Morgen is het Werelddierendag, maar voor mij, katertje-geweest Lowieke, is het elke dag feest. Echt waar miauw. Ik heb zelf mijn baasje zo ver gekregen om nog eens iets op zijn blog te schrijven - natuurlijk over mij, miauw.

Je moet baasje vergeven hoor. Begin dit jaar eens echt niet-goed-geweest, wat onderzoeken moeten ondergaan in het ziekenhuis om dan in mei een 'revisie van zijne motor' te krijgen. Drie overbruggingen, vraag mijn kattenverstand niet wat dat wil zeggen. Ik zag wel dat hij sneller moe was, dat er geen fut meer in zat. Maar nu hij drie keer per week een uurke gaat zweten/sporten in het OLV, andere dagen (soms) gaat wandelen zie ik hem met de dag - al zijn er soms uitzonderingen hoor - beter worden. Joepimiauw.

Al heeft hij zich weer iets over 'zijne kop' getrokken. Hij komt op met de verkiezingen (sic). En dat maakt hem soms toch nerveus, hij wilt het weer te goed doen, niemand (van zijn partij) ontgoochelen. Zo gaat hij komend weekend toch een uurtje meedoen aan Levensloop, hier in Aalst. Nee, niet lopen, wandelen. Voor een goed doel, om geld in te zamelen voor het Kankerfonds. Mooi toch?

Maar straks is het dus echt feest. Twee jaar geleden vond bazinneke me aan het station van Erembodegem, weggestoken onder een auto. Ze nam me mee naar huis en samen met baasje leggen ze me sindsdien in de watten. Eerst kreeg ik een 'kattentrap' zodat ik makkelijk van het terras-één-hoog naar beneden kon, nu heb ik al een paar maanden een kattenluikje zodat ik buiten en binnen kan als het me past. Miauw, leuk. Voor de rest mag ik mijn buikje vol eten, slapen aan de voetjes op het bed of langs het kussen. Och, ik ben echt met mijn kattengat in de boter gevallen. Dankuwel miauw.