Je koopt dus een glas en een armbandje voor 20 dollar de man. Je krijgt een plannetje en lijst met de deelnemers en je kan starten. In iedere winkel hebben ze een paar flessen wijn geopend en een hapje erbij. Dat hapje kan wel heel erg variëren ; van een chocoladekoekje tot een hele maaltijd. Wij denken dan wel dat we goed Engels spreken maar we hebben onze mond nog niet geopend of men spreekt ons al aan op ons buitenlanderschap. Soms zijn het de winkeleigenaars, soms maken anderen ook gewoon gebruik van het initiatief om wat aan marketing te doen en te horen of je geen appartement wilt kopen in de omgeving, soms zijn het gewoon mensen die graag een praatje maken. Er zijn 16 stops en ik houd me aan Amerikaanse wijnen alhoewel er ook redelijk wat Europese wijn wordt aangeboden. Onze buurvrouw die voor een makelaar werkt had inderdaad het beste eten. Zij proberen dure huizen aan de man te brengen, onder een kroonluchter staat er dan ook een chique gedekte tafel. Zij investeren dus wel wat in dit evenement. Volgens Marie loont het ook en levert het hen nieuwe klanten op. De andere makelaars kunnen hier in alle geval niet tegenop. Onze laatste post is de dierenarts, die heeft zijn eigen wijn al goed 'gesampeld'. Toch wil hij een serieus gesprek aangaan, met Frans is dat niet zo moeilijk, ook al had die ook al goed wat wijn binnen. Als democraat in Florida is het blijkbaar moeilijk om een goed gesprek aan te knopen. De walkabout duurde tot 7 uur maar uiteindelijk zijn we pas om 8 uur bij hem vertrokken. Bovendien kregen we nog zijn boek mee dat hij een paar jaar geleden met behulp van zijn jonge vrouw heeft geschreven.  Je zou er al een hond voor kopen om klant  bij hem te worden. Ik ga Zeping dan maar het glas dat ik van hem kreeg geven met zijn kaartje erbij. 

In de populaire bar was er een optreden van 'Forest' aan de gang,  een waterskiër die in de buurt woont. Brenda en Marty zaten er met Marlies en haar man. Marlies spreekt nog een goed mondje Nederlands en verklapte me haar zelf bedachte vloek : 'afgeknabbelde piskont', best bruikbaar vind ik, klinkt knapperig. We hielden het wel niet lang vol. We hadden een slaapmutsje te veel op en er was te veel lawaai.

Deze voormiddag hebben we een aantal planten in onze tuin gezet. Van iedere soort maar eentje. We zullen kijken welke het volgend jaar nog doen, die kunnen we dan bijplanten. Van de gerbera's hadden we er wel twee. Die doen het hier goed. De paarse bloemen die het hier goed doen heb ik nog niet gevonden, misschien is het nu niet het goede seizoen. Ondertussen was er hier deze namiddag een serieuze onweersbui. Goed voor onze nieuwe plantjes. Raar is dat er hier niet overal goten zijn rondom het huis en dat het water gewoon van het dak op de grond druipt. Waar er een goot is komt die ook gewoon uit op het zand. De grond is hier wel heel zanderig en het water wordt dan ook wel snel opgenomen. 

Vanavond eten we vroeg osso bucco, die staat al lang te pruttelen. Om halfacht spelen ze een musical in het plaatselijke theater. Die zou 'cute' moeten zijn, we gaan het eens beoordelen.

Zeping zat daar op een bank, naast een splinternieuwe fel blauwgroene fiets, met haar hondje jing jing. Jing jing is een kleine jack russel die iedereen weet te charmeren.

Zij is hier nu alleen, ze hebben net een huis gebouwd in de buurt, haar partner werkt nog in Boston. Toen ze hoorde dat ik de buurt goed ken wilde ze wel eens mee op verkenning gaan. Ik had mijn verwachtingen qua fietsen gelukkig al heel laag gesteld. Bleek dat haar fietscapaciteiten nog lager waren, zo laag als haar zadel stond! 

We spraken af aan de school, om 7u15 was het daar wel erg druk met filevorming op 30A. Gelukkig is er daar een afgescheiden fietspad. Na een paar honderd meter kunnen we daar al oversteken en beginnen met 'trespassen'. Vele wijken zijn hier privé maar als je er met de fiets doorrijdt of wandelt heb je nooit problemen en zegt iedereen goedendag. Daarna moeten we wel doorsteken over een oprit om op het weggetje naar het park te komen. De camping is ondertussen goed volgelopen met campers. Ik had al besloten om mijn wandeling van maandag over te doen met haar. Ze is goed gezelschap, een slimme kop ook want ze heeft electrical engeneering en robotica gestudeerd en lang als software schrijfster en daarna als manager gewerkt. Ik schatte haar zowat in de veertig, maar ja die Aziaten hebben toch wel speciale genen, ze blijkt binnenkort zestig te worden. Ze was in alle geval heel enthousiast over de wandeling en het fietsen. Gisteren had ik nog eens op de website van Topsail gekeken en gezien dat je als voetganger of fietser toch 2 dollar entree verschuldigd bent. Ik dacht maar ineens te betalen voor mijn 4 bezoekjes maar er scheen niemand te zijn om te ontvangen. Op de terugweg heb ik haar ons huis getoond. Het zal de vergelijking moeilijk kunnen doorstaan met het hare want dat is een 'beachhouse zoals in Watercolour. Dat zijn grote witte huizen met op iedere verdieping een veranda. Ze vond ons huis wel geschikt als tweede woning. Naar Amerikaanse normen is ons huis ook veel te leeg, we zouden vooral het dubbel aantal aan kussens moeten hebben en missen zeker een vijftigtal decoratieve stukken. De meeste huizen hier tonen ook te groot voor het stukje grond waar ze op staan.

In alle geval, het fietstochtje en de  wandeling zijn haar heel goed bevallen.

Het andere doorsteekje naar de hoofdweg blijkt wel van eigenaar veranderd te zijn. Ik heb besloten het bordje 'no trespassing' te negeren.

Misschien kan ik er hier wel een 'onofficiële bijverdienste van maken :'trespassing with Nora'. Het komt er dan wel op aan te weten waar de 'lunatics who might shoot at you' wonen.