Beloftes maken schulden. Een variant op het spreekwoord 'belofte maakt schuld'. Want als we de politici bezig horen met het oog op de komende verkiezingen.... En wie gaat het mogen betalen?

Nog twee weekjes en we mogen (eigenlijk moeten) met zijn allen opnieuw naar het stemhokje. Om onze vertegenwoordigers voor de Vlaamse, de federale en de Europese parlementen te verkiezen. Joepie (sic). Ondertussen worden we overstelpt met allerlei propaganda. Op facebook, in de kranten, in de brievenbus, op tv en radio. En worden er beloftes à volonté gemaakt....

Een greepje uit het aanbod? Minimumpensioen/inkomen van x euro/maand voor iedereen; elke gevangenisstraf moet uitgezeten worden; beperking van de werkloosheid in tijd; x-aantal jobs extra; meer middelen voor politie en justitie; de zorgsector extra aandacht geven; illegalen onmiddellijk terug naar land van herkomst; meer (of minder) Europa en noem maar op. Een (heel) klein overzichtje waarmee de verschillende partijen onze stem willen veroveren op 26 mei. Mooie beloftes, mooie vooruitzichten - de ene al aanlokkelijker, urgenter dan het andere. Maar nooit wordt er gezegd wie de rekening gaat betalen of wanneer die gaat betaald worden. Tenzij 'laat de rijken betalen' of 'wie een gevulde wijnkelder heeft, kan extra betalen' serieuze alternatieven zijn....

Ik vrees dat u en ik, de man/vrouw in de straat, gewoon de rekening zullen gepresenteerd krijgen. Helaas. Weeral. Opnieuw. Maar laat dit u niet weerhouden om het - naar uw gevoel - juiste bolleke te kleuren op zondag 26 mei. En dan.... zien we wel wat 'ze' er van maken.