|
Op een zondag die een uurtje langer duurt dan een andere vindt een mens al eens de tijd om een aantal dingen even te beschouwen. Terwijl ik vorige week met m'n atlete Renata naar de marathon van Amsterdam ging was het jong supertalent van de oriëntatiewereld Yannick Michiels in China lopen. In ons Belgisch oriëntatiewereldje heerst al jaar en dag de overtuiging dat we als eenvoudige Belg niet echt ver kunnen geraken in deze sport, daar wij beperkt zijn door de kleine oppervlakte bos die ons land rijk is, en de lage oriëntatietechnische kwaliteit van onze bossen. Dat we wat meer succes zouden kunnen boeken op de stads- en parkwedstrijden wisten we al wel, maar om nu echt te geloven dat we op wereldschaal potten konden breken, neen dat niet. Tot de komst van Yannick Michiels en zijn steile opgang. Op 20-jarige leeftijd besloot hij alles op alles voor deze onbekende sport te zetten. De gek! een sport waar geen geld te rapen valt, hoe kan je je daar nu als een ware prof in storten? In 2012 stak hij voor't eerst z'n neus aan't vensters door op een wereldbeker top 5 te halen en zich tussen de wereldtoppers te vestigen. Op basis daarvan mocht hij naar China (2012) alwaar hij bevestigde. Inmiddels zijn we een jaar verder en heeft Yannick al massa's prachtige resultaten neergezet op grote internationale wedstrijden, een 12e plaats op het WK dit jaar, en afgelopen week behaalde hij overwinningen en een tweede plaats op diezelfde PWT in China. Straf toch, wat ambities en overgave met een mens kunnen doen. Yannick heeft overigens van 'De Atleet Yannick Michiels' een pagina aangemaakt op Facebook, in zijn weg naar zijn droom, goud op een wereldkampioenschap. Duizend keer heb ik gezegd dat dat te hoog gegrepen is. Wel, het is het niet! Ik moet mijn mening herzien.
Net zoals Yannick met zijn doel bezig is, zag ik deze week onder mijn eigen volgelingen even lovenswaardige resultaten, overwinningen op ieders maat. Renata liep vorige zondag haar marathon in 3h56'26. OK, ze heeft haar doel van 3h52 niet gehaald, maar beet wel mooi 10' van haar tijd af en sprak direct na de meet al de volgende magische woorden: "Volgend jaar opnieuw!" Degenen die dat zo kort na de meet zeggen zijn schaars! Het mooiste aan de marathon? "De voorbereiding," zei ze. Net zoals ik het zelf ervaren had, zo ook voor Renata. de gestructureerde training, de gestage progressie, de overgave, het leven naar dat doel, en de conditie die je steeds beter voelt worden waardoor je gemakkelijk loopt dan ooit tevoren, dàt is het plezier van de marathon. Nogmaals proficiat met je resultaat en je hele training, Renata!
Daags na de marathon zag ik me door spierpijn genoodzaakt om de trainingen vanop mijn fiets te geven  . Ook daar zag ik niets dan persoonlijke overwinningen! Een groepje loopsters met Elisabeth, dat vorig jaar langzaam van nul km begon loopt intussen non stop een uur en is net begonnen met duurtempo-interval. 5x 4' tempo lopen bijvb. Fantastische overgave. Niet meer zomaar wat joggen, maar doorbijten en harder gaan. Uit hetzelfde zootje vriendinnen doet Muriel er een schep bovenop door haar tempo's aan 5'/km af te werken en na de training nog 4km te gaan bij doen. De loopmicrobe zit goed in haar hoofd (doel, marathon, maar daarvoor moet ze van de trainer eerst meerdere 10miles en 21km's doen). De start-to-runners gaan ook op hun beurt lekker vrolijk op hun elan door. Quasi zonder dat ze er zich zelf van bewust zijn kunnen ze na 4 weken plots bijna 30' lopen. Vorige week leek het nog of ze 3 à 4' aan een stuk konden lopen, maar als je dan plots 30' met enkel heel korte pauzes gaat houden, dan ben je zo aan 30' non-stop lopen. Knap toch, van onze 60-plussers en co . En last but not least. Carine wil in conditie geraken en moet echt van nul beginnen. Gezondheid op een laag pitje, wat fysieke klachten en extra kilo's die daarmee gepaard gaan. Kortom, de moeilijkste situatie om uit te starten. Als iemand als zij me contacteert ben ik steeds weer blij dat ik sportief, mager en zonder aanleg voor blessures geboren ben. ik weet dat zij meer obstakels kan tegen komen, een opspelende rug of andere lichaamsdelen, een progressie die niet zo snel gaat, de kilo's die er niet zo snel afvliegen als ze droomt. Met andere woorden, ze begint aan een hele karwei, en ik als coach ook. Maar ze gaat ervoor, dus ik ook ! Zij heeft een crosstrainer thuis in leen, inbegrepen in een bijhorend trainingsschema en begeleiding. Bij elke training stuurt ze me wat ze gedaan heeft. Waar Yannick 3x per dag traint is voor Carine 3x3' op de crosstrainer een even grote overwinning en inspanning. Je moet alles geleidelijk opbouwen, weet je wel. En dan krijg je plots een sms van een ontzettend goed geluimde Carine die meldt dat ze zomaar eventjes ipv 3x3', 3'x6' op de crosstrainer heeft gestaan en een dubbele reeks versterkende oefeningen heeft gedaan. Chapeau!
That's all folks
Sportieve groet,
Bart
27-10-2013 om 00:00
geschreven door Bart Delobel 
|
