Grrrr.
Zopas een mailtje gekregen dat ons weekendje Ardennen met de chatploeg van canvas niet doorgaat omdat er ergens een hond moet bevallen en zijn baas gaat thuisblijven om die beestenboel in leven te houden, het lief van de baas wil vermijden dat hij zonder haar toezicht al te erge kemels schiet, dus die blijft ook in Vlaanderenland achter. Na een kosten-baten analyse besloten we dat de overheveling van de financiële druk op de schouders van de zotten die het nog wel zagen zitten van drie dagen op mekaar te gapen, te hoog zou worden en werd het evenement afgelast.
(Freddy... ik ben binnenkort een weekend vrij... grijp je kans!)
Jammer wel.
Met die bende samensmelten zorgt steeds voor een hoog amusementsallooi. Meestal gaan we ergens boefen op een locatie waar ze ons gesmak tussen het heen en weer gegiebel en gelul tolereren.
Ieder jaar ook Gentse feesten, naar het optreden van Yip, waarvan de zingende lekkere brok geliëerd is met een van de vooraanstaanden van het chatkanaal.
Voorts maakte ik met hen 'f*** you' van An Nelissen mee, Humo's Poppoll, een striptease, een huwelijk en een koppel festivallen en nog een tiental andere activiteiten die op het puntje van mijn tong liggen, maar tegengehouden worden door het vlaggetje aan die lap.
Mijn meest gekoesterde herinnering met die alternatievelingen is toch wel de liftmeet.
Hieronder een greep uit het (vroegere) verslag van de totstandkoming en het voltooien van die activiteit.
Joepiejajeeeej!! (uitnodiging)
Het is vandaag zaterdag 23 april.
Je wekker gaat af zo rond de zevenen. "Oooh shit", denk je, en je keilt dat ding hardhandig in een hoek, just waar die Mingvaas staat. Een half uur later daagt het je : "Verdekke, ik moet vandaag gaan liften en om negen uur ergens aan het station in Aalst staan!!". Ongewassen spring je in je makkelijkste jeans, slaat het tandenpoetsen over, smijt nog rap een halve pot choco naar binnen en het broodje erachteraan en rep je je op weg naar ons beginpunt, alwaar
ka : bekoorlijk wezen, niet op haar mond gevallen
Azazel : minderjarig 'aanhangsel' van ka confetti : bovenaardse schoonheid en geschikt om mee te tronen als geheim wapen om de overwinning te realiseren
katjeu : strijdvaardige deerne met behoorlijk wat troeven, niet te onderschatten
poztel : leuke tist die bij katjeu hoort
appeltje : jong, knap en sluw
spoilt : gaat over lijken, maar gelukkig zal geen enkele automobilist zijn dialect verstaan zodat hij geheid toch de verkeerde kant op rijdt
dendeeze : bedeesd, onzeker over eigen liftkwaliteiten, als hij eronder uit kan, zal hij het niet nalaten _[M]_ : organisator, brein en tevens bink van ka
ikzelf : groot blad, gebrand om poepies te laten ruiken
je al minstens opwachten
.
Je kan nu ineens alle gsm-nummers vragen van je chatfavorietjes zonder argwaan te wekken.
Om niet alles via autosnelweg af te leggen, gaat _[M]_ alvast een checkpoint in Zomergem voorzien (misschien volgen er later nog meer om het extra spannend te houden).
Met duopartner lift je om ter eerste naar De Torre in De Haan, een opvallende eet- en drinkgelegenheid (met terras) om vanop je luie krent de anderen uit te lachen die niet zo fortuinlijk waren als jij en de laatste 15 km bij een dikke Duitser met prostaatproblemen hebben moeten doorbrengen (vijf plasstoppen inbegrepen).
Vriendelijk als je bent, wacht je op de hele ploeg en breng je een supergezellig dagje door aan zee tesamen.
Perito en Aster komen op eigen intitatief, want daar is ooit een duim van afgezet en zien het liften met het ontbreken van dat hulpstuk niet meteen zitten.
Tenzij we ergens vroeger op mekaar beginnen te timmeren, kunnen we 's avonds dicht bijeen en lekker warm terug met de trein naar Aalst.
Vergeet vooral niet : - je vals gebit - je in te schrijven hieronder - controleren of je familiale verzekering nog in orde is
- dat het een reuzedag gaat worden - mij af en toe een dikke kus te geven!
Zeg nu zelf... zou je zoiets willen missen? Komaan, vijs dat houten been er terug onder en doe gewoon mee!! Iedereen welkom!
jieppiejaliftdinges deel twee (de dag zelf)
Die wekker liep die zaterdagmorgen dus echt wel te vroeg af!
Sleep sleep, de douche in, want in andermans auto gaan stinken, getuigt natuurlijk niet van veel respect. Je begrijpt dus wel dat ik dendeeze wel door de hoorn had kunnen trekken, toen hij me om kwart voor negen belde met de medeling dat hij nog moest vertrekken thuis (een uur en een kwartier verderop) wegens een overslapinkje.
Nuja, we bleven kalm, ontmoetten de anderen aan het station, vraten de plaatselijke Panos leeg, raakten danig onder de indruk van de reglementenkastaar die _[M]_ voor ons in mekaar gebokst had, plasten een hoop gratis wc-bonnetjes bijeen, maakte ik van de nood een deugd en trachtte de buschauffeurs in de omgeving te paaien om alzo onze eerste gratis lift uit Aalst te versieren.
Maar we begonnen elders. Per vijf minuten mocht er een duo vertrekken ergens nabij een steenweg die de goede richting uitging.
Op weg naar Melle dus, waar we een eerste vraagje mochten oplossen.
Fetti en ik hadden alras onze eerste lift te pakken, en alvast onze breedste, gemene leedvermaakgrijns op ons tronie bewerkstelligd, onze handjes in de lucht, om met veel jolijt de anderen toe te wuiven vanachter een raampje.
Alleen... er waren geen anderen, iedereen had evenveel chance gehad als wij.
Rode lichten, zijstraten, zebrapaden, het zijn plaatselijke paradijsjes om eventuele liften te bemachtigen. Iedere mens die we aanspraken en die onze kant uitmoest, nam ons mee. Het was natuurlijk ons jeugdig enthousiasme in combinatie met die open blik die we voor vertrek nog enkele malen in de spiegel geoefend hadden, die het 'm deed. En misschien ook wel het feit dat ik al met mijn kont op de passagierszetel (de getuige-van-jehova-stijl!) zat vooraleer ze konden protesteren.
We werden meegevoerd door zaakvoerders, moeders en dochters, waarvan we vooral de uitspraken : "Joepie, heb al altijd eens lifters willen meenemen!" en "Mochten we vandaag niks te doen gehad hebben, we brachten jullie naar De Haan." onthouden.
Tjongetjonge, er staat tegenwoordig geen rem meer op de goedheid van de mensen!
Een lieve dame, die normaal gezien nooit zo losbandig is van dat gespuis aan de kant in te laden, vond dat het de tijd van avontuurlijk handelen nu was aangebroken en wij zijn haar daarvoor nog steeds zeer erkentelijk.
Van oud-lifters kregen we tips, van anderen een inzicht in de psyche van de automobilist : lifters moeten bewegen, anders komen ze lui over. Jamaar, jamaar, daar sta je dan, vlak voor de oprit van de E40 met voorsorteerstrook naar links, slechts een kleine ruimte om auto's te laten stoppen, rechts waar wij stonden. Hilarisch hoor, zo 20 meter achteruit stappen met de duim in de lucht, terug naar voren en weer overdoen... maal 10.
Doch, het geschreven bordje was nog niet in mekaar geflanst, of we hadden alweer touche.
En toen stuitten we op onze megalift.
Op het moment dat we een beetje oenig stonden te dralen omdat we niet wisten welke kant Zomergem lag, kwamen daar toch wel als door God gezonden twee jonge, appetijtelijke, gedienstige kerels aan zeker!! Die lieverds scheurden ons gezwind naar _[M]_ en dendeeze aan het checkpoint, genoten zo van ons gezelschap, dat ze er Oedelem (volgende op te lossen vraagstuk) en passant bijdeden en ons daarna netjes lieten uitstappen aan een oprit van de autosnelweg.
Hun gedrag zou misschien ook wel verklaarbaar kunnen zijn, omdat we ze omkochten met een kopje koffie daar in het landelijke Oedelem.
Ondertussen staken we ka en azazel voorbij, zagen we appeltje en spoilt in de auto voor ons stappen, bijgevolg lagen wij virtueel op kop. Maar ach, gezien we ons de Rink en Jorien van Peking-canvas voelden, en beloofd was beloofd, doken we dus een taverne in. De advocaat bij de koffie was heerlijk, de bus die een paaltje ramde voor het raam euh... beetje vermakelijk, maar dit alles geheel ter zijde.
Katjeu en Poztel stapten het Oedelemse pleintje op, net toen wij, eens vrolijk wijzend naar onze twee toffe gasten, ons ervandaan verplaatsten. Liften kan toch lollig zijn!
Alsook angstaanjagend.
De metsende medemens in zijn ouwe luxevoiture die ons daarop een eindje meenam, had volgens mij meer oog voor de decolleté van confetti (ik kan het niet anders verklaren) dan voor de rijbaan, want andere automobilisten toeterden hem regelmatig ter verantwoording vanwege zijn 'vlotte' rijstijl.
Daar stonden we dan... ergens op een pechstrook -gevaarlijk,gevaarlijk- te koekeloeren, hunkerend naar de volgende lift. Een Franse camionchauffeur, die niet naar Oostende moest, stopte met de boodschap dat hij slechts één plaats had. Tutututut, fetti, hoe aantrekkelijk ook, liet ik niet gaan. No Way!
Gelukkig kwam een hupseflupse meid ons redden van de penibele situatie waarin we ons bevonden tot we terug ont-red aan een tankstation achterbleven.
Iemand wilde ons een kwartier later wel rijden naar de parel der badsteden. We dachten van onze boterhammen in die vrijgekomen tijd te ontvouwen, thermosje koffie gesjellig boven te halen, maar net toen de hele picknick uitgestald stond, besloot confetti van zich voor een vertrekkende wagen te werpen... met succes.
Hossend met alle losse onderdelen meegraaiend die normaliter de rugzak vulden, gooiden we ons terug in de strijd.
De laatste meneer, wiens auto we bevuilden, rekte zijn reistijd speciaal voor ons (en om het zoontje op de achterbank het goede voorbeeld te geven, natuurlijk) tot onze eindbestemming.
Er heilig van overtuigd, dat niemand het beter zou kunnen gedaan hebben als wij, reeds victoria kraaiend, pierden we vanuit de wagen naar het terras van De Torre.
Daar zagen we _[M]_ en dendeeze zitten... helaas, reeds in het gezelschap van spoilt en zijn stuk fruit, die kat zonder handschoenen en haar Poztel.
Naderhand zijn we te weten gekomen, via welke slinkse weggetjes dat jong gebroed hun doel wisten te bereiken (aanpappen met Johnny's met snelle wagens, de mannelijke helft de bosjes insturen tot de buit binnen was... cliché cliché!)
Alla, ka en azazel vergezelden ons een half uurtje later en zo geraakte ons gezelschap toch nog compleet.
Aster, centaine en perito voegden zich alsnog bij ons, verbroederingsdrankjes werden achterovergeslagen, prijsuitreikingen afgehandeld. Jaja, niet enkel een fantastische organisatie van _[M]_, zelfs prijzen waren er voorzien, eigenbereide zelfs!
Tijd dan voor het sportieve gedeelte : rijden met de billenkar. Gesplitst in eentje van vier en eentje van negen, (nooit nog mag _[M]_ aan het stuur!!) haalden we allerlei circuskunsten uit, maaiden we omstaanders weg, reden we de go-cart van de vier anderen van de dijk. Enfin, een hoop pubergedoe (maar wel een leuk) op een kluitje bij mekaar. Verder deden we wat iedere zichzelf respecterende kustganger doet : strandzitten en wandelen,... en steekvliegen fotograferen natuurlijk.
13 kleine negers, die zaten op de tram, eentje moest naar huis terug toe, die had genoeg van ons gezwam.
Perito liet ons ergens op de kusttram in de steek, na een overdosis canvasonzin en wij openbaar vervoerden verder tot in Oostende, met de bedoeling iets eetbaars te vinden. Volgens Spaanse uitbaters, moeten wij er toch dommer uitzien dan we zijn, want er werden bij de afrekening gepoogd van oren aan te naaien... maar niet met ka dus!
12 kleine negers, die keerden huiswaarts toe twee wilden aan de kust intiemerig blijven, die onttrokken zich van onze crew.
10 kleine negers die stapten op de trein twee die reden op vier wielen terug 't was _[M]_ en kaatjes 'zwijn'
8 kleine negers, die hielden in Brugge halt eentje woont aldaar te lande die hebben we uit die trein 'geknald'.
7 kleine negers, die wuifden aster uit die moest per toeval ook naar huis
die kneep er tussenuit.
6 kleine negers... vonden op het perron _[M]_ terug. "Jaja, de trein is altijd een beetje reizen.", poneerde dendeeze nog, en gelijk had hij! Liften ging sneller.
Ter afsluiting, dwongen we poztel ons de weg te wijzen naar zijn vroegere jeugdhuis, om jv, die graag meegelift had, maar als Chinese vrijwilliger dat etablissement moest openhouden die avond, de stuipen op het lijf te jagen. Je ziet eruit zoals je chat, jv, volgens een van onze chatters, wat dat ook moge betekenen.
O nostalgie!
Een echt jeugdhuis, met sjotterskast, tournee generalbel en opgeschoten jeugd incluis. En _[M]_ heeft toch van tweederde bovenstaand gebruik gemaakt! Santé!
8 kleine negers, die zagen hun wegen scheiden, allen het erover eens 't was een dag vol leut en euh... aangenaamiteiten!?!!
*nageniet*
16-10-2006, 00:00 geschreven door zapnimf
|