Kapitalistisch, destructief hedonisme...
Een samenvoegsel van termen die me de laatste tijd weer vaker spontaan opborrelen. Hoe zou dat nu ook weer komen?
Heel eenvoudig, eerst het boek: Congo van zoals U weet, van Van Reybrouck en dan terug naar huis via onze gewone wegen, dus niet over de autostrades. Van rond punt naar rond punt, van lange barst door diepe put, zo heb je de tijd, zelfs met glaucoom en een cataract-oog, blikken te werpen op de rijkdom van Den Belg.
Enkele vaststellingen: de gladgeschoren, misschien wel plastieken gazons moeten wijken voor brede opritten, de inheemse plant wordt als onkruid vervangen door de vreemde, dus allesbehalve inheemse, die zijn belangrijke rol speelde in ons plaatselijk biotoop. Plaats voor de auto, voor de gestaag groeiende massa vervuilende, persoonlijke vervoermiddelen, die al even permanente files veroorzaken, en tevens steeds grotere hoeveelheden stof, fijn, heel fijn, heel gevaarlijk en de beoordeling past zich wel aan aan de omstandigheden en de gewenste politiek, in de lucht, van iedereen,blaast en ze verpest.
Heerlijk wonen ergens maar zeker niet in een geconcentreerde omgeving, liever zoveel mogelijk uitgespreid over het land. Dus altijd maar nieuwe verkavelingen, met nieuwe wegen, met minder open ruimte, minder natuur, minder rust, minder plaats voor de razendsnel uitstervende natuur, het kleine grut, dat wat vermorzeld wordt bij het uitgraven , het aanleggen en onder het rubber van de te vele banden.
Meer en meer krijg je slechts een glimp van een privaat zwembad, vanuit de lucht moet het indrukwekkend zijn. Fris, zuiver drinkwater in een persoonlijke poel om in te plonsen met de familie of zelfs alleen. Drinkwater dat ergens gehaald wordt en elders in de wereld in flessen verkocht wordt omdat er daar geen bruikbaar water is.
Eindeloze maïsvelden, ook hier, om te verbranden, niet om te eten...
En waarom sleur ik mijn oud vehikel traag van rond punt tot rond punt, probeer zo zuinig mogelijk te rijden en mijn bijdrage in de afbraak te beperken, omdat ik de steeds meer verplichte autostrades schuw, ontvlucht. De idee dat ik mijn vrouw en hond bloot stel aan de permanente gevaren van veeltonners, die als bezeten just in time en nog iets sneller, producten om ter goedkoopst, om ter verst en met om ter groter winst over de stuk gereden betonplaten en asfaltstroken transporteren. Veeltonners die steeds vaker uit welke oorzaak ook op het einde van een file inbeuken en hun dodelijke rit nog een eindje voortzetten. Gruwelijk, die mensen worden verplicht om den brode, uur na uur hun en andermans leven op het spel te zetten.
Want wie het kan betalen, eist , eist om het even wat, dat het onmiddellijk voor hem en haar ter beschikking staat. Wie geld heeft, kan eisen stellen, en die eisen moeten bediend worden, en snel een beetje, en het moet zo goedkoop mogelijk gebeuren, dat zo een onbreekbare kettingreactie in gang gezet wordt, beseft men niet, wil men niet beseffen, erger nog, het raakt ons niet en dat die kettingreactie onze bestaansbodem leegschraapt zoals de reusachtige visnetten getrokken door fabrieksboten, raakt ons, de kapitalistische, destructieve hedonist geen barst. Leve de vrije markt, het vrije ondernemerschap, het vrije initiatief. Het is zoals de nieuwe socialisten nu beweren, iedereen is gelijk, wij moeten allemaal dood, kapot, de ene van de dorst de andere stikt in zijn poel, bah. Maar geld voor de gemeenschap? Wat is dat? Gemeenschap , dat zijn die sukkels die moeten dokken, putten vullen en hun bek houden, ze mogen zelfs stemmen...
"kapitalistisch, destructief hedonisme..."
11-06-2013 om 00:00
geschreven door Walter
|
