Maandag 28 november

Deze morgen de kathedraal nog bekeken en om half twaalf richting westen vertrokken. Gelukkig hebben we voor de kustweg gekozen in plaats van de snelweg door de stad die de gps ons aanwees.

Het rijden is hier toch iets minder stresserend. Behalve dat we voor de péage gestopt worden door de politie. Frans heeft gepinkt terwijl er nog een auto naast hem reed! (Daarom dus dat de meesten hier gewoon niet pinken of ze gewoon geen pinkers meer hebben). Frans zegt braaf dat hij het ticket bij het politiebureau zal gaan betalen of het daar zal aanvechten. Ondertussen stap ik met mijn notitieboekje uit en noteer hun nummerplaat. We komen er in alle geval zonder boete van af. Een mondje Spaans praten komt ook altijd van pas alhoewel deze gasten wel moeilijk te verstaan waren. De stad is wel uitgestrekt maar de weg blijft dubbelbaans in iedere richting op een klein stukje na waar we verkeerd rijden en door een kleine straat met slecht wegdek passeren. Opvallend is dat het straatje en ook de volgende steden proper zijn. Boca Chica scoort in alle geval heel slecht tegenover alle andere plaatsen waar we nu doorrijden. Alles maakt hier ook een redelijk verzorgde indruk. Je ziet natuurlijk ook wel houten huizen maar de meerderheid is van steen en geschilderd, langs de grote baan. Van een straatventer kopen we gebakken cashewnoten, een aanrader, de beste die we ooit aten.

Bani is erg druk om door te rijden, bovendien is het lunchtijd. Gelukkig is er een parkeerplaats vrij bij die ene plaats waar heel veel tafeltjes bezet zijn. Alweer een combinatie van chinees eten en dit keer frituur.

We komen hier voor de tweede keer dicht bij de zee. Tot hiertoe werd het landschap droger, het heeft wel wat weg van de Provence. Behalve dan dat je hier ook van die lange cactussen ziet.

Na Azuo klimmen we weer, om daarna in een meer vruchtbare vallei uit te komen. Onderweg zie je ook heel veel stalletjes met ananassen en bananen. Voorbij Azuo is er beduidend minder verkeer, de weg is iets minder goed maar het zijn vooral de topes waar je op moet letten in de dorpen. Die zijn weer van het venijnige en onzichtbare type. Je kan maar het best achter een andere auto aanrijden.

De l.planet had ons verwittigd dat Barahona geen leuke plaats zou zijn om door te rijden waardoor het uiteindelijk nog meevalt. Er zijn inderdaad wel heel veel brommertjes die van alle kanten op je auto afkomen. We worden voor een tweede keer tegengehouden door de politie. Het volstaat voor de dame om onze papieren te tonen.

Voorbij Barahona wordt de weg smaller en volgt hij de kust. Ons hotel ligt dichterbij dan verwacht. Ze gebruiken het woord “lodge” en meestal betaal je dan wat meer om geen airco te hebben. Alles is ook redelijk simpel want 'ecologisch'. Het ziet er in alle geval mooi uit, we hebben zicht op de oceaan, palmen en het zwembadje vanuit onze kamer.

Frans doet een poging om te zwemmen maar dat is niet evident. Het is hier een kiezelstrandje met redelijk hoge golven. Met of zonder teva's, in beide gevallen lukt het me niet om in het water te gaan. Met schoenen kan ik wel over het smalle strand. Er liggen hier wel prachtige geslepen keien.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik het geruis en gebonk van de golven en wordt alles grijsblauw, mooi.

Na het avondeten hebben we nog een babbeltje met de weeral Italiaanse eigenaar. Hij woont hier maar 3 maand. Maar alle elektriciteit wekken ze hier toch zelf op met zonnepanelen.

Daarna genieten we nog van duizenden sterren. De lucht is blijkbaar bijzonder helder vanavond.