Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
21-07-2013
Laat doden rusten, de levenden zijn nu belangrijker...
Het boek, De Tombe van God, leest vlot op voorwaarde dat je de ontelbare uitweidingen over vierkanten en driehoeken waar andere lijnen onder weer andere hoeken kunnen getrokken worden en het steeds duidelijker wordt dat nooit iets zal duidelijk zijn omdat het de bedoeling is onduidelijk te blijven, wat had ik dan anders verwacht. Toch kwam de onderdompeling in het geometrisch obscure voor mij op een ideaal moment. Het wonen in een appartement verkiezen boven het wonen in een mooie, rustige villa, werd grotendeels bepaald door mijn, onze sociale en ecologische beginselen, die we al een heel leven hebben, niet overdrijven, laten wij de de eerste jaren van de lagere school buiten beschouwing laten. Optimaal benutten van de nog resterende ruimte, leven in een gemeenschap, samenhorigheid en veiligheid en nog van die droombeelden waren lang echt utopisch, maar winnen opnieuw veld, zeker bij meer ontwikkelden en tevens minder kapitaalkrachtigen. En hier stapel ik misleidende onzin boven op onhaalbare wensdromen gespeend van levensnoodzakelijke realiteitszin, mea culpa, mea maxima culpa. Een onoplosbaar dilemma voor een verknochte Rode! Ik woon in een appartement, dat is waar, een zeer bescheiden appartement, dat is waar, dat wegens verkoopargumenten het prefix Residentie heeft gekregen maar beter "Rioolgang" had geheten. Niet dat het uiterlijk iets van een riool heeft, dat niet, wel de geur, soms stank, in de inkom, in de trapzaal. Ja, de rioolgeur met nu en dan, steeds vaker een vleugje beerput. Van 't fijnste, van het huis! Residentiële strontgeur van 26 appartementen verdeeld over vier uitgekozen locaties. "Dat kan niet, gij liegt! " Zult gij zeggen, ik antwoord:" de feiten spreken voor zich zelf!" Al 34 jaar, vierendertig jaar walmt en kwalmt bij sommige weersomstandigheden meer dan anders "la merde" uit zijn Schluchte omhoog en zoekt geduldig de smalste, meest onvermoede spleetjes om tot in de vertrekken van deze Rode Rakker te dringen. "Juist goed", beweren sommigen en dat ze zelf in de strontgeur leven, pakken zij er graag bij. Laat de doden toch maar rusten... Noot: dit wordt vervolgd, U krijgt als eerste de briefwisseling van honingzoet zalven tot schaamteloos schaden en vooral tegenwerken om wat in een handomdraai opgelost kon en kan worden uit .... niet te willen doen. "Omdat de levenden belangrijker zijn?"
