En dan ga je naar het park om te sporten of naar de avenida Paulista die autovrij wordt gemaakt. In de namiddag kan je er nog amper fietsen door het vele volk dat langs de stalletjes loopt en blijft staan voor de optredens. Heel levendig en gezellig.

24-03-2019, 21:50 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

De zon schijnt volop vandaag. We genieten nog even van het zwembad en hebben daarna nog 400 km te doen tot bij Chloé. De eerste 30 doen we aan 'vlindertempo'. We zien zeker 10 van die grote blauwe iriserende vlinders langs de weg. Gelukkig gaat al het verkeer op zaterdag naar de kust zodat wij rustig de vlinders kunnen volgen. Antonina zal vandaag wel wakker worden uit zijn slaaptoestand.

Wij hebben ook het geluk dat we nu de bergen kunnen zien. De hoogste top van dit kustgebergte is 1800 meter. Op het hoogste uitzichtpunt zien we tot de zee.

Daarna zitten we op de snelweg. Die slingert zich door groene heuvels. Er is nogal wat vrachtverkeer. Sao Paulo is heel groot. Dit is echt een stenen jungle. Gelukkig zijn er serieuze snelheidsbeperkingen zodat het rijden er goed meevalt.

Chloé is niets verandert. Zalig om samen te zijn. Ze wonen klein maar gezellig in een knap gebouw. Vanaf het dak (met zwembadje) op de 25ste verdieping heb je een geweldig uitzicht over de stad. We zijn blij dat ze zich hier thuis voelt.

23-03-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Vandaag hangen de wolken nog lager. We wandelen een uurtje en moeten af en toe de paraplu openen. In deze wijk wonen de mensen aan de rand van de rivier. Hun achtertuin geeft uit op drassig bos. Zelfs al zijn er nogal wat van de kleine huizen beschilderd, de alomtegenwoordige vochtigheid maakt het een beetje triestig. Het buffet bij het busstation is prima en heeft dan ook veel klandizie. Na de middag gaat het gieten. Het internet geeft het hier ook regelmatig op. Gelukkig heeft het hotel een warm zwembad. Het is geweldig om de druppels te zien opspringen boven het wateroppervlak. Dit is dus echt een rustdag. 's Avonds is er een presentatie van een fietsboek in de bar. Een kwart van de mensen gaat hier met de fiets naar het werk. En de helft gebruikt zijn fiets verschillende keren per week. Ik had de fietsen van het hotel wel bekeken maar ze waren een paar maatjes te klein.

22-03-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

De gsm weet niks van toerisme. Die wil ons heel de tijd naar de kortste weg sturen. Wij willen de oude route naar de kust, die mooier zou zijn. Eens we van de snelweg af zijn krijgen we een afdaling door de jungle. Een deel van de weg is nog geplaveid met kasseien, langs de kant staan er hortensias. Ik heb het idee dat ik op een heel lange oprit rij. We stoppen bij een waterval en een oude brug. Het uitzichtpunt zien we hopelijk op de terugweg, nu hangen er wolken.

Morretes is een koloniaal stadje waar we lunchen. Het restaurant waar we de auto goed zichtbaar kunnen parkeren is enorm, net zoals hun schotels. Na de sla (met spruitjes) kregen we dit voor onze neus (voor 2 personen). En dan hoopten ze ons daarna nog geflambeerde bananen met ijs te slijten...

Het oude centrum is best gezellig, zelfs nu, bij regenweer en buiten seizoen, zijn er nogal wat toeristen.

Daarna hebben we nog twintig minuutjes te rijden tot Antonina. Er zijn hier ook nogal wat koloniale gebouwen maar er is meer verval. Het lijkt me de locatie wel om als verslaafde poëet aan je einde te komen. We hebben een geweldig uitzicht vanuit onze kamer op de baai en de onderkant van de heel groene heuvels. Andere toeristen heb ik nog niet gezien. Dit hotel is aantrekkelijk maar ik denk dat er hier verder weinig te beleven valt. Er is ook geen strand, we zitten nog aan de rivierdelta.

De laatste foto is er nog eentje van Curitiba by night.

21-03-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

De expediteurs schijnen toch wat in gang te schieten zodat Frans (niet al te ongerust) mee op stap kan. Het is een half uur wandelen naar het 'Oscar Niemeyer' museum. Onderweg zie je allesbehalve eenheid in de architectuur. Van de tentoonstellingen blijven me vooral de foto's bij van de Rus Sergey Maximishin (zoek maar eens op).

De tunnel naar de binnenkant van het 'oog' is veelbelovend maar eens boven valt de zaal tegen. In zo'n zwarte bolle ruimte moet je vooral geen expositie maken met spierwitte muren.

We nemen een uber naar 'unilivre' dat is de vrije universiteit voor ecologie. Groot is ze niet maar alleen al voor het toegangspad door een kleine jungle zou je er willen studeren. De zes klassen zijn in een oude groeve op palen gebouwd met een houten spiraalvormige gang er rond. Van daarop zien we zeker 11 verschillende vlindersoorten.

Eten doen we nog eens aan een buffet waar je per gewicht betaald. Zo kom je ook aan je portie groenten. De Botanische tuin valt tegen. De serres zijn ze aan het opknappen en veel planten zijn er niet te zien.

Op de mercado central verkopen ze vooral veel noten. In het centrum bekijk ik nog een tentoonstelling met hedendaagse aquarellen van Braziliaanse planten.

De laatste foto is van de bushokjes die platforms aan beide kanten hebben zodat je maar één vluchtheuvel nodig hebt in het midden van de weg. 

Hier aanzien ze me niet als een buitenlander. Het gevolg is dat ze je in het Portugees aanspreken. Je vindt hier trouwens weinig mensen die Engels of Spaans spreken. Ik vind het vervelend om weer met mijn mond vol tanden te staan. Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat Chloé Portugees praat.

20-03-2019, 22:36 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Geen foto's van de groene heuvelachtige omgeving want ik zat achter het stuur. Frans zijn hoofd zit vol met werk en problemen met de verscheping. De lunch, (pasteles de carne), was nu niet bepaald gezond voer. De rit van 4 uur bracht ons wel een stuk oostelijker. We zijn nu niet ver meer van de kust.

Curitiba is best aangenaam en de temperatuur is perfect. Er zijn brede wandelstraten met mooie bestrating. Er is een klein historisch deel met terrasjes en er zijn veel parken. Vanavond aten we in de 24 uur straat. Niet echt top maar OK. We zaten naast 4 Bolivianen die hier een week op cursus waren. Zij lustten de caiperinia ook wel.

19-03-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Een naam en een stad om te vergeten. We rijden weerom 5 uur door een groen landschap. Als je niet op de bomen let zou het ook Duitsland kunnen zijn. De meest opvallende boom is de auracaria (foto's). De gemeenten, halen de Duitse netheid niet. We eten in een supermarkt waar de jongen achter de kassa heel blij is dat hij zijn goede Engels kan bovenhalen. Wij moeten hier 15 keer onze oren spitsen om te proberen hun taal te verstaan. Het is precies Spaans dat ze te warm hebben gewassen. In onze eerste Braziliaanse kerk wordt er flink gezongen. Het interieur doet me denken aan een decoratiewinkel. Naast de kerk staat het (enige?) historische huis. We eten escondidinho, een gerecht van vlees of vis met een laag maniok en kaas erover. Het was wel lekker.

18-03-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)