Een dubbel gevoel, anders kan ik het niet omschrijven. Natuurlijk begrijp ik de frustraties van mensen die door werken allerhande 'gegijzeld' worden in hun normale doen. Anderzijds moeten we toch ook aan de veiligheid van de werkmensen en de 'gebruikers' denken. Niet?

Mijn volgende voorbeelden komen uit Erembodegem, maar kunnen - mits wat aanpassingen - ook bij u in de buurt plaatsvinden, zich voorgedaan hebben. (Wegen)werken: nooit leuk, altijd miserie, altijd aanpassen, altijd hinder, altijd wat vloeken,....

Ja, in Erembodegem moesten de werken aan de Rooms-Hofstraat en Keppestraat volgens de oorspronkelijke planning al gedaan zijn. De praktijk is anders, er zijn blijkbaar zaken 'scheef' gelopen. Daar over klagen? Tuurlijk, maar het helpt niet echt. En ja, ook ik vloek als er weer eens een andere omleiding wordt aangeduid, als ik weer een mailtje krijg met een update planning. Maar we tellen af.... De asfaltcentrales werken weer, als nu het weer nog een beetje meewilt, blijft meewillen... Tegen de paasvakantie is al die doorstane miserie (hopelijk) weer simpel een (minder leuke) herinnering. Duimen maar.

Het afsluiten van het jaagpad langs de Dender, tussen Erembodegem en Aalst, blijft ook maar duren. Tegen de zomer zou het opgelost moeten zijn, schijnt het. Sas en (voetgangers/fiets)brug zijn zo goed als klaar, maar de oeverwerken, daar is nog werk aan. Dus moeten fietsers/wandelaars die langs de rivier willen nog een tijdje omrijden. Jammer, maar helaas. Nog een paar maanden doorbijten?

Eigenlijk is het allemaal ergens ook een beetje te begrijpen, vind ik. Een aannemer kan een weg, een fietspad,.... toch niet zo maar terug openstellen, zonder dat de veiligheid gegarandeerd is voor gebruikers, voor de werknemers die nog 'de laatste loodjes' aan het leggen zijn. Daar moeten we begrip voor opbrengen, al vloeken we ook omdat we een 'beetje' om moeten rijden. 

Aftellen. En nog niet denken aan de werken die in Erembodegem nog op het programma staan...…….

Het gaat je goed X. Sterkte aan familie, vrienden, zij die (heel waarschijnlijk) met vele vraagtekens achterblijven. Maar jij hebt beslist. 

Opschudding deze middag in Erembodegem. Sirenes volgden elkaar op, blauwe zwaailichten priemden in de grijze hemel. Op het spoor richting Aalst stond net voor het station van Erembodegem een trein stil. Mensen in gele hesjes op de sporen. Het zou toch niet? Helaas wel: een 'persoonlijk ongeval' (of zoiets) heet dat dan in ambtstaal.

X, ik weet niet waarom, ik weet niet welke tegenslagen je had te verwerken, ik kende je niet. Je zag blijkbaar geen andere uitweg en dat vind ik jammer. Want hoe moeilijk het soms is - en ik lul niet uit mijn nek - het kan verkeren, het kan beteren. Door te praten, door er aan te werken. Niet alleen, maar samen - met familie, vrienden, begeleiders.... 

Het gaat je goed X. Mijn deelneming aan zijn/haar omgeving. 

En dat niemand zo een drama moet meemaken....

Zucht. Je hebt zo van die dagen zeker? Zo'n dagen dat alles tegenslaat, dat de hele wereld tegen je lijkt te zijn? Zucht. Zoals vandaag precies.

Wie me kent, wie deze blog (af en toe) leest, volgt, weet het wel. Ik zoek al een hele tijd achter werk. Ik wil immers terug aan de slag, zeker nu 'mijne motor' hersteld is... En dan stuur je verschillende sollicitatiemails per week, hoop je.... en blijf je hopen. Soms tegen beter weten in, maar ik moet toch iets proberen? Laten weten dat ik terug aan de slag WIL.

Voor eventjes toch. Want ik mag niet bij de pakken blijven zitten, ik mag niet opgeven. En dus zijn er weer een paar sollicitaties vertrokken. In de hoop....

Krijgen we binnenkort topvoetbal in Erembodegem? Als de zwart-witten van Eendracht Aalst ooit opnieuw beter beginnen draaien, misschien wel. Allé, het is toch één van de pistes voor een nieuw stadion die op het stadhuis op tafel (zouden) liggen. Tijd voor wat (on)zin dus.

Topvoetbal in Erembodegem? Nee, geen fusie tussen KSK Erembodegem en de Doggen - al zou men daar misschien ook eens over mogen denken.... Maar het 'grote' Eendracht dat zou kunnen verhuizen naar 'ons dorp'. Want de gronden van de 'Gates' - aan het einde van de Zwalmkouter, langs de spoorlijn - staan genoteerd als een mogelijke plaats voor een nieuw stadion voor zwart-wit. Out of the blue komt dat idee plots naar boven, volgens mij toch. Infosessies ter zake, onder andere bij buurtbewoners zijn er alvast nog niet geweest. Oké er is een treinstation vlakbij, maar voor zij die met de wagen naar het voetbal trekken.... De huidige wegenstructuur in Erembodegem is er zeker niet op voorzien - al zijn er (denk ik toch) mogelijkheden tot parking.... En de buurt zal ook niet dadelijk staan springen om zo om de twee weken een hoop supporters (en anderen....) te zien passeren, heb ik zo een stil (sic) vermoeden.

Feit is dat het huidig Pierre Cornelisstadion niet voldoet als den Iendracht - hopelijk snel, laten we eerlijk zijn - zich toch nog naar het profvoetbal kan opwerken. Al moet men dan wel eerst de huidige sportieve malaise - een degradatieplaats in eerste amateur (in mensentaal derde klasse) - zien weg te werken. Het geeft de stad wat extra tijd - na al die jaren al - om samen met het bestuur te denken, te werken aan een oplossing, aan een nieuwe, deftige accommodatie. Een stadion waar ook de gewone supporter zich kan thuis voelen, een stadion waar voetbal een feest kan zijn - herinner u de (Europese) jaren 90 van zwart-wit. 

En mag dat stadion in Erembodegem komen? Van mij wel, als het voor 'ons dorp' leefbaar blijft, als het in de buurt past, als de omliggende infrastructuur (wegen, parking,....) aangepast, bruikbaar is. Maar dat prijskaartje......

De wereld draait door. Gelukkig maar. Al blijven er (bij mij toch) grote vraagtekens. Tijd voor wat (on)zin dus.

Meer dan 30.000 vandaag volgens de nieuwsberichten om 13 uur. Jonge mensen die 'brossen voor de bossen', of  die andere soortgelijke slogans bovenhalen, en opstappen in Brussel: zonder twijfel - hoop ik toch - allemaal goed bedoeld, zelfs bewust. Dat er sommige nitwits het dan nodig vinden om bommetjes te smijten, te laten knallen, zelfs rookgranaten (of hoe heet zoiets?) te gooien, wil ik graag nog met de mantel der liefde bedekken. 

Ik vraag me gewoon af - tegen beter weten in misschien - hoeveel procent van deze jongeren - mochten ze al mogen gaan stemmen (vandaag waren er al 18-plussers na (tijdens) hun blok bij) - die los van het (bestaand) milieuprobleem verder denken? Dat de initiatiefneemster van deze 'brosactie' de dochter is van iemand die werkt voor Groen, so be it. Klimaat is zeker belangrijk, geen twijfel mogelijk. En ik wil ook helpen, ik wil ook beter 'leven'. Maar net als de 'betogende spijbelaars' - denk ik toch - wil ik niet zo maar de geneugten van onze welvaart opgeven, terug in de tijd gaan. En wie met die oplossing naar buitenkomt.....

Politieke partijen die de messen aan het slijpen zijn, met het oog op 26 mei (voor wie niet mee is: dan stemmen we regionaal, federaal en Europees). Tot nu toe vooral veel blabla over mogelijke lijsttrekkers (en hun gevolg), wat sneren heen-en-weer tussen (ex-)verantwoordelijken voor een bepaald departement, enzovoort. Maar tussen de lijnen, de uitspraken, de uitgelekte teksten, de toespraken op nieuwjaarsrecepties door, hoor ik ook dingen. Ideetjes die - hopen de politici blijkbaar toch - ons ontgaan, waar we geen verdere aandacht aan besteden. Een voorbeeld? De werkloosheidsvergoeding - of soortgelijke uitkeringen - (nog) sneller naar beneden brengen, met het idee dat 'men' sneller terug aan het werk gaat gaan. 

Mag ik groen lachen.....? Ik heb 30 jaar gewerkt, braafjes afgedragen wat moest betaald worden.... Maar nu krijg ik - ik zou op mijn blote knietjes moeten gaan liggen volgens sommigen - zo een 800 euro per maand. Bedankt na een mooie loopbaan 'voor bewezen diensten wegens reorganisatie', word ik na een honderdtal (ik hou het niet meer bij) sollicitaties en - als er al antwoord komt/kwam - de quotes 'uw profiel voldoet niet' of ' we kozen voor een ander profiel' echt ziek. 

Maar ik geef niet op, zal niet opgeven ook. Ik blijf mailen, blijf me inzetten: ook bij een voor mij nieuw VDAB-traject dat me een 'stageplaats' - op mijn (bijna) 56, oesje - moet opleveren om ervaring op te doen (sic). En ondertussen teister ik interimkantoors (of zij mij...), solliciteer ik op mogelijke jobs (min-of-meer) allerhande... in de hoop zo snel mogelijk aan de slag te kunnen.

Maar kom, sneeuw of geen sneeuw, tegenslag of geluk, weer een afwijzing.... De wereld draait door, het leven gaat verder. En daar moeten we ook blij voor zijn. Ondanks alles.

Vorige week zo een goede 3.000, vandaag meer dan 12.000.... Amai. Scholieren die in Brussel u en mij - en vooral politici - willen wakker schudden, opdat we (meer) aandacht zouden besteden aan het milieu, het klimaat. Verdienen ze een dikke chapeau? Of toch niet?

Even terug in de tijd. Jaren '70, ik zat zelf nog op de Hasseltse schoolbanken, die van het Atheneum. En er was protest tegen de komst van de A24, de Noord-Zuidverbinding, een auto(snel)weg van Nederland naar Sint-Truiden, dwars door het 'bronsgroen eikenhout', dwars door natuurgebied. Verschillende woensdagen werd er tegen betoogd, in de Limburgse hoofdstad Hasselt dus. En ja, als tiener liet je je ook uit het klaslokaal halen, ging je meelopen. Niet goed wetend waarom, maar alles was beter dan weer wat luisteren naar het gezaag van leraar/lerares x of y. Ja toch? Die A24 op zich is er (nog) niet gekomen, wel zijn er al bepaalde stukken van het voorziene tracé ingevuld zoveel jaren later....

Mogen we vergelijken? Eigenlijk niet, denk ik. Nu zijn er echt gemotiveerde scholieren - zo lijkt het me toch - die zich willen inzetten, die begaan zijn met het klimaat. Die bewust een dag spijbelen - brossen in het jargon - om u, mij, vooral politici proberen op goede ideeën te brengen in een poging om 'de aarde te redden'. En dat sommige scholen daarop inspelen om 'de spijbelaars' werkjes in dit kader te laten uitvoeren, op papier te zetten: ik juich het toe. Anderzijds zijn er waarschijnlijk ook nu meelopers, die gewoon een dagje extra schoolvrij willen meepikken.... Dat is nu eenmaal zo, we zijn allemaal jong geweest, toch?

Ik wil gewoon een extra oproep doen aan deze jonge generatie 'klimaatbetogers', want (een beetje) sympathie hebben ze van mij, echt waar. Zorg dat jullie leeftijdsgenoten (en iets ouderen) op (bijvoorbeeld) de komende zomerfestivals ook hun rommel opruimen. Maak jullie ouders wijs dat alternatieve energiebronnen zoals bv. windmolens misschien voor wat lawaai, extra overlast zorgen, maar nodig zijn om in de behoeften voor onze energie te voorzien. En ga zo maar door. Want we zijn verwend, kunnen niet zonder elektriciteit, verwarming, auto's, computers, gsm's en co, zelfs elektrische fietsen.... En daarvoor is er energie nodig, en daarvoor brengen we het milieu willens-nillens schade toe.

Dus ja, ik doe chapeau - in het goed Nederlands 'petje af' - voor jullie nobele bedoelingen. Maar de klok jaren, eeuwen terugdraaien, lukt ook niet.

Een kusje hier, een kusje daar: Gelukkig Nieuwjaar. Iedereen heeft zo een nieuwjaarsbriefje destijds wel geschreven, moeten schrijven. Met wat vertraging mijn dromen voor 2019. Als er al enkele mogen uitkomen....

- voor iedereen:

Beste wensen, een goede gezondheid voor u, de familie en vrienden, enzovoort. Voor zij die moeten vechten tegen één of andere ziekte: vooral veel (goede) moed en steun in mindere dagen. Niet opgeven, maar blijven knokken (figuurlijk). Ik duim alvast.

- voor de politici:

Verlies uw blinddoek, heb oog voor de echte noden van de bevolking. Zorg dat we niet langer armer worden - ook al wordt het tegendeel beweerd... Zorg voor veiligheid, in het verkeer, in het uitgaansleven, gewoon op straat, in wijken.... Luister naar de noden, de verzuchtingen van 'jan en marie in de straat' en verlaat jullie ivoren torens. Doe wat jullie eigenlijk moeten zijn, wees echt 'verkozenen des volks'. En speel geen spelletjes meer op de kap van ons, burgers-belastingbetalers.

- voor de medebewoners van Erembodegem:

Ik hoop dat 'het stad' - Aalst dus - ons niet in de steek laat, dat men in het Belfort de grootste deelgemeente niet vergeet. Dat iedereen in ons toch mooi dorp zich houdt aan 'regels', die er nu eenmaal (moeten) zijn. Ik bedoel dus geen sluikstorten meer, geen afval gewoon in de spoorwegtunnels (en elders) dumpen; parkeren waar mag, snelheids- en andere regels respecteren, andermans goed niet vernielen/meepakken, noem maar op. Daarvoor hoop ik dat we samen, met personen van welke politieke strekking ook, kunnen werken aan een 'Leefbaar Erembodegem'.

Daarnaast droom ik dat verenigingen allerhande (sportclubs, dekenijen, jeugdgroeperingen, en ga zo maar door) dit jaar (nog beter) samenwerken om te zorgen, om te tonen dat Erembodegem niet louter een slaapdorp is van Brussel, Aalst of Gent. 

En tenslotte: dat we niet enkel 'kreften' over wat misloopt, maar dat we oplossingen zoeken in overleg om het beter te maken.

- voor mijn vriendin, mijn familie, mijn vrienden:

Dat jullie me nog een jaartje langer (of - liefst - meer) kunnen verdragen, mijn koppigheid aanvaarden/kunnen negeren.

- voor mezelf:

Nu 'mijne motor gerepareerd is', smijt ik me opnieuw volledig op de zoektocht naar werk. Ik droom echt dat er - liefst morgen al - een bedrijf is dat me opnieuw een kans wil geven, ondanks de bijna 56 op de teller. Ik garandeer de HR-manager die de moed heeft me aan te nemen dat ik me ten volle zal inzetten. Duimen maar dus.

Iedereen heeft zijn dromen, zijn wensen. Samen met u hoop ik dat ze uitkomen, ook al is er maar eentje...