Toch mooi hoe politici hun daden (sic) kunnen verwoorden. Neem nu onze premier Charles Michel vandaag in de Kamer. We zouden hem nog gaan geloven.

'Nog nooit heeft een Belgische regering zoveel inkomsten gehaald uit kapitaal als deze. We zijn op goede weg en zullen deze koers aanhouden.' Kort samengevat wat de premier (en zijn regering) ons wil doen geloven. U en ik zien het dagelijks in onze portemonnee, op ons loonbriefje. Ja toch? Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Nog een belastingske hier en een belastingske daar, maar binnen een paar jaar gaan we allemaal meer verdienen, meer overhouden van ons brutoloon. De bedrijven zullen ons landje niet meer ontvluchten omdat ze te veel belastingen moeten betalen, integendeel er gaan meer jobs komen. Voor jong en oud. Laat ons meteen allemaal op de tafels gaan dansen....

Ik heb respect voor Charles Michel. In Vlaanderen zouden we willen dat elke Waal zo goed Nederlands zou praten - vice versa is een ander probleem. Michel heeft zijn nek uitgestoken, als leider van een Waalse partij als enige durven meestappen in een - laten we eerlijk wezen - anti-PS-regering (en een klein beetje tegen de SP.A). Als Waals politiek boegbeeld mee in het N-VA-verhaal willen gaan, 'slaafje' zijn van goeroe Bart De Wever en de vermaledijde Vlaams nationalisten. Maar hij houdt stand, onze Charles. Het zal in de genen zitten, want ook vader Louis Michel was politiek - zowel nationaal als internationaal - meer dan onderlegd.

Deze Belgische regering is dus op goede weg, dixit 'onze' Charles. Op straat hoor je echter meer en meer gemor. Maar dat is dus blijkbaar alleen van 'links' of 'groen' gepeupel, als ik sommige reacties uit de meerderheid hoor of lees. 'Och tegen de volgende verkiezingen zijn de mensen al die inspanningen vergeten, dan zien ze wat we verwezenlijkt hebben', zo klinkt het.

Sorry heren en dames politici, 'het volk' kijkt niet jaren vooruit, het ziet wat er nu in zijn portefeuille zit, het ondervindt welke lasten we nu moeten betalen, kortom het probeert nu te overleven - en als het even zou kunnen (mogen?) nog wat sparen ook. Later op pensioen? Veel gemor, maar we leggen er ons uiteindelijk bij neer. Tot we horen dat kamerleden al op 55 (!!) 'op rust' mogen - en dan spreek ik ook nog niet over de bedragen die de heren en dames gaan opstrijken. Subsidies voor bepaalde bedrijven? Ja, waarom niet - als er daadwerkelijk werkgelegenheid gecreëerd wordt (in ons land !). Indexsprong? Grrr, maar het is maar één keertje... Maar in kamer en senaat, in de diverse parlementaire commissies, in de provincie- en gemeenteraden, de deelparlementen: daar hoor je niets van zelf inleveren - geen enkele 'kleur' oppert het zelf maar.

Maar doe gerust voort heren en dames politici, de volgende keer dat het gepeupel naar het stemhokje moet gaan, zal het alles al weer vergeten zijn, zal het weer blindelings jullie beloften geloven. Allez, dat hopen en denken jullie toch.