|
Nog maar twee dagen is hij bij ons, maar de kapoen heeft mijn hart al gestolen. Welkom Lowieke, we gaan proberen je een leuk kattenleven te bezorgen.
Maandagmorgen berichtje van vriendin. Of ik aan het station van Erembodegem niet eens wou gaan kijken, ze had daar een klein tijgertje zien rondlopen en klagend horen miauwen, aan de overkant. Het perron afgelopen, gekeken tussen de struiken, op de parking aan de auto's: geen kat te zien. 's Avonds komt vriendin thuis, was ook nog eens gaan piepen en..... inderdaad het prutske op vier poten had ze gevonden. En kwam gewillig mee. Bleek een katertje te zijn, de naam Lowie (of Louis, over de schrijfwijze hebben we ons nog niet uitgesproken) was snel gegeven.
Lowieke bleek een nieuwsgierig beestje, trok direct op verkenning uit op het appartement. Kwam ook geregeld aandacht vragen, wou gestreeld worden. Potje water werd aangevallen, evenals een plas op het terras. Kattenkorrels werden gretig binnengeschrokt. En later werd de rap-rap geïmproviseerde kattenbak - snel de nodige korrels daarvoor gaan kopen - ook gebruikt waarvoor hij dient. Het voorziene slaapplaatsje? Daar had, heeft Lowieke nog geen oog voor. Nee, 's avonds kroop hij op het grote bed tussen ons in, luid spinnend en om aaikes bedelend. Het werd een bijna slapeloze nacht voor ons, maar kom.
Gisteren dan nog wat inkopen: een echte kattenbak, een krabpaal, wat speelgoedjes voor de kleine kapoen. Die zich echt lijkt thuis te voelen. En terwijl ik dit zit te tikken, ligt te maffen. Op ons bed. Vannacht heeft hij duidelijk gespeeld met één van de speelgoedmuisjes, maar eigenlijk heb ik Lowieke voor de rest bijna niet gezien of gehoord, ik heb goed geslapen. Zou hij doorhebben dat mensen dat 's nachts willen doen?
Och, het is een schat, een hartendief. Welkom Lowieke.
|
