Amerikaans football op TV schijnt hier toch een sociale bezigheid te zijn. Bij belangrijke matchen nodig je vrienden uit om samen te kijken. Wij waren gisteren uitgenodigd bij de huiseigenaren die boven ons wonen. Het zijn heel trouwe supporters van hun universiteitsteam. Nu weet ik ook waarom er hier toch zoveel dienbladen in huis zijn terwijl er verder weinig kookgerei is. Dom als ik ben had ik nog niet door dat die als tafeltje dienen, om je eten vanuit de sofa, voor TV, te kunnen binnenspelen. Tafels zijn hier weinig benijdbare voorwerpen, ze staan in opgevouwen toestand langs de kant en moeten het doen met wat kaarsen of andere decoratie op hun blad, terwijl ze niets liever willen dan in het midden van de conversatie te staan. We hebben ons dus met dienblad op onze knieën voor het toestel gezet. Ondertussen heb ik al wel enkele keren football gezien maar het blijft een vreemd en redelijk onbegrijpbaar schouwspel. Wat ik vooral niet begrijp is dat de Amerikanen al de onderbrekingen pikken. Bij ons zou er een nationale opstand uitbreken mochten ze het in hun hoofd halen om het spel om de twee of vijf minuten te onderbreken voor reklame. De reklame duurt ook zo, n twee tot vijf minuten. Als er dan toch gespeeld wordt duurt het toch wel even voor ze iedere keer weer hun positie hebben ingenomen. De helft van de uitzending zijn dan ook nog eens herhalingen van een goede catch of een ontwarring van de hoop spelers waarbij moet woorden uitgezocht wie nu eigenlijk de bal heeft. De wedstrijd is dus wel heel erg verdund. Ik vroeg dan ook of er tijdens de reclame wordt verder gespeeld. "OH NO, er komt een mannetje op het veld als de reclame start en dan kan iedereen in het stadium mee van de advertenties genieten op een reuzenscherm. Reuze toch! Bovendien blijken velen al heel vroeg naar het stadium te gaan en daar te picknicken om toch maar goede plaatsen te hebben, en dat allemaal om vooral reclame voorgeschoteld te krijgen. Rare jongens, die Amerikanen! Gelukkig was de stew die Brenda en Marty hadden gemaakt wel lekker. Een oranje halloweencakeje was wel genoeg als dessert, het viel nog mee, meestal heb je er spijt van na de eerst hap.
We hadden zo graag de 'dia del muerte' in Mexico meegemaakt maar hebben het met halloween moeten doen. Ik had eerst als eens gepolst bij de overbuurvrouw. Een zak snoep zou wel volstaan dacht ze want de meeste kinderen gaan naar het volgende wijkje. De avond begon maar triestig want er is niemand langs gekomen. Dan zijn we zelf maar eens naar de volgende straat gewandeld en daar ging het er in alle geval 'levendig' aan toe. Daar waren een heel aantal tuinen aangekleed met skeletten, grafstenen, opblaasbare spinnen en spoken, tot een opblaasbaar piratenschip toe. De chinezen verdienen goed aan Halloween denk ik. Verkleden hoeft blijkbaar niet meer in het thema, je zag zowat vanalles rondlopen. De mensen hadden tafels aan de straat, vuurtjes, muziek. Niet moeilijk dat er bij ons niemand langskwam, blijkbaar moet je je gasten hier lokken en ondernemen ze zelfs geen poging tot aankloppen als je je kerstverlichting nog niet hebt hangen en je tuin niet tot een kerkhof hebt omgebouwd. We hebben onszelf dan maar met een paar snoepjes getroost en zijn dan naar een bar afgezakt. Ze hadden er zeker keus uit 20 soorten bier. Deze keer niet uit plastic bekers maar je drinkt ze uit het flesje. Cocktails zijn wel in plastic bekers. Glazen schijnen ze hier niet heel te kunnen houden in een bar. Het bier was goed maar het blijven toch een beetje cultuurbarbaren. Hier was het gros van het publiek wel verkleed. Het was wel gezellig maar op de duur te lawaaierig. Als troost heeft Frans dan nog maar een fluo oranje muffin met zwartwitte vulling gegeten. Hij zag er bij het ontwaken gelukkig nog normaal uit. Vanochtend is het hier een pak frisser en er staat veel wind, als het zo blijft zal in zee zwemmen er vandaag niet inzitten. Eergisteren kwam ik net uit het water en een man was maar naar Frans aan het fluiten, die zat ook dicht bij het strand. Er was net een mansgrote haai vlak voor het strand voorbijgezwommen. Ik had hem wel graag gezien maar niet van in het water. Je hoort hier wel nooit van ongelukken met haaien. Een grote rog heb ik daarna wel gezien. Als je daar op trapt kan je wel worden gestoken. Frans geniet met zijn snorkel meestal van de kleine visjes die bij je in de buurt blijven. Ze komen aan je voeten kriebelen, misschien wast hij die onvoldoende.
We hadden ons toch echt niet voorgesteld dat we nu nog altijd in Florida zouden zitten. Voor veel mensen is het hier nochtans het paradijs. Sommigen proberen het nog hemelser te maken, deze voormiddag fietste ik in Sandestin, dat is een hele gemeente die achter een bareel woont. Deze 'gated community' had wel alles maar omdat het zo groot is en ook winkels en restaurants heeft heeft de bareel natuurlijk niet zo veel zin. Het moet wel aanvoelen of je in een vakantiepark woont met : het haventje, de pier, het shoppingcenter, de tennis, de golf, meren....Hoe dan ook het ziet er allemaal nogal fake uit, zo'n plaats waar je toch echt wel gelukkig moet zijn. Waarschijnlijk betaal je gewoon ook meer voor het valse veiligheidsgevoel van de bareel. Wie het niet kan betalen en toch zijn ticket voor het paradijs wil is dan overgeleverd aan de godsdienst. Gisteren was ik toch wel wat teleurgesteld dat er geen vervolgbriefje lag bij het strandhuisje. Op die twee briefjes zegden ze wel 5 keer hetzelfde, misschien is er niets meer te vertellen. De ideale godsdienst misschien, een makkie om het eeuwige leven te verdienen en verder geen gezever. Voor vanavond heb ik toch maar wat snoepjes gekocht voor halloween, hopelijk moeten we ze niet allemaal zelf opeten want de meeste kinderen schijnen naar de straat hiernaast te gaan waar ze er 'a big thing' van maken, daar zullen we ook maar eens een kijkje gaan nemen.
'The continuing story of a visit to the toilet' of hoe je in de openbare toiletten op meer dan 1 manier bevrijd kan worden. Eergisteren vond ik dus het flyertje 'how to become a christian' op het toilet, gisteren stond het vervolg op de wastafel :'BASIC INSTRUCTIONS BEFORE LEAVING EARTH'. Eigenlijk waren simpele instructies voor het verlaten van de US misschien makkelijker geweest, maar ja daarvoor hebben we onze lonely planet. De nasa heeft zopas de instructies ook niet goed gelezen geloof ik. Ik kreeg voor alle zekerheid nog eens dezelfde instructies en bovendien de raad om de bijbel te gebruiken in het plannen van mijn aardse en buitenaardse leven. Als laatste zinnetje stond er :'to go to HELL never do the above'. For more information call.... Het rare is dat onze huiseigenaren een bezoek kregen van de getuigen van Jehova, deden ze de hele buurt of zijn ze mij gevolgd? Ik zal deze namiddag toch zeker nog eens verlossing moeten zoeken in het publieke strandhuisje. Ondertussen maakt een flink deel van de bevolking zich klaar voor halloween, misschien past alles wel in dat kader.
Een van de voordelen van het wonen in grote delen van Florida is dat je je huis niet hoeft af te sluiten. Onlangs stapte ik op een parking in de verkeerde rooie auto. Fietsen staan voor het huis zonder slot, een wielslot op een fiets zag ik nergens, garages staan heel de dag open... Een man vertelde ons dat er hier ook amper een markt is voor gestolen goederen. De Amerikanen kopen zoveel en doen dan ook weer zoveel van de hand dat je je hele huishouden voor een prikje bij elkaar kan sprokkelen. In iedere gemeente zijn er 2dehandswinkels en kringwinkels en in het weekend is er in iedere wijk wel ergens een garage- of tuinverkoop. Pandjeswinkels zie je in sommige gebieden ook heel veel. Er wordt nog altijd duchtig geleend. Wij zitten hier nu wel in een nogal nieuwe en verzorgde buurt maar georganiseerde dievenbende s zijn hier blijkbaar onbestaande. Waar ik blijkbaar wel voor moet oppassen is het 'tresspassen'. Je blijft beter van iemand zijn terrein af, je kan in dat geval wel eens tegen een revolverloop aanlopen. Als er bordjes staan ; keep out en no trespassing dan ben ik tegenwoordig braaf.
Ik zit terug op ons terrasje bij de waterski en kom net van de overbuurvrouw, die op haar terras met zicht op het water mijn haar heeft geknipt. De kleur zit er nog voor een deel op, volgende knipbeurt ben ik grijs. Gisteren ben ik nog een eind langs de kustweg gaan fietsen. Je ziet toch ook dat de herfst hier zijn intrede doet.De bladeren van de waterlelies worden geel en er vallen meer bladeren. s'Nachts koelt het goed af de zee is ook een stuk frisser. Na het zwemmen in zee vond ik in het toilet bij het strand een foldertje achter de toiletpapierhouder. 'How to become a christian?'. Ik vrees dat het in verkeerde handen is gevallen. Alhoewel, ik verkondig het nu toch ook maar aan jullie in Europa dat je zelfs als zondaar toch het eeuwige leven kan krijgen en een van Gods kinderen wordt als je je geloof belijdt door het zeggen van een zinnetje. En natuurlijk wordt je daarbij hulp aangeboden voor mocht je gaan twijfelen. Z'on omkoperij toch, dat kan ik mij zelfs niet herinneren uit mijn katholieke jeugd, er werd volgens mij toch niet zo gezwaaid met de belofte van eeuwig leven. Maar je ziet maar zelfs een toilet is een goeie plaats om zieltjes te rekruteren. In Vlaanderen hebben we ook veel kerken maar iet half zoveel gelovigen meer. Hier zijn de godsdiensten nog bloeiend. In sommige gebieden zie je meer kerken langs de weg dan huizen. Ook zie je veel kampterreinen voor godsdienstige jeugdkampen. Erg vind ik de grote posters langs de weg. Bij de eerste :'pregnant, need help?', dacht ik 'prima'. Maar d e volgende posters deden mijn wenkbrauwen toch fronsen : 'na 18 dagen klopt het hartje van een foetus, teksten over 'de blessings' van het moederschap, telkens met foto's van superschattige baby's. Mocht je dus toch een abortus hebben moeten plegen dan wordt je keer op keer geconfronteerd met die bilboards. Je hebt er ook met tekeningen van de evolutie vann de mens met een groot kruis erover. Geef mij dan maar de reclame voor coca cola.
