Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
31-03-2012
Zo vrij als een vis of toch geketend
In een periode waarin het ik een sleutelpositie bekleedt, zou men verwachten dat samen met die cultus van eigenbelang en eigenwaan ook de vrijheid een zeer hoge vlucht neemt. Niets is minder waar, terwijl men om vrijheid schreeuwt, omgordt men zich met strakke ketenen.
Ik word er zo moe van, zo moe, zelfs mottig. De Vlamingen willen... De hardwerkende Vlamingen kozen... De echte Vlamingen zijn het beu...
Telkens ik per ongeluk met deze aberraties en obsessies in contact kom, krijg ik beelden van de invallende Hunnen voor de geest. Dan herleef ik de unieke beschrijvingen van Louis Paul Boon in zijn groot Geuzenboek. Vette geestelijken die hun slachtoffers aan een zwaaiende ketting levend boven een vuur braden en ander fraais. (klik even aan: Het Geuzenboek - Louis Paul Boon (1979) - BoekMeter.nl en natuurlijk: ::Bibliografie:: De achterban van dit verschijnsel maakt me ziek en zwaar depressief. Tegen deze stroom ingaan lijkt wel met enkele zandzakjes de Mississippi te moeten afdammen.
Mag ik het nog eens zeggen, ik ben ook een Vlaming. Of ik een echte ben weet ik niet, maar de mij gekende voorouders leefden al in Vlaanderen. Wat moet ik meer... Ik hou enorm veel van de landschappen inde letterkundige beschrijvingen van Vlaanderen, geschreven en geschetst door onze grote kunstenaars. En ik zie met afgrijzen hoe snel die schoonheid en rijkdom wordt opgeslokt door privaat bezit en verterende geldgier.
Mijn nieuwe kennis: Michael Parenti die over al die zaken zoveel meer weet en geschreven heeft, zet een paar puntjes op de i. Op het einde van de tekst die u hier kan aantikken, schrijft hij iets dat ik al een tijd geleden ook neerpende, wat een opsteker. Lees daarom : "Superatriotism"
Good things happening in Venezuela! by Michael Parenti.
Whaw!!!!
Wat een kennismaking. Overdonderend!
Hoe komt het dat ik dat nog niet zelf gezien had? Ja, ik wist al wel een klein beetje vermits ik verslaafd ben aan informatieve programma's. Maar die zijn zeldzaam, en als ze op een laat uur op het scherm komen dan zien we wel toestanden, soms vreselijk schrijnende toestanden, die ons overstuur maken, maar van het raderwerk dat die miserie misbruikt, zelfs vaak laat groeien, vernemen we blijkbaar bijzonder weinig. Bij de eerste zinnen, waarin Parenti vertelt over zijn ontmoeting in het vliegtuig met een dame uit Venezuela meent men het waanzinnig geraaskal van de believers en slippendragers van het rechtse kapitalisme, vermomd als verdedigers van de werkende mens, te horen. Dezelfde leugens, dezelfde verwijten, dezelfde hebzuchtige gedrevenheid...
Vroeger vernam je tijdens een college de naam van een wetenschapper of een filosoof of een socioloog of wat dan ook en dan kon je op stap gaan naar de bibliotheek. Na lang zoeken vond je, soms, soms niet, wat je zocht. Heel dikwijls kon je dan in de leeszaal nota's nemen en in bepaalde gevallen het werk ontlenen. Nu even zoeken op het internet, wat gaan rondneuzen bij bekende bronnen en een wereld aan informatie ligt aan je voeten. Ja, internet is wel wat meer dan de mogelijkheid om koopjes te ontdekken. Voor wie meer inzicht wil krijgen in het gedachtengoed van Links is de website van de PVDA een aanrader. Vanachter je bureau kan je op hun webwinkel lectuur bestellen die je niet overal vindt.
Gemakkelijk gezegd, maar... Toen ik, zovele jaren geleden uit nieuwsgierigheid, als kersverse Nielenaar, een meeting van het kersverse A.L.R. (actiecomité Rupelstreek) dat zich inzette voor het behoud van het Nielse Broek bijwoonde, was ik getuige hoe de toenmalige socialistische reizende ster W. Somers en de gevestigde waarde, burgemeester A.Weyn, de mannen, de jongens van het A.L.R. met politiek vakmanschap zaal Enting probeerden uit te vegen. Hoewel wij door toedoen van de burgemeester in deze Rupelgemeente een job bekomen hadden en er als tegenprestatie ook komen wonen waren, en wij overtuigd Links dachten, kreeg mijn groene adrenaline de bovenhand en nam ik het in volle zaal op voor dat groepje toffe mensen. Eddy en Eric Steur, Ward Bosmans en nog een paar anderen, het is zo lang geleden. Van lidkaarten was geen sprake, wel van enthousiasme en inzet. En er was enorm veel inzet nodig en ook durf. Om de plannen van een zo machtige opposant in die tijd te dwarsbomen was er veel moed nodig en wij wonnen die strijd; Vandaag kan men in en rond dat mooie Nielse Broek wandelen. Men is het vergeten, ik niet! Respect voor de natuur, voor het leefmilieu, voor de mens bestond toen niet, toch niet in deze streek. De werkmens was meer gewoon, hij kon tegen een stank en veel stof en vergif ziet men niet... A.L.R. redde de kleiputten in Niel van opvulling met allerlei smeerlapperij. Ook daar was veel, zeer veel inzet voor nodig en moed en wij kregen trappen onder de gordel en werden bespot en geminacht, het mag gezegd. In dat A.L.R. zat er in Niel een Socialist. En die drong zich ondanks de tegenwerking van achter de schermen door in het partijbestuur. Midden in de woestijn had ik met mijn tussenkomsten meer succes kunnen boeken, ik was een vreemd wezen, ik sprak over Socialisme met vuur en vlam en tegelijkertijd was ik een beschermer van wat gras en een bloempje. Wat een nonsens en ik zat mijn kas op te vreten. De putten werden niet opgevuld en vandaag hebben de vissers er een paradijs en de wandelaars een prachtige maar niet ongevaarlijke wandeling. Dat realiseerde A.L.R. niet ik, niet hij maar wij. Langs de stinkende Rupel leunden de kleine, werkmanshuisjes, op en tegen elkaar, een levend bewijs hoe de ondernemers hun werklieden "verzorgden". Denker, filosoof en stedebouwkundig-archtict Hugo Lejon tekende ontwerpen voor de hele site. Toerisme, ontspanning, werkgelegenheid kreeg in een opkuis en opwaardering met heel veel respect voor de nog gebleven bewoners een nieuwe unieke kans. A.L.R. vocht als een leeuw en richtte tentoonstellingen in die de reuzen uit het gelaag met handen als koolschoppen zo sterk en groot, in tranen deden uitbarsten. Maar de overheid, nog altijd dezelfde, veegde, een project dat door deskundigen bewonderd werd, met een sneer van tafel. Ze begrepen er geen kloten (ballen) van. Nog even en er blijven alleen nog twee permanente tentoonstellingen over van een streek die uniek was op de wereld en die uniek was kunnen blijven, met respect voor de werkmens en voor zijn geschiedenis. Het mocht niet, kon niet en die unieke kans werd definitief verknoeid. De echte socialisten waren het beste alternatief in de streek tot ze verkleurden en definitief verschrompelden tot de slaafse slaafjes van de geldwereld, van de macht. Er is een alternatief!
Het zal Socialistisch zijn, of het zal niet zijn.
24-03-2012 om 12:10
geschreven door Walter
23-03-2012
sp.a omarmt teder Groen, roerend...
Zeg nog dat de sociaal-democraten van Niel verstard zitten in een potjar-burcht van verbrokkelende klei. Een voortrekkers rol mag men deze geste van naastenliefde en warme broederschap niet echt noemen. "Het kan verkeren", schreef Bredero, die nu nog nauwelijks iemand kent, want lezen is voor de oude zakken en de toekomst is aan de slogans die zich bijzonder lenen om stotterend in het rond te schreeuwen in een onbegrijpelijke Rap, waarmee ik niks negatiefs bedoel over de eeuwenoude reggaecultuur. Dus de sociaal-democraten en wat er nog overblijft van de ooit zo strijdvaardige, bewonderenswaardige socialisten die deze streek uit het slijk trokken en een menselijk aangezicht gaven, hebben met hun nieuw gelaat, hun verlokkende naam, Samen, de zoete bruid, Groen binnen gehaald. Was ik niet de eerste die als groene,verklede rat op de bloedrode banken van het zwijgend genootschap, het partijbestuur van de "Sossen", van Niel, met mijn Linkse overtuiging probeerde aan te tonen dat Leefmilieu, Groen, ALR en Socialisme moeten samen gaan. Ik werd gewantrouwd, uitgelachen, uitgescholden, en opzij geduwd door een PoLL. (Voorbijgestreefd systeem om onmondige kiezers bij de neus te hunnen leiden) (( Stemmen volgens een onjuist systeem | Wetenschap | Science Palooza lees eens wat anders.)
Dus, na dertig lange jaren is de intelligentsia van Samen tot (meer-ander) inzicht gekomen... Weer niet goed. Natuurlijk niet! Want wat blijft er van groen echt over? Waar zijn de verdedigers van ons leefmilieu gebleven? Zijn ze voldoende uitgerust na hun jarenlange slaap? Natuurlijk niet! Samen trekt nog verder weg van het Socialisme, gaat nog meer de toer op van de liberale doctrine. Ze doen maar.
Het zal socialisme zijn, of het zal niet zijn!
23-03-2012 om 12:57
geschreven door Walter
22-03-2012
Sporen in mul zand met een bitter smaakje.
Sporen in mul zand
Eindeloos zijn de sporen die wij in het mulle zand achter
laten en die in een mum van tijd verdwijnen als bestonden zij nooit. De hele
mensheid door zijn er individuen, zelfs beschavingen geweest die sporen voor
het nageslacht en de volgende nageslachten wilden nalaten. De kleine man laat
zelden iets meer na dan een zeldzame vergane knook. De meeste mensen liggen er
ook niet van wakker dat ze alleen wat stof achter laten als hun naam de laatste
keer werd uitgesproken. Dat is normaal.
Maar het is even normaal dat mensen die zich binnen hun
beperkte mogelijkheden op een onbaatzuchtige wijze proberen in te zetten om al
is het maar een extra korreltje aan enorme massa toe te voegen, tenminste door
hun medestaanders even aandacht krijgen. Als dat niet kan dan moet men zich
bezinnen of men zich niet als een Don Quichote gedraagt.
Waarom kostbare tijd en broodnodige energie verspillen in
pogingen een positieve bijdrage te leveren als niemand er enig belang aan
geeft? Is het niet beter zijn vaardigheden en kunde in te zetten voor de eigen
glorie al is het maar een individueel pleziertje? De kladschilder, de
rijmelaar, de tokkelaar, de bodybuilder, de kilometervreter, ze hebben meer voldoening dan dekleine wereldverbeteraar die hoopt ooit
eens iemand te ontmoeten die probeerde luttele tellen met zijn denken te vermeien.
Over een dure miskleun die het nageslacht mag betalen.
Enkele zandkorreltjes zijn nog te vinden op een site die
blijkbaar grotendeels vergaan is in het grote stof. Voor diegene die tijd heeft
en de noodzakelijke ingesteldheid om te grasduinen in een verleden dat vandaag
gevormd heeft, kan dit de moeite waard zijn.
Even stak er een verjongende, noodzakelijke (frisse) bries op...
Nog wat opzettelijk begraven korrels onder een immense laag
stort. Merkwaardig dat de echte storten, zelfs met gevaarlijk afval in de
streek in de gemeente, onder velen hun woonstzon dikke laag niet kregen. Blijkbaar acht men de kracht
van wat zinnetjes en enkele kritische gedachten gevaarlijker voor het eigen
imago en eigen belang. Deze site die uitblonk in een ijzersterk en halsstarrig
weigeren om er enige reactie op te geven werd op leugenachtige wijze van het
net gehaald. Maar ook dat lukte de macht van achter de schermen niet.
Zwijg, blijf op uw plaats, waar bemoeit gij u mee?
Zelfs Pancho twijfelde soms aan de onblusbare strijdlust van
zijn meester. Zeker als je, zoals ik niet kan beperken tot een minuscule
fractie maar overtuigd bent dan er zo veel nu, onmiddellijk moet aangepakt
worden. Schoonheidsfouten, spelfouten, tikdwaasheden en andere hindernissen
kunnen dan mijn tsunami niet tegen houden, maar ook die stopt ergens en verdwijnt
in het mulle zand.
Niel het Bijouke aan de Rupel. Men mag dat zeggen, men mag
fier zijn op zijn streek. Meer dat siert de bewoner van die streek , alleen mag
men dan toch verwachten dat er greintje respect is voor die streek, voor haar
inwoners en voor haar toekomst. Maar ja, klagers zijn er altijd en de beste
stuurlui staan aan wal zijn de uiterst persoonlijke en visionaire dooddoeners
van enkele van onze in olieverf vereeuwigde burgervaders wier naam de meeste
inwoners kan gestolen worden.
En als er zijn die mij niet begrijpen, niet kunnen
begrijpen, niet willen begrijpen , dan is dat hun probleem, niet het mijne.
Het zal Socialisme zijn, of niet zijn!
22-03-2012 om 00:00
geschreven door Walter
19-03-2012
Gedaan met politieke toeristen en poenpakkers...
19-03-2012 om 19:07
geschreven door Walter
11-03-2012
De kandidaat. Wie is voor mij kandidaat?
De kandidaat.
Komende uit een traditie waarbij het volstond om een kopstem
te geven en de verdere verantwoordelijkheid door te spelen aan de partij,
stellen wij vandaag vast dat dit systeem slecht en nefast is.
Willen wij een functionerende democratie, dan moeten wij aan
de basis zeer sterke en integere kandidaten hebben. De tijd van de meelopers,
de brave vriendjes en de plaatsjes-opvullers moet tot het verleden behoren,
zoniet worden wij terug naar het verleden gestampt.
De kandidaat die voor echt links opkomt moet een figuur
zijn, die zoals van bij de start, de straat opgaat en kan spreken en ook
schrijven en die weet wat socialisme betekent.
Is het nalatigheid geweest dat deze eigenschappen juist niet
gevorderd werden gedurende de laatste decenia. Nalatigheid of doelbewust.
Gemakkelijke meelopers die alleen azen op een postje, een bijverdienste of wat
gemakkelijk aanzien.
Is het niet zo dat diegenen die geen meelopers en jaknikkers
zijn als lastposten, als de pest geweerd worden? Of is dit slechts inbeelding?
De kandidaat moet opgewaardeerd worden, niet omgekocht.
Een socialist stemt voor die kandidaat die het best opkomt
om de socialistische doelstellingen te bereiken en dat als het kan in een
echte, rode socialistische partij.
Het is absoluut noodzakelijk elk van deze partijen even aan
te klikken en wat meer over hun programma te vernemen. Waarschijnlijk, neen,
zeker wordt dan duidelijk waarom Links verdeeld is en spijtig genoeg nog wel
een tijd zal blijven.
Maar dat is de theorie. Wat zien wij dagelijks? Weinig of
geen echt Links.
Het diepe rood dat de kleur van Links is en moet zijn
verbleekt, verschaald, verlept naarmate men deel kan uitmaken van de werkelijke
macht in ons land. Waarom?
Is het omdat de echte macht niet links zit maar Rechts.
Rechts heeft de macht van het kapitaal en van de middelen en deelt de lakens
uit. Onder die lakens mag er geen vurig rood kruipen. Onder die lakens kruipt
zwart blauw geel en vooral goud.
Wij moeten dus spreken over centrum-links, hoelang daar het
woord links nog in voorkomt is de vraag. Dit is het wervingsgebied van de
sociaaldemocraten. Kan men dat nog als linker vleugel betitelen?
Blijft dus hier alleen echt links over. De CAPde LS¨/MAS de PVDA/PYB over. Blijkbaar
werd dit artikel van Wikipedia nog niet bijgewerkt want ondertussen startte
Erik De Bruyn met Rood, de Socialisten.
De keuze die een socialistische kiezer zal moeten maken, zal
enerzijds afhangen van welke linkse partij in zijn omgeving opkomt en
anderzijds welke kandidaat zichaandient.
11-03-2012 om 00:41
geschreven door Walter
10-03-2012
Is plaatselijk politiek echt wat anders?
De plaatselijke politiek.
Ik zou het bijna gaan geloven, zo vaak wordt deze mantra
gedraaid: Plaatselijke verkiezingen en politiek is totaal verschillend van
nationale politiek; Ja duiveneieren zijn geen struisvogeleieren. Dat weten we.
Partijen die zowel in het parlement als in de gemeente
vertegenwoordigd zijn, hebben een zeer sterke band tussen hun verkozenen. De
lijnen van hun programma zijn de facto geldend voor alles wat onder die vlag
werkt. In theorie zou er vanuit de basis een opwaartse stroming moeten zijn
naar de leiding, maar dat is schone schijn. De enige opwaartse stroming is het
effect van de stem van de kiezer en daar gaat het over.
Dus een rechtse of liberale partij is en blijft liberaal van
onder tot boven. Het zijn de plaatselijke gezichten die van plaats tot plaats
verschillen en die het stemgedrag van sommige kiezers kunnen beïnvloeden. Maar
die verschillende gezichten moeten hun neus allemaal in dezelfde richting
keren, anders gaat het niet.
Een partij die alleen plaatselijk opkomt en nergens elders
meedingt naar de macht, die kan zeggen dat ze weinig met nationale politiek te
maken heeft, hoewel. Wetten, richtlijnen, regels, gelden, bijna alles wordt van
boven gestuurd. Plaatselijk kan men een plaatselijke invulling geven, maar die
zal altijd moeten kaderen in het hogere beleid.
En toch draait de mantratol. Door het zo te spelen kan men
nederlagen toewijzen aan de ander. Winst wordt graag gedeeld, verlies niet.
Het zijn natuurlijk niet de koppen die het verschil maken. Een
dorp in de Borinage is net wat anders als Brasschaat of Ter Hulpe of Knokke.
Hoe zou dat komen?
Op papier was het bestaande kiessysteem vrij degelijk maar
het is erg verzwakt tot zwaar ziek. Het is de gevreesde ziekte van een
democratie die ondermijd wordt en op sterven na dood is.
Koester de stem die je nog mag uitbrengen als een ultiem
recht en geef ze alleen aan de beste kandidaat van de beste partij na grondig
overleg.
10-03-2012 om 12:36
geschreven door Walter
09-03-2012
Wie verlaat wie?
In een huwelijk verlaten de partners elkaar wel vaker en voor de buitenstaander is het moeilijk tot onmogelijk te begrijpen wie wie verlaat. En in het politieke leven? Men is lid van een politieke familie en soms zelfs heel lang. En men groeit uit elkaar, men voelt er zich niet meer thuis. Men verlaat de politieke familie. Voor de zoekende, de vlottende kiezer is dit waarschijnlijk geen probleem. Wel voor hen die een sterke mening hebben opgebouwd en een visie op lange termijn. En dan komt de scheiding. Voor wie een geweten heeft, dringt het waanidee zich op dat men verraad pleegt. Belachelijk maar menselijk. Men kan en mag uit elkaar groeien, men kan en mag zijn mening herzien en aanpassen. Men moet zijn eigen weg blijven gaan als de politieke familie van spoor verandert. Zelfs een socialist heeft zijn socialistische visie voortdurend aangepast aan de feitelijke omstandigheden, nieuwe mogelijkheden en vooral nieuwe inzichten. Dat wil echter niet zeggen dat men daarom zijn basisprincipes moet veranderen. Doden mag niet, ook niet een beetje, stelen mag niet, ook niet een beetje, anderen misbruiken mag niet, ook niet een beetje. Socialisten zijn sociaal, en geen racisten, ook niet een beetje. Socialisten zijn solidair en niet maar een beetje. Een socialist kan maar socialist zijn als hij bewust is voor wat er gebeurt. Niet alleen in zijn buurt of op zijn werk maar met de mens, met het leven, met de natuur. Socialist kan men niet zijn als men doof en blind blijft voor uitbuiting, schaamteloos bedrog en beschamende misleiding. Dus de wegen scheiden zich met dien verstande dat een socialist socialist blijft en dat zijn gewezen politieke familie een andere weg kiest. Is dat spijtig? Ik geloof het niet. Het bewijst de intrinsieke kracht van het socialisme. Die is zo groot dat ze het individu de kracht geeft zijn ideaal te blijven volgen, met of zonder politieke familie. Wie wie verlaat is hierbij duidelijk.
09-03-2012 om 13:28
geschreven door Walter
05-03-2012
Over de arbeidersklasse (vandaag).
Als we nog een greintje fierheid hebben dan moeten wij er alles aan doen om niet te verworden tot dom, afgestompt kiesvee dat volgepropt wordt met voer van de media met berichten die slechts waarde zouden hebben voor hun sensatie, niet voor hun inhoud. Kiesvee dat door geslepen rattenvangers meegevoerd wordt om ons met een gevoelen van verloederde democratie, onze stem afhandig te maken. Weten en weten en nog eens weten is onmisbaar. Kennis en inzicht zijn onze enige bondgenoten in een verziekte maatschappij waarin geldzucht de plaats van menselijkheid inneemt. Als u denkt dat Links niets te bieden heeft, dan vergist u zich, het wordt ons wel permanent zo voorgesteld. Links is vandaag belangrijker dan ooit.
05-03-2012 om 00:00
geschreven door Walter
04-03-2012
Nummerplaatherkenning/ bankgeheim?
Aankoop van apparatuur voor herkenning van nummerplaten en
opheffing bankgeheim.
In de Rupelzone beslistende overheden een aankoop voor een slordige 60,000 voor 1 of
2 mobiele toestellen voor herkenning van nummerplaten. De plaatselijke reporter
had wat info vergaard op het internet en klaar was het bericht in het
Nieuwsblad.
In tal van grote steden worden deze toestellen ingeschakeld
om de controlerende overheid exact in te lichten over al wie zich met een
nummerplaat in het betrokken grondgebied begeeft of verplaatst. Big Brother
moet alles weten. Het kleine lijstje van toepassingen stelt ons gerust, toch
zolang we niet verder nadenken. Dat informatica een enorme en niet te
onderwaarderen hulp zou kunnen zijn in de bestrijding van onregelmatigheden en
zeker van criminaliteit zal niemand betwisten. En zo wordt het verkocht aan de
brave burger en burgervaders.
Zal de criminaliteit daardoor afnemen? Zullen
autodiefstallen of het rijden met gestolen nummerplaten daardoor afnemen? Ik
denk eerder het tegendeel. Dat laattijdige betalingen van verzekering en
belasting kunnen opgespoord worden, is zeker een feit. Was daar dat mobiel
systeem voor nodig? Als dubbelcheck waarschijnlijk wel. Het lijkt dan eerder
een mobiele controle om te controleren of die inning wel correct gebeurd is,
vreemd.
Met een paar duizend controles per uur zullen de controleurs
zich wel heel veel moeten verplaatsen om ooit een rendabele inzet te halen,
maar blijkbaar is dat allemaal grondig overwogen en zijn er andere
prioriteiten.
Onze Big Brother moet gespijsd worden en blijkbaar ligt de
burger hem zo nauw aan het hart dat hij onze gangen ten allen tijde wil
controleren. Schending van de privacy? Wat betekent deze privacy als we zonder
verwittiging overal en overal gefilmd en gevolgd worden. Maar het gebeurd in de
bestrijding van de criminaliteit.
En als wij niets crimineel uitspoken, dan is dat preventief,
want wie nu niet crimineel is kan dat morgen wel worden. Zeker als een sociaal
klimaat verslechterd. Zeker als de economische toekomst voor grote groepen in
de samenleving weinig goeds voorspelt.
Wie niets verkeerd doet, hoeft niets te vrezen. Dat zegt men
ons en ons maakt dat onwetend ons wijs. Wij offeren onze privacy om voor een
denkbeeldige misstap die we niet begaan hebben en hebben daar geen bezwaar
tegen. Zo is de brave burger.
Wel laten we dan met dezelfde logica het bankgeheim
opheffen. En achter dat bankgeheim schijnt wel heel wat grote criminaliteit te
zitten. Oooh neen, dat mag niet, dat kan niet, dat is een schending van de
privacy en die is heilig... En zijn het nu toevallig diegenen die hun mond vol
hebben van vrijheid,van privacy die het bankgeheim blijkbaar zelfs manu
military zouden beschermen.
Begint het te dagen? Begint u de link te zien of blijft u, u sussen met de gedachte dat dit allemaal hersenspinsels zijn? Troost u, het is
niet iedereen gegeven ook dat te lezen wat in een oppervlakkig artikel niet
staat.
04-03-2012 om 00:00
geschreven door Walter
02-03-2012
Besparingen in het onderwijs
Wat een
spektakel. Kwetsende afgunst! Timide verdediging! Een prachtig voorbeeld van
verdeel en heers. Gooi een afgekloven bod naar de wilde, uitgehongerde dieren
en je krijgt een schitterend gevecht.
Want de heer
heeft gezegd:" Gij zult werken tot ge er bij neervalt tot mijn
glorie!" Als gieren en hyena's rond een kadaver kakelen en krijsen.
Verdomme zie toch wat er in de maatschappij gebeurt. Deze crisis is geen
natuurramp, dit is geen aardbeving, dit is wanbestuur veroorzaakt door
onbegrensde geldgier in een systeem dat elk respect voor het individu aan het
verliezen is. Dat buitenstaanders geen snars begrijpen van de slopende arbeid
in het onderwijs zegt alles over hun ontwikkeling. Dat leerkrachten lamenteren
als schapen die naar de slachtbank gedreven worden, zegt helaas veel over hen.
Wie meent geslagen te moeten worden zal klop, veel klop krijgen. De rijken
kunnen misschien Griekse slaven als leerkrachten invoeren, die kunnen dan een
nieuwe en betere democratie uitwer
02-03-2012 om 23:23
geschreven door Walter
Reactie op een reactie op Bruscini
Beste u schrijft:
Ik heb indertijd het eerste boek van Erik De Bruyn gelezen. Of toch een deel.
Beter toch helemaal lezen en ook de andere geciteerde werken bestuderen,
alvorens tot conclusies te komen die niet opgaan.
Een Fordje van
voor de oorlog heeft zo goed als niets te maken met een hedendaagse wagen. Dat
geldt evenzeer voor de visie op de sociale en politieke ontwikkeling. Als we
daarover niet eens kunnen zijn heeft verdere dialoog geen zin.
Ik zal u mijn
visie geven. Niet het geld, niet de rijkdom mag verder de hoogste betrachting
van een systeem zijn. Het is de mens, het leven, de planeet.
Verbetering van
de kwaliteit van dat leven voor iedereen op alle vlakke moet de doelstelling
zijn. Dat is zon enorme opgave dat we daar tot in der eeuwigheid mee bezig
kunnen zijn.
Eigenlijk is
dit een zeer eenvoudige, zeer oude, zeer wijze visie.
Dat de
realiteit vandaag anders is, is geen natuurwet, is geen gebod van de goden.
Deze realiteit van vandaag, die beschamend is, die alleen minachting uitdrukt
voor alles wat niet ik is of bij ik hoort, is gemaakt door machtsgeile, op geld
beluste egoïsten. Het is geen wet van de fysica, wij kunnen dat monster zo
buiten trappen en begraven als een misstap van de mens, een zeer dure misstap,
misschien wel de laatste. De machthebbers hebben de werkkracht van anderen
gebruikt om hun eigen hemel te bouwen, maar die moest steeds groter. Arbeid ten
dienste van mens en leven moet de maat van alle dingen zijn.
Aan het
neo-kapitalisme sleutelen is verloren moeite en tijd. Die tijd hebben we niet
meer.
We moeten
herbronnen, of we willen of niet. Een maatschappij moet een evenbeeld zijn van
een gezonde familie waar ouders hun kinderenleren goed met elkaar om te gaan.
Stop met wijzen
naar pogingen die ergens gedeeltelijk vastgelopen zijn door de egoïstische
ingesteldheid van het individu.
De grootste
vrijheid zal er in bestaan een nuttige rol te spelen in die enorme familie, in
dat prachtige leven, het enige dat we eventjes mogen beleven. Die vrijheid zal
een onuitputtelijke motivatie zijn om zich in te zetten. De mens is een sociaal
wezen.
Neen dat is
niet dromen! Dat is inzien dat het huidige spoor nefast is endood loopt en dat we het andere, het
nieuwe moeten nemen.
Inderdaad
vinden we deze gedachten al bij Marxmaar ze werden gedurende honderden, wellicht duizenden jaren toegepast
in kleine geïsoleerde stammen, met succes. Margaret Mead vertelt daar zeer veel
over.
Nog iets, lees
dan nu ook eens de laatste werken van Peter Mertens. Die verzamelt de
informatie die we nodig hebben om de oorzaken van de crisis te begrijpen en
vertelt het onwaarschijnlijke over de zogenaamde redders...
Waarschijnlijk
heeft u niets van Marx gelezen en dat is geen verwijt, maar u geraakt al een
stuk verder met een ander werkje van Peter Mertens: De arbeiderklasse in het
tijdperk van de transnationale ondernemingen.
Als u
schrijft:
Het betekent dat ieder individu, iedere gemeente, ieder gewest en ieder land
verantwoordelijkheid opneemt voor de eigen daden en beslissingen. Dan bent al een stuk op weg in de
goede richting, maar het moet dan wel de goede zijn.
Om een
wissel over te halen en de trein een andere richting te geven is niet alleen
inzicht nodig maar ook moed. Erich Fromm loopt in zijn Angst voor de vrijheid
niet erg op met die moed. Pak er dan ook De status zoekers van dezelfde
auteur bij, het zal duidelijk worden hoe snel we aan het afglijden zijn.
En nu het
allerlaatste: In eigen land zit die balans te veel richting socialisme.,zegt
u. Als u meent dat PS en
sp.a een socialistische koers varen, vergist u zich. Zij proberen het extreme,
rechtse liberalisme een socialer gezicht te geven en lukken daar met de dag
minder in. Links vindt u elders, is zeer actief, telt bijzondere mensen,
prachtige ideeën maar wordt de mond gesnoerd, vreemd niet? Veel lees plezier.
02-03-2012 om 23:21
geschreven door Walter
Golfabonnement niet meer aftrekbaar maken stelt VBO voor
Typerend! En dan te bedenken dat dit een organisatie is die
zich het opwerpt als deskundigen die over de toekomst van het land moeten
kunnen beslissen. Minder regelgeving, sneller ontslagen, uitkeringen in de tijd
beperken, lagere minimumlonen en danzo'n enorme geste. Is dat humoristisch? Vinden de werknemers die hun job
verliezen dat humoristisch?
Dat men zulke mogelijkheden ooit geschapen heeft is
wraakroepend. Wordt het geen tijd om alle poortjes om te profiteren op de kap van
anderen voor goed te sluiten en een glashelder, eenvoudig belastingsysteem op
poten te stellen. Dat zal voor iedereen een enorme besparing betekenen.
VBO heeft echt hulp nodig want ze kunnen het blijkbaar niet.
Om die beperking enachterstand wat weg te werken zou het VBO al eens wat degelijke werken
kunnen lezen: "De terugkeer van de dwarsliggers". (Erik De
Bruyn,"Op
mensenmaat." en "Hoe durven ze?" van Peter Mertens. Alles
geschreven in heldere klare taal en verdomd knap!
Voor meer gevorderden:"De arbeidersklasse in het
tijdperk van de transnationale ondernemingen.
02-03-2012 om 23:19
geschreven door Walter
13-02-2012
Angela en slippendrager verdienen een bonusje...
Het Griekse parlement heeft gesproken en de collega's met een geweten buiten geschopt, leve de democratie. Het Griekse volk heeft meer dan gesproken. En ze zullen hun verontwaardiging en walg en weerzin ten overvloede op het scherm komen uiten, de brave medeburgers die tegen elke vorm van reactie op onaanvaardbaar onrecht zijn. Er zullen er wel zijn die een volkswoede als deze aangrijpen om hun destructieve neigingen te kunnen bot vieren. Natuurlijk, die zitten bij de top, bij de miljonairs, de fraudeurs, de corrupte politici en ook bij anderen. De maatpakanarchisten, woekeraars en asociale geldverslaafden doen het beschaafder. In chique hotels aan overvloedige bankets en bonga bonga feestjes, onrechtstreeks betaald door de belastingslaven werpen ze ideetjes op die door gatlikkers en geldgieren omgezet worden in regels en wetten goedschiks of kwaadschiks te slikken. In onbetaalbare limousines tot in de ondergrondse parkings van hun geldkluizen en pretparken schieten ze als ratten in de nacht naar droompaleizen en luxejachten van waarop ze over sateliettelefoons hun geldgoeroes kapitalen over de wereld laten spelen en scoren. Ze scoren altijd want de tegenpartij staat in een onverdedigbare goal. Een schande, een gruwel, een onherstelbare stommiteit zullen de vetvingerende gatlikkers kwallen met visoogen drijvend in overvloed hun vazallen toesnauwen. wij kennen dat, de geschiedenis herhaalt zich nu sneller en sneller en overal, overal waar poen te pakken is, af te pakken is, is juister. Afpakken van diegenen die er voor zwoegden. Afpakken van de loonslaven. In de Sovjet Unie werden de werkers nog afgebeeld als volkshelden, nu krijgen we de afgepeigerde kopjes kinderen die door holen die de eigenaars mijnen noemen dagelijks voor minder dan een aalmoes hun erbarmelijk leventje riskeren. Jonge vrouwtjes zitten in het geraas van ontelbare maschinen hun jeugd en gezondheid te verliezen om de op hun karig maal van te weinig wat centen naar hun dierbaren te sturen. De woekeraars weten niet met welke oogverblindende luxe ze hun soortgenoten kunnen overvleugelen. Nog even geduld geldzakken dan kunnen jullie pronken met extra oren en ogen en ingebouwd internet met toegang tot de beurs. Geen schrik aan een extra geweten wordt niet gewerkt, dat heb je of dat heb je niet. Rechts en ultra rechts Europa heeft weer een slag gewonnen, de massa heeft weer veel slagen verloren. Wordt het geen tijd dat elke kiezer, zolang we nog mogen gaan kiezen zijn stem zeer duur verkoopt. Niet zomaar aan een partij, niet zomaar wegschenken aan een sympathiek smoeltje, of een vlotte spreker en gladde belover. Neen laat ze werken, hard werken voor die stem, voor dat kapitaal dat we nu nog bezitten. Laat ze zweten, laat ze het achterste van hun tong tonen, en leg ze vast aan een hondenlijn. Snok, snok als ze verkeerd lopen, doen wat het baasje zegt. Het baasje van de stem. Begin met de kleine politici, wees even streng voor die kleine, want als die groeit past de hondenlijn niet meer. Bemoei u met de politiek, dat is uw verdomde plicht. Laat anderen niet beslissen over de wijze waarop ze u gaan pluimen. Gedaan met de zelfgemaakte supermen, met de elkaar optillende specialisten, met een top die alleen vegeteert op het zweet en de domheid van de basis. Oef, dat was weer een vieze droom, of was het een orgasme.
13-02-2012 om 00:00
geschreven door Walter
12-02-2012
Is onze leeuw ook ziek?
Een zwakke leeuw...
Neen, neen en nog eens neen.
Of het een leeuw is of een gore straatkat, dat pikken wij
niet. Nestbevuilers hebben wij niet nodig. Wij kuisen onze nesten grondig uit.
Het heeft jaren geduurd om een antwoord te krijgen op enkele
vragen. Ik kon nooit begrijpen waarom het zo moeilijk was toch maar iets te
doen aan wantoestanden. Alle vragen bleven in het ijle hangen en vaag werd
gewezen naar die met veel kapitaal, naar die, die aan de andere kant staan. En wij
geloofden dat. Meer nog wij stapten op achter de slogans die af en toe ook
verwezen naar onze vragen. Wij meenden samen voor dezelfde opvatting te
streven.
Belasting ontduiking, fraude op de kap van wie correct is.
Het leek zo vanzelfsprekend, zo normaal die wantoestand aan te pakken.
Alleen met vereende krachten zouden we die Augiasstal kunnen
uitmesten. Samen met de kameraden en met onze verkozenen, onze
vertegenwoordigers. Op naar een beter wereld, een rechtvaardige wereld, een humane wereld.
Wij waren verontwaardigd als aan onze integriteit getwijfeld
werd. Wij bleven in de bres staan, want wij hadden vertrouwen in elkaar. Niet in
eigen rangen zochten wij het kwaad, dat kon niet, dat mocht niet en dat zal nooit mogen. Samen tegen onze tegenstrevers tegen hen die ons niet gunnen wat slechts normaal is' en wat we goedschiks of kwaadschiks zullen bekomen.
Een zieke leeuw een zieke leider een zieke politieke
vertegenwoordiger, wat een bende. Eén rotte appel maakt de hele mand rot, of is
die al rot? Zijn er nog gezonde appels? Mogen wij nog in iets geloven?
Als vrijzinnige heb ik het steeds moeilijk gehad met dat
woord geloven. Maar alles kritisch onderzoeken is verdomd moeilijk. Op zeker
moment moet men vertrouwen kunnen hebben in, blijkbaar waren we te naïef.
Neen, de bewering dat iets niet fout is omdat de wet het
toelaat is te goedkoop. Zeker voor de top die mee de wetten maakt en bijstuurt.
Neen, beweren dat belastingen ontwijken niet strafbaar is, pik wij, alles moeten ophoesten niet.
Nu hebben wij het antwoord gekregen op vele vragen, een pijnlijk antwoord dat wij nooit wilden aanvaarden als de anderen het ons in het gezicht
sneerden. In onze leiding zitten er rotte appels, ze zaten verborgen, ze
camoufleerden zich, verscholen zich in constructies en achter de ruggen van
familie en kinderen. Daar moet je ziek voor zijn.
Men zegt dat zieke leeuwen gevaarlijk zijn, ze zijn niet
meer te vertrouwen, men moet ze verjagen.
Ons vertrouwen is zwaar gekwetst, onze naam is weer
besmeurd, onze vleugels opnieuw geknipt. Heeft het zin zalfjes en pleisters te
gebruiken? Ik geloof er niet in. Laten wij de wijsheid van het volk volgen.
Zachte heelmeesters, stinkende wonden.
