Een tijdje geleden dat ik mijn kattenavonturen nog deelde op baasjes blog, maar met mij, Lowieke, gaat alles goed hoor. 

En baasjes zien mij graag, ik heb nu een eigen deurtje, allé kattenluikje. Moet wel een bandje om met een magneetje aan, maar nu, na een dikke week heb ik het systeem ook door. Kan ik binnen en buiten wanneer ik wil. Joepiemiauw. Met mijn kop goed duwen en dan leest het luikje mijn bandje en kan ik buiten of binnen. Al laten baasjes me ook nog langs terras en kattentrap buiten, als ik eens lief of smekend kijk.

En ook al ben ik een katertje-geweest, ook voor mij is het 'kattentijd', zoals de mensen zeggen. Dus gaan we 's avonds wandelen, andere katten opzoeken en kom ik thuis wanneer ik wil, mihihiauw, langs mijn deurtje. En dan hoor ik ze in hun slaap zuchten: 'Lowie is er.' Dat ik dan de godganse dag uitgeteld ben na een nachtje stappen, begrijpen jullie wel. Dus nu, tijd voor mijn dutje.