“Als de kuip al volgelopen is door de regen, moet je dan maar Bachten de Kupe in de regen wandelen”

 ‘Bachten de Kupe’is een gebied in West-Vlaanderen, dat geklemd ligt tussen de rivier de IJzer, de Belgische kust en de Franse grens, vandaar de West-Vlaamse benaming Bachten de Kupe (achter de kuip, de IJzer). Een uniek kans om vandaag te streek te verkennen. Jammer genoeg zit het weer niet mee vandaag, maar daar trekken de fervente wandelaars niets vandaan. We begeven ons naar het meest authentieke dorp van Vlaanderen met name Izenberge. Je zou denken dat de organisatie van deze tocht in handen is van een wandel vereninging uit de buurt, maar nee hoor. De organiserende club is in handen van Wandelclub Gistel. Er wordt vandaag gestart in het Openluchtmuseum Bachten De Kupe, net achter de kerk. Een Oude dorp met huisjes die ons tonen hoe het vroeger eruit zag. Vooral landbouw stond centraal, dat is te zien aan de hoeveelheid landbouwmachines. De keuze aan afstanden is beperkt vandaag. Je kiest voor de 7,6km, 17,4km of voor de grootste afstand met name 25km. De eerste deel van de tocht bestaat uit een plaatselijk lusje die we samen afleggen met de kleinste afstand. We verlaten de dorpskern via de kerk van O.L.V. van Barmhartigheid, om net na een hotel in de vorm van het kasteel linksaf te gaan. Via enkele betonwegen, is de tijd aangebroken voor het 1^ste stukje onverhard. We spelen zelf voor grasmachine om het gras plat te duwen, daar het minder sompig is, wat mooi meegenomen is. Izenberge is omringd door verschillende dorpjes, zoals Vinkem er één is. We komen een heldenhuldezerkje van Joe English dat door hemzelf ontworpen was. Hij was frontsoldaat die in het legerhospitaal L'Océan te Vinkem stierf aan een slecht verzorgde blindedarmontsteking. Een paar meter verder staat voor dat hospitaal ook hun gedenkteken. Het Hospitaal dat aanvankelijk was ondergebracht in het gelijknamige hotel op de zeedijk van De Panne, werd na aanhoudende beschietingen in de zomer van 1917 overgebracht naar Vinkem. Weldra bereiken we weer het dorp waar we de 8km aankomen, en wij nu de wandelaars vergezellen van de 17km. Even buiten de dorpskern ligt een wegeltje die we bewandelen, en genoodzaakt zijn om de modder op te zoeken daar enkele stukken onder water staat. We komen onderweg een vreemd toestand tegen. Een auto die goed verscholen is voor een verwoekerde huis, waardoor je hem bijna niet ziet. Ondertussen wandelen we op grondgebied Alveringem en maken een korte passage door dit dorp die zijn gemeentehuis gelegen is bij het Hof van Wyckhuize. Het is tijd om naar de oeren te gaan. Nee, niet de meisjes van plezier maar een gehucht dat hier zo noemt. Eerst komen we langs waar het geboortehuis stond van priester/dichter Seraphin Dequidt. Het oud gemeentehuis van dit gehucht is nu een dorpscafé ‘De Leute’(West-Vlaams voor ‘het plezier, de sfeer’). We passeren de St.-Apolloniakerk met zijn militair kerkhof om hier onze terugweg aan te vatten. We krijgen nu de wind op kop die hier vrij spel heeft tussen de bomen. We steken de N8 over, waar langs deze drukke baan in Tearoom De Arend de controlepost is ingericht. Hier stond even verder de school van de Koningin, die we kunnen lezen op de rechthoekige sokkel uit gewapend beton. We wandelen verder om Beavoorde binnen te wandelen, bekend om zijn kasteel. We bewandelen een pastoriewegel, die jammer genoeg geschapen is in een modderstrook om terug te belanden in de Joe Englishstraat die we in het begin van dit parcours al eens gedaan hebben. Nog even wandelen naast de kasseien om terug te belanden in het openluchtmuseum nu het gestopt is met regenen.

aantal deelnemers: 241