Elke keer weer vragen we ons af als er nog maar eens een gezinsdrama de media haalt: waarom? Hoe is het zo ver kunnen komen? Waren er dan echt geen signalen? Helaas blijkt dan - te laat - dat die er wel waren, maar dat er niet ingegrepen werd. Waarom?

Deze week, een moeder probeerde haar tweelingdochters van 14 te vermoorden. Gruwel. Onbegrijpelijk voor ieder weldenkend mens. Ja toch? Blijkt dat de vader zowel familierechter - tijdens de echtscheidingszaak - als de lokale politie - recentelijk - op de labiele toestand van zijn ex-vrouw wees. Vader vreesde voor (het welzijn van) zijn kinderen. "Oké meneer, we noteren dat." Maar de kinderen worden toch toegekend aan de moeder - zoals meestal, zo niet altijd - en de politie vond zijn verhaal 'te vaag'.... Blijkt dat zelf de 'nanny', de oppas dus, er niet gerust in was en de kinderen vroeg hun deur op slot te doen als ze gingen slapen. Helaas was de 'nanny' er die avond niet... Blijkt dat de grootvader van de kinderen de geldkraan van de moeder had dichtgedraaid, omdat ze er 'te fel op los leefde'. Dat laatste was blijkbaar de fatale klik....

Het is niet de eerste - en ik vrees ook niet de laatste - keer dat we over dergelijke gezinsdrama's bericht worden. Vader die kinderen al jaren slaat, tot de fatale dag. Vriend die baby zijn gehuil niet meer kan horen, tot... Man die vrouw fysiek en/of psychisch mishandelt, tot.... We krijgen het te vaak, veel te vaak, te lezen en te horen. En even vaak blijkt achteraf dat er signalen waren, dat bevoegde instanties op de hoogte gesteld werden door familie, school, buren, .... En helaas blijkt dan dat er met al die signalen, al die informatie, NIETS gedaan werd. "Te vaag.", "Die kinderen vallen gewoon veel, vandaar die blauwe plekken.", "Wat er tussen de muren gebeurt, moet daar blijven.", "Het zal wel allemaal niet zo erg zijn.", en ga zo maar door. Het ergste, het schandaligste: "Zo lang er niets ernstig (sic) gebeurd is, kunnen we niets doen."

Leren ze het dan nooit, al die bevoegde instanties? Familierechters, politie, scholen, dokters, ... Ja zelf u en ik? Want ook wij grijpen niet in bij een huishoudelijke ruzie bij de buren, ook wij knijpen een oogje dicht als een ouder zijn kind (naar onze mening) te streng straft of als een kind zijn ouders het bloed onder de nagels treitert - want dat gebeurt inderdaad ook.

Laten we met zijn allen afspreken dat we vanaf nu wel ingrijpen, wel reageren als we iets opmerken 'dat niet pluis is'. Laat politie en rechters vanaf nu wel elke - gestaafde - klacht, ongerustheid, vermoeden,.... onderzoeken. En laat ons dan hopen dat de kranten niet meer moeten volstaan met gezinsdrama's.