De weergaloze fratsen van ene zapnimf
Inhoud blog
  • Zapnimf, willoze (ver)trekpop!
  • Hipperdepip
  • Met de geiten vooruit en dan bokken schieten
  • Afscheid van een vr... vruchtbaarheid
  • Toet toet, bong bong... Peppi en Kokki
  • Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee?
  • Swingin' Safari
  • I can see clearly now the rain is gone... not!
  • Denken is zo uitermate vermoeiend, dat velen de voorkeur geven aan oordelen. (Otto Weiss)
  • Voor de bi(j)l

    Zoeken in blog



    Laatste commentaren
  • http://arenacyber.com/ (http://arenacyber.com/)
        op Wij die zijn : wrak
  • nike jordan (cheap sneakers online)
        op Wij die zijn : wrak
  • cheap jordans online (cheap sneakers online)
        op Puntje puntje puntje
  • jordans 9 (cheap sneakers online)
        op U was een fijn publiek
  • beats by dre wireless (cheap sneakers online)
        op Gezocht : logeeradres
  • nike jordan (cheap sneakers online)
        op Waterig voornemen
  • sunglasses by dre (cheap sneakers online)
        op Sprookje. Dat is een andere benaming voor nachtmerrie.
  • jordans 9 (cheap sneakers online)
        op Woestijnzand om op te vreten
  • kate spade handbags sale (cheap sneakers online)
        op Valentijn bis en bis
  • dr dre on sale (cheap sneakers online)
        op De wolf is een (kiplekkere) geit, een stinkende
  • beats by dre wireless (cheap sneakers online)
        op Ulaanbaatargumenteren
  • rayban sunglasses outleT (cheap sneakers online)
        op Ir o nie bij val en tijn
  • ray ban outlet (cheap sneakers online)
        op Steenhard
  • ray ban outlet (cheap sneakers online)
        op Een fansessie tussen de middag
  • sunglasses by dre (cheap sneakers online)
        op Glaasje op, laat je rijden... ganzenrijden

  • de blog waar niemand op zit te wachten
    22-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lijfelijk

    Wil je pulken aan me?
    De ontzetting uit mijn haren?
    Krab je wat twijfels van mijn rug?
    Bepotel me als het ware,
    dan neem ik jouw hartstocht terug.
     
    Peuter een keer,
    teder, sensitief en zonder dwang
    in het kuiltje boven mijn sleutelbeen
    - Voel je mijn nakende teloorgang? -
    een plek uitermate erotogeen.
     
    Mijn drieste vermetelheid,
    lik ze, lief, uit mijn wonden.
    Laten we ze een voor een verdelen,
    alsof nooit anders heeft plaatsgevonden
    dan onze lichamen en hun strelen.
     
    Wil je graven in me?
    Haal het liefs dat ons nog rest in me naar boven.





    ceeinrondjemezelf

    22-10-2006, 11:46 geschreven door zapnimf  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met meer was leuker geweest, maar soit
    Lieverds,

    Niemand dus die met mij naar de cinema wilde
    Geen erg, ik ben groot genoeg om zelf de weg er naartoe te vinden.
    Mijn vertrek is komende...
    maar niemand die u belet van de zaal nog te laat binnen te stormen "zapnimf, zapnimf" scanderende!
    Klinkt dit als een wanhoopspoging?
    Nee toch hè?
    (dit bericht vernietigt zichzelf over veel seconden)

    *wuif wuif!*

    (achterafse nvdr : ja zeg, drie reacties, nu durf ik het niet meer te verwijderen.)

     

    22-10-2006, 00:00 geschreven door zapnimf  


    21-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een zaterdagse herhaling van vrijdag?
    Het kan verkeren.
    Het kan zelfs verkeerd lopen.
    Of in het honderd.
     
    'De Boer van Tienen', dat moet ergens een etablissement in Antwerpen zijn, zou volgens afspraak ons schoon gezelschap gisteren mogen ontvangen hebben.
    Een decade regelwerk - wij vrouwen maken het graag nodeloos ingewikkeld - ("Ik ben uitgenodigd, ga je mee?" "Wie komt er nog allemaal?" "Bel jij die en die, dan tracht ik die en die te bereiken." "Hoe jij wil niet mee?" "O, jij kan pas na middernacht." "Middernacht lijkt me een goedgekozen tijdstip." "Jij wil niet zo laat?" "Kunnen jullie alvast dan niet gaan?" "Kom ik later wel." "Waar bevindt die keet zich precies?" "Ik kreeg net sms dat zij verstek laat gaan." "Zal ik dan naar je toe komen, dan kunnen we samen rijden." "Mijn goesting is ook al over." "O!") om dus nergens te belanden als in je eigen meubelstuk. Languit en ook wel moe, al gaf ik dat natuurlijk niet toe in al dat zigzaggend gekibbel van hierboven.
     
    Een eerdere op te verheugen activiteit viel ook in het water en dan rest er je enkel nog je verdwaalde oog bij te stellen als het andere toevallig 'Bread and Roses' van Ken Loach opmerkt op tv.
    De eerste drie kwartier zou ik nog kunnen navertellen. De volgende tien minuten leek het beeld vanonder mijn dekentje al wat schuiner, en daarna... euh, ik ga hem ooit nog wel eens huren of ik wacht tot Canvas hem nog eens heruitzendt. Canvas, wiens strategie het is van te hopen dat de meerwaarde die zij er in stompen, je eerdere onthoudsels er terug uit drummen... vanavond '8 femmes', zeker weten dat die vorig jaar ook al over mijn scherm is gegleden, maar 't zou kunnen dat ik ook dat einde heb versnurkt.
    O o o, waarom heb ik dit onderwerp aangesneden? Ineens zie ik een hele lijst voor me waarvan ik anderhalf stuk heb gezien. Mijn verdomde geheugen toch, altijd gefocust op onbenulligheden.
     
    - Memento : bij de volgende herhaling kijk ik weer!
    - Terug naar Oosterdonk : de dvd aangeschaft, anderhalve keer was niet genoeg.
    - Pride and Prejudice naar Jane Austen : meest romantische serie ooit geregisseerd. Maar ik mocht slapen, want ik had ze al zeven keer opnieuw op video tot mij genomen.
    - La Meglio Gioventu : daar heb ik begin van deel twee telkens gemist... idiote voetbal draaide de programmatie van Canvas in de soep.
    - Een documentaire over een Engels fotomodel met ballen aan d'r lijf, maar geen armen of benen en onverwacht zwanger van een labbekak die zijn benen nog wel had en ze nam. (Hoewel, met een niercrisis en een doos Buscopan op de weg erheen voor pampus liggen, telt niet echt mee als maffen.
    - Terzake : hoeveel herhalingen zou ik daarvan al verslapen hebben?
    - Idem Morse.
     
    Bon, als ik mezelf niet beheers, produceer ik, die zogezegd nooit tv kijk, hier een lijst hoger dan de Boerentoren.
     
    Zo lag ik dan, vredig, omgeven met kwijl, de terrasdeur nog wijd open, maar er gerust in dat het geluid als van een in nood verkerende leviathan, eventuele dieven al van ver zouden afschrikken.
     
    Mijn hoogtepunt van de nacht, omstreeks half drie, spatte de rust luidruchtig uit elkaar.
    Het klonk als uitvergrote rinkelinkskes in mijn oor. Wat het dan ook waren, want mijn oor had de telefoon nabij gevonden na het scheefzakken.
     
    - "(Geeuw) Dryade schat? Ben jij dat?"
    - "?" 
      "Goe bezig, Frankie! Hoelang ben je al thuis?"
    - "'t Is zapnimf. Een half etmaal zowat, ik ben niet weggeweest vanavond."
    - "Komaan, Frankie, doe normaal! (hees lachje dat naar ik gok bij een tiental jaar jongere kerel hoort dan ik)"
    - "Als ik aan mijn normale begin, hang je meteen op en ik vind je wel schattig klinken. Ook al bel je me verkeerdelijk verbonden op in HET MIDDEN VAN DE NACHT!"
    - "allez, speel niet zo met mijn voeten, je nummer zit voorgeprogrammeerd in mijn gsm *grinnik grinnik*"
    - "O fijn, maar mag ik dat intieme etentje nog uitstellen naar een wakkerdere moment?"
     
    (Kerel begint eindelijk te beseffen, dat, al klink ik blijkbaar als een Frankie, ik er daarom nog geen ben.)
     
    - "Dus... ow... euh... (weerom dat sexy lachje)"
    - "Ja dus, voel je maar niet verlegen, dat sprakeloze effect heb ik wel eens meer op mannen."
    - "Hum, dag dan maar?"
    - "Nacht. Het is NACHT!! Toedeloe."
     
    Zucht.
    Vanavond zit eveneens zeer eenduidig in mekaar.
    Dat regelde zich makkelijker. Iedereen had al wat aan de hand. En het bal van de burgemeester is echt niet mijn dada.
     
    Ze spelen '8 femmes' op tv.
    Een halfje dan misschien?
     
    Of ga ik gewoon hopen op weer een onverwachte climax die mijn avond/nacht gaat doen denderen?

    21-10-2006, 15:18 geschreven door zapnimf  


    20-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Of een Frost?
    En het wordt alsmaar beter!
    Vanmorgen een half uur doorheen mijn wekker geslapen, tot ik door plichtsbewuste kinders werd gewekt.
    Opvoeding is alles, mijn beste.
    Wat mij achter doet blijven met niks.
    Een hele week lang zijn ze, nog maar eens vermeldingswaardig, ik kan er nog steeds niet van over, dat vakantiegevoel, de verantwoordelijkheid van iemand anders.
    Ha! Niksen zal ik! 
    N-ikswingeengatindenacht!
    N-iksofisteer*mezelfeenhoopfoefkesbijmekaaromonderverplichtingenuittekomen!
     
    Ah, maar ik week af van mijn ontwaking.
    Die verliep zo als laatste loodjes en zwaar enzo, maar dan allen gesitueerd aan de linkerkant van mijn gezicht. Die zijde voelde aan alsof ze zichzelf meer moest losrukken aan de zwaartekracht dan de andere.
    In mijn tocht naar de ontbijttafel, huppend over wat rondslingerende boekentassen, kom ik toch wel een spiegel of drie tegen. Stel je voor dat ik eens in al mijn natuurlijke glorie mijn dagelijkse zangstonde "Spiegeltje, spiegeltje aan de wand... wie o wie..." (en vanachter de hoek vierstemmig : "Gij niet mama! Gij niet!") zou durven overslaan! Stel je voor! Dit idee lijkt me zo bij de hond zijn ballen gegrepen, dat ik het mij zelfs niet kàn voorstellen!
     
    Maar vanochtend - o hemeltje voor mijn ojee-factor - verstomde mijn trillende eerste noot bij de aanblik van iets waar de dag tevoren nog uw zapnimf had ondergezeten! Ongeschonden zelfs!
    Het spiegelbeeld leek op halve Derrickkop, je kent hem nog wel, die Duitse speurneus die zijn Harry alles liet opknappen. Dit vroeg om achterhaling van reden, waarom geen Morse? Of nog veel liever een Samantha Ryan? 
     
    Een paar prieminkjes later, kon ik enkel besluiten dat ik in mijn slaap had gevochten met mezelf. Getuige de dikke lip en de pijnlijke oogkas.
    Leuk, dan worstel je al een hele dag met jezelf, zet dat zich verder tijdens je enkele uurtjes totale ontspanning.
     
    Ach ach, voor die ene keer dat ik eens niet oogverblindend was...
    Who cares?

    20-10-2006, 22:11 geschreven door zapnimf  


    19-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dag als geen ander als tristesse
    en chaos
    en neerslachtigheid.
     
    't Lijkt besmettelijk. Mijn omgeving lijdt er ook aan. Telefoons (op een ander) werden uitgetrokken om zichzelf onbereikbaar te maken. Zelf was ik ook leeg genoeg om er geen antwoorden meer te vinden. Blogland bulkt uit zijn voegen van depressiviteit...
    Het is duidelijk herfst!
    En in mijn geval : donderdag.
     
    Een eerste keer te laat op school vandaag. (ok, twee minuten maar en geen kat die het heeft gemerkt, behalve dan de secretaresse die me heeft moeten binnen laten omdat mijn sleutel - oja, die vond ik ondertussen dus terug - nog op de keukentafel lag.)
    Na overwegje één op mijn weg, hebben ze het surrogaat vijfhonderd meter ernaast ook voor een maand gesloten. De wegomlegging langs een provinciebaan heeft een rijvak opgebroken, de verkortende zijstraat mag je niet in. De drukke winkelstraat die ik in een buurdorp vervolgens doorheen moet, stond vol lossende vrachtwagens. Door heel die richtingsverandering pendel ik langs de verkeerde kant mijn werkoord in en schuif ik het laatste kwartier verder aan een snelheid gelijk aan die van een bejaarde op krukken.
    Die file staat er iedere dag, maar vandaag had hij letterlijk een luguber(e) staart(je). Het feit is dat er een zwakkere weggebruiker is opgeschept op het zebrapad. De roddels maakten ervan dat het een jonge adolescente fietser was die het niet overleefd heeft. Niemand die zeker was natuurlijk. Ik hield me afzijdig en wacht op de eindversie, ongetwijfeld morgen niet aan te ontkomen. 
    Yuk.
    Bah.
    Het raakt.
     
    Tussendoor, zowat iedere verwaaide moment, heb ik lopen piekeren over 'respect'. Niks te maken met het item hierboven, maar ook dat nam me in beslag.
    Hieronder een voorbeeldje van hoe ik er wel eens wat misliep in het verleden.
    Eentje uit de velen.
    Eentje dat geen brokken maakte.
     
    Ooit stond ik aan een niet nader genoemde toog naast een niet nader te noemen sujet. Hij had zich zowat ingewerkt bij het groepje waartoe ik hoorde. Op een gegeven moment sta ik daar nog met piwie alleen. Een beetje ongemakkelijk te wezen, want piwie was niet bepaald de boeiendste persoon die ik ooit al tegenkwam. Mijn beleefdheid haalde het van mijn drang om ook een danspasje te plegen en ik haalde er eentje uit mijn assortiment 'nietszeggende vraagjes' boven :
     
    - "Wat doe je professioneel, piwie?"
    - "Oh, ik werk in de bosbouw, ergens verantwoordelijk voor een domein van zoveel hectare."
    - "Ha, ik ken nog zo iemand en die mens vertelde me...
     
    De vent wendt zijn bezopen blik af, loert naar het achterste van een van mijn vriendinnen en knikt een hele tijd wat in het ijle, alsof hij kan pretenderen verder te luisteren. Zonder al te opvallende intonatieverandering schakel ik over naar :
     
    ... dat hij daar Paulus de Boskabouter tegenkwam die aan het vechten was met Eucalypta. De zeven dwergen kwamen zich toen ook nog moeien en sindsdien loopt er daar eentje bij zonder tanden en met een vil in zijn nek."
     
    - (Piwie blijft knikken, kijkt me kortstondig aan) "Jaja, dat is zo."
     
    Tijd om mijn eerder voornemen alsnog uit te voeren. En hem mijn eeuwige minachting te schenken.
     
    Ik ben er gevoelig aan.
    Te gevoelig.
    't Is donderdag.

    19-10-2006, 23:37 geschreven door zapnimf  


    18-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tip van Menck eens uitproberen
    Verdoemme. Weeral van Jan. Zeikstralen van www.bloggen!

    Het eigen leven van mijn hersenpan

    Dat schrijven van gisteren was een folieke.
    Beetje spelen met woorden.
    Toch een stuk of wat reacties gekregen, niet allemaal zichtbaar, dat mijn begrijpbaarheid ver te zoeken is soms.
    Nu dacht je toch niet dat ik daar rekening mee zou houden?
    Ha ha ha!
    Maar vandaag wel, noem het een tegemoetkominkje en vooral... simpel past bij mijn brein van vandaag. Me dunkt dat het aan zijn winterslaap is begonnen. Ergens in de gekrochten van mijn schedel heeft het beslist van mijn loeten niet meer te volgen. Het eist zijn slaap op en dat heb ik geweten.
     
    Mijn werkwoensdagen dit schooljaar kenmerkten zich tot hiertoe door zalige rustige jobjes, in de periferie van het klasgebeuren en niemand die mijn werkschema op die halve dagjes volgt. De ene week ben ik er wel, de andere niet. Eigenlijk zou ik eens moeten testen hoeveel keer ik de middelste dag van de week zou kunnen overslaan vooraleer ook maar iemand dat door heeft.
     
    Een beetje neuriënd, meer om mijn brommende hersens te overstemmen dan uit drang, stapte ik het tweede leerjaar binnen net voor het belsignaal om af te spreken of ze het liefst het eerste of het tweede lesuur van mijn diensten gebruik wilden maken. Daardoor mocht ik mijn eerste vijftig minuten gaan zoekmaken in mijn kruipkelder met opzoektaakjes, kopiëerwerk, materiaal aanmaken. Magnifiek begin is dat. Op het gemak roderen tot de (halve) werkweek echt van start kan gaan.
    De bel ging en onder mijn schedel klonk het van : "Koffie! Koffie, zoek ons een kopje koffie of we gaan echt pijnlijk worden!" Wie ben ik om zulke bevelen te negeren? Tussen al het zichzelf sorterende volk in rijen (prachtig zicht is dat... het ene moment een kluwen van jong die kriskras door mekaar rennen, het andere zie je ze dan geordend en met hun allerbraafste smoeltje staan glunderen en opkijken naar hun titularis vooraan), baande ik mezelf een doorgang naar de plaats waar hopelijk iemand zo vriendelijk was geweest een thermos te vullen van dat vocht. Nog tien meter, nog vijf meter... en toen sprak de directeur mij aan. Of ik vandaag eens even dat vierde leerjaar wilde overnemen, want G. had het vliegend schijt. Nuja, hij verwoordde het net iets beschaafder, maar "Schijt schijt schijt!" En "Schijt! is wat toen als eerste flits door me heen vlamde. "En nog eens schijt!" Een rumoerige groep van zesentwintig kinderen onvoorbereid en zonder koffie (!) gaan animeren over het tienduizendtal dat ze vandaag voor het eerst zagen. 
    En hoorden.
    In Keulen.
    Donderen.
    Een les 'alfabetisch rangschikken' en een opstel later, vond ik het welletjes geweest. Ik vond ergens 'De koning van Katoren' van Jan Terlouw (o jeugdsentiment!) en las voor met alle schizofrenie die ik in me had tot de werkdag eindigde zoals hij begon, met een bel.
     
    Maar dat wilde ik dus helemaal niet schrijven.
    Eigenlijk wilde ik stoefen over ons halfjaarlijkse tandartsbeurt. Die verliep in volledige euforie, de mevrouw die de boortjes hanteert, loofde mijn grut om zoveel zorg voor hun glazuurintact. (En mij  erbij als toezichthoudende ouder) Geen gat gevonden! Hoera hoera!
    Tot de rekening gepresenteerd werd. € 175 voor nog geen half uurtje kijkgenot.
    Ik keek beteuterd naar het gat in mijn hand. 
    Koppijn!    

    18-10-2006, 00:00 geschreven door zapnimf  


    17-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een schat van woorden, een admiraal ont-schat
    Woorden eindigend op 'ent', ik heb er wat mee.
     
    Zoekt u een zapnimf,
    quasi dement, inefficiënt, indolent, decadent?
    U wil turbulent incoherent engagement?
    U beschikt over een bewonderenswaardig intelligentiequotiënt?
    Boek dan impertinent dit fervent delinquent ornament
    een tweepersoonsarrangement in die ijstent!
    Frequent!
     
    Zo erg zelfs, dat ik moet opletten om ze er niet te pas en te onpas tussen te friemelen om de mensen rondom mij niet al te zwaar te ergeren. Het is een opgave!
     
    Soms mag het wel.
    Als we gaan Lokerse feesten, doen we dat uiteraard niet voor de groepen (Sorry Madness, Starsailor, Admiral Freebee, Sarah Bettens, Fun Lovin' Criminals...).
    Neenee, wij gaan natuurlijk voor de backstagetour! Te winnen als je sms, behalve het scherm haalt, ook nog de jurerende mens die al die onzin moet censureren, kan charmeren. Dé sport voor de uit de kluiten gewassen vijftienjarige en wij, jong van geest - hij loopt zo'n zeventien jaar achter - mengen ons graag competitief tussen dat volkje.
     
    Die aanloop, anno 2005, ging als volgt.
    - "Allez nimf, stuur eens een berichtje naar dat scherm."
    - "Huh? Tussen al die brol?"
    - "Maar ja, jij schrijft en ik probeer hem eruit te halen, eens zien hoe herkenbaar je bent."
    - "Ha, wat een makkie. Ik ga er een woord tussen knijpen dat heel de boel duidelijk moet maken."
     
    Dus ik duimde ongeveer iets als : 
     
    "Tussen al dit analfabetische gewauwel is mijn eloquente sms, zelfs zonder boodschapje, een streling voor het oog. Herpak u, of ik ga aan de haal met uw tour en de Admiraal (Freebee)!" 
     
    ( 't Werd herkend, niet alleen door haar, achteraf spraken enkele dorpsgenoten, die de massa in Lokeren ook hadden vergroot, me ook nog aan over mijn 'welbespraaktheid')
     
    Geplet tussen : 
    "Bolleke, wilt gij met mij trouwe? Uw poezewoefke"
    of
    "Die twee weiven van voor ons mogen ons is een heete nagt bezorgen."
    of
    "Ma, ik ben in beeld, wuif eens!"
    vond ik mezelf niet eens zoveel ongelijk hebben.
     
    Er kwam zelfs reactie op : "Kan iemand mij een adequate explicatie geven van het woord eloquent?"
    en ook
    "Van het woord 'eloquent', krijg ik als leraar Nederlands sowieso een tent."
     
    Waarop ik (dit is waarlijk verslavend!) : "Aan de leraar Nederlands : een voor twee personen?"
     
    Bijna ging ik dus terug met een vrijer naar huis! Zelfs een die evenveel congé heeft als ik!
    Maar die fucking backstagetour kwam er dus tussen, ik had hem zowaar gewonnen.
     
    Gewrongen in een t-shirt van Base, mochten we met vijf, drie andere winnaars en mijn vriendin (de vijfde kwam niet opdagen) in de coulissen gaan neuzen hoe het organisatorisch met zo'n festival gesteld is, mee op het podium en voor de nadarhekjes die gasten van Starsailor van dichtbij op jeugdpuistjes onderzoeken, een drankje nuttigen waar al de vips ook hun dorst komen lessen en onze indrukken laten vastleggen op digitale pellicule :
     
    "Yow, hier uw zapnimf, u moeten inlichten over onze ervaring van zopas, maar ik zou u liever meedelen dat die cameravent hier voor mij, die u niet ziet, een ferm stuk is! Jaja!"
    (camera schudt mij van het beeld, wegens een lachstuip van de meneer erachter.)
     
    En!!
    Ik sprak zelfs Tom Van Laere aan! (bedremmeld en onsamenhangend)
    Zegt die klojo : "Je verwart mij met mijn broer."
    De smoezenkoning... hij wilde eronder uit. Alsof ik die baard niet uit duizenden zou herkennen, pfft.
     
    Dit jaar zat er een pezewever achter de binnenkomende sms'en.
    Wij hadden moeten winnen.
    Onze schrijfsels floepten van dat scherm als een pingpongbal bij het openen van het pakje, helder en kaatsend, maar het mocht niet zijn. 't Was de beurt aan de bollekes en de poezewoefkes.
    Ambetent!
     
    Eigenlijk, bij het lezen van het woord op de lijn hierboven, besef ik dat ik die ent-kwaal ook heb met woorden op -ant.
    En 'imponderablia'.
    En 'serendipiteit'.
    En...

    17-10-2006, 14:36 geschreven door zapnimf  


    16-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De lift van een kleine neger
    Grrrr.
    Zopas een mailtje gekregen dat ons weekendje Ardennen met de chatploeg van canvas niet doorgaat omdat er ergens een hond moet bevallen en zijn baas gaat thuisblijven om die beestenboel in leven te houden, het lief van de baas wil vermijden dat hij zonder haar toezicht al te erge kemels schiet, dus die blijft ook in Vlaanderenland achter. Na een kosten-baten analyse besloten we dat de overheveling van de financiële druk op de schouders van de zotten die het nog wel zagen zitten van drie dagen op mekaar te gapen, te hoog zou worden en werd het evenement afgelast.  
     
    (Freddy... ik ben binnenkort een weekend vrij... grijp je kans!)
     
    Jammer wel.
    Met die bende samensmelten zorgt steeds voor een hoog amusementsallooi. Meestal gaan we ergens boefen op een locatie waar ze ons gesmak tussen het heen en weer gegiebel en gelul tolereren.
    Ieder jaar ook Gentse feesten, naar het optreden van Yip, waarvan de zingende lekkere brok geliëerd is met een van de vooraanstaanden van het chatkanaal.
    Voorts maakte ik met hen 'f*** you' van An Nelissen mee, Humo's Poppoll, een striptease, een huwelijk en een koppel festivallen en nog een tiental andere activiteiten die op het puntje van mijn tong liggen, maar tegengehouden worden door het vlaggetje aan die lap.
     
    Mijn meest gekoesterde herinnering met die alternatievelingen is toch wel de liftmeet.
    Hieronder een greep uit het (vroegere) verslag van de totstandkoming en het voltooien van die activiteit.
     

    Joepiejajeeeej!! (uitnodiging)

    Het is vandaag zaterdag 23 april.

    Je wekker gaat af zo rond de zevenen. "Oooh shit", denk je, en je keilt dat ding hardhandig in een hoek, just waar die Mingvaas staat.
    Een half uur later daagt het je : "Verdekke, ik moet vandaag gaan liften en om negen uur ergens aan het station in Aalst staan!!".
    Ongewassen spring je in je makkelijkste jeans, slaat het tandenpoetsen over, smijt nog rap een halve pot choco naar binnen en het broodje erachteraan en rep je je op weg naar ons beginpunt, alwaar
     
    ka : bekoorlijk wezen, niet op haar mond gevallen
    Azazel : minderjarig 'aanhangsel' van ka
    confetti : bovenaardse schoonheid en geschikt om mee te tronen als geheim wapen om de overwinning te realiseren
    katjeu : strijdvaardige deerne met behoorlijk wat troeven, niet te onderschatten
    poztel : leuke tist die bij katjeu hoort
    appeltje : jong, knap en sluw
    spoilt : gaat over lijken, maar gelukkig zal geen enkele automobilist zijn dialect verstaan zodat hij geheid toch de verkeerde kant op rijdt
    dendeeze : bedeesd, onzeker over eigen liftkwaliteiten, als hij eronder uit kan, zal hij het niet nalaten 
    _[M]_ : organisator, brein en tevens bink van ka
    ikzelf : groot blad, gebrand om poepies te laten ruiken

    je al minstens opwachten
    .
    Je kan nu ineens alle gsm-nummers vragen van je chatfavorietjes zonder argwaan te wekken.

    Om niet alles via autosnelweg af te leggen, gaat _[M]_ alvast een checkpoint in Zomergem voorzien (misschien volgen er later nog meer om het extra spannend te houden).

    Met duopartner lift je om ter eerste naar De Torre in De Haan, een opvallende eet- en drinkgelegenheid (met terras) om vanop je luie krent de anderen uit te lachen die niet zo fortuinlijk waren als jij en de laatste 15 km bij een dikke Duitser met prostaatproblemen hebben moeten doorbrengen (vijf plasstoppen inbegrepen).
    Vriendelijk als je bent, wacht je op de hele ploeg en breng je een supergezellig dagje
    door aan zee tesamen.

    Perito en Aster komen op eigen intitatief, want daar is ooit een duim van afgezet en zien het liften met het ontbreken van dat hulpstuk niet meteen zitten.

    Tenzij we ergens vroeger op mekaar beginnen te timmeren, kunnen we 's avonds dicht bijeen en lekker warm terug met de trein naar Aalst. 

    Vergeet vooral niet :
    - je vals gebit
    - je in te schrijven hieronder
    - controleren of je familiale verzekering nog in orde is
    - dat het een reuzedag gaat worden
    - mij af en toe een dikke kus te geven!

    Zeg nu zelf... zou je zoiets willen missen? Komaan, vijs dat houten
    been er terug onder en doe gewoon mee!! Iedereen welkom!


    jieppiejaliftdinges deel twee (de dag zelf)

    Die wekker liep die zaterdagmorgen dus echt wel te vroeg af!
    Sleep sleep, de douche in, want in andermans auto gaan stinken, getuigt natuurlijk niet van veel respect.
    Je begrijpt dus wel dat ik dendeeze wel door de hoorn had kunnen trekken, toen hij me om kwart voor negen belde met de medeling dat hij nog moest vertrekken thuis (een uur en een kwartier verderop) wegens een overslapinkje.

    Nuja, we bleven kalm, ontmoetten de anderen aan het station, vraten de plaatselijke Panos leeg, raakten danig onder de indruk van de reglementenkastaar die _[M]_ voor ons in mekaar gebokst had, plasten een hoop gratis wc-bonnetjes bijeen, maakte ik van de nood een deugd en trachtte de buschauffeurs in de omgeving te paaien om alzo onze eerste gratis lift uit Aalst te versieren.

    Maar we begonnen elders. Per vijf minuten mocht er een duo vertrekken ergens nabij een steenweg die de goede richting uitging.
    Op weg naar Melle dus, waar we een eerste vraagje mochten oplossen.

    Fetti en ik hadden alras onze eerste lift te pakken, en alvast onze breedste, gemene leedvermaakgrijns op ons tronie bewerkstelligd, onze handjes in de lucht, om met veel jolijt de anderen toe te wuiven vanachter een raampje.
    Alleen... er waren geen anderen, iedereen had evenveel chance gehad als wij.

    Rode lichten, zijstraten, zebrapaden, het zijn plaatselijke paradijsjes om eventuele liften te bemachtigen. Iedere mens die we aanspraken en die onze kant uitmoest, nam ons mee. Het was natuurlijk ons jeugdig enthousiasme in combinatie met die open blik die we voor
    vertrek nog enkele malen in de spiegel geoefend hadden, die het 'm deed. En misschien ook wel het feit dat ik al met mijn kont op de passagierszetel (de getuige-van-jehova-stijl!) zat vooraleer ze konden protesteren.

    We werden meegevoerd door zaakvoerders, moeders en dochters, waarvan we vooral de uitspraken : "Joepie, heb al altijd eens lifters willen meenemen!" en "Mochten we vandaag niks te doen gehad hebben, we brachten jullie naar De Haan." onthouden.
    Tjongetjonge, er staat tegenwoordig geen rem meer op de goedheid van de mensen!

    Een lieve dame, die normaal gezien nooit zo losbandig is van dat gespuis aan de kant in te laden, vond dat het de tijd van avontuurlijk handelen nu was aangebroken en wij zijn haar daarvoor nog steeds zeer erkentelijk.

    Van oud-lifters kregen we tips, van anderen een inzicht in de psyche van de automobilist : lifters moeten bewegen, anders komen ze lui over.
    Jamaar, jamaar, daar sta je dan, vlak voor de oprit van de E40 met voorsorteerstrook naar links, slechts een kleine ruimte om auto's te laten stoppen, rechts waar wij stonden. Hilarisch hoor, zo 20 meter achteruit stappen met de duim in de lucht, terug naar voren en weer overdoen... maal 10.
    Doch, het geschreven bordje was nog niet in mekaar geflanst, of we hadden alweer touche.

    En toen stuitten we op onze megalift.
    Op het moment dat we een beetje oenig stonden te dralen omdat we niet wisten welke kant Zomergem lag, kwamen daar toch wel als door God gezonden twee jonge, appetijtelijke,
    gedienstige kerels aan zeker!! Die lieverds scheurden ons gezwind naar _[M]_ en dendeeze aan het checkpoint, genoten zo van ons gezelschap, dat ze er Oedelem (volgende op te lossen vraagstuk) en passant bijdeden en ons daarna netjes lieten uitstappen aan een oprit van de autosnelweg.
    Hun gedrag zou misschien ook wel verklaarbaar kunnen zijn, omdat we ze omkochten met een kopje koffie daar in het landelijke Oedelem.
     
    Ondertussen staken we ka en azazel voorbij, zagen we appeltje en spoilt in de auto voor ons stappen, bijgevolg lagen wij virtueel op kop.
    Maar ach, gezien we ons de Rink en Jorien van Peking-canvas voelden, en beloofd was beloofd, doken we dus een taverne in. De advocaat bij de koffie was heerlijk, de bus die een paaltje ramde voor het raam euh... beetje vermakelijk, maar dit alles geheel ter zijde.

    Katjeu en Poztel stapten het Oedelemse pleintje op, net toen wij, eens vrolijk wijzend naar onze twee toffe gasten, ons ervandaan verplaatsten. Liften kan toch lollig zijn!

    Alsook angstaanjagend.
    De metsende medemens in zijn ouwe luxevoiture die ons daarop een eindje meenam, had volgens mij meer oog voor de decolleté van confetti (ik kan het niet anders verklaren) dan voor de rijbaan, want andere automobilisten toeterden hem regelmatig ter verantwoording vanwege zijn 'vlotte' rijstijl.
     
    Daar stonden we dan... ergens op een pechstrook -gevaarlijk,gevaarlijk- te koekeloeren, hunkerend naar de volgende lift.
    Een Franse camionchauffeur, die niet naar Oostende moest, stopte met de boodschap dat hij slechts één plaats had. Tutututut, fetti, hoe aantrekkelijk ook, liet ik niet gaan. No Way!
     
    Gelukkig kwam een hupseflupse meid ons redden van de penibele situatie waarin we ons bevonden tot we terug ont-red aan een tankstation achterbleven.

    Iemand wilde ons een kwartier later wel rijden naar de parel der badsteden. We dachten van onze boterhammen in die vrijgekomen tijd te ontvouwen, thermosje koffie gesjellig boven te halen, maar net toen de hele picknick uitgestald stond, besloot confetti van zich voor een
    vertrekkende wagen te werpen... met succes.
    Hossend met alle losse onderdelen meegraaiend die normaliter de rugzak vulden, gooiden we ons terug in de strijd.

    De laatste meneer, wiens auto we bevuilden, rekte zijn reistijd speciaal voor ons (en om het zoontje op de achterbank het goede voorbeeld te geven, natuurlijk) tot onze eindbestemming.

    Er heilig van overtuigd, dat niemand het beter zou kunnen gedaan hebben als wij, reeds victoria kraaiend, pierden we vanuit de wagen naar het terras van De Torre.
    Daar zagen we _[M]_ en dendeeze zitten... helaas, reeds in het gezelschap van spoilt en zijn stuk fruit, die kat zonder handschoenen en haar Poztel.

    Naderhand zijn we te weten gekomen, via welke slinkse weggetjes dat jong gebroed hun doel wisten te bereiken (aanpappen met Johnny's met snelle wagens, de mannelijke helft de bosjes insturen tot de buit binnen was... cliché cliché!)
     
    Alla, ka en azazel vergezelden ons een half uurtje later en zo geraakte ons gezelschap toch nog compleet.

    Aster, centaine en perito voegden zich alsnog bij ons, verbroederingsdrankjes werden achterovergeslagen, prijsuitreikingen afgehandeld. Jaja, niet enkel een fantastische organisatie van _[M]_, zelfs prijzen waren er voorzien, eigenbereide zelfs!

    Tijd dan voor het sportieve gedeelte : rijden met de billenkar.
    Gesplitst in eentje van vier en eentje van negen, (nooit nog mag _[M]_ aan het stuur!!) haalden we allerlei circuskunsten uit, maaiden we omstaanders weg, reden we de go-cart van de vier anderen van de dijk.
    Enfin, een hoop pubergedoe (maar wel een leuk) op een kluitje bij mekaar.
    Verder deden we wat iedere zichzelf respecterende kustganger doet : strandzitten en wandelen,... en steekvliegen fotograferen natuurlijk.

    13 kleine negers, die zaten op de tram,
    eentje moest naar huis terug toe,
    die had genoeg van ons gezwam.

    Perito liet ons ergens op de kusttram in de steek, na een overdosis canvasonzin en wij openbaar vervoerden verder tot in Oostende, met de bedoeling iets eetbaars te vinden. Volgens Spaanse uitbaters, moeten wij er toch dommer uitzien dan we zijn, want er werden bij de afrekening gepoogd van oren aan te naaien... maar niet met ka dus!

    12 kleine negers, die keerden huiswaarts toe
    twee wilden aan de kust intiemerig blijven,
    die onttrokken zich van onze crew.

    10 kleine negers die stapten op de trein
    twee die reden op vier wielen terug
    't was _[M]_ en kaatjes 'zwijn'

    8 kleine negers, die hielden in Brugge halt
    eentje woont aldaar te lande
    die hebben we uit die trein 'geknald'.

    7 kleine negers, die wuifden aster uit
    die moest per toeval ook naar huis
    die kneep er tussenuit.

    6 kleine negers... vonden op het perron _[M]_ terug. "Jaja, de trein is altijd een beetje reizen.", poneerde dendeeze nog, en gelijk had hij! Liften ging sneller.

    Ter afsluiting, dwongen we poztel ons de weg te wijzen naar zijn vroegere jeugdhuis, om jv, die graag meegelift had, maar als Chinese vrijwilliger dat etablissement moest openhouden die avond, de stuipen op het lijf te jagen.
    Je ziet eruit zoals je chat, jv, volgens een van onze chatters, wat dat ook moge betekenen.

    O nostalgie!
    Een echt jeugdhuis, met sjotterskast, tournee generalbel en opgeschoten jeugd incluis. En _[M]_ heeft toch van tweederde bovenstaand gebruik gemaakt! Santé!

    8 kleine negers, die zagen hun wegen scheiden,
    allen het erover eens
    't was een dag vol leut en euh... aangenaamiteiten!?!!

    *nageniet*

    16-10-2006, 00:00 geschreven door zapnimf  


    Archief per week
  • 18/02-24/02 2008
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 02/10-08/10 2006
  • 25/09-01/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs