Wie vandaag toch nog de schone schijn wil ophouden en een namaak-democratisch frakske aantrekt, stuurt een  vragenlijst naar zijn ho!! zo waardevolle achterban om al dan niet met geveinsde belangstelling te informeren wat die “achterban”, “alias “Jan met de pet” met doelgerichte vragen, waarop met een duim of een vooraf al ingestelde ja of neen kan geantwoord worden. De vernoemde achterban groeit per vraag enkele centimeter en slaapt de slaap van onnozele gesterkt met de onbetaalbare geruststelling dat : “ Aan mij hebben ze om raad gevraagd!” ’t Kan ook zijn:” Lot me verdoeme gerust!”. 

Als we zouden durven veronderstellen dat de vraagsteller niet verboden had toch even over de vraag, over het onderwerp een klein beetje na te denken, dan noem ik dat in onze consumptie-onbeschaving toch een heel klein beetje nuttig, als er al iets met het antwoord gebeurt. Natuurlijk SAVE of DELETE, vragen geen moeite.

Ja, Het kan héiééééél veel beter. IK haal er de grote Marx niet bij, maar even nadenken, opzoeken, navragen, en dan kritisch overpeinzen. Oei kritisch, wat een blasfemie sorry, neem me niet kwalijk…..

Toch ik volhard in mijn verderfelijke boosheid en slinger dit in de niet geïnteresseerde ruimte.

Welk traject heeft dit volgens mij criminele dure product doorlopen?

Wie maakte mogelijk dat er ooit een product voor de markt ontstond?

Welk werk en moeite stak die “vader “ van het product in zijn productie?

Wie waren dan achtereenvolgens de de tussenstappen.?

Wat leverden die bij als toewaarde en als hun “vergoeding?

Dat kan soms een hele reeks worden en dan rijst de vraag: “ Was dat echt nodig?”

Zijn dat alle vragen die we moeten beantwoorden om met recht en rede te klagen over de prijs aan de kassa.  Natuurlijk niet. Het echte werk moet nog komen. 

Maar U hebt nu al genoeg tijd besteed aan mijn hersenspinsels. 

20-06-2022 om 07:49 geschreven door Walter