Wat een joke, wat een naïviteit, wat een stommiteit zo iets te denken, te wensen te hopen. eens voorbij de zeventig zou een mens toch droog achter zijn oren moeten zijn en dus beter, veel beter weten. Helaas behorend tot een ras dat zal moeten uitsterven omdat het niet blauw geboren is, en nu niet meer blauw kan worden, zal ik zoals elk insect doen wat mijn genen mij opleggen en in mijn geval is dat rood blijven en langzaam aftakelen en vervagen en tenslotte vergaan zonder sporen na te laten.
Rutten heeft gesproken en blauw heeft een geestelijk orgasme en ziet de blauwe hemelpoort al opendraaien, en hoor het rinkelend tafelzilver en de roulette waarop een gouden balletje springend een uitgezakte rijkerd met opgedirkte deerne een fortuin bezorgt. Rutten heeft gesproken en al wat veel, en heel veel geld heeft mag gerust zijn, de kleine spaarders die geloofden iets voor hun oude dag te moeten doen, zullen hun spaarcentjes braafjes afstaan om uit solidariteit de putten van geldgier en hebzucht weer boordevol te vullen. En dat is goed zo. Er zijn slachters en er is slachtvee, en die rollen mogen wij nooit omkeren.
Het zou een misdaad tegen de menselijkheid kunnen zijn indien deze biologische destinatie op dwaze, ondoordachte wijze verstoord zou worden en het slachtvee slachters zou worden. Alleen de gedachte is te belachelijk, te dwaas, eigenlijk misplaatst en laat ik me al op voorhand verontschuldigen dat deze regels , waarachter ik natuurlijk niet sta, niet zou willen staan, zelfs niet zou kunnen staan, hier typ.
Blauwe Rutten heeft georakeld, en dus weet zij het, meer nog, zij weet het voor de massa, en gelukkig maar want stel je voor dat de massa zou kennis maken met de dwaze bedenksels die een paar onverlaten hebben samengebracht in hun boekske :"De mythe van de groene economie", stel je dat even voor, waar gaan we dan naartoe. Herrieschoppers die het gouden balletje in zijn verukkelijke dans uit zijn lood zouden kunnen slaan.
Maar U, verworpene der aarde, U, hebt het boek: "De mythe van de groene economie" toch gelezen, of het ligt toch al voor u om straks gelezen te worden. Dat is verdomme Uw plicht als verworpene dat te doen.
Gelukkig is er een blauwe Rutten die met het gezicht van een ijskoude, giftige sfinks ons de te volgen weg wijst en vooral en bovenal ons, sukkels op onze verdomde plichten en verantwoordelijkheden wijst. Voor de massa van de verworpenen bengelen er geen vette gebraden kippen in de bomen, is er geen sexy gouden balletje, maar zijn er gewoon, logisch plichten. Ontvetten en nog eens ontvetten, afslanken en nog eens afslanken, werken tot de laatste snik, verantwoordelijkheid nemen en weten waar je plaats is, bijklussen want anders wordt het profiteren en dat kan niet, of anders plan trekken en oprotten, want solidariteit is een verouderd en onbruikbaar begrip in de blauwe hemel van de blauwe Rutten. Solidariteit of de hangmat van de parasieten werkt allen van onder naar boven maar kan niet van boven naar onder werken, dat is een natuurlijk gegeven en Rutten kan het weten, blauwe Rutten. A bad dream, a very bad bleu dream, a horror, please beware, beware...
08-11-2013 om 00:00
geschreven door Walter
|
