Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
26-08-2012
Kom, kom, steek je kop nu toch eindelijk
in de strop. Doe niet zo moeilijk. Wij doen de rest wel. Och het doet niet zoveel pijn, een beetje moed man, wat meer solidariteit. Luister vooral niet naar die oproerkraaiers, die pessimisten, die achterdochtigen, die nooit tevreden zijn, wees positief en steek nu eindelijk die verdomde kop in die strop. Of doe dan toch een beetje moeite door belangstelling te tonen voor de mensen die met veel moeite, met veel moed, met grote risico's proberen ons iets bij te brengen, ons te doen inzien dat wij sullen zijn, idioten, schijters. Sorry het moest even van mijn gezwollen lever want die steekt.
Indrukwekkende reportage van Vranckx over transport. -Moordroute op 47000m!-
Maar klik dan ook op "Meest bekeken" en zoek dan even: - Europese lonen blijven verbluffend, ook in crisistijden.- probeer niet te kotsen op uw keyboard.
Waar zijn wij mee bezig? OK, varkens worden ook vetgemest, maar ze worden geslacht en wij eten ze op, maar... Ik druk me waarschijnlijk wat verward uit...
Kom steek je domme kop nu maar in die strop, wij kunnen niet blijven wachten...
26-08-2012 om 11:54
geschreven door Walter
21-08-2012
Uit de voorhistorie...
voel ik me in deze gemeenschap. Ik ben er thuis, maar wat wil dat zeggen, thuis? Ik woon er al veel te veel jaren, ik ken er een paar mensen, sommigen zijn vriendelijk en beleefd en een babbel meer dan waard, maar dat zijn dun gezaaide uitzonderingen. Oneindig veel talrijker zijn diegenen die ik soms reeds tientallen jaren van gezicht herken, die ik in het verleden gegroet heb maar geen groet terug kreeg, die ik toeknikte maar ook geen knik terug kreeg. Een koploper in deze, wat ik noem, incestueuze groepsbinding en vreemden afkeer is de vorige wijkagent die wegens "redenen" geen wijkagent meer mag of kan zijn. Ontelbare malen kruiste ik die geüniformeerde agent op de dijk van Niel tijdens de diensturen, telkens als het een zalig weertje was rustig pedalerend op zijn fiets en genietend van de ontspannen sfeer. Nooit verraadde en kleinste knik of mijn wijkagent mij, die met die grote hond, die altijd zulke grote honden had en er al erg lang woonde, mij dus herkende en een knik goedkeurde. In sommige streken is dit een belediging en een vorm van kwetsende onbeschoftheid, in Niel doodnormaal. Tientallen jaren ben ik lid van de socialisten in Niel, zat er in het partijbestuur, was zelfs verkozen, en probeerde onafgebroken beweging in het compleet vastgeroeste mechanisme te krijgen. Diegenen, die weinigen die van bij de aanvang mij al herkenden, zelfs spraken, ook op straat, doen dat nog maar ook zij zijn uitzonderingen. Voor de grote meerderheid ben ik lucht, zou men denken, maar ik ben meer dan lucht, zware lucht, moeilijk te slikken en heel slecht te verteren lucht. Lucht die hen op hun adem pakt. Blijkbaar beseffen die hardleersen en onbeschoften niet dat dat ik nog liever mijn kiesbiljet zou opvreten dan op zo'n individu te stemmen. En naarmate het aantal voor mij aanvaardbare kandidaten slinkt wordt het problematisch nog een stem uit te brengen die de vernoemde hardleersen en onbeschoften ook maar het geringste voordeel zou kunnen opleveren. Het spijt me een beetje, niet veel voor diegenen die anders mijn welwillende stem zouden krijgen omdat ik geen geschiktere partij vind. Tot andere partijen behorende verkozenen of kandidaten daarentegen zijn er komischer wijze wel een paar die al die jaren een vriendelijke en spontane groet uitwisselen. Wat zijn dat goede mannieren? Waar leer je die? Zijn dat overblijfselen uit de voorhistorie?
