Een busje dat je thuis komt ophalen, wat een luxe! Zijn we niet zot dat we straks zelf gaan rijden vraag ik me af. Frans is ondertussen heeeel blij dat onze auto echt vertrokken is vanuit Florida.

Vier uur rijden is het naar Santa Marta. De kuststrook hier is soms een vogelparadijs met ondiep water met veel groen ertussen. Soms is het één en al ellende met sloppenwijken die marineren in een bruine soep die bezaaid is met plastic afval. De aanblik van de grote stad Baranquilla is dan weer hoopgevend, veel nieuwbouw en hopelijk meer werkgelegenheid en een gegoede middenklasse. Voorbij de stad is er een enorme brug in aanbouw, de vraag is alleen hoe lang ze al aan het bouwen zijn. Dichter bij de bergen zien we hoe het toerisme zich hier ontwikkelt ; we passeren nieuwe hotels, villa's, een golfterrein, een all in... 

Bij de eerste aanblik is Santa Marta heel druk en stoffig. Als we naar zee lopen valt ons oog eerst op de containerhaven. Dit is een diepe natuurlijke inham. Het strand ligt links, de haven rechts. Ook hier spreekt het me niet aan om in zee te zwemmen. De Colombianen genieten gewoon van het water. Ik ben blij dat ons hotelletje een klein zwembadje heeft. De 'strandboulevard' is hier dan weer gewoon theater van de bovenste plank. 

Als Europese toerist kom je hier ver met je geld. Ons verblijf is schitterend en een beetje duurder dan een jeugdherberg bij ons. Wij zijn geprivilegieerd dat we kunnen kiezen tussen een maaltijd van anderhalve euro zoals vanmiddag of een diner in een 'beter' restaurant waar een dure schotel rond de 15€ kost. Frans zijn saté op het strand kostte 1€. Voor sommigen hier is dat nog te veel.

04-11-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (1)

Na een stadswandeling en museumpje met Frans ga ik in de namiddag naar het commerciële centrum in onze wijk. Dat heeft niets te maken met het shoppingcentrum van gisteren. De winkeltjes hier zijn een zakdoek groot. Ik ben op zoek naar een kapsalon. Soms staat er maar één stoel en hangt er vooral vals haar, ik denk niet dat ik daar moet zijn. In één salon moet ik te lang wachten. Ik kan terecht in een combisalon. Er werkt een vrouw aan een naaimachine, er is een klein tafeltje om nagels te lakken en er is één stoel en één wastafel. Ik moet flink achteruitzakken om mijn haar te laten wassen. Later vraag ik me af of de kapster wel een opleiding heeft gehad. Ze weet of durft haast niks te doen en knipt gewoon de onderkant hier en daar bij. Ik vrees dat het er niet beter op zal worden als ik haar meer vraag. Kort daarna sta ik buiten, zes dollar armer, ik vergat nog te vragen om in mijn nek bij te knippen. Colombia staat voor het ogenblik op de laatste plaats voor een knipbeurt. Ten noorden van Rome staat een vrouw met stip bovenaan, helaas is die wat ver weg.

We herpakken onze spullen om morgen verder naar het noorden te gaan. We kunnen onze grote koffers in de airbnb laten.

's Avonds eten we bij een vriendelijke Nederlander in het enige Indonesische restaurant van Colombië. Ik hoop dat de centen inderdaad naar een schooltje voor kansarme kinderen gaan want prijs-kwaliteit scoorde het eten hier bijzonder slecht.

03-11-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Voor een keer krijg ik eens gezelschap van Frans op mijn wandeling. Het grootste fort van de Amerika's is te zien vanaf het dak van ons nieuwe logement. In de zestiende en zeventiende eeuw zijn er hier verschillende gevechten om de stad gevoerd. Bovendien was het hier in de buurt dat de piratenschepen het goud wilden onderscheppen dat van de plaatselijke bevolking werd geroofd.

Cartagena heeft dan ook een omwalling van 12 km en een groot aantal forten. Het fort is flink gerestaureerd en best indrukwekkend. De gangenstelsels hebben we maar niet bezocht. Deels langs het water zijn we dan 4 km naar Bocagrande gelopen ; dat is het strandgedeelte van de stad met voornamelijk hoogbouw. Je waant je hier niet aan de Caraïben maar meer aan de Noordzee, alhoewel die er properder en zelfs helderder uitziet. Bovendien is het vandaag bewolkt en staat er een bries zodat we geen spijt hebben dat we zonder badpak vertrokken zijn. We verkennen even het shoppingcentrum, het eetgedeelte doet een beetje aan city 2 in Brussel denken maar dan met zicht op zee. 

02-11-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

De oude stad heeft op zijn minst een gevarieerd winkelaanbod. Op nummer 1 staan de souvenirwinkels, er worden hier best wel wat mooie dingen gemaakt. En allemaal willen ze je juwelen met emerald slijten. Dan heb je exotische stoffenwinkels voor de plaatselijke bevolking en de haute couture van hier.

Zie je mij en Frans al aan de côte d'azur lopen met die bloemenprint of zal ik het roze kleed eens gaan passen?

Sommige dingen zien er hier nog uit zoals bij ons 50 jaar geleden...

Nog een paar kiekjes erbij van de oude stad en de wallen.

Na het avondeten zetten we nog wat danspasjes, het groepje jongeren die er een verjaardag vieren, vindt onze pogingen wel grappig. We zullen nog veel moeten oefenen.

02-11-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

01-11-2018, 04:51 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

31-10-2018, 00:48 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Voor het eerst ben ik naar het oude centrum gewandeld. Hier zijn de straatjes ingenomen door luxe winkels, restaurants en hotels. Minstens één beeld bewaakt elk plein. 

Ik kom langs het museo de arte moderne, daar moet ik natuurlijk naar binnen. De meeste werken stemmen je niet vrolijk, zou het aan de gewelddadige geschiedenis van het land liggen? De tijdelijke fototentoonstelling van Martha Amorocho grijpt je ook naar de keel. Zij klaagt het geweld tegen vrouwen aan, het lijdt geen twijfel dat ze zelf slachtoffer is. 

Gelukkig brengt een (inmiddels overleden) beeldhouwer wat tegengewicht.

Vlak daarbij ligt het klooster en de kerk van San Pedro Claver. Misschien had ik één van de schilderijen moeten posten waarop te zien is hoe de eerste heilige van de Amerika's de slaven beschermd. Aangezien het vanavond Halloween is en morgen 'el dia de muertos' krijg je zijn graf te zien. Zijn lichaam is aangekleed maar zijn doodshoofd is gewoon zichtbaar. Gelukkig kijkt hij me niet aan vanuit zijn glazen doodskist.

Dan krijg ik toch wel liever een tegel in de gang verderop. Er zijn er nog enkele vrij. Dan moet ik wel even deemoedig leren kijken als de dame op de laatste foto. Ik hoop dat ik nog wat tijd krijg om daarop te oefenen.

Sorry, de laatste twee foto's moet je lager zoeken bij 'el centro foto's'

31-10-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Voor zeven uur is het al druk bij de selfservice. Hier schijnen veel mensen een tour te nemen. Om halfacht zijn we als eersten van het schip. We worden samen met Amerikaanse technici naar de immigratie dienst gebracht. Zij vliegen vanmiddag terug, ze hebben de airco van het schip opgeknapt. Je komt de havenpoort uit en onmiddellijk zit je in kleine drukke straten. Dit is waarschijnlijk onze makkelijkste grensovergang. In een mooi oud gebouw worden onze paspoorten afgestempeld, verdere vragen zijn er niet. Om half negen zijn we terug op de boot waar we onze valiezen nog moeten pakken. Ze zullen ons om 12 uur terug oppikken en naar ons hotelletje brengen.

Als mijn koffers gepakt zijn ga ik nog genieten van het buffet. Ik vraag me af wanneer ik de volgende keer brie en gerookte zalm zal eten, dat kan wel eens heel lang duren.

Het is ondertussen heel warm en vochtig buiten, dat zal wennen worden, alhoewel ik al weet dat ik daar nooit echt aan wen.

30-10-2018, 16:29 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

30-10-2018, 02:48 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)