Begrijp me niet verkeerd alsjeblieft. Maar ik vraag me toch iets af. Haalden we in onze jonge tijd, onze lagere-school-jaren, ook zo veel decibels tijdens speeltijden? Gewoon een vraagje hé.

Nee, ik heb niets tegen spelende kinderen, verre van. Ik juich het zelf toe, het is toch beter dan achter een computer te zitten of met de gsm pokemons te gaan vangen?  Nee? Even stoom afblazen, met een bal spelen, tikkertje of ik weet niet welk ander spelletje op de speelplaats: moet kunnen. 's Avonds thuiskomen en - voor of na het huiswerk - sportief bezig zijn, al dan niet in clubverband: ik moedig het aan.

Even (ver) terug in de tijd, zo een veertig jaar geleden, op het 'Hollandsveld' in Hasselt, de Sint-Martinuswijk, vlakbij de Salvatorkliniek. Thuiskomen (per fiets...) van school, boekentas in een hoek smijtend en buiten naar het 'pleintje'. Om toch maar bij de eersten te zijn. Met jassen, truien of zo werden de goalen gemaakt, wie eerst was had de matchbal bij. Snel-snel ploegen kiezen en beginnen te sjotten. Tot een uur of zes, toen de eerste kreet (soms een fluitje) van een moeder weerklonk: komen eten.

Affaire-Dutroux, steeds drukker wordend verkeer, tv, computer enzovoort. Het lijkt alsof een kind niet meer echt kan, mag spelen. Alsof 'de kleine' enkel nog op een zeteltje of stoeltje braaf mag zitten kleuren.... Dat moet zeker niet, integendeel. Uitleven moet kunnen, nu en in de toekomst. En soms is dat met wat lawaai - in ons oren toch.

En dat brengt me terug bij mijn initiële vraag: haalden we destijds ook zo veel decibels tijdens speeltijden op school of bij onze voetbalmatchen?