Op kantoor, trein en café zal er vandaag druk gepalaverd zijn over het voetbal van gisteren, zondag. Het hoongelach was zeker niet weg te denken. De zogenaamde grote drie in het Belgisch voetbal gingen immers nog maar eens met de billen bloot. Steken onder water, van blauw-zwart naar paars-wit en terug. Het is schering en inslag. Lachen met iemand anders zijn miserie, groen lachen.

AA Gent - de landskampioen - overspeelde (overspoelde?) rivaal Club Brugge. 4-1, de zoveelste opdoffer voor de mannen uit het Jan Breydelstadion. En de blauw-zwarte aanhang kon er niet meer mee lachen, ook niet groen. Antwoorden wilden de supporters, reactie op het veld, inzet en ga zo maar door. Zelfs 'god' Michel Preud'homme werd in vraag gesteld, moest op het matje. Toch bij de supporters, het bestuur staat nog altijd achter hem. (Oei gevaarlijk, het zou niet de eerste keer zijn dat een trainer bedankt wordt ondanks het feit dat het bestuur achter hem stond....)

Over naar Brussel. Drie penalties, alle drie gestopt door een 'keepertje', dat na jaren Italië in Mechelen mag komen uitbollen (sorry JF Gillet dat ik nu wat kleinerend over je schrijf, chapeau voor je prestatie). En in de slotseconde nog de gelijkmaker slikken op een inworp, die door een verdediger - niet zijn eerste fout(je) - met de borst tegen de netten geduwd werd. De paars-witte aanhang kon er niet mee lachen, zelfs niet groen, eiste uitleg, vroeg verbetering, enz...

Ondertussen lachen ze in Gent wel. De resultaten van de Gantoise mogen gezien worden, drie spelers zijn komend weekend Rode Duivel. Europees laten de mannen van Hein Vanhaezebrouck zien dat ze kunnen voetballen, de ervaring op dat niveau ontbreekt echter nog om betere resultaten te boeken. Maar tot op heden zijn ze zeker niet 'afgegaan' op dat hoogste voetbaltoneel. Ook in Oostende - stilaan Coucke-city - brede glimlachen. KVO staat na 10 speeldagen, na éénderde van de normale competitie, op kop. En niet onverdiend. Het 'weireldploegske' van de zakenman mag dromen - al werd het in de beker wel door een tweedeklasser uitgeschakeld.

In mijn inleiding had ik het over de zogenaamde grote drie (alfabetisch): Anderlecht, Club Brugge en Standard. Laatstgenoemde de club van mijn hart, nog altijd. Al ben ik blij dat ik niet meer in Limburg woon, want dan zou ik vandaag nog wat extra 'steken' moeten incasseren. Op Sclessin hebben ze de trainer al gewisseld, bij (godbetert) STVV een andere gehaald. Resultaat: 0 (sorry één puntje). Tuurlijk kan Yannick Ferrera niet toveren, van los zand plots een stevig kasteel bouwen. Maar voorlaatste staan in de Belgische Mickey Mousecompetitie.... Raar maar waar, de anders zo vurige Rouchefan lijkt te berusten, rustig te wachten op betere tijden. En groen lachen als een 'afdankertje' als De Camargo nu bij Genk mee het schone weer maakt.