Vorige week laatste keer naar outplacement geweest. De tijd vliegt, al een jaar voorbij. En dan vragen mensen mij 'heeft dat nut (gehad)'? Of?

Zeker met het oog op de veranderende wetgeving - een ontslagen werknemer wordt (dra) geacht (afhankelijk van zijn opzegtermijn en nog wat andere voorwaarden) outplacement te volgen, op eigen kosten (tenzij anders overeengekomen) - wil ik mijn ervaring graag delen. Hopelijk moet u er nooit naar teruggrijpen.... dan hebt u immers uw baan kunnen houden.

Als plus-vijftiger ontslagen in de eindejaarsperiode 2014, na ruim 28 jaar dienst. In opzegregeling zat outplacement. Ik kende het niet, ging er onbevangen en zonder hoge verwachtingen naar toe. Krijg je een dikke map met allerlei tips en vragen. Over die vragen heb ik mijn bedenkingen, ik vond ze niet op mij van toepassing. Waarom? Totaal niets te maken met mijn job, vond/vind ik. Als journalist, redacteur, eindredacteur op een krant deed ik mijn werk, probeerde ik elke dag een zo goed mogelijk leesproduct af te leveren. Die vragen in de 'cursus' waren, volgens mij toch, meer gericht op mensen die in marketing, verkoop of dergelijke zaten. Maar wel een dikke chapeau voor mijn begeleidster, Heidi. Zij heeft me nuttige tips gegeven - als je na bijna 30 jaar terug moet solliciteren, is dat niet simpel - over hoe tegenwoordig een cv wordt opgesteld (nu laatste eerst, 'in mijn tijd' andersom), me LinkedIn (een site à la Facebook eigenlijk maar voor de 'werkwereld') leren kennen, diverse jobwebsites aangebracht, mij tot bloggen aangezet, maar vooral was ze een luisterend oor op al onze sessies. Waarvoor dank. De (beloofde) eclairkes op onze laatste ontmoeting waren dan ook graag meegebracht.

Dus outplacement is nuttig, of kan dat zeker zijn. Verwacht er echter geen wonderen van, een nieuwe job zoeken moet je zelf doen, willen doen. Gegeven tips kunnen helpen, maar bieden ook geen garantie. Ik geef toe dat ik ook niet elke dag zit te solliciteren, al bekijk ik wel de aanbiedingen, sla ik er een aantal op. En zo één à twee keer per week verstuur ik een lading mails. In de hoop ooit 'prijs' te hebben. Ooit wel het 'juiste profiel' te bezitten, niet te oud te zijn (al wordt dat nooit zo gezegd...). En dat ik dan terug aan de slag kan. Duimen maar.