Oesje, al bijna een week niets meer op mijn blog gezet! Bestaat er naast lentemoeheid ook zoiets als een herfstdipje? Eigenlijk was (is) het meer een gebrek aan inspiratie. Of niet?
Tuurlijk had ik vooraf AA Gent een hart onder de riem kunnen steken voor hun Champions Leaguetrip naar Valencia. Of nu lovend kunnen schrijven over hun prestatie, hun inzet, maar dat ze helaas opnieuw niet beloond werden in Spanje. Maar dat doen anderen wel in kranten en op nieuwssites.
De vluchtelingencrisis? Tja, wat moet ik daar eigenlijk over kwijt? Dat het schrijnende beelden zijn van die kinderen die in de regen en modder aanschuiven om weer een grens te mogen passeren? Dat ik, net zo min als bevoegde ministers in heel Europa, er een oplossing voor heb? Dat ik, zoals zovelen, niet begrijp dat - onder meer - de Duitse bondskanselier Merkel toegevingen wil doen aan Turkije, ja het (islamitisch !!) land - waar president Erdogan steeds meer de plak zwaait als een dictator-in-spe - zelf lidmaatschap van de EU voorspiegelt? Alleen maar in de hoop dat de Turken de vluchtelingen bij hun zouden houden? 1 april is nog ver....
Onze elektriciteitsfactuur die nog wat extra gaat stijgen? Ik erger me er even fel aan als u, ik vloek even hard. Schulden uit het verleden moeten terugbetaald worden, heet het. Dus dank u vorige (Vlaamse) regeringen voor het subsidiƫren van 'groene' stroom zonder na te denken over de gevolgen. Weet u nog, het tijdperk van het socialistisch 'gratis', waar andere partijen ook in mee stapten? Nu volgt de rekening. Voor u en mij, niet voor hen die ondoordacht geld uitdeelden.
Ik had kunnen schrijven over oud-collega's, die intern op de redactie (moeten) verschuiven - de tamtam gaat soms snel. Over de regio sport van de krant waar ik 28 jaar werkte, een afdeling die steeds meer afgebouwd lijkt te worden. En dat dat me pijn doet. Eerst en vooral voor de mensen - eindredacteurs en schrijvende medewerkers - zelf, maar ook voor de lezers. Want ik ben nog altijd overtuigd dat goede regio sportbladzijden een lezerspubliek hebben. Maar ja, wie ben ik?
Dus ja, inspiratie was er wel een beetje, de goesting minder. Dus toch een herfstdipje?
|