Eén schaarsgekleed luidruchtig kind met een schuurborstel.

Vanonder een nauwelijks opgetilde wimper gaf mijn netvlies door dat er een lawaaierig kind in bikini voorbij kwam gezoefd. Het mijne bovendien. Tot zover niks alarmerends en toch klopte het plaatje niet. Mijn sluimering draaide nog wat schroefjes en plots wist ik wat er scheef zat. Dat een telg mijner dynastie zich zonder dwang openbaart met een gebruiksvoorwerp dat tot schoonmaken dient, is niet pluis. Wat zeg ik? Hoogst verdacht zelfs!

Mijn andere oog ontsloot zich ook van zodra het het gevecht met de plakprut had gewonnen. En wat dat zag! Achter de dochter toinkte (toink toink toink) een zoon met zijn broek in de helft. Vooraan bleven zijn edele deeltjes nog net bedekt, maar achteraan flodderde de zwembroek de bips gans bloot. Het jong scheen er nog lol aan te beleven ook.

 

"Niet meteen naar de huisdokter hollen om een collocatie te regelen," ontpanikeerde ik mijzelf, "observeren is de boodschap." Dus gluurde ik vanachter mijn boek, dat voorheen als alibi diende om er een dut door te duwen, vanuit mijn ligzetel in de tuin om het tafereel gade te slaan. Klaar om in te grijpen bij nog verdere escalatie. 

 

De jongste deed - godzijdank - normaal : 

"Kindjes," sprak ze tegen een ingebeelde bende in het zwembad, "kindjes, blijf rustig" terwijl ze het in hun plaats op een krijsen zette. "Ik ga even de dierenarts bellen." Waarop ze zichzelf een niet bestaande gsm aanmat en erin brulde : "Dokter dokter, kom vlug, onze dolfijn slaat op hol en ik kan de kindjes niet langer koest houden." En om haar bewering wat meer kracht mee te geven, gilde ze weer even als een volle schoolbus vlak voor die de ravijn instort. "Dokter, u hoort het, kom vlug, ik zal de kindjes tot bedaren brengen. Kindjes, ik vrees dat de dolfijn een paar spuitjes heeft gehad die hij niet leuk vindt, maar geen nood, de dierenarts komt er zo aan."

Zoals ik al zei, helemaal in haar gewone doen dus.

 

Mijn aandacht werd weer getrokken naar de overige twee. (De oudste deed binnen ergens alsof ze studeerde.) Krulzap had met haar bikinibroekje dezelfde trend als haar broer nageaapt. Ik keek nu op twee blote konten. Met emmers en gieters en vereende krachten deden ze hun best om zoveel mogelijk water uit het zwembad te kappen.

Nu begon ik me toch wel echt zorgen te maken over de geestesvermogens van mijn eigen vlees en bloed. Net toen ik op het punt aanbeland was dat ik ook "Dokter dokter, kom vlug, mijn kinders slaan op hol!" in een hoorn wilde roepen, zag ik er eentje op een naakt zitvlak voorbij schuiven. Terwijl de ander als een volleerd curlingspeler met de schuurborstel het zeil dat onder en ook anderhalf metertje naast het zwembad ligt, vergladde.

 

"Kijk mama! We hebben een geweldige glijbaan gemaakt! En op je bloot gat gaat het eens zo snel!"