Voila, hier is nummer 100. Mijn honderdste stukje (on)zin op mijn blog, begonnen half augustus. Met deze mijn beste wensen aan mijn lezers, kennissen, familie, vrienden, sympathisanten, aan iedereen. In Erembodegem en daarbuiten.

Even terugblikken. De voorbije maanden schreef ik over verschillende onderwerpen, van sport over politiek en persoonlijke zaken tot het (dorps)leven in Erembodegem, mijn woonplaats al ruim 23 jaar. Opvallend dat vooral mijn avonturen op zoek naar een nieuwe job en de Erembodegemse items het meeste respons kregen, blijkbaar het meest gelezen werden. Dat zie ik niet alleen aan het aantal bezoekers of de gekregen beoordelingen, dat merk ik ook op Facebook en vooral op 'straat'. Bedankt voor al die reacties, voor de steun. In de toekomst zal ik zeker verder blijven bloggen, u op de hoogte houden van 'mijn wel en wee', van hoe ik naar het leven in ons dorp kijk, maar - ook al interesseert het u iets minder - mijn gedacht, mijn (on)zin over sport en politiek neerpennen. U leest wat u wilt, u reageert of niet.

Waar ik niet meer over moet bloggen zijn de avonturen van een vader die zijn dochter extra rijlessen geeft. Het is niet meer nodig, het (tweede) rij-examen is succesvol verlopen, het 'papiertje' is binnen sinds gisteren. En nog maar eens werd het bewijs geleverd dat de appel niet ver van de boom valt. Het is 'blok' voor de studenten, en papa had beloofd de eerste dagen voor warm eten te zorgen. Gisteren was dat eigenlijk verloren moeite, dochter had geen honger. Zenuwen des te meer. Net zoals papa kan ze dan niet eten. Nog een toertje gedaan tot aan de rijschool en dan was het (voor mij) bang afwachten. De opluchting was groot toen ik rond vier een smsje kreeg dat ik haar mocht komen oppikken, en vooral, dat ze geslaagd was. Ook bij haar grote ontlading, één stressfactor die toch al weg is. Proficiat meisje, nog eens.