Dames en heren,

 

Hier zijn ze weer!

Die goeie ouwe voornemens, praktisch onmogelijk te realiseren, maar o zo traditioneel (diep in mijn hart ben ik oerconservatief).

Wie ben ik om in deze nadagen der vertering van meligheid, peis en vree(tbuien), achter te blijven en u niet mijn lijstje in uw eerder overbeladen maag te splitsen?

 

Mijn hoofddoel blijft al jarenlang onveranderd :

 

2007 OVERLEVEN

 

Verder heb ik ook nog wat sub-voorneminkjes, niet persé in deze volgorde :

- Mij een nieuwe vocabulaire aanmeten, zodat mijn kapper eindelijk ook eens snapt wat ik bedoel... en het woord 'badmuts' hierbij zorgvuldig vermijden.

- Al de letters die ik in 2004, 2005 en 2006 kocht eens voor iets anders dan als 'posturekes op de plank' te gebruiken. Het gaat mij lukken! Het gaat mij lukken! Ik voel het!

Zopas 'Los' van Tom Naegels gelezen en doorgegeven aan mijn vader als verplichte lectuur. Opvoeden is een stiel. De (zelf)relativering en het twijfelende gelijk van Naegels in de openbaarheid brengen een must! Bij deze.

- De putten in de zandbak dieper maken, met al dat gegroei van de laatste tijd, kunnen die koters van me zichzelf ondertussen alweer uitgraven.

 

- Ik neem mij voor van dit jaar eens het moederschap te belijden zoals het mij in theorie uit de boekjes voorgeschoteld wordt. Nounou. 

- Alle verslavingen, behalve dan sex, drugs and rock 'n roll, achter me te laten door één simpele zet : me inschrijven voor Expeditie Robinson.

- Nóg beter presteren dan dit jaar in al mijn specialisaties als daar zijn :

Twéé kéér de marathon van Antwerpen uitlopen (achter elkaar),

Na dit jaar cum laude afgestudeerd te zijn bij de opleiding 'koken voor supergevorderden', ambiëren van mijn 10-lessen pakket 'creatief met kakkerlakken' (zie vorig voornemen) aan de man te brengen.

- Mijn ramen een keer schoon te maken, het beddengoed van vlooien te ontdoen, het modderspoor in de living te verwijderen, het Ikeaservies met de brander te bewerken, de kasten zo te organiseren dat niet alles eruitvalt als je ze opentrekt.

Die nestel/poetsdrang van mijn laatste zwangerschap is nu toch alweer zeven en een half jaar geleden.

- Iemand zoeken die me zwanger wil maken?

- Voorts zoek ik nog wat niks te inspannends, niks te gezonds, niks te ingewikkelds en vooral niks te zelfschadend voor 2007

MENSEN! IK GA DIT JAAR LIEFTALLIG WORDEN/ZIJN

Voortaan ga ik mijn tengels afhouden van het geriatrische deel van de bevolking, als die mijn pad nog eens kruisen in de Aldi.

Nee, ik ga niet meer berekenen hoe dicht ze die diepvries moeten naderen vooraleer ik ze er met de minste moeite via een hefboomtechniekje (bejaarden zijn nu eenmaal stijf) erin kan kieperen, om alzo als eerste de kassa te bereiken... tenminste, als ze met genoeg ontzag naar me kijken.
Mijn geijkt zinnetje met bijpassende grimas is al geoefend :

"Goed ouwtje, u wil voorsteken? Doe gerust, maar bedenk wat dat de maatschappij, die o toeval ook opdraait voor uw pensioen, gaat kosten als ik, bezitster van vier bloedjes, te laat ga komen op mijn vergadering, bijgevolg die arme dutsen worden meegegeven met de nabewaking, die ik uiteraard niet ga betalen omdat het uw schuld is.

Als ik van al die alteratie, wachten enzo tot u uw nikkeltjes bij mekaar hebt gesprokkeld, zo zenuwachtig mijn voertuig ga besturen dat ik een vreselijk ongeluk veroorzaak, waardoor er een hoop onschuldige slachtoffers gaan vallen, wat dan weer uitdraait op familiale drama's, ziekteverzekeringskosten en rekeningen van begrafenisondernemers die ze niet kunnen ophoesten.

Maar trekt u zich daar vooral geen ene zak van aan en laad met uw Parkinson op uw gemak die band vol... ik zal die gevallen bokalen wel oprapen voor u."

Die mens die mijn auto repareert, ga ik vakkundig, maar zeer lieftallig verleiden... de auto dient binnen afzienbare tijd verrijkt (en ik verarmd) te worden met zijn kennis omtrent de remmen.

Misschien dat ik het dit jaar eens moest laten van hartjes met pijltjes erdoor te gaan tekenen in de voortuinen van ex-minnaars... met organochloorpesticiden.

De buurman gaat niet weten wat hem overkomt als ik hem in plaats van de gebruikelijke middelvinger een kushandje toewerp bij het buitenrijden... met een beetje chance, knalt hij tegen die den die de bocht vermoeilijkt.

 

Dit alles valt uiteraard in het niet bij mijn voornemen om dat bijna vastgegroeide deel van me, anderen zeggen er Hill tegen, zo liefdevol te blijven soigneren als de voorbije twee maanden, zodat hij, totaal geïndoctrineerd door mijn beminnelijkheid, de betekenis van 'afbollen' en de hele synoniemenrij erbij, compleet uit het geheugen wist.

Leve de goeie voornemens!
Leve de lieftalligheid!
Ze begint bij zapnimf en eindigt met de wereld!
Wie volgt?

 

Mag ik in reactie de uwe lezen?

 
O... ik heb er nog eentje :
- Onszelf au sérieux gaan nemen!

Wanneer? Een oud op nieuw terug, nog niet zo lang geleden.

Wie? Vier luie trienen die zichzelf 'de hadiwo's' noemen. (happily divorced women)

 

Wat ooit begon als een grapje, is ondertussen uitgegroeid tot een begrip in zapdorp en omstreken. Een zestal alleenstaande moeders die elkaar gevonden hebben in vriendschap, humor en luisteren naar mekaars sores. Die geregeld met en zonder kinderen sessies houden waarvan de inhoud soms zo gortig is, dat we die angstvallig voor de brave buitenwereld verborgen houden.

 

Weekendjes aan zee, weekendjes Ardennen, die dan niet doorgaan wegens een te natte augustus en bijgevolg in mijn krot worden gehouden om achteraf tot 'het blote borsten en schaamhaarweekend' benoemd te worden, verhuizen, verjaardagen, wandelingen, bbq's, fietstochtjes, schilderwerken, kroegen en fuifjes bezoeken, optredens en feestdagen. Noem het en wij zullen er alvast wel eens in troep aan deelgenomen hebben.

We zijn zelfs in het bezit van een heuse hadiwo t-shirt, uhu!

Zielige dinkskes, die alleenstaande vrouwen? Yeah right!

 

Waar? Ergens in de auto op weg naar de Chinees, wat meteen die 'luie' van hierboven verklaart.

 

D. : "Als K. nu denkt dat ik vanavond een van haar meegebrachte spellekes ga spelen, dat ze dan maar rap terug wat anders denkt!"

Ik : " Yuk ja, ik ben zelf ook niet zo'n gezelschapsspellenmens, eten wil ik en tateren."

 

Waar en wanneer? Bij D. thuis en een nog niet verteerde Chinees verder.

 

S. : "Zullen we een spelletje spelen?" 

D. : "Ooooh, gij sè tik! Daarnet in de keuken zei je nog dat we op onze kop zouden mogen gaan staan, maar dat we jou niet aan dat spelbord zouden krijgen!"

 

S. ontkennen.

K. danig van haar melk.

Ik in een bulderlach.

D. haar leugentje opbiechten en in één trek door onze conversatie in de auto.

 

Alla, spelen zouden we en spelen gingen we!

 

Wat? Pictionary

 

Volgens onze eigen spelregels mochten we zowel tekenen als uitbeelden. En valsspelen dat die lellebellen van de andere ploeg deden. Valsspelen!

Gelukkig dat wij zo niet zijn, dat wij géén 's' in de ster van sherrif schreven of probeerden te liplezen. Waarop zij dan weer bekenden dat ze niét 'sp' van spoiler bij de getekende boiler ergens hadden gedroedeld.

 

Te tekenen : 'kort'.

Een normale mens als ikzelf tekent dan een lange streep en daaronder een korte. Wat deed de tegenpartij? Die tekende een lange penis en daarnaast een korte.

Whoehaaaa, er zitten wat obsedees tussen, bij die vriendinnen van me.

 

Uit te beelden : 'pijpleiding'.

Euh... het eerste deel van die samenstelling veruitwendingen, ging vrij vlot, maar daarna...

"Pijpbuis! Pijpbuis! Buispijp! Ceci n'est pas une pipe!" 

 

Ons spel werd om middernacht even onderbroken door een buurvrouw die met zes jonge mannen en evenveel flessen champagne het terras kwamen bezetten om het vuurwerk in de omgeving te komen bewonderen.

S. lispelde na een half uur in mijn oor : "Ik wil dat die gasten terug vertrekken, want ik wil verdekke verder spelen!"

Ook een telefoontje van moose hebben ze verijdeld, door gezangen van de Strangers (Aaaaaantwaaarpe gaai zè gaai veur maai...) in mijn oor en de West-Vlaamse hoorn te toeteren.

Spelen wilden ze en spelen zouden ze!

 

'Taboe' werd bovengehaald.

Je moet daarbij een begrip aan je partner proberen uit te leggen, rekening houdend met een aantal taboewoorden die je niet mag gebruiken.

't Was toen dat ik er bijna inbleef.

 

(roddelen) "Wij doen het ook wel eens." ---> "Boeren en scheten laten!"

(vergissing) "Mijn ex-man was een..." ---> "Loser, sul, zot!"

(bonenstaak) "Zo noemden ze mij wel eens vroeger." ---> "Bezemsteel, vlaggestok, lange geep!"

Aan de overkant van de tafel lagen K. en ik dubbel : "Laat maar komen, ja... heb je 'trut' al geprobeerd?"

 

Hoe? Leeggelachen, gevuld met tevredenheid

 

Tegen half vijf begonnen we aan de afwas, zongen vierstemmig 'Hallelujah' mee met de versie van Jeff Buckley en vergaten alles behalve ons vriendinnenschap.

 

En we glimlachten elkaar veelbetekenend welterusten.  

Torens.

Daar heb ik nu eens helemaal niks mee.

De 'Toren van Babel', ja, die is uw ondergetekende niet onbekend.

Ik zou ze niet willen voeden, de ontvangers der communicatie, die geen zaps begrijpen, laat staan spreken.

Een mimiek die wenkbrauwen in allerlei krommes bevat, gevormd wordt door spreekorganen in open standen, neuzen opgetrokken tot negen op de schaal der neuzenoptrekkerij, voorhoofdrimpels die geen foto zouden willen sieren... ik stuit er meer dan eens op.

Aan mijn wil ligt het niet. Die wil altijd mee.

Maar mijn wil heeft dus weinig in de pap te brokken. Die geklutste brei, die bij anderen 'zetel der verstand' heet, domineert mijn leven en laten.

Behalve dan soms mijn 'leven en laten leven', zodoende mijn wil het onderspit moet delven.

 

De toren van Pisa (ook met een kleine afwijking), de Onze-Lieve-Vrouwentoren en de Boerentoren... veel verder zal mijn kennis niet echt reiken.

Niet getreurd, 'Wikipedia' kan het allemaal veel compacter en helderder voorstellen dan ik.

 

Wat Wikipedia echter niet weet, is dat dat laatstvernoemde spel gebouwd is door de overgrootvader van MIJN beste vriendin en dat ik hier nu met dat feit wat sta te pochen alsof er dan wat van zijn prestatie afstraalt op mij. 

Of dat we er tweemaal naartoe zijn getrokken, begin vorige maand.

Eén keertje voor piet snot. De KBC-leiding had besloten dat die zondag voorbehouden was voor het eigen personeel. De egoïsten!

Al bleven we bij hoog en bij laag (het bleef laag) beweren dat wij onszelf uitstekend konden voordoen alsof we al jaaarenlang werkzaam zijn in de banksector, - wat is daar nu aan? Duf en zuur kijken - die lift kwamen we niet in.

 

De week daarop, - zouden ze dat bezoekrecht speciaal voor ons een week verlengd hebben? - toog de voltallige kroost mee.

Wat een voorrecht voor de zapjes... uitzonderlijk zesentwintig verdiepingen hoog kunnen uitkijken over heel de stad. De watertoren van ons dorp zoeken, het atomium ontwaren, de meanders van de Schelde tellen, binnenkijken in moosjes appartement en zien dat zijn groot vuil nog steeds op het overdekte terrasje staat.

 

Ze vonden het prachtig! Echt indrukwekkend! Geweldig! Fantastico!

De eerste vijf minuten toch. Daarna mochten we hun zeursels torsen dat ze het nu wel hadden gezien en of we nog niet terug koers naar beneden konden varen. Liften varen voor hen. Het liefst nog naar de Groenplaats, waar ze vanuit de lucht een carrousel en een kerstmarkt ontdekt hadden.

Kerstmarkten staan synoniem voor eten.

Eten willen ze altijd.

Vooral als ik het niet heb bereid.

 

Na hen eerst nog wat schoolmeesterachtig te wijzen op alle fraais dat er in al die windstreken te bewonderen viel, gaven we het op van hen interesse op te dringen. Wat baten kaars en bril, als de uil niet zien en wil? We pakten zelf de bril - verrekijker in dit geval - en negeerden de uilen, door te doen alsof het de zagende pokkejong van een ander waren. 

Ik heb uit ervaring die kunde al jaren onder de knie : je kijkt iemand strak aan en je gebaart met je blik en hoofd : "Zijn die ettertjes van u? Zoja, wil u ze dan zo ver mogelijk verwijderen, want ik ben hier wel bezig met zaken waarbij ik graag wat rust zou willen verwezenlijkt zien." Voila, vier werkwoorden op een rij... probeer maar eens met enkel je mimiek! 

Plaatsvervangende schaamte maakt dan meester van de ander die met een kop als een pioen zijn schouders ophaalt.

Een truuk die altijd helpt!

Tot ze je 'mama' noemen.

 

Natuurlijk kregen die verwende donders van me uiteindelijk hun zin.

Maar niet nadat we ze nog eerst de tentoonstelling doorsleurden. 

Daarna duwden we er een braadworst in, goed voor een half uur stilte. De jongsten wilden op de carrousel, goed voor een kwartier stilte, althans, dat had gekund, mocht benjaminzap niet wat on(t)handig tussen twee paarden ten gronde gestuikt zijn... op haar hoofd.

 

Een warme chocomelk helpt altijd tegen koppijn.

Een warme chocomelk helpt tevens tegen kinderstress. Als je hem bijvoorbeeld over je handen giet, dan vergeet je eventjes hun gezeur. En ook dat je parkingticket al een uur is afgelopen.

 

Ze wilden nog schaatsen op de Grote Markt.

Drie willers tegen één.

Zo erbarmelijk is het dan toch ook niet gesteld met mijn wil, want hij gebood hen als sportieve tegenhanger een sprintje in te zetten naar de auto.

 

Het ware een straffer en duurder einde geweest, met boete, maar mag ik ook eens chance hebben?