|
David Van Reybrouck. Pleidooi voor Populisme.
Een titel die mij even wantrouwig maakte, populisme heeft namelijk een vieze bijsmaak sedert ik me meer met politiek dan met jeugdige romantiek bezig moet houden. Moeten is te verstaan als een zelf opgelegde kwelling die meer en meer gaat lijken op een masochistische ontaarding.
Van Reybrouck heb ik op papier en via de TV leren kennen en zeker zijn boek over Kongo heeft een zeer grote indruk op mij gemaakt. Daarom heb ik mijn nekharen dan maar recht gezet en ben in gevechtspositie de confrontatie met zijn , volgens mij, uitdagende titel aangegaan.
Als de schrijver eigenlijk een pleidooi houdt om de gewone man, de straat veel meer bij de politiek te betrekken, dan is dat een normaal democratische principe, dan is dat zeker een Links principe en dus ook mijn visie maar
het spijt mij, ik vind zijn voorstelling nogal simplistisch, zelfs niet idealistisch.
Ja, de politiek mag geen onderonsje van advocaten zijn en van ons kent ons en zorgt ook voor ons. Maar om in deze leeuwenkuil van gespecialiseerde verdedigers van het grote eigenbelang en de macht van de Mamon, moeten serieuze tegengewichten geplaatst worden. Durvers, denkers,echt hoog onderlegden, gevormd in een overtuiging van een echte, gezonde democratie voor de ganse bevolking en niet voor een democratie van het geld.
dat is het dan. Ja, het pleidooi voor populisme is even plassen tegen de wind, maar ook niet meer. Kongo was veel beter.
Om misverstanden te voorkomen weze hier duidelijk gesteld dat ik het volmondig eens ben met de kritiek van David; onze democratie is zeer zwaar ziek en ze wordt met de dag meer en meer ten grave gedragen.
09-11-2014 om 21:08
geschreven door Walter
|
