Rust mijn lieve , dappere postduifjes...

De postduiven krijgen het te moeilijk. Stormen envernielde

rustplaatsen en een vreselijk vervuild luchtruim en nog erger

permanente storing van de unieke oriëntering maakt het deze

boodschappers uiterst moeilijk, maar ze blijven proberen,? De post

komt toch nog aan en de inspanning wordt niet geteld. Prachtig.

En als er dan af en toe toch iets ons bereikt dan springen wijeen

gat in de lucht.

Ja zo was het een keer.

Nu, een app aanklikken even scrollen en "het" is al verstuurd.

Wedden dat wij na enkele uren al niet meer weten wat wij hebben

verstuurd. Maar dat geeft niet, wij verstuurden iets, daar moet die

aan de andere kant toch geweldig tevreden mee zijn.

Wat is het leven gemakkelijk geworden. Tik, tik, tik en duizend

kilometer verder is "het" er al. Fantastisch. Uniek, vriendschap

onderhouden was nooit zo gemakkelijk.

Of... het kan nog veel gemakkelijker met artificiële Intelligentie (AI)

Geef gewoon de adressen, de melding of prent, en laat AI het maar

doen, dan moeten wij ons daar niet meer mee bekommeren. En AI

kan dat, , zelfs zeer beleefd, zonder fouten, zelfs met een foto of

beter nog een gevraagde foto, Wat wij vandaag niet allemaal

kunnen zonder moeite, zelfs eigenlijk zonder kennis. Maar is kennis

belangrijk? Vraag dat eens aan AI.

Maar het kan nog veel gemakkelijker. Doodgewoon niks meer van

je laten horen. En dan zal de andere, ver weg op de duur het ook

wel opgeven en dan zijn wij gerust om ons bezig te houden met

wat hier en nu voor ons, mij, belangrijker lijkt... Zo werkt nu deze

maatschappij, wat een vooruitgang, het leven wordt steeds

gemakkelijker voor mij, voor mij en dat is toch wel het belangrijkst.

Levendige , vriendelijke groetjes gestuurd niet met de postduif

want die mag van mij van een meer dan verdiende rust genieten,

maar met enkele minuten aan mijn verre vrienden te denken en tik,

tikketik up daar gaat het al door de................

31/07/25 Ik.

31-07-2025 om 14:14 geschreven door Walter