Miauw. Ik, Lowieke, krijg concurrentie in Erembodegem. En eerlijk, ik ben een beetje jaloers. Zelf mijn baasje doet al mee op 'Ge zetj van Erembodegem....'. Kijk maar naar de foto die hij nu op zijn blog zet.

Oké, het is de kat van de pastoor. So what? Is die meer omdat ze buiten kan en mag rondlopen? Bijna dagelijks komt die snoodaard op Facebook, om weer ergens te bedelen om eten, om zich ergens te warmen. En dan vragen de mensen zich op dat internetgedoe af of iemand die kat herkent? Ik mag niet buiten van mijn baasjes, die me aan het station van Erembodegem gevonden hebben. Ja, eventjes luchtje scheppen op het terras, één hoog, naar de vogeltjes en de schapen in de wei kijken, dat wel. Maar in dat gras gaan wandelen, op verkenning trekken..... Snif, nog niet voor mij.

Maar trek ik me dat aan? Niet echt. Als de voordeur opengaat, kan ik wellicht ontsnappen. Maar waarom? Ik zit lekker warm binnen, krijg lekker eten - die weegschaal wil ik niet meer zien. Ik kan de baasjes op de zenuwen werken - moeten ze maar geen kunstbloemstukjes op tafel zetten, echt leuk speelgoed. Als zij willen slapen ben ik wakker, kan ik op hun bed jacht maken op tenen en vingers. En speelgoed is er genoeg, al speel ik nog liever met een prop papier dan met die balletjes.... Maar een bloemetje plukken..... daar gaat niets boven. Hihimiauw.