Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
30-12-2012
Last van dovemansoren
is vaak gemakkelijk, men moet niet reageren, men kan rustig doen of men van niks weet heeft. Men kan ook vrijelijk beslissen wanneer en voor wie die dovemansoren ingeschakeld worden. Wie deze kwaal of mechanisme kan oproepen naar de omstandigheden kan het als een acute aanval of als een ongeneeslijke kwaal inzetten. En onze mensen, van mijn partij, in mijn gemeente zijn, naar ik echt vrees, allemaal, of zo goed als, getroffen door deze kwaal. In de lange periode dat "wij" aan de macht waren heeft men het systeem-kwaal nog verfijnd. Op het eerste zicht klinkt het belachelijk, maar dat is het niet. Niet reageren, totaal niet reageren, zodanig niet reageren dat de vraagsteller of de klager, of de benadeelde, of het slachtoffer er rotsvast van overtuigd geraakt dat zijn vraag, verzoek, klacht niet zijn aangekomen, misschien wel nooit verstuurd of geformuleerd werden. Dat kan zelfs nog verder gaan dat de klager aan zich zelf begint te twijfelen, omdat er inderdaad niet het allerkleinste symptoom is dat het andere geval zou kunnen laten vermoeden. Deze dovemansorenpolitiek vergt speciale, langdurige training op een hoog niveau, veronderstel ik, neen, daar ben ik van overtuigd. Deze geperfectioneerde, aangeleerde eigenschap is beter dan het schild van de schildpad, want het weegt niets en het kan afgelegd worden op elk ogenblik wanneer dat in het kraam past. Het is dan ook onmogelijk dat een oppositie, die zich niet bezig heeft gehouden met oppositie voeren, zich ook in een gelijkaardig afweermechanisme is gaan specialiseren. En met succes. En de overlast, de onleefbaarheid, het onveiligheidsgevoelen, de vervuiling, de duurte, toenemende agressie, overtredingen, om slechts enkele items te vermelden die resorteren onder : Nooit gehoord! Nooit gehoord is gelijk aan: Bestaat niet! Wat niet bestaat stoort niemand en is er dus niet. Op wat niet is, kan ook niet gereageerd worden. Dat sommige inwoners deze feitelijkheid niet schijnen te willen begrijpen kan men alleen verklaren als een aangeboren kwaal als lastig zijn, moeilijk doen.En zoals U misschien kan vermoeden is daar maar één remedie voor: "Gewoon niet reageren!" Met dovemansoren win je veel tijd, word je minder of niet moe en is het leven een pak gemakkelijker. Ik heb er een paar besteld voor 2013, ben benieuwd of ik mezelf dan ook minder hoor zagen.
30-12-2012 om 10:55
geschreven door Walter
28-12-2012
Het glazen huis werd hier nooit gebouwd.
Neen, van een glazen huis was ooit sprake, maar daar bleef het bij. Geen pottenkijkers werd het leidmotief en zeker niet reageren. Vragenstellers en dwarsliggers zullen, als men lang genoeg blijft zwijgen, wel afdruipen. En ze kregen gelijk, helaas, ook heel wat volgelingen hielden het voor bekeken en dropen af. Wat, geen inspraak, klonk het kwaad toen de plannen voor het mastodont-gemeentehuis boven water kwamen. Geen inspraak, het werd zelfs aangekondigd in het plaatselijk reclameblad. Als dat geen inspraak is, wat moet men dan nog allemaal doen. De tegenwind vanuit de bevolking was hevig maar werd koppig genegeerd en het staat er nu, met ook mijn belastingen er in, en ik kan het met de beste wil niet geslaagd noemen. Ik ben trouwens niet alleen, er moeten reeds aanpassingen aan gebeuren, dat wisten wij reeds voor het gebouwd werd, het is een enorme en blijvende verspilling, een toonbeeld van de gemiste kansen. Bijzonder is wel dat zij die het ding wilden baren tegen beter weten in er nu al uitgevlogen zijn, ook dat heb ik de betrokkenen duidelijk voorspeld. Glazen huis en inspraak werd hier steeds begrepen dat men zonder veel poeha even bij de burgervader(s) kon binnenwippen en dat is tof. Maar mijn ervaring was helaas dat het dan ook bleef bij een babbeltje en niets meer. Ik was niet alleen en sommigen trekken dan andere besluiten... Meer nog, een voorstel dat niet als het eigen voorstel van de beleidsmakers kon voorgesteld worden, was de facto een slecht voorstel en werd zelfs niet besproken. Dat heeft het ALR van bij de oprichting moeten ondervinden. Spijtig, want die voorstellen waren steeds revolutionair, hun tijd ver vooruit en ze hadden de gemeente geen windeieren opgeleverd. Eerlijkheidshalve dient gezegd dat de oppositie dezelfde mentaliteit had en zelfs de moeite niet deed ook maar iets zinnigs aan te brengen. Ooit werd door het socialistisch bestuur een degelijk onderwijs op poten gezet, een belangrijke bibliotheek en een nuttige brandweer, een afgelegen senioren kwartier. Toen leefden de socialistische gedachten nog in het bestuur.. Misschien vergeet ik iets maar ik meen dat men toen vond dat het genoeg was en dat men van dan af verder op de lauweren kon blijven rusten. Dat ze economisch gezien geen toekomst gerichte visie hadden, of een geordende planning wordt nu zeer duidelijk en bovenal zeer duur. De bedoeling was goed. Blijkbaar is er na die eerste groei en ontvoogding een stilstand gekomen en dan een geestelijke verarming. Men is zich in eigengereide zelfgenoegzaamheid gaan terugtrekken. Men voelde zich veilig en sterk en vooral geborgen in de machtsstructuur van de meerderheid en verandering, vernieuwing, zelfs aanpassing werden ervaren als bedreigend als aantastend. Waarom zou men dan een glazen huis moeten hebben? Ben je gek, we metsen de ramen toe en dekken alles af... en vandaag borrelt er al, nog voor de nieuwe ploeg aan het roer zit een vies luchtje van een geheimzinnige spaarpot op... Als er nog vieze zaakjes zijn, dat ze boven water komen. Mijn socialistische visie wordt daar niet door aangetast, mijn stemgedrag natuurlijk wel.
28-12-2012 om 13:49
geschreven door Walter
27-12-2012
Socialisme toepassen in gemeentebleid
bleek te moeilijk! In vele gesprekken met plaatselijke verkozenen werd de mening geventileerd dat gemeentepolitiek "wat" anders is. Wat dat "wat" dan ook is, werd me nooit duidelijk uitgelegd. Ik val in herhaling als ik voor de zoveelste maal beweer dat socialisme in of buiten de gemeente socialisme blijft. Maar ze wisten het hier beter, veel beter en nu liggen ze er met hun klikken en klakken uit en van terugkomen zal in de nabije of verre toekomst helaas geen sprake zijn. Wat liep er hier volgens mij fout? Of wat was er goed is misschien vlugger opgesomd. Het gemeentebestuur moet in hoofdzaak geen werkgever spelen. Haar taak is niet postjes te verschaffen aan Pier en Pauw. Want die P. en P. worden al te vlug vriendendiensten, met alle gevolgen van dien. Het bestuur moet de juiste beslissingen nemen zo dat een gemeente degelijk kan bestuurd worden. Duidelijker nog, de verkozenen moeten met het geld van de belastingbetaler geen geschenken aan bevriende burgers, al dan niet ingezetenen uitdelen. Vermits dat duidelijk wel gebeurt, hier en elders, kan er van efficiëntie, van rendement, van controle nauwelijks of totaal geen sprake zijn. Het resultaat ligt voor de hand een kostelijk log apparaat en een vaak zwakke, onbevredigende dienstverlening. Wie zou immers de partners of de kinderen of de kleinkinderen of de broers en tantes en de familie en de vrienden van de schepenen en de burgemeester en zelfs van de raadsleden willen of durven controleren en berispen als dat zou nodig zijn? Een bestuur dat zo handelt bindt zijn eigen handen vast, maakt zich zelf verdacht. En zo kunnen wij door gaan. Belastingen verhogen omdat de uitgaven te groot zijn? Is dat de juiste weg? Of is het daarentegen de beste oplossingen zoeken met de minste kosten. Och ja, ik vergat er nog eens op te wijzen dat deze gemeente hoofdzakelijk uit arbeiders en bedienden bestond met een belangrijk maar beperkt aantal inwoners die het vroeger voor het zeggen hadden en die bepaalde "technieken" beheersen... Met andere woorden een gemeente die zich niet met Knokke, Aartselaar, Brasschaat enz. moet vergelijken... "Het", dat moet ik toegeven, is gaan luisteren bij de ontevreden, verzuurde burger en vat die zijn klachten in krachtige oneliners samen en heeft succes, maar hoe lang nog... Tering naar de nering zetten, elke huismoeder kende deze spreuk, hier was men die vergeten. Hier heeft men putten gegraven en putten moeten gedempt worden, iets dat men zeker in deze streek moet kennen. Visie, lange termijnplanning, voorzichtigheid en vakkennis zouden de allernoodzakelijkste instrumenten van socialisten moeten zijn. Zouden moeten zijn... Waren het dus niet! Tientallen jaren geleden heb ik en hebben de vrienden van het ALR aangetoond dat de gemeente vanuit de kern leefbaar, aantrekkelijk moet gemaakt worden. Nu, nadat dankzij verkrotting en leegstand de haaien van de immobiliën wereld hun kans schoon zien, wordt van bovenaf gezegd dat de gemeenten van in de kernen moeten groeien. Dat zijn generaties die men gekloot heeft, opzettelijk hun eigendom in waarde heeft laten verliezen, hele buurten heeft laten verkommeren en marginaliseren om nu groot geld te verdienen. Heeft dat niets met socialisme te maken? Het heeft er alles mee te maken. Een socialistische boom groeit uit een socialistisch zaadje en niet aan enkele blaadjes. Vandaag vallen de blaadjes af.
27-12-2012 om 12:03
geschreven door Walter
26-12-2012
De wijsheid van de straat
is vaak verbazend scherp. Is dat het gezond verstand en een dosis wantrouwen dat de man in de straat doet uitspraken maken die op het eerste zicht weinig gefundeerd zijn maar naderhand een berg waarheid bevatten. Ik ben vandaag al meer en meer bereid te aanvaarden dat politici met idealen, met sociaal bewustzijn, met strenge normen ook voor zichzelf, met visie eerder de uitzondering dan de regel zijn. Dat is heel erg, en erger nog is dat de mainstream van de partijen een zelfde agenda hebben. De partijen in Vlaanderen, in België en in Europa zitten rechts van het midden en het midden is niet meer het midden maar al een eindje naar rechts opgeschoven. De rechtse doelstellingen en belangen hebben de idealen van een maatschappij, die naar de ontvoogding van alle burgers streeft in de hoek geduwd. Het Socialisme van de Roos is een zwakke afspiegeling van wat ze ooit was en wordt door de nieuwe mainstream naar rechts getrokken, zij het dat het de brutaalste ontsporingen van rechts nog kan voorkomen alleszins afzwakken. Schoorvoetend schuift de gewezen Socialistische partij op over het al verschoven midden. Schoorvoetend en misschien met tegenzin worden slogans en mantras van rechts overgenomen om toch maar een deeltje van het langs rechts groeiende electoraat mee te pikken. En wij voelen het, met de dag meer en meer, erger nog is dat wij zien hoe wantoestanden schouderophalend worden verontschuldigd. De socialisten zijn als zandkasteelbouwers bij opkomende tij. Zij trekken terug en gillen met hoge stemmetjes en werpen schepjes zand in de golven en trappen ondertussen andere bouwsels stuk. De echte verdedigers van de zwakken zijn, gelukkig maar, nog springlevend en bouwen hun burcht met weinig middelen maar met gewillige handen steeds degelijker op. En voor die mensen geldt die wijsheid van de straat niet. Politiek is zeker voor hen niet één pot nat, is geen familiezaak die werkt als een zelfbedieningszaak. Hoe meer het volledig in slagorde opgestelde rechtse front tekeer gaat tegen de Linkse gedachte, hoe meer Rechts zal moeten beseffen dat men niet kan blijven roven en beroven. Op een dag zal de straat beseffen dat ze niet blindelings mag geloven wat men haar probeert wijs te maken. Verdeel en heers is zeer oud, heeft altijd goed gewerkt. Wie zeiden vroeger al divide et impera?
26-12-2012 om 00:00
geschreven door Walter
25-12-2012
Eenheidsworst met bittere smaak
ook voor mensen van goede wil... Als je als Vlaming, wat nog steeds een eerbaar statuut is en waarvoor men zich zeker niet moet schamen, om eens andere meningen over politiek te horen op Franstalige zenders moet afstemmen, mag je blij zijn dat dat nog kan. Ik zeg wel kan, of het echt mag durf ik niet meer beweren. Het is alleen nog daar dat ik en andere mening hoor verkondigen. Een mening die in Vlaanderen door vele Vlamingen zou moeten zou moeten verdedigd worden. Maar helaas in ons dierbaar Vlaanderen is de eenheidsworst het enige product dat men door de strot geduwd krijgt. Het Strikske is een knoeier die er dan toch in geslaagd is de grootste "besparing" door te voeren. Dat Strikske heeft de voor anderen onmogelijke scheiding doorgevoerd, Dat Strikske heeft de geldgieren voorlopig belet ons karkas op te wreten. Ja, dat van Italië afkomstig roze Strikje schijnt meer ballen aan zijn lijf te hebben dat de brulapen hier, dat moet nu wel iedereen toegeven en dat moet voor de "meerderheid" meer dan bitter zijn... Op die Franstalige zenders wordt heel rustig en bedaard gezegd dat maximaal 15%van de Vlamingen uit België wil afstappen, en volgens hen is 15% toch nog altijd geen meerderheid, in tegenstelling met de slimste mens van het universum die blijft beweren dat of het nu 15 of 28% is, het is de meerderheid en de meerderheid beslist voor en over de minderheid, in dit geval 72% of 85% , die minderheid moet zijn bek houden, moet doen wat de meerderheid beveelt. En ook dat moeten wij Burkiaans begrijpen, niet de "massa" van de meerderheid maar wel de leider, de Führer beveelt, zijn slippendragers voeren de bevelen uit en zullen er op toezien dat de rest, de minderheid van 72% of 85% in het gareel marcheren, op maat en de hielen kappend, nationale volksliederen zingend en vaandels zwaaiend om de verzuchting naar kunst te vergeten. De vieze eenheidsworst met bijzondere bittere smaak wordt nu al opgediend door alle Vlaamse (Vlomse) partijen. Tering naar de nering vermengd met rechten en plichten, overgoten met voor wat hoort misschien ook wat en armoede is geen schande trouwens armoede is de fout alleen van de arme en moet de rijke geen schuldgevoelen geven. De eenheidsworst gaat er in willen of niet, allen verkopen haar met of zonder veel enthousiasme, hoewel de kraampjes in verschillende kleuren zich al verdringen om de grootste omzet worst aan de man te brengen. Is het dan te verbazen dat de worstenmakers van nog verschillend gekleurde kraampjes gaan uitrusten in hun riante villa's ze noemen het optrekjes, in het buitenland waar ze zich kunnen ontdoen van die walgelijke stank van de eenheidsworst die echter in het gezegend Vlaanderen oh lieflijk land geen windeieren oplevert. Politici van verschillende pluimage komt allen te gader, politici aller strekkingen verenig u, verdeel de buit nu ze er nog is. Geef geen parels aan de zwijnen, zoals Edmond Burke reeds zo lang geleden wijselijk sprak. Politici schaar u aan de rijke dis en breng je kroost en toekomstige kroost al mee, er is genoeg. Het was me een waar genoegen op deze dag van ik weet niet welke boodschap ik naar hartelust kon vertellen uit het boek van duizend en één zuchten. Vergeet niet handje voor het mondje bij het hoesten...
25-12-2012 om 00:00
geschreven door Walter
24-12-2012
De toespraak...
Los van koningschap en van wat, wie , waarom en hoe vond ik dit een "goede" boodschap. En of er nu bezorgdheid voor de "eigen" zaak in de boodschap verborgen zat, het maakt me niet uit. De boodschap was duidelijk, veel duidelijker dan wat onze Vloamse" politici durven zeggen. Hij zei dat wat de vele intellectuelen zowel in Vlaanderen als in gans België als in Europa al lang bezorgd zeggen. Pas op, Pas op, luister naar de verborgen boodschappen, laat u niet meeslepen door zoete woordjes die heel bitter zullen smaken. Eigenlijk worden de oren van de politici eens flink gewassen en het is de hoogste tijd. De zaadjes van de haat zijn uitgekomen, zijn grote sterke planten geworden en zoals alle onkruid overwoekeren zij de inheemse, nuttige planten en verstikken hun omgeving. De koning wees terecht op het verschijnsel dat de economische situatie de beste meststof is voor de woekering van parasiterend onkruid. En dat terwijl ik als natuurliefhebber nooit spreek over onkruid. Wij, de oude zageventen die niet meer meekunnen, wel wij weten nog iets over de geschiedenis en dat kunnen vele jongeren helaas niet zeggen. Wij zageventen kunnen wijzen op de gevaren die op ons af komen. Wij zageventen kunnen verwittigen voor de vossen die in het kippenhok aan het preken zijn... Wij oude zageventen opgevoed in een hard en vaak oneerlijk autoritair systeem hebben ons door de afvallingsysteem van een streng schoolwezen geworsteld en wij hebben leren lezen.Wij kunnen nog altijd lezen en hebben de vermaakberichtgeving van de media niet nodig, meer nog wij zijn in staat de hals over kop toenemende zwakte van de nieuwsgaring, van onze nieuwsankers te zien. Wij, oude zageventen kunnen ons tegen de permanente steeds meer openlijke hersenspoeling wapenen, beschermen. En Wie kan dat nog? Kunnen de jonge ouders die van 's morgens tot 's avonds moeten boksen om te kunnen meedraaien in een heksenketel? Kunnen verantwoordelijke ouders die dagelijks bang wakker worden met de vraag of zij morgen nog een job zullen hebben, hun karige vrije tijd die ze met hun kroost op een gezonde wijze zouden moeten doorbrengen, besteden aan studie en speurwerk om onze politici te controleren. En helaas, zelfs de politici die beweren onze gedachten te verdedigen. Helaas ook zij zijn niet vrij van zonden. Waarom laten Vlaamse socialisten schaamteloos dag in dag uit op hun kop kakken? Waarom, waarom gaan ze niet de straat op en brullen ze daar de mensen niet toe dat socialisme geen ziekte is, geen afwijking, geen profitariaat, geen smossen met andermans geld. Waarom hoor ik ze niet? Nochtans ik hoor nog zeer goed, en toch hoor ik ze niet. Wel ik ben zo goed als zeker te weten waarom. Ik kan het nu nog niet brutaal in de media smijten, maar het zal moeten. Ik zal het moeten doen, wil ik respect houden voor mezelf. Dat maakt me ziek, droevig, kwaad en diep beschaamd. Zoals mijn leermeester o kunikos, Diogenes wil ik de straat op gaan bij klaarlichte dag met een lantaarn en de verbaasde toeschouwers toesnauwen:"Ik zoek een socialist!"
