Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
26-04-2015
meesleephut, zwerfmobiel, stoefcar, camper....
Het is de schuld van Geert Mak die op zijn beurt de schuld mag doorschuiven naar John Steinbeck die met zijn krakkemikkige Rocinante door de States Tufte en zo een hele reeks nieuwsgierigen in zijn spoor liet volgen. Ik heb nog nooit een voet in het land van Uncle Sam gezet. Ook niet in dat van Jim Crow! Maar kamperen doe ik al zo'n kleine zeventig jaar. Inderdaad eerst op de fiets van vader mee naar het Peerdsbos waar de laatste duitsers met maagzweren vertrokken waren, enkele jaren later met zijn vieren in een gezwollen Skoda die toen nog origineel was. Dat was echt kamperen in de traditie van de volksverhuizers, hoewel wij niets te verhuizen hadden. Wij, mijn door kunst bezeten moeder dreef ons door nog verwoeste steden naar merkwaardig genoeg heel gebleven kerken en abdijen om daar met overgave ons in te wijden in de schone kunsten. Dat was kamperen zonder tent, zonder Buta, zonder Porta-potti, zonder dikke ligbedden en dito zetels met kopsteun. Om het land van een boer of in het bos van een andere boer, aan een waterloopje werd de Skoda uitgeladen en de achterbank met koffer werd slaapplaats voor drie en onder en naast het stuur lag kleine vier. Met keien en takken werd een kampvuurtje gebouwd en de moor pruttelde tot hij zwart zag, was dat een pret. Vaak waren wij niet helemaal alleen en een vader die vloeiend hoog- en laag Duits kon spreken als een echte inboorling, en wij die geen racisten waren en nog te weinig wisten om wraakgevoelens te kunnen ontwikkelen sloten voortdurend prettige vriendschappen. Hier stop ik deze inleiding om te zeggen dat ik sedert dien altijd ben blijven kamperen, hoewel de wijze waarop wel moest veranderen, ik dus mag zeggen over enige ervaring te beschikken. De avonturen zou ik willen schrijven op of in mijn andere blog. Hier wil ik een beetje stof wegblazen en een paar zaken wat kritischer aanpakken. De rotreclame en de geldgier hebben op schaamteloze wijze zo'n simpel, eerlijk, onschadelijk gedoe niet alleen kapot maar totaal onmogelijk gemaakt. Zo, dat was het, voor vandaag en niet vanuit mijn Rocinante, wel wel vanuit mijn zelf gebouwd treintje, enfin kamperke.
26-04-2015 om 22:03
geschreven door Walter
22-04-2015
bedenksels.... Opgeraapt.... Gegaard....... in vraag gesteld.... kriebels.....
Op een andere blog, onder bloggen, waar ik mijn meer artistieke verzuchtingen en sporadische oprispingen al eens durf aan het toch uiterst beperkte net, wat deze blogs maar kunnen zijn, toe te vertrouwen, zijn er al een hele reeks gedachten, vaststellingen als snelle oprispingen in een nep-gotisch-namaak-schrift vastgelegd om de mensheid te dienen. Kan het nog bescheidener? Zou ik ze volgens onderwerpen groeperen of alleen maar laten opborrelen? Wat is het gemakkelijkst? Hoe kan iemand die het graag gemakkelijk heeft, het wat langer volhouden? Tijd zal het uitwijzen. Daar gaan wij, sorry, ik probeer... Een Joodse studie van een Joodse jongedame blijkt aan te tonen dat de zogeheten aangeboren wensdroom bij jonge vrouwenom kinderen te krijgen, wellicht wat overroepen is en nogal eens wordt opgefokt door allerlei andere motivaties. Resultaat, de studie zegt dat heel wat, moederes dan, hun moederschap als een bittere pil, een bitter nasmaakje ervaren. Verbaast je dat? Dacht je dat economische motieven en nalatenschappen en machtsverbindingen en afhankelijkheidsmotieven geen rol speelden? Ik niet, maar ik ben noch Jood noch vrouw dus zeker geen moeder. Nu een brutaaltje van mij: Hoe dommer hoe meer kennis gehaat wordt.... Een vraagje: Heeft onder andere en vooral de Katholieke kerk de "commons" doen verdwijnen? En hoe zou dat volgens U kunnen gebeurd zijn, zou- natuurlijk. Wie bouwde ooit een groter imperium op? Wie smeedde ooit een sterkere band met zijn klanten? Wie beloofde de hemel op aarde en had blijkbaar nooit klachten? Wie ronselde vrijwilligers als regendruppels? Wel van de die kunnen wij nog wel wat leren, niet? Betoogde u ook toen men de Vlaamse polders van de boeren en dus van ons afpakte om er gigantische, liefst Amerikaanse bedrijven op neer te poten? Wel nu hebben wij een schrijnend tekort aan bodem om ons kostje op te kweken en daarom moeten die met veel geld elders de boden, de grond, van andere volkeren in beslag nemen, en wat moeten die dan doen? Oeps, onze betoging was dus nog niet zo dwaas...
22-04-2015 om 00:00
geschreven door Walter
21-04-2015
Sachenka
Michael Montefiori. Jood, historicus die lang in Rusland werkte en wiens familie op de vlucht ging voor de Bolsjevikken is de auteur van de roman die mij inderdaad gedurende vele uren in zijn ban heeft gehouden. Na het lezen van dat snertboek van de specialist die meent alles te weten over Stalin, heeft deze roman, ja roman mij goed gedaan.
21-04-2015 om 21:47
geschreven door Walter
REIZEN ZONDER JOHN
Reizen zonder John (Steinbeck) van Geert Mak, Op zoek naar Amerika. 'k Had het boek al een tijdje liggen, aangekocht op aanraden van een kennis uit de bankwereld, waarvan ik echt niet vermoedde dat er een kritische ingesteldheid zou inzitten. Maar nu, ik even op adem wil komen, en eerder als ontspanning de reis van Mak, die de reis van Steinbeck wil overdoen, wil meemaken, ben ik van de eerste bladzijden aangenaam verrast. Kritische ingesteldheid en degelijke verklaringen à volonté! Dit boek hoort werkelijk in mijn poging om er wat meer van te begrijpen. En dat de States echt met de dag in een slechter daglicht zijn komen te staan tijdens al mijn ontgroeningstochten door de wereld van de historici, economisten, filosofen met ballen, zal wel niemand verbazen. Een beetje verklaring vanuit een historische kijk lust ik wel. Dat dit absoluut geen liefdesrelatie zal worden, staat al als een paal boven water, 't zal wel een meewarig hoofdschudden worden. Om het met onze Karl Marx te zeggen: Godsdienst is opium voor het volk, leg ik ineens al een degelijke cementen vloer klaar om mijn volgende trauma's op te funderen. Tot later,
