16-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Het moderne deel van Quito mist de koloniale charme. Het nationaal museum huist in een enorm rond gebouw waar ook het theater in zit. Er is een tentoonstelling over het sociale leven in de verschillende periodes in Ecuador : de precolumbiaanse tijd, de koloniale en de republiek Ecuador.

Van de precolumbiaanse resten alleen keramiek en zilver en goud. Vooral de beelden van de marktvrouwen zijn pakkend, hun verhaal nog meer. Voor ons zijn de mensen hier onderdeel van de plaatselijke charme maar hun levens zijn allesbehalve gemakkelijk. Verder wandelen we door de uitgaansbuurt waar er op zaterdagmorgen natuurlijk niet veel te beleven valt. Het folklore museum is mooi ingericht maar de belichting is ronduit slecht. Er leven hier wel veel verschillende gemeenschappen met elk hun eigen klederdracht.

In een park verkopen zondagschilders hun werk. Het is nog erger dan de werken van de kunstenaars uit het Amazonegebied in het cultureel centrum. Daar gaf ik met plezier mijn gratis cataloog terug.

Het 'museo de arte contemporaneo' is vandaag verandert in een marktlokaal van allerlei artisanale producten. Buiten de gekleurde bussen valt er verder niet veel te zien.

Ik haast me terug naar het theater waar er om 5 uur een gratis tangovoorstelling is van het nationaal ballet van Ecuador. Michèle is ook op de afspraak. Er zijn twee groepschoréografieën en één koppel dat de tango danst. Ik vraag me af of we in Argentinië een even goede tangovoorstelling te zien zullen krijgen. Daar zullen ze wel niet op pointes dansen.

We zijn nu zondag en zouden onderweg moeten zijn naar Baños maar de parking waar onze auto staat is gesloten. Frans is nu bezig met de politie, hopelijk kunnen zij de poort openen, anders zitten we hier vast.

15-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

14-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Rond de middag zijn we in onze hostel, die gaan meteen aan onze vuile was beginnen. We lunchen tussen overheidsbedienden. Frans heeft slecht geslapen en gaat rusten. Ik ga op jacht naar interdentale tandenborsteltjes. We kunnen hier anderhalve keer slapen voor de prijs van 14 borsteltjes (31 dollar)

Het is erg grijs buiten. In een kapsalon zie ik één dame met een kort kopje. Ik ga eens testen of ze daar kunnen knippen. In tegenstelling tot de dame in Cartagena gaat deze als een weerwind door mijn haar. De prijs voor onze tandhygiëne wordt meteen gecompenseerd door de 5 dollar die ik betaal voor mijn knipbeurt. Het wordt nog donkerder en de kathedraal ligt om de hoek. De toren sluit het eerst, dus start ik met de klim. De kerk is slechts 160 jaar oud, nog niet voltooid en lijkt opgetrokken uit snelbouwstenen. De architect heeft zich geïnspireerd op de Notre Dame van Parijs. De rozet boven de ingang zijn ze nog aan het invullen met glas in lood. Je loopt onder het metalen dak door naar de kleine toren achteraan. Dit is een land van bergbeklimmers : bij ons zou je als toerist nooit boven in het torentje mogen klimmen. Zelf twijfel ik even of ik me op de metalen trap zou wagen, een onweer is niet ver af. Het torentje is open, het waait er flink en het is fris. Er klettert een flinke bui, net als ik terug onder dak ben. Voor nog twee dollar bekijk ik tijdens de bui de binnenkant. Van boven uit gezien was het schip mooi. Ze hebben ook hun 'Sainte Chapelle' gemaakt maar verder is er niet bijzonder veel te zien in deze neogotische 'basilica'. De 'gargouiles' zijn wel tof, een aantal stellen Ecuadoraanse dieren voor. 

In de regen lijkt het parkje nog triestiger dan het is. Ik ben blij dat ik bijna droog terug op de kamer geraak.

13-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

12-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Om 8 uur dingt Alex (van Barcelona) af op een taxitour in het binnenland. Het regent als we vertrekken maar aan de andere zijde van de berg is het weeral droog en kunnen we weer een schildpadden kwekerij bezoeken. Hier leven ze op drogere kost dan op Santa Cruz. Eindelijk lukt het om zo'n geel vogeltje te fotograferen. Bij, Chine, het strand aan het einde van de weg is de zon er weer volop. Het aantal zeeleeuwen overtreft het aantal mensen gemakkelijk. Door de golfslag zit er nogal wat zand in het water maar verder zien we toch een groepje prachtige vissen die zich laten meewiegen. Aan de andere kant is er een inham met rotsen.

Als we terug naar boven rijden zijn alle wolken opgeklaard om een wandelingetje te maken naar een kratermeer. Van daar boven heb je een mooi zicht op de rest van het eiland. We zien in de verte het prachtige strand liggen waar we gisteren aanlegden. Het middelste deel van het eiland ziet er onaards uit. Wat ik eerst aanzie als schaduwen van wolken blijken lavavelden te zijn. Door de witte kale boompjes ziet alles lichtgrijs. Onze laatste stop is bij de grootste boom, inclusief boomhut, maar we vinden het verder geen bezoek waard al heeft de man zelfs een boot in een andere gigant gehesen. Om halftwaalf eindigen we terug in de haven met een flinke honger. Frans probeert Guinese big, het heeft een textuur die lijkt op konijn. Het is niet slecht. Mijn stukje vis vind ik nochtans lekkerder. Nu zitten we in de tuin van het hotel. Onze spullen drogen in de zon in afwachting van de boot naar Santa Cruz. Ik zal er niet rouwig om zijn dat dit de laatste twee uur op de golven zullen zijn.

11-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Dat is een tour die rond het eiland San Cristobal gaat. We zijn nog altijd geen luie reizigers want om kwart na zeven zijn we op de afspraak. We beginnen langs de oostkant waar er meer golven zijn, die komen vanuit Chili aangewaaid. Na anderhalf uur kwakken op de golven kunnen we voet zetten op een prachtig spierwit strand. Het blijkt geen echt zand te zijn maar uitwerpsel van een vis. Het is als bloem en warmt ook niet op door de zon. Verder gaat het over lavarotsen naar een baai. Er is weinig plaats om je masker op te zetten, je begint te zwemmen en twee meter verder hang je boven een tros slapende haaien, dat was even schrikken (ik zou hier geen beginneling willen zijn, wij hadden er twee bij). Bovendien slapen ze niet allemaal en zwemmen ze vlakbij. Het zijn wel ongevaarlijke beesten maar toch. We zien nog maar eens een reuzenschildpad en ook een grote gele koffervis met stippen.

Heel vroeger zouden dit twee eilanden zijn geweest, een uitbarsting heeft de twee delen samen gelijmd en dat zie je nog. We zien nog 'Nazca boobies' op een rots. Aan de uiterste punt van het eiland zijn de golven mooi maar ook hoog. Na de lunch aan boord zouden we uitstappen maar de golven zitten niet mee dus varen we verder naar een beschutte baai. Aan deze kant van het eiland zijn de stranden geel.

Na een kleine wandeling varen we naar 'Kicker Rock', een serieuze rots met een spleetje. Hier springen we van de boot met onze snorkel. De muur gaat ook onder water recht naar beneden. De rotswand is best kleurrijk. Onder je is er geen bodem te zien. Er zwemt een zeeleeuw langs mijn zij. Die zou de groep wel kunnen volgen. Ik besef nog maar eens dat ik moet leren palmen, ik kom weer amper vooruit. Nu zijn alleen de goeie zwemmers mee, iedereen schijnt duikervaring te hebben. Ik verlies verschillende keren de groep. Eindelijk komen we samen achter de rots uit, waar de zon schijnt, of de gids roept: shark..shark... . Iedereen zwemt als een speer de andere kant uit en ik zie alleen maar flippers verdwijnen in de verte. Ik weet dat iedereen de haai wil zien maar 'jaws' krijg je toch niet zomaar uit je hoofd als je hier in het water ligt. Ik ben wel blij dat ik hier gezwommen heb maar ik was zeker blij om terug op de boot te zijn. Het is altijd extra vermoeiend om de zwakste te zijn. De hamerhaaien, die iedereen hoopte te zien, gaven niet thuis vandaag.

10-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)