"Zullen er nu ook slachtoffers sneuvelen?" Boterstad Diksmuide vormt vandaag het decor voor stapdag drie van de
Vierdaagse. Een wandeling waar de Ijzer en ook nu weer de gruwele daden van de
Eerste Wereldoorlog nooit veraf zullen zijnHet is burgemeester Lies Laridon die
aan de voordeur van het Diksmuidse stadhuis precies om 8.30 uur het startsein
geeft. Via de Vismarkt trekken zon 5100 wandelaars zich op voor een verkenning
van de Ijzervallei en het Blote. De oevers van de Ijzer worden meteen opgezocht
, we volgen de rivier die een belangrijke rol speelde tijdens de Eerste
Wereldoorlog tot aan de Tervaetebrug. Aldaar wacht ons dagelijks melkdrankje ,
waarna we via de andere oever verder stappen .Het natuurreservaat van de
Viconia Kleiputten zorgt voor een mooi streepje groen. Aan de Viconia hoeve
hebben we inmiddels reeds 10km achter de boeg. We bevinden ons in het
piepkleine Stuivenkenskerke , waar gezelligheid troef is. Vanhieruit gaat het
regelrecht door de voormalige Frontzate tot in Pervijze , alwaar we een oude
observatietoren in het vizier krijgen. Met de herdenking van 100 jaar Grote
Oorlog , hopen we dat het wat verwaarloosde oorlogsmonument een nieuwe wending
mag krijgen. Pervijze naar Lampernisse verbinden we via een stuk AA-vaart, aan
het einder kunnen we niet omheen de Ijzertoren die steevast het landschap
domineert. Ondertussen zijn we halfweg ; onze kaart wordt nog eens gescand en
dan kunnen we rechttoe rechtaan naar Oostkerke stappen door het vlakke rustige
polderlandschap. De militaire politie helpt ons de Kaaskerkestraat te dwarsen ,
waarna de Dodengangstraat afwendt naar Oud-Stuivekenskerke en het OLV Hoekje
alwaar een protocollaire plechtigheid plaatsvindt. Het is de Ijzer die ons wat
verder brengt naar de Dodengang , hier hoeven geen woorden bij , op amper
enkele meters van elkaar verwijderd bekampten de soldaten elkaar. Inmiddels
herkennen we aan de horizon de Middeleeuwse stadstorens van Diksmuide. Het
einde van een prachtige stapdag , waarbij t manneke uit de mane op de Grote
Markt zag dat het goed was.
Nu iedereen de 1ste wandeldag verteerd hebben, staan we met z'n allen paraat voor de 2de dag, die voor de meesten onder ons qua parcours de mooiste vinden van de vier. Nadat we even stilte hebben gehouden ter ere van de gisteren overleden adjudant bij een ontploffing van munitie, schiet de burgemeester, bijgestaan door de Hoppekoninging ons op gangvanaf de markt van Poperinge, die enkele edities niet van toepassing was.Richting het stadspark gaan we zo over het bruggetje het "Burggraaf Frimoutpark". Gelukkig zijn de MP's er om ons veilig over te steken, voor we het eerste hoppeveld van de dag passeren. We lopen door de eerste veldweg en voilà, de 1ste splitsing van de dag is een feit. Via een privaatweg komen we in de Meiboomstraat en hebben er al 5 kilometer opzitten. We komen voorbij het "Hagle Dump Cemetery" om een beetje verder de Galgebossen in te duiken. Jammer genoeg genoemd naar de terechtstellingen die hier werden uitgevoerd via de galg onder hoede van Hertog Philips De Goede. We volgen verschillende boswegen tot we het flesje kunnen bijvullen aan het waterpunt. We slenteren verder door het vlakke landschap en zo zie je dat de 2de dag niet altijd een dag is met veel heuvels. We passeren het bordje van de 20km voor we via een klein paadje komen in de Sixtusbossen. Voor de gelovigen onder ons is er eventueel een bezoek aan de grot mogelijk. Of je kan ook kiezen voor een rustpauze in te lassen bij de abdij om ne goeie pater te drinken. We vervolgen onze weg en komen in het natuurreservaat "de Wippehoek". Net voorbij de 25 kilometerpaal, maar nog in de bossen, komen we het volgende bezienswaardigheid tegen, namelijk de best bewaarde en meest volledige V1-basissite in West-Vlaanderen. We gaan onder de Chinese poort door en komen zo in "De Lovie", een onderwijscentra voor verstandelijke gehandicapte jongeren. Als we het domein verlaten, gaan we recht naar Poperinge. We pikken de wandelaars van de andere afstanden mee en gaan, bij wijze van afsluiter, nog door een paar mooie hoppevelden. We duiken de stad in recht naar de, zonder enige twijfel, bruisende markt waar het deze morgen allemaal begon. Oef!! we zijn hier al over de helft. Nog 2dagen, beginnend morgen te Diksmuide. Aantal deelnemers: 6170
Defensie begroet vandaag&komende dagen weer duizenden
wandelaars welkom op de 40ste editie van de 4 Daagse v/d Yser. Een
verbroedering van jong/oud, verschillende nationaliteiten&
Militairen/burgers. De 1ste dag word iedereen traditioneel verzameld in de
bakermat van de Paardevissers nl. Oostduinkerke. Nadat stand-up comedian
Piv Huvluv, omringd door Mieke Garnaal
en haar eredames het startschot hebben gegeven trekken we allen op gang In de
Piet Verhaertstraat. Aan de gemeentelijke werkplaats herkennen we een
paardevisser, voor de mensen die deze nog niet kennen. De Militaire Politie
Laat ons veilig overstekken om de Hof Ter Hillestraat in te wandelen. Hier is
men druk aan het werk om een golfterrein tot een goed eind te brengen. Voor dat
we het goed beseffen hebben we de eerste 5km van deze vierdaagse al achter de
rug. We wandelen langs het kanaal Diksmuide-Nieuwpoort voor een eindje, tot we
kennis maken met de oude treinbedding(waarschijnlijk niet voor de laatste keer
dit jaargang). Nog een paar straten en we komen al aan op het marktplein. Wie
wil kan bij het benuttigen van ons melkdrankje zijn voeten laten behandelen bij
de mensen van het Rode Kruis. We nemen ook afscheid van de 16km, die direct
naar de Kaai gaan. Wij passeren eerste de plaats waar vroeger de logementkamp
van Nieuwpoort was, om rond de sluizencomplex 'Ganzepoot' te wandelen. Bij het
bordje van de 10km krijgen we het eerste stukje verhard waarbij we opnieuw de
vaart volgen totdat we links afslaan over een oud bruggetje. Zo komen we aan de
hoeve "Kleine Bamburg". We trekken verder richting Schuddebeurze. We
wandelen in het gebied van "Stützpunkt Bamburg", een zeer mooie weide
met restanten van oude bunkers. De 24km gaat richting Lombardsijde, terwijl de
Die Hards de tocht verder zetten naar Westende. Op de marktplein laten we de
kaart scannen,en ook onze flesjes water bijvullen bij de mensen van de TMVW.
Weldra komen we uit bij de Calidris, waar we worden getrakteerd op een Ice-Tea.
Wis je dat Calidris ook een vogel is? Dat even ter zake, want we zetten onze
tocht door met enkele duinstroken tot we uniek door mogen wandelen in het kwartier
van Lombardsijde. Zo komen we ook automatisch in het natuurreservaat de
Ijzermonding, waar we deze bewandelen tot aan de Nieuwe Jachthaven van
Nieuwpoort. Op het pleintje van de Vismijn komen we allen weer samen, en kunnen
we genieten bij het slagwerk van Imperior de Percussion, van een garnalensoepje
aangeboden door de Orde van de Paardevisser. Hier worden onze wegen weer
gesplitst. Terwijl de andere stappers door de kinderboerderij zullen wandelen,
volgen wij door naar zee. Even maken we een ommetje door het Prins Mauritspark,
om via het Hendrikaplein de volledige dijk af te wandelen. Eerst nemen een
helling voordat we nu met alle afstanden door de Hannecartbos wandelen. Ik denk
dat de omloopbouwers een vergissing gemaakt hebben, want het bordje van de 15km
komt eerst terwijl het werkelijk nog meer is dan 1km. We wandelen op dezelfde
weg als we deze dag begonnen, om in een rechte lijn af te zakken naar het
visserijmuseum, waar elk jaar weer veel ambiance is. Hopelijk zien we deze
wandelaars fris terug morgen in Poperinge. Aantal Deelnemers: 5900
Veel drinken, goed insmeren & niet te zware inspanningen
doen word ons aangeraden in wellicht het warmste zomerweekend van het jaar. Of
wel moet je vroeg vertrekken zodat je tegen het warmste deel van de dag kan
uitrusten. Wandelclub Gistel ontvangt vandaag de wandelaars in Snaaskerke, een
deelgemeente van Gistel voor hun Polderwandeltocht. Starten doen we vanaf het
Cultureel Centrum, dat vlak naast de lokaal van de Giro bevind. Als we het
informatiebord checken zien we omwille van een plotse overlijden de club
genoodzaakt was om de 22km te schrappen. We konden dus alleen maar kiezen
tussen de 8&15km. Gestart gaan we eerst het lusje maken die de kleinste
afstand ook doet. We duiken de Kabouterstraat in om even via de groene 62 de brug
te nemen die over de Plassendalevaart gaat. Beneden aan de brug bewandelen we
een paadje langs het water die amper breed is voor 1 wandelaar en 1 fietser.
Even het stukje water gevolgd nemen we de Snaaskerkebrug om even verder deze
drukke baan te dwarsen om te kiezen voor de verharde landweg. We wandelen even
op het grondgebied van deze club, maar niet lang, want langs het
polderlandschap zien we aan de ene kant de kerk van Snaaskerke, terwijl aan de
andere kant verschillende windmolens. Als steeds de kerk dichterbij komt weten
we dat het eerste lusje erop zit aan de start -en rustpost. Onze 2de lus vatten
we aan door de dichtsbijzijnde wijk om voor de tweede keer de Groene 62 te
bewandelen die richting Torhout loopt. Onderweg komen we boompjes tegen die elk
kind van deze dorp bij de geboorte kreeg. We wandelen onder de brug van de E40
om te kiezen voor een klein wegeltje die ons brengt naar het stedelijk zwembad.
In de cafetaria, waar rustpost 2 is gelegen, zijn ondertussen enkele collega's wandelaars
aan het genieten van een verfrissing. Dat kan jammer genoeg niet in het
zwembad, omdat deze gesloten is op deze hete dag. Onze enige zware inspanning
van de dag zal wel de brug nemen die over de E40 gelegen is. Hier merken we op
dat er nog steeds vlot verkeer is naar de kust. Beneden gaat het direct links
een doodlopend weggetje die de Waerevaartstraat heet, terwijl we naast de
Moerdijkvaart wandelen. We wandelen naast het maïsveld om aan de hoeve dit
stukje onverhard te verlaten. We wandelen even langs een drukke baan naast de
vaart om enkele meters verder Snaaskerke terug binnen te wandelen. We geven nog
even voorrang aan de wandelaars die het stukje van de groene 62 bewandelen die
wij daarnet ook hebben bewandeld om rond de kerk terug te belanden in de
startzaal en vele mensen het kleine stukje schaduw opzoeken om toch enig
afkoeling te hebben.
Voor wie de dodentocht te lastig vind, maar toch een grote wandeling wil maken kan op hetzelfde weekend terecht aan onze kust. De Keignaerttrippers uit Oostende& International Tweedaagse Blankenberge organiseren "De Kust Wandelt". Starten kan je vanuit 4 startplaatsen, waar ik gekozen heb voor de startplaats in De Haan. Zo kies ik voor te wandelen van hier naar het station van Oostende&terug. Onder de stralende zon ben ik vertrokken met een passage door het centrum. Gelukkig kunnen de schaduw opzoeken, want enkele meters hebben we een passage door de duinbossen Klemskerke. Aan het einde van het bos zijn we terecht gekomen in Vosseslag, een gehucht van De Haan. We wandelen een stukje op het voetwegeltje naast de drukke baan, waar we regelmatig een tram zien passeren. We gaan naar links waar we wandelen tussen de vakantiecampings. Aan een tearoom van een camping(Hippo 12)waar de 1ste rustpost is. Straks komen we hier terug want het zal dan ook de laatste rustpost zijn. Nu moeten we 6km afleggen tot we in Oostende zijn. Via de Visserkapel wandelen we het winkelstraat in van Bredene. Hier vond gisteren de Afro Caribbean Festival plaats, waar de tenten nog staan. Aan het Versluyscentrum hebben we een korte passage door het park 't Paelsteenveld met zijn dahliatuinen. We dwarsen het pleintje om het voetwegeltje weer op te zoeken naast de trambaan. Halfweg het paadje maken we er een einde aan om de binnenstraten te bewandelen, die ons brengt naar de spuikom. We wandelen er een stukje naast tot we de zaal Sluisvliet bereiken. Dit is niet mijn verste punt want ik wandel nog een stukje verder naar het station. Via de westkaai met zijn bruggen(waar de blauwe steigers in de vorm van hamers) duiken we de fietstunnel in om via het AZ Damiaan, binnen te treden in het Maria Hendrikapark. Het is maar een korte passage langs het Koninginnehof waar we stilletjes aan het centrum inwandelen. Eerst komen we voorbij de Naval Mine Warefare school met vooraan een gedenksteen. De Koning heeft hier ook een stekje gekocht vlakbij het mercatordok om zo toch ook eens de zeelucht te kunnen opsnuiven. We gaan naar rechts en zien voor ons het station die nog gerenoveerd word om hier onze kaart te laten afstempelen in het tentje op het stationsplein. Hier is mijn uiterste punt bereikt, waar ik nu terug keer van waar ik kom, maar wel via andere wegen. Via de industriezone komen we weer terecht in de Sluisvliet. Nu is het tijd om richting Blankenberge te wandelen. Via de drukke baan,die we dwarsen t.h.v. de watertoren om langs de vissersboten te wandelen in de vissershaven. Voor ons zien we de Lange Nelle, de albekende blauwwitte vuurtoren van de stad. Nu zoeken we het strand op waar menige mensen genieten van de zomerszon. Onderweg komen we de 2 kunstwerken van Beaufort 09 tegen. Aan de surfclub nemen we een steile helling om een einde te maken van de zee, want deze zien we niet meer vandaag. Via het wandelpaadje wandelen we tot aan Bredene, waar we belanden teug bij de rustpost in de tearoom aan het begin van deze tocht. Zo, er rest ons nog 5,7km naar onze eindbestemming. Via de polderwegen wandelen we quasi altijd rechtdoor langs macadamwegen(wat toch een saai stukje is)om terug binnen te treden in De Haan, wat we kunnen herkennen aan een muurschilderij om de laatste meters af te leggen om zo te belanden in de parochiezaal, om eerst een verfrissing te nemen al voor de tram te nemen huiswaarts.
Als de kuip al volgelopen is door de regen, moet je dan maar Bachten de Kupe in de regen wandelen
Bachten de Kupeis een gebied in West-Vlaanderen, dat geklemd ligt tussen de rivier de IJzer, de Belgische kust en de Franse grens, vandaar de West-Vlaamse benaming Bachten de Kupe (achter de kuip, de IJzer). Een uniek kans om vandaag te streek te verkennen. Jammer genoeg zit het weer niet mee vandaag, maar daar trekken de fervente wandelaars niets vandaan. We begeven ons naar het meest authentieke dorp van Vlaanderen met name Izenberge. Je zou denken dat de organisatie van deze tocht in handen is van een wandel vereninging uit de buurt, maar nee hoor. De organiserende club is in handen van Wandelclub Gistel. Er wordt vandaag gestart in het Openluchtmuseum Bachten De Kupe, net achter de kerk. Een Oude dorp met huisjes die ons tonen hoe het vroeger eruit zag. Vooral landbouw stond centraal, dat is te zien aan de hoeveelheid landbouwmachines. De keuze aan afstanden is beperkt vandaag. Je kiest voor de 7,6km, 17,4km of voor de grootste afstand met name 25km. De eerste deel van de tocht bestaat uit een plaatselijk lusje die we samen afleggen met de kleinste afstand. We verlaten de dorpskern via de kerk van O.L.V. van Barmhartigheid, om net na een hotel in de vorm van het kasteel linksaf te gaan. Via enkele betonwegen, is de tijd aangebroken voor het 1ste stukje onverhard. We spelen zelf voor grasmachine om het gras plat te duwen, daar het minder sompig is, wat mooi meegenomen is. Izenberge is omringd door verschillende dorpjes, zoals Vinkem er één is. We komen een heldenhuldezerkje van Joe English dat door hemzelf ontworpen was. Hij was frontsoldaat die in het legerhospitaal L'Océan te Vinkem stierf aan een slecht verzorgde blindedarmontsteking. Een paar meter verder staat voor dat hospitaal ook hun gedenkteken. Het Hospitaal dat aanvankelijk was ondergebracht in het gelijknamige hotel op de zeedijk van De Panne, werd na aanhoudende beschietingen in de zomer van 1917 overgebracht naar Vinkem. Weldra bereiken we weer het dorp waar we de 8km aankomen, en wij nu de wandelaars vergezellen van de 17km. Even buiten de dorpskern ligt een wegeltje die we bewandelen, en genoodzaakt zijn om de modder op te zoeken daar enkele stukken onder water staat. We komen onderweg een vreemd toestand tegen. Een auto die goed verscholen is voor een verwoekerde huis, waardoor je hem bijna niet ziet. Ondertussen wandelen we op grondgebied Alveringem en maken een korte passage door dit dorp die zijn gemeentehuis gelegen is bij het Hof van Wyckhuize. Het is tijd om naar de oeren te gaan. Nee, niet de meisjes van plezier maar een gehucht dat hier zo noemt. Eerst komen we langs waar het geboortehuis stond van priester/dichter Seraphin Dequidt. Het oud gemeentehuis van dit gehucht is nu een dorpscafé De Leute(West-Vlaams voor het plezier, de sfeer). We passeren de St.-Apolloniakerk met zijn militair kerkhof om hier onze terugweg aan te vatten. We krijgen nu de wind op kop die hier vrij spel heeft tussen de bomen. We steken de N8 over, waar langs deze drukke baan in Tearoom De Arend de controlepost is ingericht. Hier stond even verder de school van de Koningin, die we kunnen lezen op de rechthoekige sokkel uit gewapend beton. We wandelen verder om Beavoorde binnen te wandelen, bekend om zijn kasteel. We bewandelen een pastoriewegel, die jammer genoeg geschapen is in een modderstrook om terug te belanden in de Joe Englishstraat die we in het begin van dit parcours al eens gedaan hebben. Nog even wandelen naast de kasseien om terug te belanden in het openluchtmuseum nu het gestopt is met regenen.
Je kunt ook gaan kruwen zonder een visnet meet te nemen.
Na de geslaagde editie van vorig jaar ruilt wandelclub W.T.C. Nieuwpoort hun thuisbasis om deze tocht in te richten in hun buurgemeente Oostduinkerke. De start neemt men in feestzaal Witte Burg. Uit de keuze van 4 afstanden, kies ik voor de tocht van 27,8km. Eerst vertrekken we met zijn allen langs de achterkant van de kerk om even een bouwhindernis om te wandelen voordat we slingeren tot we belanden aan de ingang van natuurreservaat Doornpanne. Wij, alleen met de stappers van de 14km wandelen door het reservaat waar we ook grasduiners tegen komen. We trotseren het 1ste gedeelte van de Hoge Blekker(de hoogste duin van de kust), maar gaan helemaal niet naar de top. We dalen af om te wandelen richting de zee. Via de appartementsblokken in Koksijde-Bad gaat het naar het strand waar we deze volgen terug naar Oostduinkerke. Onderweg komen we vreemde dingen tegen, waaronder het kunstwerk van Beaufort 09 en zelfs een blauw konijn. We belanden na enkele straten terug in de starzaal die vandaag dient als rustpost. Na de rustpost wandelen we, zonder eerst afscheid te nemen van de kleinste afstand, nu aan de voorkant van de kerk(met zijn Jezusbeeld)of een straat te nemen die we enige tijd volgen. Via het loze vissertjespad wandelen we naast het Hannecartbos. De 14km gaat rechtdoor, de 21&de grootste afstand gaan het bos in. Eens uit het bos zijn we zo goed als in Nieuwpoort. We volgen de heeraangelegde Louispad, die bij elke inrichting van deze wandelclub deels word gedaan. Omdat het grote vakantie is, is de club genoodzaakt om hun vaste controlepost te verleggen. Dit hebben ze even verder gevonden, waar een plaatselijk cafeetje zijn deuren wil opendoen voor de wandelaars. Het is hier dat wij alleen een klein(van zon 3km)plaatselijk lusje doen. We zoeken de dijk op en gaan naar rechts om op de havengeul op te wandelen. Even verder gaat het naar rechts met een passage door het Mauritspark om terug te wandelen naar de rustpost. Samen met de andere afstand zoeken we weer de dijk op, maar gaat het nu naar links. Via de paardevissersweg gaat het gestaag bergop, voordat we de afdaling nemen tot het reservaat Ter Yde. We wandelen door het mulle zand tussen de fauna&flora om terug de wandelaars te begroeten van de 14km. We maken het bocht van 180° om eerst bergop te gaan waar we boven in de verte de zee kunnen zien. We gaan richting de zee, niet helemaal tot op het strand, maar volgen het voetwegeltje die ons brengt naar de zeedijk van Oostduinkerke. Waar de mensen genieten van oude visserslieden, en enkele kruwers(want vandaag vond hier ook het Vlaams kampioenschap kruwen plaats) die terug komen van de zee, gaat het linksaf aan het astridplein. Nu zijn we de laatste rechte lijn ingedoken en gaat het via de laan die Oostduinkerke-bad met Oostduinkerke-dorp verbind om de laatste meters af te leggen.
