Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
17-08-2013
Effe roeren in een vat met st.............., bah!
Waarom, roeren in een vat met Str..........? Prettig is anders en smakelijk al helemaal niet maar lezers worden alleen maar geboeid door melodrama's, liefst met stroperige tranen of door schandalen van ongekende wreedheid of door ongevallen, niet? Ik voeg daar een item aan toe:grenzeloze domheid, gepaard aan een ongekende brutaliteit en verbonden met een fantasie die de sterkste leugenachtigheid overschaduwt, zo voel ik het althans aan en wie ben ik... Mijn advocaat, en vertrouwensman zei me toen mijn bloeddruk de gevarengrens reeds ver overschreden had:"daar kunt gij niets tegen doen, de vrije meningsuiting houdt zich niet bezig met waarheid of leugen, het is een recht..." Hij zal wel gelijk hebben, hoewel vermits alle Belgen toch niet gelijk zijn, heb ik mijn twijfels of men over iedereen zo maar wat vulgaire roddels de wereld kan rondsturen. Ik heb leugens nog roddels nodig, de werkelijkheid is zo vulgair, zo laag dat fantasie de voorstelling alleen nog ongeloofwaardiger zou maken. Daarom, een verhaal van beesten en Trollen, met mijn verontschuldiging aan de echte beesten en Trollen, want wat hen betreft is dit alles puur fictief! Voor een Tolstoï of Dostojevsky een plot om een werk waarbij de Idioot zou verbleken, te schrijven. Voor mij is het vereeuwigen dezes het geneesmiddel of poedertje dat het maagzuur tijdelijk wat kalmeert. De Kwal, beter de kwal! Verlaten van partner wat natuurlijk niets wil zeggen en te verwachten is, maar ik ben nog altijd bij mijn eerste vrouw en voel me daar goed bij en naar ik vernomen heb is dat reciprook (in de derde betekenis), doet alleen zijn gevoeg.. De kwal kwam hier als vervang-eigenaar zijn intrek nemen en zijn eerste sociale daad was op de nog onbedekte grondlaag een stenen vloer te laten leggen door karweimannen. Ik spreek niet over zwartwerkers, gewoon over karweimannen. Voor de onderbuur is dat geen enkel probleem als de nieuwe, weinig verse bovenbuur ook pantoffels heeft aangeschaft. Als de aangespoelde bovenbuur, de kwal een af en toe meegebrachte prooi ook pantoffels zou gegeven hebben, maar helaas, naaldhakken en lederen zolen klinken marsialer als er driftig achter elkaar gejaagd wordt. Gelukkig lieten de misleide prooien geen gelegenheid onbenut om het kwallenhol te ontvluchten, maar helaas... Was het een stompzinnig spelletje uit een mislukte kindertijd of een te hoog gegrepen bij-verdien-klus, tot diep in de nacht werden zware voorwerpen over de stenen vloer getrokken en rolden metalen onderdelen permanent over de stenen vloerplaten waarbij het Hellend Vlak van Ronquières mij permanent voor de geest kwam. Waarom er geen reparaties meer moeten uitgevoerd worden is zonneklaar, helaas het rondschuiven van naar ik vermoed meubels is nog steeds een overtuigend bewijs dat de kwal in haar schuilplaats zit. De kwal, uw vriend, onze rustverstoorder. Diezelfde kwal, die hoe dan ook een job bemachtigd had met firmawagen en geen staanplaats, parkeerde en stationeerde bij dag en bij nacht zijn firmawagen voor mijn private garages op mijn oprit, en MIJN is daarbij letterlijk te verstaan. Het duurde dan ook niet lang of ik moest mijn wagen eerst elders gaan zetten om dan beleefd aan de kwal te gaan vragen of de firmawagen op alle uren van de dag even kon verwijderd worden, zo dat ik in mijn garage kon. Met een vlotheid en opgewektheid, eigen aan lui die hun beroepsleven aan de toog slijten en daar permanent geestig proberen te doen op de kap van een ander, werd na enig wachten wel aan mijn verzoek gevolg gegeven. En nieuwe bezems keren natuurlijk beter als kale, en mijn wachten en daarbij horende ergernis werd afgekocht door schijfjes met de laatste filmpjes, helaas zelden echt goede. Eerst geloofde ik dat het ging om zelfgekochte filmpjes, later kreeg ik een vermoeden dat ik onder een bedrijf van duplicatoren huisde en was ik zeer opgelucht toen ik geen schijfjes in de brievenbus meer vond. Als de blaas vol is moet men pissen, zegt een oud spreekwoord en zo ook is de kwal, als zijn terras onder het slijk zit moet het afgespoten worden. Letterlijk afgespoten, met de lans en veel water. Zoveel water dat zelfs mijn ramen overspoeld worden met, ja met slijk en vuiligheid, wat ik het slijk niet ten kwade duid. Buitenstaanders geloven dat wij, de kwal en ik in teamverband werken, hij begint boven en ik volg dan daar onder, zij vergissen zich, zeker als ik kort daarvoor hetzelfde werk al had uitgevoerd, maar ja van een zieke kwal kan je niet beter verwachten, zij spoelen ergens aan en doen daar hun ding, zegt men zo mooi. En toch, en toch is er nog een greintje solidariteit in deze aftakelende kwal aanwezig. Als een andere diersoort, mij, omdat die zich door mij ten onrechte in zijn door grootheidswaanzin opgefokt ego, aangetast voelt, uitschijt voor iets dat in die diersoort normaal is, dan wordt de kwal plots opnieuw levendig, zij het slechts in een flits, zo kort, om de uitschijter, te steunen en aan te moedigen, met een onverwacht dynamisme om daarna in een volkomen lethargische toestand weg te zinken, waarbij zelfs de meest normale verplichtingen zoals het storten van de afgesproken provisie of het deelnemen in de kosten te storten, in de vergetelheid verdwijnen en zich opstapelen tot ooit... Neen, men zou het niet zeggen, zo vlot aan de toog, aan de oh zo vertrouwde toog, bij de oh zo vertrouwde toogvrienden, waar men de oh zo vlotte toogroddels kan rondstrooien om een eigen leven te gaan leiden, waar de toogvrienden als gretige verzamelaars van kwallengif zich verzadigen aan de dagelijks portie. Smakelijk, het was mij weer een genoegen een venstertje op het wel en wee van de Residentie De Rioolgang te mogen openen. Och ja, zo'n kwal bestaat niet in het echt en elke gelijkenis met een bestaande kwal is puur toeval en vooral ongewenst. De vrije meningsuiting, niet...
17-08-2013 om 12:31
geschreven door Walter
14-08-2013
Waar kan dat?
Is dat in het WHOUHALABOLABABON-gebied in een verloren hoek van een onbekend eiland ergens op een onbevaren oceaan? Neen, dat is in Vlaanderen, dat is Vlaamse samenhorigheid, dat is het enorme succes van een blijkbaar compleet gefaald onderwijs en opvoedingssysteem. Geen samenhorigheid, hola! Die is er wel, die ontstaat onmiddellijk bij deze blijkbaar mislukt-geschoolden als zij veronderstellen dat zij tegenover meer geschoolden staan. Elk gesprek dat ook maar een beetje inspanning vraagt, wordt vermeden. men begint dan al weg te lopen, men heeft geen tijd, men voelt zich plots onwel worden. Sorry dat is hier een feit. En of dat nu historisch gegroeid is of door een ongezonde voeding en een verkeerde levenswijze komt, het kan mij geen barst meer schelen, ik ben het ook beu. Ofwel is men altijd dom, dan kan men er niet aan doen, dan treft men geen schuld. Af en toe, als het in het eigen voordeel is, dom zijn, is een ander paar mouwen, dat noemt men slecht en doortrapt. Harde taal, ik besef dat. En dat treft niet de ganse bende, dat gaat vooral over de aanvoerders in zo'n groep, hier de woordvoerders onder de mede-eigenaars. De woordvoerders die door hun achterban gevolgd worden tot ze onder elkaar weer in de clinch gaan dat de pluimen in het rond stuiven, ze hebben eigenlijk geen pluimen meer! Madame van beneden stond gisteren naast de walgelijk stinkende collector en ik vraag of zij dat ook ruikt. " Ik moei me daar niet mee!" Letterlijk haar antwoord. Madame van beneden die gedurende maanden de inkomdeuren open zette om te verluchten is door chef van de private gemeenschappelijke ruimte op de vingers getikt en beweert de deuren al lang niet meer open te zetten, want aan de "reuk" kan men toch niets doen! Dit is de mentaliteit! Madame van beneden wordt al jaren geplaagd door opstijgende rioolstank, afval en wormen die naar beneden tuimelen en op de gemeenschappelijke koer die door haar mag gebruikt worden vallen en zo haar woning gaan verkennen, die haar fietsen..., U weet het al wel, die Madame durft niet tegen het grote boze konijn niet in te gaan. Dat is de mentaliteit! bedroevend, beschamend! Die Madame van beneden verdenkt de huurders, die boven haar troepen de oorzaak van haar vergrotende vochtindringing te zijn, Vochtindringing via de vloer van het terras! Opgepast, dat is gemeenschappelijk en ik heb geen terras, denkt madame van beneden en slaat in een knoop van vertwijfeling. Volkstoneel van het slechtere soort, men kan er zelfs niet mee lachen. Met een gepantserde deur die het appartement bijna hermetisch afsluit houdt men veel stank, geluid en vooral contact met ongewensten buiten.In de zomer moet men maximaal verluchten, in de winter kan men alleen proberen de stank en de uitwasemingen te ontvluchten. Stank had men in deze streek meer dan voldoende, de Rupel was de open riool van Brussel, de "Zoete Dood" veroorzaakte de hoofdpijn veroorzaakte "kattenpis" en de steenbakkerijen deden daar nog een dik schepje bovenop. Misschien is dat voor ons inwijkelingen die deze prachtige typische tijd niet echt gekend hebben, de reden dat wij echt een hekel hebben aan te moeten leven in een strontgeur en methaan dampen. "Nergens stinkt het zo fijn als thuis", zal hier wellicht nog enkele generaties de lijfspreuk zijn. De inwijkelingen zijn verwittigd. Als U denkt dat deze situatie een zeldzaamheid is dan vergist U zich! Dit is wellicht niet over de hele lijn, schering en inslag. maar achter de voorgevels en glasgordijnen en nieuwe wagentjes is er nog wel wat anders! En de overheid? Die maakt wetten, en richtlijnen en nieuwe wetten en nieuwe richtlijnen en laat de betrokkenen in de kou staan, gewoon hun plan trekken. U weet het toch, de democratische meerderheid heeft altijd gelijk.... Maar wat als er zelfs geen meerderheid is, als er zelfs geen democratische beslissing kan getroffen worden? Wat dan? Dan zijn het de beunhazen, de domste hardroepers die hun slag slaan. Dat noemen wij de jungle van het recht van de sterkste, neen van de slechtste! Als er in de residentie "de Rioolgang" nog eens iets te huur is, laat ik dat graag weten. De prijzen zijn er hoog, veel te hoog maar U krijgt er ook heel veel voor in de plaats! Het is fijn, thuis te zijn!
