uit het bos komen, de heide op. Oh, het zijn er 4, en daar nog één...en plots stapte zowaar een roedel van 30, 50 tot 70 herten de heide op. De regisseur had ons zodanig lang laten wachten dat we de hoop hadden opgegeven, en net op dat moment slaat hij toe. De bronsttijd mocht dan al wel over zijn, twee mannetjesherten gingen nog met elkaar op de spreekwoordelijke vuist. Langzaam gindgen we verder, en de roedel liep nog een tijdje voor ons uit. Dit had zelfs gids Rob nog nooit gezien.
We sloten onze tocht af na 18km, door- en doornat, kregen van Rob nog een sportdrankje aangeboden, en gingen ons dan in het sporthotel Papendal opwarmen in de wellnessafdeling.
Voor al wie sportief én natuurliefhebber is, een aanrader van formaat: Logeren in het Nederlands nationaal sportcentrum, en luxueus sportcentrum waar alles in het teken van topsport staat, gecombineerd met 2 uurtjes joggend wild spotten en nadien lekker opwarmen in de wellness, beter dan het doorsnee wellnessweekendje als je't mij vraagt...
