Weet u welke dag het vandaag is? Buiten donderdag? Het is vandaag 'Dag tegen kanker'.

Op deze blog wil ik iedereen die zelf of in zijn omgeving met kanker geconfronteerd wordt/werd een hart onder de riem steken. En dat zijn heel veel mensen. Helaas. Ik denk dat iedereen wel iemand kent die met de K-ziekte geconfronteerd is of was. Ja, de wetenschap maakt vorderingen, elke dag opnieuw. Ja, sommige kankers zijn al te genezen, helaas niet allemaal. Maar dat genezen gaat ook niet zonder slag of stoot. Chemotherapie, bestralingen,.... Afzien. Fysiek en mentaal. Dat laatste ook voor de mensen die heel dicht bij de patiënt staan.

Even een persoonlijk verhaal. Augustus 1996: trots ouders gaan melden dat ze opnieuw opa en oma gingen worden: hun jongste zoon werd papa. Mijn vader reageerde raar, vond ik, verdween plots uit de woonkamer. 's Anderendaags telefoontje, dat hij op jaarlijkse controle naar de dokter moest. De allereerste keer dat ik daarvan hoorde. Raar. Maar wat later werd het duidelijk: hij had kanker. Daar zit je dan, tussen vreugde en verdriet. Mijn ouders woonden in Hasselt, ik in Erembodegem. Tuurlijk probeerde ik in de mate van het mogelijke op bezoek te gaan, wellicht volgens sommigen te weinig. Ik had mijn werk, een zwangere echtgenote, het basketbal waar ik een jeugdploeg trainde en coachte.... Terugblikkend: ik had meer moeten gaan, maar je kan de klok niet terugdraaien. Maart '97: dochter wordt geboren. Nooit vergeet ik dat beeld van dat dutske liggend op de buik van mijn vader, in zijn gloriejaren een kolos van ver boven de 100 kilo voor 1 meter 92, toen.... Eind april is papa gestorven, hij ruste in vrede. Nog steeds ben ik overtuigd dat hij gevochten heeft tot hij dat kleinkind van zijn jongste spruit gezien, gevoeld had. Dat hij daarmee zijn directe omgeving - lees vooral mijn moeder, gelukkig nog steeds levend en wel - soms tot wanhoop dreef, besefte ik pas achteraf. Sorry ma, dat ik er toen te weinig was.

Dit voorbeeld gewoon maar om te zeggen dat omgaan met kanker voor niemand gemakkelijk is. Zeker niet voor de patiënt, maar ook niet voor zijn omgeving. En dat ik dus heel veel respect heb voor mensen die er dagelijks mee geconfronteerd worden, zien hoe hun vader, moeder, vriend(in), helaas soms ook kind vechten tegen de ziekte. Nog meer respect voor de patiënten die al die behandelingen moeten ondergaan, in de hoop dat... En tenslotte voor dokters en verpleegkundig personeel: chapeau dat jullie toch steeds proberen om levens te redden, te rekken, zo aangenaam mogelijk te maken.

Vandaag is het dus 'Dag tegen kanker'. Voor sommigen onder ons gewoon een dag zoals een ander. Voor anderen is het elke dag een 'dag tegen kanker'.