Gerard Cox zong het jaren geleden al: "'t Is weer voorbij die mooie zomer". Herfst is het. Kil, nat, koud en in de Ardennen al de eerste sneeuw. Grrr en brrrr.

Deze morgen bericht op Facebook van Paul Teughels, in een vroeger leven fotograaf bij HLN en nu wonende in Vielsalm - tja hij heeft er zelf voor gekozen. De eerste sneeuwvlokjes vielen er. Poedersneeuw dat wel, maar sneeuw. Ik vol ongeloof, maar het bleek echt te zijn. De zomer - en we mochten dit jaar toch niet klagen - is definitief voorbij. Snif.

Herfst. Ik haat dat seizoen eigenlijk. Sommige mensen vinden het prachtig dat de kleur van de bladeren van groen verandert in rood, geel naar bruin vooraleer ze vallen. Ik niet echt. Het is het definitief begin van de korte dagen en lange nachten, (en binnenkort dan ook nog eens de uurverandering...). Van korte grijze dagen, donkere dagen. Van kilte, van doorweekte kleren. De voorbode van - nog erger - de winter. En als er nu al sneeuw begint te dwarrelen....

Het wordt een strenge winter, zeggen 'ervaringsdeskundigen' aan de toog. Want er zijn veel eikels en beukennootjes. En we hebben eigenlijk al twee jaar geen winter gehad, lees weinig straffe vriesdagen en/of sneeuw. Van mij mag het dit keer van hetzelfde laken een pak zijn, ik ben niet zo happig op die kou en die witte 'pret'. Die kelk laat ik liever aan mij voorbijgaan.

Waren we al maar voorbij nieuwjaar, de eindejaarsfeesten achter de rug. Dan lengen de dagen opnieuw, stilletjes aan. Dan is het aftellen naar de lente(zon). Ik kijk er al naar uit. Om dan in de zomer te kunnen klagen dat het deze keer toch echt wel te warm is.