De weergaloze fratsen van ene zapnimf
Inhoud blog
  • Zapnimf, willoze (ver)trekpop!
  • Hipperdepip
  • Met de geiten vooruit en dan bokken schieten
  • Afscheid van een vr... vruchtbaarheid
  • Toet toet, bong bong... Peppi en Kokki
  • Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee?
  • Swingin' Safari
  • I can see clearly now the rain is gone... not!
  • Denken is zo uitermate vermoeiend, dat velen de voorkeur geven aan oordelen. (Otto Weiss)
  • Voor de bi(j)l

    Zoeken in blog



    Laatste commentaren
  • http://arenacyber.com/ (http://arenacyber.com/)
        op Wij die zijn : wrak
  • nike jordan (cheap sneakers online)
        op Wij die zijn : wrak
  • cheap jordans online (cheap sneakers online)
        op Puntje puntje puntje
  • jordans 9 (cheap sneakers online)
        op U was een fijn publiek
  • beats by dre wireless (cheap sneakers online)
        op Gezocht : logeeradres
  • nike jordan (cheap sneakers online)
        op Waterig voornemen
  • sunglasses by dre (cheap sneakers online)
        op Sprookje. Dat is een andere benaming voor nachtmerrie.
  • jordans 9 (cheap sneakers online)
        op Woestijnzand om op te vreten
  • kate spade handbags sale (cheap sneakers online)
        op Valentijn bis en bis
  • dr dre on sale (cheap sneakers online)
        op De wolf is een (kiplekkere) geit, een stinkende
  • beats by dre wireless (cheap sneakers online)
        op Ulaanbaatargumenteren
  • rayban sunglasses outleT (cheap sneakers online)
        op Ir o nie bij val en tijn
  • ray ban outlet (cheap sneakers online)
        op Steenhard
  • ray ban outlet (cheap sneakers online)
        op Een fansessie tussen de middag
  • sunglasses by dre (cheap sneakers online)
        op Glaasje op, laat je rijden... ganzenrijden

  • de blog waar niemand op zit te wachten
    17-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ben vanmiddag een ijszak gaan kopen!

    Vandaag, beste vrienden, doet mijn knie zeer.
    U snapt dat ik bijgevolg niet kan typen.
    Maar reageert u vooral massaal.
     
     
    We zielig, zo voor niks komen, daarom eentje van Gust Gils, voor alleman!
     
    De pijnfuif
     
    vrienden
    ik heb de pijn
    maar op de kachel gezet
    om ze warm te houden
     
    als iemand pijn wil
    ze is lekker vers
    neem gerust
     
    en neem wat meer
    er is pijn genoeg
    voor iedereen
     
     
    O...
    Eigenlijk is het nog best draaglijk hoor.
    ' k Heb alleen geen goesting vandaag.
    Maar zoals ik al zei,
    hou u niet in!
     
    Ook u niet, tante Claudine!

    17-11-2006, 20:43 geschreven door zapnimf  


    16-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vermaledijde verhindering
    - Achttien zorgplannen opstellen.
    - Bijbehorend opzoekwerk in leerplannen en eindtermen.
    - Verslag overleg GOK/zorg van vandaag typen.
    - Tekort in handleiding - stoffelijk bn - lessen duimzuigen.
    - Idem leestekens.
    - Tien luisterlessen bedenken (uitwerking volgt later).
    - Pablo Picasso eens googlen op Guernica en mezelf afvragen of ik het ga wagen van morgen het zesde leerjaar een muzische opdracht in die stijl te geven.
    - Beslissen dat ik het daadwerkelijk ga doen en wel zal merken hoe rijp ze er voor zijn.
    - Even nadenken over hoe ik dat ga aanpakken.
    - Mezelf stom vinden dat ik het hier allemaal nederschrijf want er gaat nog steeds niks boven een jobke in het onderwijs.
    - Toch eens hartelijk lachen met Marleen Vanderpoorten die ooit beloofde van de planlast te verminderen en de discrepantie tussen haar woord en daad sindsdien ondervinden. 
    - Huishouden overschouwen.
    - Schaamte proberen te onderdrukken.
    - Opruimen? Wassen?
    - Bekomen van kinders die mekaar vandaag naar het leven stonden.
    - Onbekende kat verwensen die zichzelf gisterenmorgen tot nieuwe huisgenoot heeft uitgeroepen.
    - Wensen dat ik een kinderloze dopper ben.
    - Beseffen dat het donderdag is.
     
    Dàt, beste lieden, noopt mij tot het bloggen van lijstjes ipv enkele rake zinnen die een context vormen, neer te poten.
    U hoeft het niet te lezen... een beetje ingepakte compassie volstaat.
     
     

    16-11-2006, 00:00 geschreven door zapnimf  


    15-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De flauwerds, pfft.

    Deze week, de kinderweek, heb ik al een paar hilarische momenten met dat grut meegemaakt.
    Gisteren toogden we naar school per rijdende klassebak, gevuld met allerlei wederkerende zeurtjes van de kinderen. Dat varieert van "Wat eten we vanavond?" (en als ik al eens een keer weet wat we gaan eten dan volgt er geheid achteraan : "Dat lust ik niet!" ) over "Ik krijg mijn botten niet dicht!" "We gaan te laat komen!" "Straks is de bus van het zwemmen al weg!" tot honderd keer "Vandaag heb ik blokfluitles, weet jij dat al?"
    Meestal blijf ik lekker afgesloten in mijn eigen gedachtenkringetje en mompel iets nietszeggends.
     
    Maar gisteren, gisteren!
    Ineens zomaar op Stubru op die druilerige morgen : 'I don't feel like dancin'' van The Scissor Sisters.
     
    Het. Meest. Geweldige. Nummer. Van. De. Laatste. Tijd.
     
    Wie het niet eens is met me... poepslagen, op de blote!
    "Laat ik die jong eens wat afblokken" meende ik en het volume ging een draai naar boven, ik voerde de overtreffende trap van wiebelen uit, headbangde als een Angus Young, maar dan zijdelings, gaf mijn losse arm vrij spel en kweelde ongegeneerd mee. ('t Was een rustig straatje.)
     
    Het hielp. Ondanks dat mijn voortplantingsresultaten wel wat gewoon zijn van me, vielen monden open en verstomde hun gezaag.
    Tot er een tegenligger naderde.
    Ik hoorde er eentje dat ik ooit nog zelf baarde uitroepen : "Ohneee! Die gaat zien dat dat onze moeder is!" Met drie tegelijk doken ze, voor zover hun gordel het toeliet, de diepte in om associatie tussen hen en mij te vermijden ("Is 'm voorbij?"). Stel je voor dat ook maar iemand zich zou herinneren dat zij toen met mijn dansende zelve in eenzelfde auto hebben gezeten!
    Ramp o ramp!
     
    Het is nu officieel : mijn levende delen zijn sissies van het zuiverste water!
     



    Hmm, de eerste keer dat ik die clip zie... toch wel een bende jeanetten eigenlijk.

    15-11-2006, 22:43 geschreven door zapnimf  


    14-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goed spul, die siliconen!

    Twee weken geleden had ik nog een zeer bedreven afwasmachine.
    Misschien dat de onderzijde niet meer beproperde zoals het zou horen en het stuikte telkens in mekaar als ik eens enkele glazen er wat enthousiast in plaatste, voorts vond ik hoe langer hoe meer losse wieltjes en onderdeeltjes die verduurd waren...
    Alla, ik had iets dat water sproeide, vergeet mijn eerste zinnetje.
     
    Een week later had ik er een nieuw.
    Een zuinig, prachtig bewonderenswaardig spel!
    Wie mijn fratsen al eens leest, weet wie mijn persoonlijke elektricien, metser en loodgieter is : mijn pappie!
    Ook nu weer had die lieverd geen enkele moeite gespaard om zijn hulpeloze dochter uit de brand te helpen. Bij levering heeft hij het oude afgekoppeld, het nieuwe in het daartoe voorziene gaatje geduwd. En aangekoppeld!
     
    De eerste dagen durfde ik er enkel maar naar kijken. Deurtje open, kreetje laten, deurtje dicht, nog iets slaken dat bijna een orgasme benaderde. Kortom, opperste adoratie.
     
    Toen de afwas het voorbije weekend tot bijna het plafond reikte, die verdomse gasten ook altijd die willen blijven eten, al is het maar pita of broccoli, werd het toch stilaan tijd om het gebruiksvoorwerp klaar te maken voor een eerste beurt (zo gaat dat met bewondering... die eindigt bij een eerste beurt).
    Het publiek en ik laadden de magische box overvol, staken er een tabletje in, drukten een paar knopjes...
     
    "Heb jij goesting om de gebruiksaanwijzing te lezen?"
    "Nee, wijst dat zichzelf niet uit?"
    "Draai op vijftig graden, knop induwen... 't zal wel lukken zeker?"
    "Dat spel is wel stil hè?"
    "Uhu, dat is geen brol hoor! Brol en zap, dat combineert niet!"
    (Twee oren - van twee verschillende personen, voor u weer een verkeerd beeld krijgt van mijn kleine poezelige oortjes - tegen de deur gedrukt... geconcentreerdheid alom...)
    "Dat ding is echt wel stil!"
    "Wat zijn al die lampjes hier die branden?"
    "Euh... misschien boekske toch maar eens erbij pakken?"
    "Die twee wil zeggen dat er geen zout en geen glansmiddel inzitten."
    "O oeps..."
    "Het kraantje duidt aan dat er geen watertoevoer is."
    "Huh?"
    "Zap, heb jij gecontroleerd of de gele klem rondom de schroef ter beveiliging er al af was?"
    "Hmmneenietechtmoestdatdan?"
     
    (De 'snuggerste' van de twee belt in paniek naar haar vader die sust en belooft van maandag langs te komen.)
     
    ...
     
    Natuurlijk had ik wilde plannen voor maandag, maar die gingen niet door.
    Bij thuiskomst stond het surrogaat van mijn tijdsbesteding al in mijn keuken. Vloekend en tierend dat het kraantje naar de afwasmachine kapot was en de inhoud van mijn kast onder de gootsteen verspreid op de keukenvloer.
    Water werd afgesloten, koffie werd kinkloppen, mijn was stilgezet.
     
    Om te tonen aan ik heus wel eens iets in het huishouden doe, ben ik begonnen aan die stapel wasmanden die hier al sinds september staan. Dat viel best nog mee. Onze organisatievorm bestaat eruit dat wie iets proper wil aantrekken en het niet in zijn kast vindt, het uit de wasmand mag plukken. Sokken zoeken is het leukst!
    Het volgende project is van die berg goed in de juiste kleerkast te krijgen, maar daar schakel ik mijn personeel dan wel weer voor in.
     
    Tussendoor mocht ik met lede ogen aanschouwen hoe vaders kraantjes verzaagden ("die nieuwe apparaten hebben toch een veiligheid, mocht het overstromen en zoniet... daar staat je hoofdkraan."), aan darmpjes mogen sleuren, mee tillen, mee schuiven, skateboardje gaan zoeken onder de carport omdat dat volgens de werkmens ideaal was om als hefboompje te gebruiken.
     
    Als apotheose, stootte hij met de afwerkplank mijn vloeibare plantenmest om (waarvan ik nu ook weeral weet dat ik die heb!), het werd schuiven daar in die keuken! Het op maat zagen van die plank deed hij zoals echte werklui doen... precies, krachtig en ergens boven mijn mat. Mijn talent voor interieurverzorging heb ik alvast niet van hem!
     
    Maar het moet naar buiten gebracht worden : zijn gepoter had resultaat!
    Het werkte zelfs, dat ding dat onze borden en glaswerk terug moet doen blinken!
    Op het eerste zicht netjes afgewerkt ook nog! Het grenen paneeltje heeft hij er netjes met siliconen opgeplakt (lees : dat kan nooit meer hergebruikt worden bij een nieuwe machine). Edoch, het is niet aan te raden van te gaan kijken wat hij allemaal tussen die kasten heeft aangevangen. Zoals een brave dochter opgevoed is, zwijgen en kijken dus, zag ik hem aan de zijkanten van MIJN PASVERWORVEN KLEINNOOD heelder lappen ijzerwaar afknippen, want dit stremde en dat bemoeilijkte... ken je dat?
     
    Oja! Het werkte!
    Maar de afvoer van afwasbak twee lekt nu wel. En hoe! Gesukkel met afdichtringetjes leverde niks op. Een bakje eronder dan maar en hopen dat vaderlief eens op een andere keer iets fundamenteels eraan gaat doen.
     
    Waarmee ik ineens besef dat ik nergens zou staan zonder onze pa.
    Die mens heeft mij verwekt! Voortgeplant! Gepland zelfs! (toen toch).
    Zonder zijn procreatie zou ik niks zijn! Noppes! Nada!
    Geen lippen om te kussen.
    Geen lijf om lief te hebben.
    Geen stembanden om te lachen!
    Geen vingers om oenige blogstukjes te schrijven!
     
    Hierbij roep ik deze dag uit tot officiële zappadag! (Jef! Niet Frank!)
     
    Oja, als het iets voor jullie kan betekenen... siliconen zijn dus niet droog op een uur, dat weet ik namenlijk uit empirisch onderzoek... toen dat voorfront mijn kleine teen plette bij het afdonderen.
    Zo goed en zo kwaad en vooral pijnlijdend, ik kon, heb ik het krel er terug tegengekwakt, de ondertussen twee skateboards er weerom onder geklemd (links zakte altijd! Help help!) en bij verbrodding zou ik gewoon de onschuld zelve spelen.
     
    Uiteraard heb ik me weer zorgen voor niks gemaakt. Een halve dag later, toen ik het nog eens waagde van het deurtje te openen, zonder kreetje, en deurtje te dichten, met ferme uitroep, want alweer lag het stuk hout op een teen.
    De andere.
     
    Kan ik die zap-pa-dag nog annuleren? 

    14-11-2006, 11:52 geschreven door zapnimf  


    13-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sex in the ci... uh... op den boerenbuiten

    Ergens aan een zeer anonieme keukentafel, het voorbije weekend, pita verorberend :
     
    x : Hoeveel vrijers heb jij eigenlijk na je huwelijk gehad?
    y : Bwa, een paar, nog op handen te tellen.
     
    (y vindt een rondslingerend kartonnetje en een balpen)
     
    x : Duhhh!! Dat is veel te klein, zou je geen A3 formaat ergens opdiepen?
    y : Schatschat... doe niet zo blasé, kijk, ik turf... dat gaat best allemaal meevallen.
    x : Dinges! Met zijn vijf kinderen, dat was een jaar nadat je gescheiden was.
    y : Ja dinges, dat was fun... allez, eigenlijk waren zijn kinderen nog meer fun, die stoet als we ergens met onzer beide kroosten naartoe trokken.
     
    (x en y strepen enkele dingesen aan, na uitvoerige bespreking)
     
    y : Die dinges was best heel speciaal, helaas een tikkeltje getrouwd, dat heeft zo'n twee jaar geduurd toch.
    x : En dinges... allez, zeg het eens, die dinges waar je zo van onder de voet was?
    y : Neen kind, dat is zelfs nooit tot in de beginfase geraakt. Die kuste mij en liet nadien nooit nog iets van zich horen. Kop tegen de muur noemen ze zoiets en eigenlijk was dat niet de enige die die tactiek uit heeft geoefend.
    x : Euh... y... misschien moest je eens aan je kustechniek beginnen te knutselen?
    y : Wat bedoel je? Niks mis met mijn kuscapaciteiten! Trut!
    x : Troela! Je hoeft mijn neus niet af te bijten hoor!
    De laatste dinges, daar was je ook gek van hè?
    y : Jah jah... (mijmer)
    Ook naar de verdoemenis buiten mijn wil om.
    x : Hm, dat lijkt wel een constante in jouw leven, dat gedumpt worden. Mens, moet jij een krel zijn.
    y : Grmble... (stilte)... ja?
    x : Wat jij nodig hebt è è è, is eens iets serieus. Een dinges met tijd en aandacht voor je en niet te vergeten eentje die je nukken kan weerstaan.
    y : Allemaal heel tof om te horen, maar bestaat dat wel?
    x : Waarom stel jij altijd van die moeilijke vragen? En dan nog aan mij? Weetikhet?
    y : Uwen toer!
    x : O maar dan zijn we rap uitgeklapt : dinges, dinges en dinges.
    y : Als ik me niet vergis, vergeet je hier gemakshalve je ex-dinges erbij te vermelden.
    x : Jamaar, die telt niet mee!
    y : Hoezo niet?
    x : Awèl, die was niet meer nieuw.
    y : O.
    x : (beetje te snel) Ons andere vriendinnen dan!
    y : Jamaar aan z en w wil ik zelfs niet beginnen tellen, te ingewikkeld, te veel aans en afs.
    x : V dan.
    x en y : Whoehahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahhahahahahahahahahah! 
    y : Die is makkelijk!
     
    (y tekent één streepje)
     
    x : Stom eigenlijk, die kan iedereen krijgen wie ze wil.
    y : Of just slim.
     
    (x doorstreept en maakt er een half streepje van)
     
    x : Eigenlijk was het maar een halve... we hebben haar achteraf nog moeten vertellen dat hij maar één been had, weetjenog?
    x en y : Whoehahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahah!
    y : Ja! Toch schoon van het kind dat ze dat niet eens op heeft gemerkt.
    x : O zucht, wij moeten dringend allemaal eens iets echts gaan vinden!
    y : Uhu, een dinges voor lang.
     
    (x en y : staren wat in het ijle, zuchten nog eens, blazen de froefroe uit hun ogen, tanken koffie bij.)
     
    x : Sja... iedere voorbijganger heeft invloed op je leven.

    13-11-2006, 15:38 geschreven door zapnimf  


    12-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.V.eelisnietgenoeg H.ypernimf S.yndroom

    Verlangen
    heeft een vorm
    die van donkerpaars
     
    Hunkeren
    maakt geluid
    zoals bijna-vliegtuigongelukken
     
    Smachten
    geurt
    onweerstaanbaar
    naar veel
     
    en meer.




    12-11-2006, 18:19 geschreven door zapnimf  


    11-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De lach om de lach

    "Iedere voorbijganger heeft invloed op je leven."
     
    Dat is de wijsheid die D. me vandaag met een mond vol slablaadjes en pita, of kipsla want ik zat met een tekort aan pitavlees, toebedeelde.
     
    Na haar eerdere sms :
     
    "Zap, goesting om mee naar onze stamkroeg 'de Vlug' te gaan? Ik krijg boebels van mijne kleine nadat hij in de selfcarwash twee auto's met schuim heeft ondergespoten en zichzelf bijna heeft opgezogen in een stofzuiger aldaar. (Waarom zijn die dingen niet ietsjes krachtiger?) Nu wil ik hem zoekmaken in een ballenbad!"
     
    (Ik terug : Gisteren al frieten gegeten, kom maar naar hier broccoli eten, ook een smaak die je nooit meer los laat.)
     
    (Voor wie niet mee is : "Quiiiiiiick, zijn smaak laat je nooit meer los!")
     
    en ons plotse besluit van de broccoli te vervangen door pitabroodjes, kwamen die woorden aan als een tang op een varken.
    Maar ze wist ze uit te leggen.
     
    Ooit, toen zij en ik te voet naast elkaar kribbig mekaar erop wezen dat het de hoogste tijd werd dat nog eens iemand anders ons zou ophemelen dan - ons kent ons - vriendinnen, reed er een opmerkelijk figuur tegen twintig per uur op zijn moto ons tegemoet.
    Zij : "Zie hem daar! Die heeft daar duidelijk geen last van, die is juist van bil gegaan, zoveel is zeker."
    Het eerste wat ons opviel was een uiterst belachelijke zwarte pothelm, tenminste als je een beetje cool wil uitstralen gezeten op zo'n brulding. Als je je blik daarop richtte, werd die onvermijdelijk getrokken naar een beetje lager, waar zo'n beate grijns van oor tot oor de rakker een zeer idiote uitstraling gaf.
    Hij was werkelijk een lust voor het humoristische oog.
    We konden nog net de beleefdheid opbrengen om te wachten met slappe lach tot hij zich buiten gehoorsafstand bevond. Wat daarna volgde kan je situeren tussen over de grond rollen van het lachen en mekaar in evenwicht houden, wat pijnlijke trommelvliezen veroorzaakte, want het geluid dat we produceerden was vergelijkbaar met dat van een kudde zeekoeien die met een breipriem bewerkt worden en snot en tranen overal, gecombineerd met buikkrampen.
    Een kwartier lang.
    De rest van ons leven lang.
    Deze voorbijganger/rijder kan nooit bevroeden hoe hij sindsdien ons leven beïnvloed heeft.
    Op gepaste en vooral ongepaste tijden wordt hij weer vanonder het stof gehaald en zijn uitdrukking heeft ondertussen benamingen gekregen als de poepsmile, de Michel Lelièvrelach (al betwijfel ik of die toen van de grond is geweest, hij werd toen voorgeleid), de pothelmgrijns. We herkennen hem op onze eigen gezichten en op die van anderen.
    Lachen om de lach, een geweldig gevoel is dat.
     
    Intussen zijn we experts in lachherkenning en in ieder verhaal dat iemand van ons afsteekt, neemt de beschrijving en vooral het naäpen van de uitdrukking van het gelaat toch wel een grote hap eruit.
    Die we vervolgens terug opvullen met ons eigen gegrinnik, gegiechel, zeekoegejank.
     
    Iedere voorbijganger heeft dus invloed op je leven.
    Jah... 
    Om mijn kritische ik te omzeilen mompelde ze er nog vlug achteraan :
    "Ahja, stel dat je bij het opzij gaan om iemand te laten passeren daardoor net niet in dat putje stapt waardoor je je knie zou gebroken hebben!"
    Wat prijs ik me toch gelukkig met zulke intelligente vriendinnen! 
     

    11-11-2006, 00:00 geschreven door zapnimf  


    10-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrijdaggebed

    Onze Vader die in de hemelen zijt.
    Verschaf mij toegang tot die zevende.
    Laat mij een rijk tegenkome,
    lief... bedoel ik dan.
    Uw wil geschiede op aarde als in de hemel.
    Mag mijn wil nu ook eens voor één keer?
    Geef ons heden ons dagelijks brood,
    maar een wokrestaurantje is ook ok hoor.
    En vergeef ons onze schulden
    die we onderweg maken bij al dat verbrassen.
    Gelijk ook wij vergeven zijn van hebzucht
    naar dat andere geslacht.
    Leid ons vooral in bekoring,
    liefde en lust,
    maar verlos ons van kwade tongen.
    Amen

    10-11-2006, 00:00 geschreven door zapnimf  


    09-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ich bin wie duuuuuu!
    Ik : Hier, ze duwt ons weer op het scherm hoor.
    Ik : Ja, 't zal weer wat zijn.
    Ik : Hetzelfde van altijd hè, ze heeft weer geen tijd.
    Ik : Of ze probeert wat te verzwijgen, dat kan ook.
    Ik : Je bedoelt toch niet dat verhaal van die vlooienbeten op een zeer onwelvoeglijke plaats?
    Ik : Ik heb nog koppijn van de vorige keer toen we de man met de hamer tegenkwamen. Veel goesting om mij hier te gaan profileren heb ik vandaag niet.
    Huh? Wat vlooienbeten? Is ze op de kat gaan zitten?
    Ik : Neen, ik geloof dat ze wat te laat doorhad dat die rotkat op haar achteloos weggesmeten pyjama in de badkamer is gaan liggen.
    Ik : Daar moet je weer zapnimf voor heten natuurlijk, eigen schuld, dikke jeukerige bult!
    Ik : 't is te hopen voor haar dat ze de eerste weken geen touche heeft : "Ooh schat, wat een poezelig achterwerkje, zijn die bultjes in de vorm van een hartje speciaal voor mij erop aangebracht?"
    Ik : Mja, subiet is ze alweer ribbedebie, stel je voor dat ze uitgerekend vanavond botst op iemand waar het mee klikt.
    Ik : Ha ha ha! Gij zwanst of watte?
    Ik : Zooooo abnormaal is dat toch niet?
    Ik : Nee?
    Ik : Euh... eigenlijk wel, maar laat ons onszelf het voordeel van de twijfel geven.
    Ik : Uhu, per slot van rekening zijn we wel positivo's natuurlijk.
    Ik : Uiteraard! Wij bestaan uit twee brokken samengesmolten pure synergie!
    Ik : Dus... wat wil zeggen : dat gaat vanavond goed aflopen met het mens!
    Ik : Jaaaaah, die gaat de tijd van haar leven hebben!
    Ik : Dat moet gevierd worden! Muziek maestro!
    Ik : Luider! Luider!
    Ik : Jiehaaaaaa!
     
    Met een onwaarschijnlijke uitbundige vreugdepolonaise zwieren ik en ik, luidkeels galmend "Ich bin wie duuuuuuuuuuuuu" galmend de blogkamer uit.
    "Joepiejaidie joepiejaida joepiejaidie joepiejaida!!"
    (vier benen links in de lucht tegen mekaar klepperend, vier benen rechts in de lucht tegen mekaar klepperend, met onzer aller smoel tegen de grond klepperend.)
    "Hoera!! Hoera!! Hoeraaaa!!" 


    09-11-2006, 17:59 geschreven door zapnimf  


    08-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oog voor detail, helaas niet voor obstakel

    Hoe opmerkelijk!
    Dat zit hier allemaal te hengelen naar details uit mijn privéleven.
    Wie vraagt die krijgt! (Ober, voor mij een appetijtelijke jonge snaak aub! A point, in een romig sauske en niet te timide!)
     
    Dus...
    gisteren bevond ik mij in een zeer aangenaam gezelschap.
    Stappekes aan het zetten.
    Eén van die stappekes bracht mij een verdiep hoger van een etablissement omdat daar kon voldaan worden aan een primaire behoefte : namenlijk : het plassen.
    Ornamentorisch was daar aan de buitenkant van de toiletdeur een sterk uitvergrootte lever aangebracht. Tweedimensionaal welteverstaan. Met benoemingen van alle onderdelen die er los of vast aan een lever kunnen zitten. Helaas kan ik u daar geen verslag van uitbrengen, want mijn drang om water af te laten was sterker dan mijn ingewandenkennis bij te schaven.
    De praktijk was sterker dan de theorie, zeg maar.
    Beetje stom van die eigenaars om niet te beseffen dat praktijk en theorie wel degelijk zouden kunnen samengaan, mochten ze lucide genoeg geweest zijn om hun blikvanger langs de binnenzijde te laten schilderen. Ik vermoed dat ze gingen voor de kwantiteit van het aantal blikken. Prestigeprobleem zoiets.
    Toen ik dat allemaal bedacht had (een mens denkt wat af op zinvolle momenten), had ook mijn activiteit een mooi afgerond einde bereikt.
    Opgelucht en helemaal klaar om er terug in te vliegen, je kent dat wel... haar nog eens door mekaar warrelen, eens verleidelijk pogen te kijken naar je spiegelbeeld terwijl je het nat van je handen staat af te zwieren, jezelf afvragen hoe je ineens aan die pandalook komt en dan ineens beseft, bij twintig centimeter dichter, dat het restanten van mascara zijn die niet meer op hun oorspronkelijke plaats hangen, die nog natte vingers gebruiken om tevergeefs te proberen van die waterproof af te vegen om uiteindelijk te berusten in het onvermijdelijke en jezelf wijs te maken dat je zelfs met zwarte vegen toch wel heel sexy eruit ziet vandaag, bon zo dus, tippel je heel vrouwtjesachtig en zwierig en al een voorbereidende glimlach op het gelaat die trap terug af, onderwijl kijkend naar prachtige versiersels in nissen aan de zijkant...
    en dan KNAL!!...
    tegen een godverdekselse balk die in dat mooie decor juist vijf centimeter te laag hangt om je een onbelemmerde doorgang te verzekeren.
     
    In slow motion gaat dat als volgt : kijk opzij, bewonderend en lachend, tanden half bloot, je draait je net terug naar een vooraanzicht, je mooie lange blonde lokken lijken op een commerciële spot van een Fructis Laboratoire Garnier shampoo... en dan PLOOOINK, terugslag... je kijkt nu heel verwonderd omdat je niet weet wat er gebeurt, geëpileerde wenkbrauwen schieten (maar dan traag) de hoogte in, je spant je nekspieren om te vermijden dat je achterover valt als zo'n doodgeschoten cowboy en die vallen dan nog meestal gewoon op de grond, terwijl jij op die trap wel eens ergere toeren zou kunnen uithalen terwijl je ooit achteloos die cursus stuntvallen bij het oud papier hebt gesmeten, en nu dik spijt daarvan natuurlijk, dat spannen van die nek drijft je terug naar voren en zo veroorzaak je een tweede PLOINK, maar deze keer niet meer zo knoerthard.
     
    Bon.
    't Deed geen pijn.
    Patrons mogen dan al geen verstand hebben van versiersels op wc-deuren, ze waren wel zo voorzienend geweest om die balk in te pakken met een pel isolatiematerieaal dat je normaliter rond buizen ziet in het sanitaire equipement.
     
    Van mijn hele pose bleef geen grein meer over en gebukt (je zou voor minder) onder mijn eigen gebulder zette ik mijn tocht naar het gelijkvloers als een krom wijffie verder.
     
    Ik mag hopen dat ik daarmee heb voldaan aan jullie zucht voor detail!
    Graag gedaan!

    08-11-2006, 18:23 geschreven door zapnimf  


    07-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen

    Vandaag pakken we schrijfpauze.
    Ja, dat doen we.
    Dat mag zelfs.
     
    Ik zou natuurlijk ook kunnen schrijven over mijn bezoek aan de boekenbeurs gisteren en hoe ik bij vertrek mijn vrijkaarten niet meer vond.
    (Heb jij die meegejat toevallig, sahara? ;-)
    Of over hoe leeg een boekenbeurs is op een maandagnamiddag.
    Of over hoe ik twee Marcella Baetes heb gekocht.
    Of over hoe ik die kussenslopen met poëzie op kan smaken en als antwoord op mijn vraag of er ook dekovertrekken van bestonden lik op stuk kreeg met : "De mensen zijn toch nooit content!"
    Of een Tom Lanoye heb gekozen boven het Penisboek van Liekens bij het verlengen van het Humo-abonnement.
    Of hoe lastig die babbelutten deden bij 'De Morgen' toen ik ook daar wilde verlengen en een boek wilde meegritsen : "Die boeken zijn enkel voor nieuwe abonnees, maar als je wil kunnen we wel poteren, hoewel dat geen garantie geeft of je dan niet binnenkort met twee gazetten in je bus zit."
    Of over hoe de après-boekenbeurs wel een eigenaardig staartje kreeg.
     
    Dat zou ik.
    Maar ik pak pauze dus vandaag.
    De wereld (lees : Antwerpen) wacht op mijn stappekes vandaag.
    Iedereen weet dat je werelden niet te lang mag laten wachten.
     

    07-11-2006, 17:03 geschreven door zapnimf  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Strontvlieg aan de knikker

    O, wat verheugde ik mij op de eerste lange slaap sinds lang!
    Ik controleerde of er geen erwt onder mijn matras lag en vlijde me vervolgens neer om mijn rechterzij, beetje foetusachtig, met de flanellen donsovertrek langs alle kanten heerlijk onder mij gewurmd.
    Klaar om de meest prettige dromen toe te laten.
     
    Geen tien seconden later zoemde er een insect langs. Zelfs zonder licht te ontsteken wist mijn biologische kennis dat beest te detecteren en het te ontleden als zijnde een vlieg.
    "Niks aan de hand," denk je, "zo meteen zoekt die zespoter wel een muur om mij vanop een afstandje in stilte te begluren met zijn facetogen." (Jaja, mijn biologische kennis is zeer uitgebreid!)
    Echter, de deze was niet goed opgevoed, hij bleef me ambeteren met zijn luidruchtig gestuntvlieg rond mijn hoofd.
    En vrank! Vrank!
    Vrijpostig gebruikte hij mijn lieftallige schedeldelen als landingsplaats.
    Nadat ik mijzelf al enkele keren vruchteloos tegen de harses had gemept en nog wat lucht in het ijle had verplaatst tussen mijn handpalmen, vond ik het welletjes geweest.
    Eén kopkussen gebruikte ik om de top van mijzelf onder te verstoppen en de dons werd opgetrokken tot van die hele zapnimf enkel nog de neus vrij bleef.
    Met hernieuwde moed probeerde ik de slaap te hervatten, lachend in mijn stiekeme bedekte vuistje omdat ik uiteindelijk toch de slimste was.
    Doezel overviel mij.
    Doezel werd sterker.
    Doezel ging over in rem-slaap.
    Rotvlieg vond het nodig om een kringetje te draaien aan een neusgat.
     
    Ik schoot recht, armen wijd open, het kussen maakte een pirouette tot tussen mijn oorbelen op het nachtkastje, stootte mijn grote teen tegen de sponde achteraan, oerkreette iets uit dat op "Aaaaaaarghh!!" geleek...
    ... en niesde ze dood.

    07-11-2006, 00:27 geschreven door zapnimf  


    05-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wij die zijn : wrak
    Vorige (lange) nacht (za 13.30u - zo 17.30u)
     
    Van een leien dak :
    zeveren op ons gemak
    meteen heel de mikmak
    dansen als een klasbak
    wezen : platzak
    een hoop kouwe kak
    slaap ontbrak
    koppijn sprak
    keelpijn van tabak
    slappe lach ontstak
    zetelliggen als een zoutzak
    allebei in de prak
    ontbijt met gebak
     
    dit rijmsel is wreed zwak!
     
    Mijn eigen schuld
    'k Heb sahara in mijn nacht geduld
     
    Liefste, voor jou al mijn gesmak
     
    Geniet van 't mooiste dat ik onlangs mocht ontvangen.

    Dag en nacht
    En wij daartussen
    Jouw kussen zacht
    Op mijn natte-dromen-wang
    Bang van komen en jouw gaan

    Slaap lekker ding
    Want jij is lastig
    Nog meer jij is fantastig toch

    Slaap lekker ding
    Want jij is lastig
    Nog meer jij is fantastig toch

    Glimlach lag
    In veel te grote tas
    Klein te zijn
    Fijn tussen vingers
    Groot geheim

    Slaap lekker ding
    Want jij is lastig
    Nog meer jij is fantastig toch

    Slaap lekker ding
    Want jij is lastig
    Nog meer jij is fantastig toch

    Laten we samen
    Dingen doen zingen
    Van Liedjes die niet bestaan
    Laten we samen
    Dingen doen zingen
    Laten we samen niet bestaan

    Slaap lekker ding
    Want jij is lastig
    Nog meer jij is fantastig toch

    Slaap lekker ding
    Want jij is lastig
    Nog meer jij is fantastig toch

    Nog meer jij is fantastig toch
    Nog meer jij is fantastig toch"
     
    Eva De Roovere

    05-11-2006, 00:00 geschreven door zapnimf  


    04-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Woestijnzand om op te vreten
    Sahara!
    Mijn allerste sahara!
    (bloedmooi, dwingt ze me nu even te schrijven)
    Zit hier nu op mijn zitbank. (Ik heb ze nu even achtergelaten in het gezelschap van D. - een van mijn andere geweldige vriendinnen - en het klikt, dus kan ik zonder schuldgevoel mij even onttrekken aan die twee.
    Ik vermoed trouwens dat sahara een deel van mijn nacht in beslag gaat nemen, dus dacht ik : "Laat ik blogje maar even schrijven nu we nog fit en helder woordelijk kunnen formuleren."
     
    Door heel stom toeval zijn wij mekaar op het virtuele lijf gebotst. Het klikte meteen. Telefoonnummers werden uitgewisseld.
    Hieronder lees je eerst haar verslag (met toestemming) over onze eerste ontmoeting, ook redelijk geïmproviseerd, en daarna mijn reactie erop. 
    We schrijven januari 2004
     
      vrijdagmiddag ten huize sahara, nà een avondje bij zapnimf 

    ff mij met mijn belabberde kop naar mijne pc slepen en mijn mails checken

    aha!
    ik kreeg post!!
    twéé e mails in éne keer?!?
    juich!!!
    van wie? van wie?
    koeni??
    o
    zapnimf

    eerst een jatz koffie drinken dan

    gedver... één avondje samen stappen en dan denkt dat mens zeker al dat ze d'er een vriendin bij heeft? is het er zo ééntje?
    nu, verwondert me niks, daar scheelde duidelijk iets aan.. mij overvallen op chat, zeuren dat ik es moet langskomen, tot ik er niet meer onderuit kan. bon, ik gooi héél mijn agenda overhoop, speciaal voor haar en trek naar het zapdorp. ZO tegenvallen kan het nu ook weer niet. af en toe is die zap best wel grappig op chat.

    djeez...
    waar IK terechtgekomen ben toen!!! vierde wereldtoestanden zijn er niets tegen. erg, erg.. dacht dat ik al veel gore buurten gezien had, maar dit sloeg alles. Ik dacht, ik draai mijn wagen hier snel om op die oprit met die malle brievenbus (de smààk van sommige mensen...) en keer weer huiswaarts, maar ze had mij al bij mijn nekvel.

    Wat volgt is pure horror, eindeloos gemem over wasmanden, tante Kaatmiddeltjes om vlekken uit tapijten te verwijderen, kalligrafie (!), Morres meubelen (!!)
    Ze sleurt mij vervolgens mee naar een louche kroeg (na toch wel een zéér gênante scène op straat),schreeuwt daar heel het kot bijeen, klampt alle mannen aan, wordt pissig omdat die enkel oog voor mij hebben (je zou voor minder). Maar het gruwelijkste moet dan nog komen, in een ultieme wanhopige poging om de aandacht te trekken begint ze te DANSEN!!! Heeft iemand onder jullie zap al ooit zien dansen?!?

    Enfin, hopelijk laat ze mij vanavond wat met rust.
     
    Btw, zap, je bent FANTASTISCH!!! (een moordwijf)
     
    --------------
     
    Allerschattigste sahara,

    Tutututututututututut
    Het trendy modewoord 'perceptie'lijkt ook aan jou ook niet voorbijgegaan te zijn...

    De enige ware versie volgt nu :

    Donderdagmiddag half vier (beetje vroeger maar het klinkt zo sjiek van K.H. een keertje te plagiëren) bekeek ik op mijn gemak mijn mails (dat er vanzelfsprekend veel meer dan twee waren!), snuisterde ik eventjes de nicks op #canvas door en waarop viel mijn lodderig oog? Die zielige sahara stond daar weer op haar eentje te blinken in de room.
     
    Een groot schuldgevoel maakte zich meester van me, immers, deze kerstvakantie had ik, in tegenstelling tot andere jaren, nog steeds geen enkele goede daad verricht. Impulsief als ik ben, klikte ik het arme mensje aan en nodigde haar uit. Nuja, dat hoefde ik geen twee keer te zeggen... nog voordat mijn eindzin getypt was, bevond dat rode vehikel van haar zich reeds op de autosnelweg.
     
    Amper de tijd had ik om wat rommel in het rond te smijten en mijn waterclosets te bevuilen (te gezellig moest het hier nu ook weer niet wezen... stel je voor dat ze nog wilde terugkomen!) of daar kwam ze luid toeterend mijn oprit opgestoven.
     
    Probeer het u eventjes visueel voor te stellen : vier wielen met daarop iets dat rijp voor de schroothoop is en erin een wilde haardos met armen en benen. Jee, de tijd van noodgevallen was ontegenspreekbaar aangebroken en noopte me aan tot het herzien van mijn goedhartigheid. Fluks wierp ik me achter mijn DESIGNbank.
    Driewerf helaas... in al mijn haast was ik twee puntjes vergeten... haar alom bekende vrijpostigheid en de achterdeur. Het wicht stond al binnen toen ik bedremmeld rechtkrabbelde, nog een laatste spijtige blik wierp op die drie uitnodigingen voor die avond van TOFFE luitjes, en haar dan maar gespeeld hartelijk begroette.
    Allez, ze had haar best gedaan. Om in de gratie te komen had ze een flesje rode wijn bij dat ze zelf ooit eens gekregen had van een soortgelijke snul.
    Vervolgens kwetterde ze er kwiek op los over allerlei onbenullige zaken als daar zijn : teletekst, noodzakelijke hahaha's op chat, haar onderbroek die ze eerst nog tussen de was had moeten gaan zoeken en aardigheidjes als telefoons niet opnemen en deurbellen negeren, ondertussen gezapig al mijn fruitsap (en energie) oplurkend.
     
    Omdat ik vond dat ze nu al wel lang genoeg van mijn gastvrijheid had geprofiteerd, stelde ik voor om duur uit te gaan eten. Dat zou zo'n arme sloor, die niks gewend is, vast wel afschrikken. Niet het minst gehinderd door het snappen van zeer duidelijke lichaamstaalsignalen hapte ze gretig toe.
     
    Aan de deur van de meest exclusieve tent van mijn aimabele dorpje hing een briefje : "Wij zijn deze donderdag uitzonderlijk gesloten."
    En wat zij dan gênant noemt. Ik vloekte een keer binnensmonds omdat die andere keet, waar ik haar daarna naartoe moest loodsen, de helft goedkoper is. 
     
    Welja, ze had touche. Van de meest verwerpelijke verwekfout (die ik nota bene al vijf keer eerder had afgewezen, voor hij eindelijk doorhad dat mijn gunsten voor een select publiek bestemd zijn) uit mijn brede kennissenkring.
    Je kent het type wel : gluiperd tot in het graf, opscheppen over een onbestaand seksleven, slijmballerige opmerkingen rondstrooiend. Dat liet ze zich kommerloos welgevallen, als was ze protagonist der zeikstralen.
    De plurk smeekte me zowat om met hem te dansen. (nvdr : Uw nimf werd eerder door respectabele leden van canvaschat complimenteus bedolven voor haar soepele dansmovementen.)
    Tja, niemand die beweert, ik nog allerminst, dat het barmhartige Samaritaanschap eenvoudig is, vooral niet in tweevoud.
     
    Uit jaloersheid waarschijnlijk (hoewel de droplul ook haar een keer ten dans vroeg), ging ze op de koop toe nog wartaal uitslaan.
    En wel de volgende : Dat Lucas Vandertaelen in een vorig leven nog lid was van Arbeid Adelt. Whoehahahahaha.
    Zoals creaturen uit haar milieu dat waarschijnlijk wel meer doen, wilde ze er nog om wedden ook. Volledig in de war door alle consternatie die ik de voorbije uren had moeten doorstaan, en volkomen begrijpbaar, vermixte ik die olliebolliekrollie van de twee Belgen met deheer Cas.
    We kwamen er niet uit. Dus, ondernemend als ik ben, ondervroeg (iets geheel anders dan aanklampen, saharaschatje) ik alle heren (de dames waren op, of hadden een te hoog barbiegehalte) die de gepaste leeftijd hadden om zulke vraagstukken te beantwoorden, terwijl zij, zonder enig besef van schroom, achterwerken van jochies keurde, die haar zonen konden zijn.
     
    Enfin, het eindigde ermee dat de patron ons heeft buitengekeild omstreeks drieën en dat ik mijn googleapparaat moest aanspreken om erachter te komen dat de Cas uiteindelijk bij geen van beide formaties zijn kost heeft verdiend.
    Ere wie ere toekomt, ons sahara kreeg in een lucide moment de plotse inval : "Hetlevenisschoon!"

    Welja, het voortbestaan is proper!

    AAILOFJOETOESAHARABEEBIE!!!!!! je bent evenzeer een liquidatiegleufdier!

    04-11-2006, 17:37 geschreven door zapnimf  


    03-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sprookje. Dat is een andere benaming voor nachtmerrie.

    Er was eens een flutdruif.
    Dat is een andere naam voor een bijna prinses die het niet meer ziet zitten.
    Je mocht ze ook wel zapnimf noemen.
    Of nimf.
    Of zap.
     
    Die flutdruif was zo dom geweest om drie kinderen uit te nodigen op een vrijdag, terwijl haar eigen kinderen rond drie uur een weekje zouden verkassen naar hun vader.
    Een vierde kwam uit zichzelf ergens opgepopt en bleef ook leuk spelen.
     
    Verder had ze met een allerliefste vriendin... Dryade, maar daar mag je ook 'oogverblindende schoonheid met karakter' tegen zeggen (vandaag mag je vanalles tegen iedereen zeggen, het is immers vrijdag.), afgesproken. Die had wat in mekaar te knutselen ter bedanking van collega's.
    "Ach, schat," had die overmoedige flutdruif eerder op de week aan de telefoon gekird, "kom alras af, voor zoiets draai ik mijn hand niet om. Dat varkentje wassen we in geen tijd. Als voorheense superkalligrafe, met uitgebreide kennis van creatief met papier en aanverwanten draaien we in no time iets met een stempel, een etiket en een kaartje aan een wijnflesje in mekaar. Op eigengeschilderd aquarelpapier komt dat nog beter uit."
     
    Dryade, kwam, zag en ... baande zich een doorgang door de trits kinderen en diende flutdruif nog wakker te maken, zo op die vroege vrijdagochtend.
    Deze laatste deed haar uiterste best om haar ochtendhumeur niet al te erg te laten opvallen.
    Zelfs niet toen de flutsels zap allen op een verschillend vreemdsoortig tijdstip honger kregen en telkens apart eten in hun bek staken.
    Zelfs niet toen ze merkte dat haar woonkamer, die vandaag ook aan de benaming 'puinhoop' voldeed, steeds meer de allures kreeg van een ware vuilnisbelt.
    Zelfs niet toen de zoektocht achter de stempel paniek veroorzaakte bij ieder levend wezen in huis.
     
    Al snel werd het duidelijk dat het te wassen varkentje met de lange snuit, er niet eentje was van 'en nu is het verhaaltje uit'. 't Was een kortverhaal met bijlagen. Uren zwoegden Dryade en flutdruif aan dat kleinnood.
     
    Ondertussen naderde het vertrek van de druifjes.
    Flutdruif kwetterde tussen alle decibels door over zwemzakken, boekentassen, loopgerei dat in orde moest geraken. Losslingerende kaften, rapporten en boeken werden gegeven aan kind in kwestie, dat het op haar beurt drie meter verder kwijtlegde op een kast. Niemand die aanstalten maakte om ook maar iets klaar te pakken.
    Enfin, stel u een flutdruif voor die op was van de zenuwen.
    Haar zenuwen waren op.
    En op die ene overgeblevene werkten ze allen flink samen. Door niks te doen.
    Het mondde uit in een fikse uitbrander.
     
    Die uitbrander kreeg flutdruif dan dubbel en dik terug van haar teerbeminde ex-man, die haar graag een gebrek aan organisatietalent verweet. (Hij neemt de rol van boze stiefmoeder op zich in dit sprookje.)
     
    Lieve Dryade troostte de arme flutdruif en samen legden ze de laatste hand aan de creaties die ondertussen uitgegroeid waren tot echte kunstwerkjes.
     
    Flutdruif bleef uiteindelijk verweesd achter, keek nog eens naar haar living die eruitzag alsof er een tornado door geraasd was en besefte dat ze tevens haar inspiratie erin verloren was om een degelijk blogstukje te schrijven.
     
    Toen kwam er een kuisploeg met een lange snuit...
     
    Onee, dat was in een ander sprookje.
     

    03-11-2006, 22:44 geschreven door zapnimf  


    02-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waterig voornemen

    Wat ik ga doen?
     
    Een onbewaakt moment afwachten, achterwaarts sluipen met boek, telefoon, thermos koffie en rookwaar onder de arm en de living uit tiptenen, daarbij wat onverstaanbaar mompelen over "boven, bad, niet storen". Zachtjes de deur sluiten en maken dat ik het jeugdlawaai ontsnap.
    Dat ga ik doen!
     
    Het water zal warm, geurig en schuimvol zijn.
    Ik zal lezen tot de rimpels op mijn tenen verschijnen, telefoneren met klotsjes op de achtergrond, de kraan bespelen met mijn linkervoet, warmte toevoegen wanneer nodig, genieten van rust en alert wezen als kindergeluiden met boenkeboenkes naderbij dringen.
    Dan zal ik preventief mijn stem verheffen : "Ik zit in bad! En ik wil hier alleen zitten! Toegang enkel veroorloofd als er iemand zijn been gebroken heeft!"
    Ze zullen de boodschap begrijpen. (Hm, van dat deel ben ik nog niet helemaal zeker.)
     
    Iets uit een potteke, waarvan ik eigenlijk niet weet waartoe het dient en nog minder of het helpt, zal ik smeerselen op het gelaat.
    Zomaar.
    Omdat het heerlijk craqueleert bij het grimassen trekken.
    Tot het begint te pikken en ik merk dat het washandje buiten bereik ligt. (Wassen doen we wel in de douche.)
    Dan zal ik een halve draai forceren, onstuimig of niet, dat hangt af van het humeur dat dan weer beïnvloed wordt door de mate van gestoordheid en het aantal 'gebroken benen' die voorvallen.
    Mijn kop onder water zal de smurrie doen smelten, zal bubbels blazen in allerlei toonhoogten. Als er toevallig een gebroken been passeert, zal het moeten raden welk liedje ik brom.
     
    Haren zullen drijven en ik stel mij er een prent bij voor alsof mijn ogen twee meter hoger hangen, dan speel ik voor driekwart minuut dooie nimf in bad, tot ze in ademnood geraakt.
     
    De schuimharen sculpteer ik tot 'Madonna met kind' of 'spiraaltjes op sterk water' om te eindigen met een Don King.
    Weglachen zal ik. De druppels die de stress meevoeren.
    Totale harmonie zal mijn deel zijn.
     
    Tot de sproeier alle fantasieën afspoelt, de handdoek de verbeelding naar de vaantjes wrijft.
    Klaar om opnieuw het deftige moederschap aan te vatten.
     
    Dat ga ik doen.

    02-11-2006, 15:08 geschreven door zapnimf  


    01-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gezocht : logeeradres

    Herfstvakantie.
    Dat betekent een overdosis vriendinnen en dito kinderen.
    Het hield ons echter niet tegen van alweer een weekend samen te plannen. Zo zijn we dan wel weer, veel niet concreet over en weer spuien van ideeën, maar de uitvoering laat wel eens op zich wachten.
    Niet dat we het nog nooit gepresteerd hebben, van tesamen ons hectische leven te ontvluchten en te doen alsof we nog nooit een kind hebben gezien.
    De laatste keer kenmerkte zich door een organisatie om u tegen te zeggen.
    Laat ik daar nu weer ergens in de archieven een verslagje van gevonden hebben.
     
     
    Owkeey, van die twee weekends op een jaar dat we onszelf samen kidsvrij kunnen noemen, (nvdr : die situatie is ondertussen rechtgetrokken, jeuj!) wilden de vriendinnen en ik er toch eentje samen weg.
    Het plan was : dat we geen plan mochten hebben.
    Na een halfslachtige poging om ergens aan zee iets te huren (te laat natuurlijk), de folder te doorbladeren van de 'gezinnen op de fiets' van den Bond (te lui om hem aan te vragen) via via wat te regelen (niemand wilde ons in zijn kot), besloten we van op de wilde boef te vertrekken niet wetende waarheen.
    Dat klinkt koddig als je twintig bent, maar vier deernes tegen de veertig die hopen ergens bij de boer op zolder te kunnen belanden?
     
    Vlak voor het vertrek, kregen we het fantastische idee om het via chat te proberen.
    Altijd leuk om bij een of andere psychopaat thuis op verkenning te mogen! Dus testte ik eerst Eco-teddy uit om te oefenen. De meneer hapte natuurlijk niet toe. Fideel leek me ook wel een geschikt slachtoffer om zijn living vol te proppen met ons vrouwelijk schoon, maar daar stond dan weer een vrouwmens tussen droom en daad. (We zouden uw echtgenoot echt wel in één stuk gelaten hebben hoor, mevrouw).
     
    En toen... toen verscheen Multiplex op chat na een wekenlange afwezigheid op de box (God bestaat dus echt!).
    De lieverd kon niet tegen het idee dat we de nacht onder een brug zouden moeten doorbrengen en nodigde ons prompt uit. Misschien dat zijn uitleg over het ontbreken van warm water ons nog diende af te schrikken, maar heey, een weekendje vervuilen, het heeft wel wat als je primitievelingetje wil spelen.
     
    De mens sleurde ons mee naar Aalst, naar een zeer doenbaar café, alwaar de waardin telkens deed of ze ons niet hoorde, mijn grote koffie twee milliliter meer bedroeg dan een kleine en waar we leerden dat in de omstreken van Aalst tepelknijpen een inheemse traditie is. Zoals verwacht waren de vriendinnen he-le-maal weg van Multiplex en boden ze spontaan hun tepels aan als dank.
     
    Uuuuuuren en honderd decibels geschater later, hinkten we langs fonteintjes, stomende putdeksels, oppoppende paaltjes allen gearmd terug (Aalst is waarlijk schoon en lieflijk, met dank aan de gids), om na te kaarten op de zitbanken van de gastheer.
     
    In onze elegantste(!) pyjama onder de dekentjes deden we niet veel meer dan mekaar wat uitlachen, straffe genante verhalen vertellen, afspreken wie er 's ochtends met de hond zou gaan wandelen, wie bij Multiplex in bed mocht.
    Gezien het gebatter dat daarop zou volgen, besloten we maar van dwars op de meegebrachte luchtmatras te slapen en eentje op de zetel. (Foto's van Multiplex op de matras omringd met harem verkrijgbaar aan €10 't stuk bij gmail zapnimf)
     
    Drie uur slaap, een natte droom van de persoon naast mij en een pak gesnurk later, zat zij die wakker geworden was van mijn wc-bezoek en ikzelf aan de koffie en aan de hond.
    Wandelen dus, met hond, op zoek naar de Dender. De ochtendstond had vooral mist in de mond, vandaar dat we natuurlijk dachten op het bruggetje over die open riool de Dender gevonden te hebben. Voor alle zekerheid vroegen we het nog maar eens aan een tuinkweker :
    - "De Dender meneer, waar vinden we die?"
    - "Je rijdt dan rechtdoor over die brug..."
    - "Rijden??? Wij zijn te voet... op weg naar Compostella!"
     
    Ach, de arme sukkel snapte niks van onze Antwerpse klanken en we lieten hem dan maar een beetje beduusd achter. Doel Dender was bereikt, nu de bakker nog.
    Dàt was een ander paar mouwen! We werden van jut naar jaar gestuurd.
    En ocharme ik, het bakkerswijf werd ook nog kwaad op me omdat ik persé chocolade koffiekoeken wilde met pudding : "Dat hebben wij niet, dat is ingevoerde rommel, wij maken onze koffiekoeken zelf!"
    Ik keek een keer meewarig naar de brok ineengestompte deeg met een toef chocolade op en besloot wijselijk van iets anders te kiezen. De pistolets met zaadjes waren toevallig op, de hesp kreeg ik niet mee want die was voor op de belegde broodjes enz enz.
     
    Overgelukkig dat onze queeste naar eten toch iets had opgeleverd, struinden we de logeerwoonst terug in.
    Multiplex had 'verboden toegang' briefjes voor de aanpalende familie op alle toegangswegen naar zijn stulp geplakt, verpakt als : 'Stilte, ik heb slapers'.
    Helaas helaas, de mammie had waarschijnlijk de hond herkend en twee minuten later, liet ze zichzelf binnen met de sleutel.
    Het leek ons een oergezellig mens, denken we toch, want dat dialect van daar is dus werkelijk onverstaanbaar...
    Vier vrouwen onder het dak van haar zoon... dat moet wel vertelstof zijn voor de volgende vijf jaar familiefeesten.
     
    Doorgespoeld : ... K en S uit bed gesjot... living reconstrueren... ontbijten rond één uur 's middags...
    Hoezeer we ook aandrongen om Multiplex mee te lokken naar zee, hij bleef bij zijn verplichtingen. Als dank hebben we nog stiekem een appelcakeje in zijn koelkast gezet met de woorden : merci voor uw gastvrijheid... de volgende keer met seks?
     
    Aldus, trokken we door naar Oostende, wuifden we vanop afstand naar confetti onderweg.
    Vonden we daar op die Oostendse parking toch wel gratis fietsen zeker? Waarmede we de eerste de beste tearoom op de dijk binnentrapten.
    Ook daar mochten we van de baas blijven slapen, maar de keet tegen de volgende morgen te moeten opkuisen was er net iets te veel aan.
    De logeerpartij werd dan maar in het dorpje Zap verdergezet met alles erop en eraan wat vrouwen kan bekoren : zuip, fret, getetter, paasontbijt, cinema en mekaar!

    01-11-2006, 20:35 geschreven door zapnimf  


    31-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.U was een fijn publiek

    Korte dinsdagoverpeinzing.
     
    Vandaag film voor de kinderen in het cultuurcentrum van ons dorp.
    Leuk leuk.
    Het zoontje van een vriendin ligt van de enkel tot aan zijn lies in de plaaster en die kon niet op de daartoe voorziene kussens op de grond voor het scherm gaan zitten.
    Achter die kussens stonden stoelen voor eventuele volwassenen en die waren allen bezet, ook door een hoop kinderen.
    Ik, zo nog helemaal gelovend in de goedheid van de mens leg de hele groep stoelzitters uit dat Y. door zijn euvel graag een stoel zou willen benutten, als het zou kunnen.
    Twee seconden later weet ik helemaal hoe het voelt om door een meute stomme vissebekken in mensengedaanten aangegaapt te worden met tussen hun wenkbrauwen een frons die las als : "Gij dom wijf, als je echt denkt dat ik mijn kleine ga vragen om zijn stoel af te geven, denk dan rap wat anders."
    Waarop ze hun vieze blikken terug stoïcijns naar voren richtten en vooral niet bewogen.
    Mijn ongeloof daarop nam grote proporties aan.
    Als genageld.
     
    De mama van Y. is dan maar twee verdiepingen lager een stoel onder het gat van een secretaresse gaan trekken.
    Nood breekt een andermans staartbeen.

    31-10-2006, 21:18 geschreven door zapnimf  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Puntje puntje puntje

    Ik : Zijn we hier nu weer?
    Ik : Uhu, en we zijn zelfs een tikkeltje laat, we hadden er eigenlijk gisteren al moeten staan.
    Ik : Je liegt, als we er gisteren hadden gestaan, dan waren we in een verhaalvorm gegoten.
    Ik : Ook waar, dus laat ons even juichen! Wij als surrogaat doen het heus nog niet zo slecht!
    Ik : Nope, het is fijn om ons te zijn! Zeker weten!
    Ik : Ik beaam, ik beaam, maar was er ook een reden van onze te late komst?
    Ik : Massa's redenen... dat mens waarin we huizen kreeg onverwacht bezoek en de combinatie bezoek en mens verliest steevast de tijd uit het oog.
    Daarvoor werd ze opgeëist om elders op een invitatie in te gaan.
    Sja en nog verder in de daggeschiedenis ging ze weeral haar aanhangsels rondrijden en nog eerder nam ze deel aan een experiment dat ze 'een eind weg maffen' noemen.
    Ik : Ocharme, wat een vreselijk leven... ik heb daar eigenlijk nooit bij stilgestaan. Dat moet energie vreten.
    Ik : Bof, de energie die ze gisteren vrij liet, toen ze met ook weeral met drievoudig onverwacht opgedokenen de hele buurt bij mekaar bulderde, die galmt nog steeds na in dit arme ikje. Dat ze daar wat van uit de lucht plukt!
    Ik : Dat wijf van ons moet warempel een popi griet zijn, dat half Vlaanderen zijn weg naar huize zapnimf vindt.
    Ik : Nee.
    Ze zet lekkere koffie en vooral... ze kan ertegen dat alle meegebrachte koters haar kot afbreken.
    Ik : Mohow, wil je nu zeggen dat er naast die volwassenen er ook nog grut de boel onveilig maakte?
    Ik : Zeg alzheimertje... dit weekend alleen al telde ik er dertien verschillende en geen enkele die zijn schoenen veegde! De vuiljuinen!
    Ik : Jah, de smeerpoetsen... de mat is dan ook eigenlijk wel al twee maand kwijt.
    Ik : Neen gij, die ligt ergens in de hof te rotten. Van die keer dat haar eigen jong snowboardje wilden spelen van het hellinkje aan de vijver. De intentie was er wel, maar enkele brandnetels hebben toen vroegtijdig een eind gemaakt aan dat spel.
    Ik : Dat zijn er dan nog maar vier, maar hoe heeft ze in godsnaam die dertien overleefd?
    Ik : Euh... niet, ze is nog aan d'r laatste stuiptrekkingen bezig, maar vandaag of morgen valt die nimf gewoon dood. Vooral als ze gaat ontdekken dat ze na die drie logés van het voorbije weekend er morgen nog eentje krijgt.
    Ik : Nou, die twee nichtjes en dat buurmeisje hebben zich volgens mij toch reuze vermaakt. Of ben ik nu mis?
    Ik : Neuh... het blote kont moment zaterdagnacht daar hebben ze nog twee dagen lang lol mee gehad.
    Ik : Blote kont... blote kont... help eens? Ik ben het weeral kwijt. Zijn ze Menck ergens tegen het vege lijf gelopen ofzo?
    Ik : Groemble... jij bevindt je in het verschrompelde geheugencentrum van haar hersens ofzo?
    Toen zij, die onze cognitieve distorsie zo'n mooi plaatsje geeft in haar weelderige grijze massa, de oudste en nicht één ging afhalen van dat fuifje?
    Het zegt je niks?
    Ewel... de opgehaalde braafjes en mama stapten de auto in en kregen als panorama een naakt achterwerk in hun gezicht geduwd dat bij een plassende meid hoorde die heel inventief haar behoefte tussen twee bestelwagens deed, maar even vergat dat geparkeerde auto's vlak achter haar wel eens bemand zouden kunnen worden op een voor haar beetje gênant tijdstip. Zelfs haar gat bloosde mee bij het aanhoren van het gegiechel.
    Ik : Achja... ik herinner het me vaag. 
    Maar eigenlijk zit ik met een prangender vraag gekweld.
    Ik : Jij die je vragen stelt? Wat een unicum! Voor de dag ermee.
    Ik : We lullen nu al oeverloos deze pagina een poos voort, maar kunnen we ook een einde eraan breien?
    Ik : Daar heb je een punt, ik, een groot gelijk punt.
    Ik : Jij ook! We zouden er een punt achter kunnen zetten? Zo : .
    Ik : Beetje fantasieloos, vind je ook niet?
    Ik : Hmz... ja. Jammer.
    Ik : Maar het blijft fijn om ons te zijn, ondanks alles.
    Ik : Echt fijn om ons te zijn! Daar kunnen anderen een puntje aan zuigen!
    Ik : Het allerfijnsterste zelfs!
    Ik : Meer zelfs...
     
    (Iemand pakt een hamer en doeft een ferme keer op ik)
     
    Ik : Hela? Wat doe jij nu? Snoodaard!
     
    (nog een doef)
    ...  

    31-10-2006, 03:46 geschreven door zapnimf  


    29-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lijfelijk twee
    Om alle commentaren over niet snappen te ontkrachten, vandaag een lekker simpel begrijpbaar.
    Denk ik toch.
     
    Gij.
     
    Mijn geile bok,
    lijfsappensmosser,
    o, lekkere brok,
    verdomd schalkse vosser,
    gij magnifieke fallus
    als ritmeslavendrijver,
    minnaar van mijn corpus,
    ik sla u tot mijn blijver.
     
    Kusser der schaamdelen
    gij doet dat lang niet slecht
    laat uw vingers mij bespelen
    geen passie waartegen ik vecht
    't zijt gij die ik wil fellationeren
    tot ik u hoor brullen
    over genade en creperen
    zodat gij niet meer kunt verhullen
    - ontken het nu maar niet
    ik zag het op en neer -
    hoe gaarne gij mij ziet
    en ik u evenzeer.
     
    Zoete verstrekker van spermacellen,
    gij die mij noemt : een heerlijkheid,
    mag ik samen met u aftellen
    tot de hemel nog eens splijt?

    29-10-2006, 03:42 geschreven door zapnimf  


    Archief per week
  • 18/02-24/02 2008
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 02/10-08/10 2006
  • 25/09-01/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs