|
Naar Fort Pierce (donderdag)
We rijden even om naar het Morikami
museum (Japanse tuin en museum), dat ligt bijna achter de hoek en ik zag dat ze een origami
tentoonstelling hebben. De tuin is nog altijd mooi, er wordt hier
flink wat gesnoeid. De witte reiger poseerde speciaal voor mij. De tentoonstelling zelf valt me een beetje tegen.
De stukken zijn mooi maar in NWT tijdschrift had ik al foto's gezien
van meer spectaculaire vouwkunst.
We gaan langzaam langs de kust rijden.
De A1A geeft niet veel spectaculaire zichten op zee maar je hebt wel
mooi aangelegde stukken, de meeste huizen en appartementen zijn heel
verzorgd. Het contrast met de kustweg naar Boca Chica is groot. Bij
West Palm vindt je een aantal lelijke paleizen waarvan er één van
Trump zou zijn. We veronderstellen dat het onding met een reuze vlag
zijn stulpje is.
Langs de intercoastal zie je ook enorm
veel boten, er is hier dan ook overal water.
We lunchen in zo'n typisch groot
restaurant waar het plafond vol hangt met oud scheepsgerief.
Noordelijker volg ik even de A1 langs
een natuurpark dat aan de heide doet denken. De begroeiing is er
veel armer, de grond is puur wit zand. In Sint Lucie heb ik wat
moeite om de Indian river road te vinden die langs de westzijde van
de intercoastal loopt. Daar heb ik 2 jaar geleden met de minifiets
gereden. Je rijdt daar de hele tijd vlak langs het water. Het
terugrijden langs de A1A viel toen erg tegen omdat ik toen niet
alleen moe was en voor donker terug wilde zijn maar die route was ook
veel saaier. We moeten wel een stukje terugdraaien voor onze
logeerplaats. Die ligt in een heel saaie wijk met superrechte straten
met te veel gazon en te grote opritten. 's Avonds zijn sommige
huizen wel spectaculair door de overdadige kerstversieringen.
We eten in Port Sint Lucie bij de
cottage grill. Een kok uit Newfoundland die duidelijk de ambitie
heeft om de mensen goed eten voor te schotelen. De sfeer is er relax
en de prijzen naar Florida normen heel redelijk.
Terug in de airb&b hebben we nog
een gezellig gesprek met de eigenaars en de andere Duitse gasten. De
eigenaar is een helicopterpiloot die vooral graag tijd uittrekt om
met zijn catamaran de Caraïben te verkennen. Ze hebben al maanden
op hun boot gewoond en bijna alle eilanden verkend. De man gaat op
jacht met zijn speer zodat ze bijna volledig onafhankelijk zijn. In
sommige wateren mogen ze echter niet vissen of blijkt alle visvangst
in concessie te zijn gegeven aan grote Chinese schepen. Voor hun zijn
de Bahama's ideaal.
Ze hebben vroeger ook in Panama
gewoond, dat zag ik direct aan de tas met mola(patchwork van daar). Binnenkort gaan ze weer
zeilen omdat er in de winter veel minder te doen is als piloot en hij
al zijn werkuren al heeft gepresteerd. Zij heeft hier heel het huis
ingericht en is nu bezig nieuwe overtrekken te maken voor de kussens
in hun boot.
|
