Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
11-08-2013
En de anderen?
Ik zeg altijd:" Wie niets zegt, die vertelt ook niets!" Ik stel gewoon vast dat normale communicatie hier nog niet uitgevonden is of zijn ingang gevonden heeft. De verhuurders, bestaan uit twee verschillende groepen. De ene is zoals gezegd nog moeilijker te bereiken dan de Paus en blijkt ook potdoof te zijn voor vragen, klachten, voorstellen. Dat is de would-be syndicus die al meer dan een jaar ontslag gaf, zijn papierwinkel aan een wachtende beroepssyndicus zou doorgeven, maar zelfs dat niet doet, en nooit thuis schijnt te zijn dus met andere woorden alles, maar dan ook alles muurvast blokkeert. Kwade wil, ik geloof het niet, waarschijnlijk veel te druk bezig met voor hem echt belangrijke zaken. Voor Blok A een ramp? Helemaal niet, alleen voor mij, omdat ik eindelijk de rommel wil opkuisen en de knoeiboel rechtzetten. Voor de anderen, geen reactie tot ze weer eens toevallig ontdekken dat de brandverzekering weer niet betaald is en de PWA-poetsman niet meer kan komen en de beerput overloopt. Dan breekt er iets als een vreemdsoortig beschermen van het eigenbelang los. Iets zinnigs doen gebeurt dan natuurlijk niet en de rest hebt U al gelezen. Plezant!!!!! De andere verhuurder is onopvallend in zijn terughoudendheid. Alleen de huurder kan emoties los maken, ik niet, de wantoestanden niet, de verkeerde rekeningen niet, die worden immers aan de huurder doorgerekend. In het Zen-boedisme zou men kunnen spreken over de zijnde niet- zijnde. Hier vormen zij het gewicht dat de ware tegenwerkers al zo lang steunt en kwade wil doet zegevieren. Blok B heeft ook iemand die doet alsof zij syndicus wil spelen maar daar geen goesting voor heeft en de taak van syndicus nog nooit heeft verkend, laat staan uitgevoerd. Braaf, maar dan ook niets meer en dan nog. Is het braaf een job slecht uit te voeren, kan men dat aanvaarden alleen omdat het gratis gedaan wordt? Gratis is een zeer belangrijk woord. "Gratis" en "onmogelijk" domineren het denken en doen van minstens Blokken A en B. Correctie voor het uitzicht staan vele eigenaars paraat om de zotste dingen te doen. Net zoals in Oost-duitsland de plastieken Zwikau's van allerlei prularia voorzien werden om toch maar iets meer op te vallen. daar was dat begrijpelijk, hier belachelijk, meer nog, laf!. Residentie de Rioolgang overtuigen te doen wat al decennia's moest gebeuren is de oorlog verklaren, de hele troep in het harnas jagen, een schier onbegonnen strijd aanbinden met onwetendheid, domheid, egoïsme,afgunst, nijd en haat. Begrijpt U dat ik huiver als ik een politicus hoor zeggen:" de meerderheid heeft altijd gelijk!" Hier geldt: "Wat is in mijn voordeel?" "Hoe kan ik die een kloot aftrekken?" "Toch zeker niets doen voor een ander!" En voor de meesten: "Laat mij gerust met die zever!"
11-08-2013 om 00:00
geschreven door Walter
07-08-2013
Psychologie, een groot woord, mensenkennis een noodzaak.
Dat ik vierendertig jaren nodig had om uiteindelijk de koe bij de horens te vatten is vreemd, nogal zwak. Dat wil echter niet zeggen dat ,niet van bij de start, ik vragen stelde en voorstellen deed. Misschien sprak ik een voor de mede-eigenaars vreemde taal en ving bijna steeds bot. Behalve bij de inrichting van de inkomhal. Ons voorstel werd zonder commentaar gevolgd ondanks de kostprijs. Nieuwe bezems keren goed en het allerbelangrijkste, de inkom is toch het uithangbord, het naamkaartje. Zie mijn inkom en U weet wie ik ben. Deze wijsheid heb ik te laat opgedaan. Wie voorstellen aanbrengt, verdedigt, die spreekt dus! Die kan spreken, die heeft gedachten, die kan meer dan die geen gedachten heeft. Ook deze wijsheid was nog niet tot mij doorgedrongen. Ik probeerde alleen de anderen en onszelf voorruit te helpen, niets meer niets minder. Wie beschikt over gedachten, voorstellen en de spraak en overtuigingskracht is automatisch een gevaar voor diegenen die dat missen, hij of zij het zijn niet te vertrouwen wezens, vreemden... De ene doet voorstellen voor de gemeenschap, de andere gebruikt de gemeenschap voor zich zelf. Het lijkt wel pure politiek.Tot daar de achtergrond, de bodem waaruit gedurende al die jaren relaties ontstaan, die op het eerste gezicht zelfs een klein beetje harmonieus lijken, maar plots kunnen openbarsten in een walgelijke... stank! Noch het Konijn, de Kwal de Leeuw(en), die van Beneden, de Stillen en de Geslagene dragen enige verantwoordelijkheid in het knoeiwerk van Minimus Maximus, of MiMa. De eerste koe die naar de eerste trein stond te kijken trof geen schuld dat die trein daar reed, zoveel weze duidelijk. Maar! Het Konijn en later die van Beneden, de enige eigenaars in Blok A, die enerzijds van geboorte, anderzijds als gunst de geprivatiseerde gemeenschappelijke ruimte kunnen en mogen benutten, hebben jaren en jaren de gelegenheid gehad het rioolprobleem met ongezonde stank tot gevolg, vast te stellen en aan te kaarten op een algemene vergadering. Nu juist daar werd hun kort daarvoor gedane ondoordachte melding onder vier ogen dat :"het er weer stonk!" vastberaden ontkend. Voor het Konijn is praten over de gemeenschappelijke ruimte een taboe, het is als snijden in eigen vlees en voorrechten. Voor van Beneden is spreken over die ruimte evenzeer taboe, want één verkeerd woord zou de verbanning van haar fiets en die van een elders wonende vriend betekenen. En de anderen die er fietsen komen stallen, die wonen er niet. Waarover zouden die zich zorgen maken? Voor een ander? Voor van Beneden is het een dubbel netelig probleem. Bij haar stinkt het dat het geen lieve lust is, maar haar stank komt volges haar zelf opgebouwde mening van een andere locatie. Bovendien zouden herstellingen veel te duur worden en wat heeft zij daarvoor in de plaats? En dan zijn we op een zelfde lijn met de andere eigenaars. Kosten doen voor die ene, wiens koper zwart uitslaat en wiens vrouw nu al zovele jaren hoest, zonder er zelf echt last van te hebben en er geen voordeel uit te puren, dat gaat niet, dat is te veel gevraagd, des Guten zufiel. Aldus wordt de moderne techniek en de ervaring van een deskundige van Junkers, van de loodgieter, van de gespecialiseerde firma en van ons met een zwiep van de staart van de leeuw weggevaagd en dat tot grote geruststelling van de democratische meerderheid. Leve de democratie van de dommen en de laffen! Wat ik ook veel te laat besefte is de eigenwaan van lieden met beperktere geestelijke vermogens. Erger nog ik heb meegebouwd aan die wolkenkrabbers van eigenwaan. Zoals men kleine kinderen looft als ze op het potje zitten, heb ik ook met name vooral de syndicus de Leeuw de hemel in geprezen, wanneer die gewoon dat deed wat niet anders kon. Heb ik daardoor afgunst en nijd aangewakkerd bij de wisselende strijdfronten? Heel waarschijnlijk, maar onbewust, toch zwaar fout. En als ik dan door mijn gedwongen graafwerk van de ene stommiteit op de andere bots, dan kan ik nog zo vaak stellen; "We hadden dat allemaal moeten zien of weten..." dat helpt niet meer. Ik ben op hun plots gegroeide mega-tenen gaan staan. Niet de stommiteit is erg, het op de tenen trappen is onvergeeflijk en brengt een overlevingsmechanisme op gang dat men alleen in de rattenwereld of een slangenkuil vermoedt. Het lot, het noodlot, heeft Blok A niet ontzien.
07-08-2013 om 16:36
geschreven door Walter
05-08-2013
Meer is meer, maar trop est trop...
Dansten ze daar bij volle maan op occulte Voodoo-bijeenkomsten,'t zou een onverhoopte verrijking van de geborneerde cultuur zijn, ik zou zelfs proberen mee te dansen zonder de kippen de kop af te bijten. Maar zelfs dat niet, in uit, in uit, vlam poort toe, in uit schurend krakend piepen en in uit, en het stinkt... Ja beste lezer mijn door de jaren gesterkt vermoeden werd onlangs, zij het met een list meer dan bevestigd, het stinkt in de geprivatiseerde gemeenschappelijke ruimte ongeveer zoals in vervlogen tijden een plank met gat WC ook stonk als de vorige bezoekers de emmer niet hadden gebruikt. Maar, U zal het mij ten kwade duiden, ik vermelde dit keerpunt reeds in vorige schrijfsels, ik had het perverse genoegen in loco suspecto de bronnen van de stank opgespoord te hebben, een grote stap in de geschiedenis van de Residentie de Rioolgang. Ik maak en maakte het kort, de vervuiling en aantasting van koper en luchtwegen was in flagranto gelocaliseerd met behulp van de wetenschap en de doorgedreven specialisatie. De ingevoerde rook walmde, zoals eerder al vermeld, maar het moet herhaald worden, als uit een in werking zijnde vulkaan uit twee "putjes" of wat er voor "putjes" moet doorgaan en vanonder het deksel van een collector dat alleen nut had om grotere voorwerpen te beletten naar de beerput te trekken. Een waar rook- en dus stankinferno. In vierendertig jaar privatisering nooit bekeken, nooit onderhouden, blijkbaar nooit belangrijk genoeg gevonden om ergens een verloren gewaande hersencel te verwittigen dat er iets niet pluis is in Blok A. Gelukkig heeft het verhaal van Blok A niet plaats gevonden in pak weg 44 of 45 in het rijk van de Nazi's, bangelijk. Stank en rook ze zoeken hun weg en de onze deden dat voortreffelijk. Vanonder een gemoderniseerde van motor voorziene private garagepoort van de leewetroep, walmde het zo sterk dat een buurman meende dat het daar brandde, helaas het was slechts rook en weinig stank. Van de geprivatiseerde gemeenschappelijke ruimte zocht en vond de rook zijn weg door reten en spleten, zelfs in een Residentie zijn er reten en spleten. En daar verenigen de stank van putjes en collector met doorlaat deksel met de stank van de collector zonder deksel om in blijde verwachting, hand in hand op te stijgen en via de verluchting, speciaal aangebracht door het leeuwenkoppel in de hal en trapzaal, op zoek naar nieuwe gebieden te gaan. Bij Madame van Beneden en bij ons is het leuk vertoeven vinden de verenigde stanken. "Dat kan niet, dat is niet" reageert ex-syndicus, hij van de twee, van de Leeuw. "Nonsens" beweert het Konijn en wat de Kwal voor degoutante onzin uitkraamt wil U niet weten, ik heb al die mailtjes netjes uitgeprint, men kan nooit weten, zei de ooievaar tegen de pelikaan en zij aten een puit. Och U dacht dat de eigenaars-verhuurders zich achter mijn banier zouden scharen, mis, driewerf mis, zij hulden zich in een verdacht zwijgen en keken naar de wolken om te zien van waar de wind kwam. Het is allemaal zo menselijk. En in een Residentie is het fijn wonen, maar zwijg toch over die stank, straks gaan de huurders weg! Tot zover de stankfeiten, maar zonder te zoeken naar een verklaring missen wij de kans, het verhaaltje een psychologische toets te geven en dat wil ik gerust proberen. Ons koper slaat zwart uit, zodra de vensters minder vaak wijd open staan en mijn vrouw blijft hoesten tot we de gepantserde deur achter ons in het slot draaien en helaas op die manier de opzettelijke nalatigheid minder succesvol laten zijn. Maar trop est trop, zeker weten. Voor de fijnproevers: quand les dégoûtés seront partis il ne restera plus que les dégoûtants.
