Zou ik of zou ik niet? Kranten, radio, tv en sociale media puilen uit van berichten over en tegen de instroom van asielzoekers. Ik bleef zwijgen over dat onderwerp. Omdat ik eigenlijk niet goed weet wat ik erover moet denken, omdat ik ook geen oplossing heb, omdat ik zelf in een innerlijke tweestrijd gewikkeld zit.

Breekt mijn (vader)hart als er een verdronken kind aanspoelt op de Turkse kust? Tuurlijk. Keert mijn maag als er weer eens een gammel bootje met vluchtelingen op weg naar Italië of een Grieks eiland vergaat en als er (met wat geluk) drenkelingen door een of ander marineschip opgevist worden? Zeker weten. Zijn er bij mij hersencellen die zeggen 'dat kan toch niet' als mijn ogen mensen zien dringen en vechten in Macedonië om op een trein richting Hongarije (en later de rest van Europa) te geraken? Ja. Maar andere hersencellen vragen zich af hoe ver is het zo kunnen komen, is daar nu echt niets tegen te doen?

Begrijp ik mensen die een land in oorlog willen ontvluchten en hopen in Europa op een vredevol leven? Tuurlijk. Heb ik begrip voor mensen die 'thuis' in armoede leven en het economisch beter willen hebben? Ja. Maar sta me toe dan ook vragen te hebben bij hen die duizenden euro's of dollars veil hebben voor mensensmokkelaars om toch maar in het 'beloofde land', zijnde Europa te geraken. Zo 'arm' zijn ze dan toch ook niet.... en daar bestaan ook andere, wettelijke, migratiemogelijkheden voor die laatste categorie.

Ik stel me ook vragen bij de toekomstverwachtingen van deze asielzoekers. In Calais drummen om toch maar naar Engeland te geraken in één of andere vrachtwagen of op de Eurostar, in Boedapest roepen ze luidkeels 'Germany' - maar Zweden of België is ook goed. Weten die mensen wat hun te wachten staat? Kennen ze ons klimaat? Onze taal, onze cultuur? Ik betwijfel het. Ze hebben 'gehoord' dat het hier goed is, dat in Europa alles mogelijk is, het geld op straat voor het rapen ligt. Helaas, beste asielzoeker, ook in Europa bij de 'eigen' mensen is er armoe. En meer dan dat jullie denken of 'gehoord' hebben. Een deel van de bevolking zal jullie verwelkomen, zal in het begin zorgen voor opvang, kleren, voedsel, enzovoort. Een ander deel spuwt jullie al op voorhand uit. Want jullie pakken onze jobs, onze huizen,....

Is het 'Westen' (mede)schuldig aan dit probleem? Zonder twijfel. Reeds in de eerste wereldoorlog (1914-1918, voor wie het vergeten is) beloofden de Britten aan de plaatselijke leiders in wat nu Israël, Egypte, Syrië, Irak, Saoedi-Arabië, enz.. is lappen grond, heerschappij, koninkrijken,.... om toch maar op hun steun te kunnen rekenen (en op hun bevolking als kanonnenvlees) tegen het Ottomaanse rijk (Turkije nu). Na de oorlog? Oesje te veel beloofd, toch beetje verdelen.... Een verdeel en heerspolitiek die nog altijd gehanteerd wordt trouwens. Zo lang de plaatselijke leider (tiran?) braafjes doet wat we vragen, olie levert, is alles in orde. Maar stamp niet tegen onze schenen, want dan....

Heeft de Arabische wereld schuld? Ook ja. Machtige koningen, sjeiks, imans kijken toe op een afstand, laten betijen, zo lang hun macht niet in gevaar dreigt te geraken. En geloofsgenoten opvangen? Dat is een ietsjepietsie te veel gevraagd. Ik ben een twintig jaar geleden in Dubai, de Verenigde Arabische Emiraten, geweest. Op de luchthaven massa's islamieten die netjes aanschoven om er te komen werken, want de plaatselijke sjeiks en hun zonen leven van de olie. Zelf werken? Vergeet het. Dat er dan in die wereld opstanden zijn, verbaast me niet. Dat er dan enkele 'slimme' machtswellustelingen opstaan, die de gewone mens met de koran in de hand wijsmaakt dat de rest van de wereld niet deugt, is niet te verwonderen. Dan krijg je Al Qaida, IS en andere bewegingen, die tot in onze contreien mensen - die zich hier niet thuis voelen, op zoek zijn naar ik weet niet juist wat - ronselen om te gaan vechten tegen, in hun ogen, 'ongelovigen'.

Het is een delicaat onderwerp, dat vluchtelingenprobleem, die asielzoekers. En ik heb ook geen oplossing. Tenzij.... Vrede over heel de wereld. Nergens geen wapengekletter meer, nergens meer kinderen die 's nachts wakker worden van bombardementen of geweervuur, nergens geen ouders die nog moeten vluchten om het hachje van hen en hun kinderen te redden. Een economische wereldsamenleving waarbij iedereen - in noord en zuid, oost en west - voldoende verdient om te leven (en liefst nog wat meer:  te sparen voor de toekomst). Een wereld waarin iedereen mag geloven in wat hij of zij wilt. Een utopie? Ik vrees het.