09-05-2010 om 21:44 geschreven door Bart Delobel  

Triomf Triomf!






Gisteren vond de schifting van het militair kamioenschap plaats in Hechtel. Ik wist al langer dat ik het militair kampioenschap AL WEER niet kan mee lopen. Spelbreker is het EK (EOC) dat tijdens dezelfde week plaatsvindt, net als 2 jaar gelden, bij het vorige EK. Vorig jaar was er dan wel geen EK, maar toen zat ik vast in de sportschool van Defensie (school is les, een geen tirlantijntjes zoals kampioenschappen). Op die manier heb ik al vele kampioenschappen aan mij zien voorbij gaan, nochtans zou ik nog wel graag enkele militaire titels op mijn naam schrijven. Het is alleszins mijn ambitie om één van 's lands beste, militaire oriënteurs van mijn generatie te zijn, en als dat niet kan door titels te rapen, dan moet ik me elders tonen. Op de militaire aflossingen bijvoorbeeld, zoals vorige week op de Autmans. Of op de schiftingen ...

Ik had al lang in mijn achterhoofd geprogrammeerd om, ook al is de wedstrijd volstrekt onbelangrijk, op de schifting te tonen tot wat mijn hoofd en benen in staat zijn. Na afgelopen donderdag als slotloper de Autmans in de wacht te slepen en na de goeie benen en het goede hoofd van de Tiomila afgelopen zondag had ik er goeie moed in. Nochtans had ik dinsdag niet op een inspanning gekeken. Een lichte mountainbiketocht van 90', een sessietje krachttraining van 30' en een half uurtje loopoefeningen met veel loopsprongen vulden mijn dinsdag. De loopsprongen hadden vanwege de vele explosieve en excentrische oefeningen serieuze spierpijn bovenaan in mijn kuiten teweeggebracht. En toch leek de opwarming heel losjes te gaan. Mijn concentratie was er weliswaar net iets te laat bij, wat zoveel betekent als onderweg naar post 1 in de fout, ik verlies er 30" . Daarna maak ik nog 2 miserige foutjes, aan post 5 en 6, van 10" en 25". Op't einde van de wedstrijd bracht een andere loper me nog even van mijn geconcentreerde melk door mij aan te spreken en daar laat ik nog maximum 2x 30" liggen. 2' kon er eventueel af, al was dat het maximum. De benen draaiden lekker, al kon ik niet echt hard doorduwen... gewoon heel vlot rollen en hollen. Er was dus toch een beetje vermoeidheid in mijn lichaam gekropen.  48'50 op 9km en 5'25/km was het resultaat en dat leverde me 7' voor de 2e op en een kilometertijd die net iets sneller was dan de winnaar in de andere reeks (Geert Simkens). Opdracht volbracht quoi!
Na de middag maakte ik zoals vaker gebruik van in de omgeving van Leopoldsburg te vertoeven om op de mijnterril van Beringen te gaan trainen. 4x liep ik de steile kunstberg op, en wel recht omhoog op de steile kant. De 3e keer leek de vermoeidheid de bovenhand te nemen, maar een nieuw blikje adrenaline dreef me de laatste keer vlotter naar boven dan voorheen. Een dag vol goed gevoel!
Komend weekend staat er een middellange en een lange wedstrijd op het programma, en wel in mijn huidige thuisbasis Arlon. Ik hoop op alweer een goed hoofd en dito benen, en dan kort het af richting EOC...

De uitslagen vind je hier http://milolbe.o-crew.com/uitslagen2010.html

06-05-2010 om 21:24 geschreven door Bart Delobel  

Na jaren als startloper gefungeerd te hebben voor IF BRAHE mocht ik deze keer eens een ander been lopen. Geen hectische massastart in het duister. Binnen de ploeg werd er wat gepuzzeld wie welk been zou lopen, en ik kreeg het laatste been, dat van 17km. Na de beruchte lange nacht (ook 17km, maar bij nacht en zonder forking) toch wel een erg prestigieus been. Zaterdag deden we nog een training en in de douche raakte ik aan de praat met een oudere, afgetrainde Zweed. Hij sprak me toe: "Ah, last leg, that's the one for brave men." Ik wist hoe laat het was.
Onze ploeg kon geen foutloos parkoer afleggen (Fredrik Portin met ademhalingsproblemen, de lamp van Wouter Leeuws liet hem al na 2 posten in de steek... en dat in de lange nacht van 17km, andere met teveel fouten...) wat maakte dat ik niet super opgepept van start ging. Ik nam het rustig op, een kalme start, 't is tenslotte voor 2 uur. De eerste post ging wat aarzelend. Naar de tweede kon ik tijdens een lange doorsteek geen kaartcontact houden waardoor ik 1-2 minuten verloor, maar nadien liep het quasi foutloos. De benen draaiden erg gemakkelijk en mijn hoofd was heel geconcentreerd .Al was het veelvuldig plooien van de grote kaart soms een ordeverstoorder in mijn hoofd. Aan de kaartwissel, na 12km, voelde ik me nog erg fris en opgewekt. De ploegmakkers moedigden me aan en ik had er veel plezier in. Op de nieuwe kaart stond de laatste post van het eerste deel opnieuw opgedrukt, geen startdriehoek dus, en dat bracht me in de war. Ik ging erdoor twijfelen, des te meer omdat een andere loper uitgerekend aan de kaartwissel het lint naar rechts volgde, alsof het een verplichte doorgang was. Wat hij daar ging doen, weet ik niet, maar feit is dat de verwarring in mijn hoofd erdoor nog wat groeide, en in die laatste 5km bleef ik voortdurend denken:"heb ik nu een post overgeslagen? Neen toch?!" Deze ordeverstoring bracht enkele foutjes mee in de slotkilometers, helaas, maar al bij al was ik tevreden. Fysiek heel goed stand gehouden over die 17km en een tiental plaatsen gewonnen.

Op naar de volgende... 

04-05-2010 om 14:00 geschreven door Bart Delobel