02-12-2016, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Rustdag bij casa del mar.

Nochtans ben ik begonnen met het fotograferen van de zon die speciaal voor ons vlak voor ons terras opkwam. Bovendien zat er nog een soort reiger met kuif en dikke bek aan het zwembadje.

Dankbaar voor het mooie schouwspel ben ik daarna met een grote plastiek zak naar het strand getrokken. Mijn goede daad is niet zichtbaar want alleen valt er niet aan te beginnen. Ik heb maar een stukje gedaan waar er bij regenweer water naar de zee stroomt. Het strand van het hotel ziet er trouwens niet vuil uit maar toch liggen er vooral dopjes van flessen. Bij een poging tot snorkelen ben ik dan later de snorkel verloren, heb ik verdorie zelf een stuk plastiek in zee achtergelaten. Zoeken heeft niet geholpen. De golven zijn hier vlak bij het strand van het krachtige type die steentjes tegen je benen kletsen en waar je niet zomaar blijft staan. Ik voel me in alle geval een pak geruster in het kleine zwembadje waar ik tenminste niet moet terugvechten. Het gras hier onder de palmen is ongelooflijk zacht en moet maar 2 keer per jaar gemaaid worden.

Vandaag hebben we betaald voor wifi, dus profiteren we ervan op het terras.

Voor de lunch vinden we een gezellig tafeltje langs de straat. Eigenlijk hoef je zelfs niet te vragen wat ze verkopen want het is zo goed als altijd kip met boontjes, rijst en sla. Daarna nemen we het kleine kustweggetje door het dorp dat zeker de prijs wegkaapt voor de langzaamste passage zonder dat je een andere auto tegenkomt. Je hebt er een vijftal grote goten en zeker evenveel verkeersdrempels. Hier boven in de bergen ligt de “larimar” mijn. Dat is een lichtblauwe halfedelsteen die alleen hier te vinden is. In het dorp koop ik twee paar oorbelletjes. Ze verkopen hier voornamelijk de ruwe stenen. Het restaurant er tegenover wordt ons aangeraden door de eigenares ervan die duidelijk zelf haar eigen kostje lust. Een beetje verderop ligt het strand van San Rafael. Dat is een breed kiezelstrand. De rivier die er op uitkomt hebben ze door dammetjes in badjes verdeeld. Frans test eerst het water van de oceaan uit maar je moet hier blijkbaar nog meer vechtlust hebben om te baden dan bij ons hotel. Verder is het hier rustig met een paar families met spelende kinderen die duidelijk van het water (vooral de rivier) genieten.

Terug in het hotel is de zon verdwenen van het strand, ideaal om nog even te wandelen. Ik ben nog wat isimo aan het jutten en stukjes spons die geslepen zijn als de keitjes van het strand. Een vrouw wil me een paar schelpjes verkopen maar ik heb geen centen bij. Ze toont me een stuk aangespoeld koraal, ik kan er haar een mooier geven. Ze werkt in het hotel voorbij de rotsmuur waar het nu ook erg kalm is. Met kerst zou het hier allemaal vol moeten zitten. Behalve als je van zandstranden houdt is het hier wel veel mooier dan in de buurt van Boca Chica waar we vanaf morgen weer zullen zitten.

30-11-2016, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

29 november naar Pedernales

Hier is het ontbijt inbegrepen, het wordt geserveerd met zicht op zee.

We besluiten een eindje zuidelijker te rijden. De patron raadt ons nog eens sterk aan om naar de playa de aguileres te gaan. Ook de lonely planet doet daar wild over. We zullen wel zien waar we geraken. Het begint in alle geval mooi langs een golvende kustweg waar je af en toe een vergezicht hebt. De weg is redelijk maar je kan toch best uit je doppen kijken. We komen langs dorpen en badplaatsen. Het verkeer bestaat voornamelijk uit een enkele camion en busjes.

Als we na een klein anderhalf uur rijden bij de laguna de oviedo komen besluit ik toch nog een beetje verder te willen kijken. Het landschap is hier namelijk aan het veranderen. Het wordt van tropisch eerder een savanne met lage bomen en ook landbouw. We komen trouwens lang een windmolenpark. Dat staat al een hele tijd aangekondigd als toeristische attractie. De weg voorbij Oviedo is verbazend goed wat aanzet tot verder rijden. Het spijtige is dat er zoveel gele vlinders over de weg fladderen dat er echt wel slachtoffers moeten vallen. Rechts krijg je zicht op groene bergruggen, links is het erg groen en vlakker. We rijden hier door een nationaal park met heel wat endemische soorten. Verder begint de weg meer te dalen en te stijgen en staan er voornamelijk cactussen. Op de grond er tussen zul je denk ik geen zoogdieren vinden wand de grond bestaat uit scherpe opstekende pinnen. Alles is hier dus stekelig. We vinden de afslag naar cabo rojo. Die heeft zijn naam niet gestolen want de grond is er rood. Dat valt er extra op omdat het leger er een brede weg naartoe heeft aangelegd. Een brede rode zandweg die naar de kust leidt. Voor de haven ligt een groot roestig schip. Een militair rijdt ons even voor naar de afslag naar las cuevas vanwaar je bootjes kan nemen naar het afgelegen strand en waar er ook een restaurantje is. Acht kilometer zegt de pijl. Hier wordt de weg wel slechter maar we hebben al erger meegemaakt. Na een paar km zien we een paadje richting zee. Daar blijkt een ministrandje te zijn tussen de rotsen. Er is bovendien een boom om de auto onder te parkeren. Het water is warm en de ondergrond is zacht. Veel visjes zien we wel niet. In de verte zien we het 7km lange witte zandstrand dat onze eindbestemming zou moeten zijn.

We besluiten hier maar op te eten wat we nog in de auto hebben liggen : een avocado, cakejes en cashewnoten. We vangen de terugweg aan. We passeren nog een natte biotoop. Ik denk dat het water er zout is want er staan niet veel soorten planten en er zitten ibissen. Frans heeft daar het lumineuze idee om van short te veranderen. Ik ga plassen naast de auto (er is toch geen kat), tot ik besef dat het vol minimugjes zit. De scene daarna moet er nogal hilarisch hebben uitgezien. Alle twee aan het worstelen met onze broek en daarna de auto die bomvol van die mugjes zit, die duidelijk bloed hebben geroken. Wij hebben uiteindelijk toch de slag gewonnen! 

Tussen de stekels wonen toch dieren want op de terugweg zit er een dikke leguaan op de weg.

Dan maar naar de lagune. Rond 4uur bestellen we een boottochtje van een uur. Als ik het meer zie ben ik een beetje teleurgesteld. Het is groot en groen. Maar het blijkt een heel aangenaam tochtje te zijn. We zien heel veel witte grote reigers en sierlijke kleintjes, eenden, een meeuw, sternen, een paar ibissen en 5 flamingo's. Eerst varen we langs grassen in het water, daarna langs de mangroves want het is hier ook zout water. Het zicht met de flamingo's is irreëel. Ze laten zich ook niet snel uit hun lood slaan. Die beesten zijn heel kalm. Onze gids waadt in het water en duwt de boot zodat we geen lawaai maken. Het is er muisstil op de vogelgeluiden na. Dat en de zon die al aan het zakken is maken het super sfeervol. We zitten meer dan een uur op het water, dat word dus in het donker rijden.

Op de terugweg zijn de zichten nog mooier. In een dorp zie ik langoustines liggen aan een stalletje. Twee als voorgerecht bedenk ik, we hebben nog mayonaise. Frans komt terug met een hele zak voor 10€. Je kon ze niet per stuk kopen. Onderweg heb ik toch nog iets te snel over een venijnige tope gereden. Je moet dus echt stilstaan voor je erover gaat. Het laatste stuk rijden we in het donker, niet prettig want hier is het wegdek niet schitterend. De zes beestjes smaken prima, zo hebben we tenminste niet op ons voorgerecht moeten wachten. In het restaurant bestel ik per ongeluk schelpdier. De bereiding is erg goed maar vanaf nu weet ik weer beter wat niet te bestellen.

29-11-2016, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Maandag 28 november

Deze morgen de kathedraal nog bekeken en om half twaalf richting westen vertrokken. Gelukkig hebben we voor de kustweg gekozen in plaats van de snelweg door de stad die de gps ons aanwees.

Het rijden is hier toch iets minder stresserend. Behalve dat we voor de péage gestopt worden door de politie. Frans heeft gepinkt terwijl er nog een auto naast hem reed! (Daarom dus dat de meesten hier gewoon niet pinken of ze gewoon geen pinkers meer hebben). Frans zegt braaf dat hij het ticket bij het politiebureau zal gaan betalen of het daar zal aanvechten. Ondertussen stap ik met mijn notitieboekje uit en noteer hun nummerplaat. We komen er in alle geval zonder boete van af. Een mondje Spaans praten komt ook altijd van pas alhoewel deze gasten wel moeilijk te verstaan waren. De stad is wel uitgestrekt maar de weg blijft dubbelbaans in iedere richting op een klein stukje na waar we verkeerd rijden en door een kleine straat met slecht wegdek passeren. Opvallend is dat het straatje en ook de volgende steden proper zijn. Boca Chica scoort in alle geval heel slecht tegenover alle andere plaatsen waar we nu doorrijden. Alles maakt hier ook een redelijk verzorgde indruk. Je ziet natuurlijk ook wel houten huizen maar de meerderheid is van steen en geschilderd, langs de grote baan. Van een straatventer kopen we gebakken cashewnoten, een aanrader, de beste die we ooit aten.

Bani is erg druk om door te rijden, bovendien is het lunchtijd. Gelukkig is er een parkeerplaats vrij bij die ene plaats waar heel veel tafeltjes bezet zijn. Alweer een combinatie van chinees eten en dit keer frituur.

We komen hier voor de tweede keer dicht bij de zee. Tot hiertoe werd het landschap droger, het heeft wel wat weg van de Provence. Behalve dan dat je hier ook van die lange cactussen ziet.

Na Azuo klimmen we weer, om daarna in een meer vruchtbare vallei uit te komen. Onderweg zie je ook heel veel stalletjes met ananassen en bananen. Voorbij Azuo is er beduidend minder verkeer, de weg is iets minder goed maar het zijn vooral de topes waar je op moet letten in de dorpen. Die zijn weer van het venijnige en onzichtbare type. Je kan maar het best achter een andere auto aanrijden.

De l.planet had ons verwittigd dat Barahona geen leuke plaats zou zijn om door te rijden waardoor het uiteindelijk nog meevalt. Er zijn inderdaad wel heel veel brommertjes die van alle kanten op je auto afkomen. We worden voor een tweede keer tegengehouden door de politie. Het volstaat voor de dame om onze papieren te tonen.

Voorbij Barahona wordt de weg smaller en volgt hij de kust. Ons hotel ligt dichterbij dan verwacht. Ze gebruiken het woord “lodge” en meestal betaal je dan wat meer om geen airco te hebben. Alles is ook redelijk simpel want 'ecologisch'. Het ziet er in alle geval mooi uit, we hebben zicht op de oceaan, palmen en het zwembadje vanuit onze kamer.

Frans doet een poging om te zwemmen maar dat is niet evident. Het is hier een kiezelstrandje met redelijk hoge golven. Met of zonder teva's, in beide gevallen lukt het me niet om in het water te gaan. Met schoenen kan ik wel over het smalle strand. Er liggen hier wel prachtige geslepen keien.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik het geruis en gebonk van de golven en wordt alles grijsblauw, mooi.

Na het avondeten hebben we nog een babbeltje met de weeral Italiaanse eigenaar. Hij woont hier maar 3 maand. Maar alle elektriciteit wekken ze hier toch zelf op met zonnepanelen.

Daarna genieten we nog van duizenden sterren. De lucht is blijkbaar bijzonder helder vanavond.

28-11-2016, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Santo Domingo 2

Heel de nacht heeft het geregend, ik zal mijn teva's dus maar uit mijn zak halen voor de stadswandeling van vandaag. Eerst langs de 'damas' dat is de straat waar de vrouw van Diego Columbus met haar vriendinnen wandelde. Er staan hier nog wat stevige gebouwen uit de vroege zestiende eeuw. Dan terug richting Kathedraal, die op zondag alleen open is voor kerkdiensten.

De straatjes zijn hier in alle geval erg gezellig, er is veel kleur en variatie in de huisjes. Bij een bui drinken we even iets met zicht op de zee, er staat veel wind. We kunnen het meestal droog houden, bij onze wandeling verder westelijk, door de meer residentiële wijk die redelijk groen is en wel wat interessante woningen heeft. In een Chinees-creools restaurant kunnen we weer schuilen voor een volgende bui. Voor 3€ heb je hier een dagmenu. Het is toch nog een eind wandelen naar de plaza de la cultura, die niet erg bekend blijkt bij de bevolking. Daar zijn een aantal musea gegroepeerd.

Het museo de l'hombre Domicano oogt groots vanbuiten maar is binnen in een triestige staat. De drie man die aan de receptie zitten zouden ze beter een laddertje en wat nieuwe peertjes geven om de boel te verlichten. Mijn hoofdlampje komt van pas, sommige kasten zijn niet onderbelicht maar gewoon niet belicht. Dat is zonde want vooral van de pre-Spaanse periode zijn er best wel interessante stukken. Met carnaval schijnen ze hier ook flink uit te pakken. Zelfs onderbelicht en onder het stof ogen de kostuums en de maskers fantastisch.

Het museo de arte moderno wordt gelukkig beter onderhouden. Genoeg subsidies om alle muren te vullen hebben ze wel niet. Het is wel een knap ontworpen gebouw. Ook hier zit er twee man aan de receptie, eentje om het geld te ontvangen en een om de tickets af te printen. Bij het vorige werden de tickets afgeknipt uit een boekje. We zijn met zijn zevenen om de werken te bewonderen, één familie en wij. Achteraan zijn er Cubaanse foto's. Beneden heb je de meest recente fotografische werken. Boven heb je een overzicht van geselecteerde werken uit de biënnale die hier wordt georganiseerd. De werken zijn van een behoorlijke kwaliteit, niets lijkt op wat er hier in de straat wordt verkocht. Ik amuseer me nog met wat selfies. Op zondag is er niet veel leven in deze buurt. De andere gebouwtjes op de plaza zijn in staat van verval, zelfs al ogen ze recent.

Terug duurt het even voor we een taxi vinden. We rijden in iets wat bij ons noooooit door de controle zou geraken, de muziek en de chauffeur krijgen van mij wel een A+. s' Avonds is het festival in de oude stad nog steeds aan de gang maar de muziek staat veel te hard om daar in de buurt te blijven. Tegenover het huis van Diego Colon geniet ik van een sangria die het dubbel kost van mijn maaltijd van vanmiddag (die trouwens smakelijk was).

Bijlagen:
Santo Domingo zondagklein 019.jpg (71.4 KB)   
Santo Domingo zondagklein 024.jpg (84.7 KB)   
Santo Domingo zondagklein 060.jpg (87.3 KB)   
Santo Domingo zondagklein 076.jpg (81.3 KB)