Mijn dochter heeft het papiertje al een paar maanden vast - oef. Maar haar generatie-, leeftijdsgenoten, klasmaatjes staan nog voor dezelfde uitdaging: dat rijbewijs halen. Nodig om te solliciteren, om je te verplaatsen, om dagdagelijkse dingen te doen.

Dochter van een goede vriendin - meisje zat samen met mijn dochter jaren in het 'lagere' - moest vandaag de tweede keer 'de baan op', proberen dat rijbewijs binnen te halen. Toevallig vorig weekend elkaar tegengekomen, tevergeefs raad gevraagd aan mij. Want gewoontes, richtlijnen van ????, .... het verschilt. Ook mijn dochter - ze heeft grotendeels met een rijschool gewerkt, papa's auto was om wat extra ervaring (en extra zenuwen, sorry) proberen op te doen - heeft twee pogingen nodig gehad, heeft twee keer de rijproef moeten afleggen. Zoals bijna iedereen, als ik zo een beetje rond hoor in de kennissenkring. Toeval? Of bewust? Maar nu denk ik weer te stout.....

De grote vraag is dan bij zo een (tweede) examen: wie heeft de meeste zenuwen, wie loopt er het meest op de toppen van de tenen? En ook al zullen de meeste ouders, volwassenen het niet echt willen toegeven, zeker niet tegenover zoon of dochter voor de vuurproef, ... het zijn wij. Ons 'kind' zal wel doodnerveus achter het stuur kruipen, de gordel aandoen, de wagen starten enzovoort. Maar ze gaan ervoor, willen het tot een goed einde brengen. Aan de zijkant - als bijrijder of (zeker) 'buitenstaander' - gieren de zenuwen ondertussen door je keel. Echt waar. En dan is het wachten op een sms-ke, een belleke - zeker als je niet de bijrijder van dienst waart. Goed of slecht nieuws? En (figuurlijk) een gat in de lucht springen bij het woord 'geslaagd'.

Ik ben een gelukkige vader, dochter heeft het in twee keer geklaard, haar rijbewijs op zak.... Maar dan toch een bedenking.... Wat ik in mijn vrienden-, kennissen- , familiekring hoor.... haast niemand is er van de eerste keer 'door', welk systeem van rijlessen er ook gevolgd werden.... Een extraatje voor de staatskas? Denk ik dan weer heel stout...................

Oproep: wie heeft een goed contact met de weergoden? En kan er een goed woordje doen? Waarom? Zondag is het topdag in Erembodegem. En zowel handelaars als bezoekers zouden het minstens droog willen houden.

De 24ste keer, schijnt het. Zondag wordt Erembodegem opnieuw overspoeld door 'keverkes', vw-aanverwanten en mini's. Zullen handelaars allerhande hun zaak, hun producten in de schijnwerpers zetten. Wil iedereen van de dekenijen hun klanten, de toevallige passanten verwennen. Eén probleem: het weer. Is het zondag tot en met zonnig, dan zullen we weer over de koppen kunnen lopen. Worden de hemelsluizen opengezet..... Met deze dus een oproep: wie heeft goede contacten met de weergoden, rechtstreeks of onrechtstreeks? Helpen eieren brengen bij de 'Clarissen', de 'Oude Klaren', of hoe noemen ze deze nonnenorde in deze regio? Zo ja, DOEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Opdat we zondag nog eens massaal buiten kunnen komen in 'ons' dorp, ons een dagje kunnen amuseren, ons ontspannen, in een - zonder twijfel - toffe sfeer.

Plannen, ideeën zijn er in overvloed. Optredens allerhande - voor ieders smaak durf ik stellen, van 's morgens (het aperitief) tot..... (de slaapmuts?) - naast de traditionele 'keverparade'. Ik hoop echt dat het een overrompeling wordt, dat inwoners en 'buitenstaanders' opnieuw komen tonen, bewijzen dat Erembodegem de grootste, de belangrijkste deelgemeente is van Aalst. En dat er zonder incidenten gefeest wordt.

En dit schrijft dan een inwijkeling, uit Limburg. Maar al 24 jaar echt thuis hier, geloof het of niet. Het is echt gemeend. Ik zie me 'hier' niet meer vertrekken. Ik heb heel mooie dingen meegemaakt - in deze deelgemeente, zelf in Aalst-'stad' - , helaas ook mindere. Maar nu ben ik hier gelukkig, voel ik me goed. En dat wil ik nog vele jaren.............

Terug naar het begin. Ik wil alle handelaars, alle leden van de dekenijnen, iedereen die ik-weet-niet-juist-wat organiseert een mega-toffe Topdag 2016 Erembodegem toewensen. Met een massa volk in ons dorp, onder een stralend zonnetje. Wie bij dat laatste kan helpen....

Raar, het voelt echt raar. Veertien jaar (bijna) - volgens mijn huisbaas, zelf wist ik het exact niet meer - woon ik in de Kortestraat, aan sporthal Denderdal in Erembodegem. Eind april neem ik afscheid, snifsnif.

2002 dus, na scheiding op zoek naar een appartement. Toevallig iets gevonden, bij 'mijn hobby', de sporthal, waar de basket van Erembodegem thuis was - en waarvoor ik mij, toen toch, voor (heel veel) engageerde. In een heel rustige buurt, enkel bij momenten overspoeld door activiteiten in Denderdal. Meer uitzondering dan regel.

Ik woon(de) er graag, ook al is de buurt veranderd. Bijgebouwd, andere, vooral meer buren. Het niet zien van de éénrichtingsstraat is gebleven - helaas. Met veel gevloek en ergernis van mij en anderen tot gevolg. En net nu dat ik de deur ga toetrekken, willen buren een buurtfeest organiseren, in de komende zomerperiode. Succes gewenst, maar normaliter zonder mij.

Want ik ga vertrekken, verhuizen. Huur is opgezegd, eind april moet ik 'weg'. En nu beginnen de zenuwen te spelen, begint de schrik toe te nemen. Gaat alles in de nieuwe woonst - een verbouwing -  op tijd - min of meer - in orde zijn? Het wordt kort dag, een maand is niks. Volgende week keuken leveren en installeren, paar dagen later aansluiting nutsvoorzieningen. Normaal geen probleem, maar gaat alles ook op tijd gekeurd geraken? Ik moet er gerust op zijn, in een goede afloop geloven. Het is niet makkelijk, ik duim.

Maar ik lig er soms van wakker 's nachts. Er wordt gewerkt, geen twijfel. Maar toch.... Geraakt alles op tijd klaar? Het moet niet perfect zijn, maar ons wassen, ons kunnen warmen, elektriciteit en co in orde zijn.... het wordt spannend. En dat voelt raar aan.

Iedereen maakt fouten, toch elke normale mens. Helaas. Maar normaal leren we uit onze fouten, proberen we ze niet nog een keertje te maken. Een levensles die we van onze ouders kregen, die we willen/proberen doorgeven aan onze kinderen. Ja toch?

Na de triestige gebeurtenissen van dinsdag, die onmenselijke drama's, wordt er naar schuldigen gezocht, naar verantwoordelijken. Voor mij zijn enkel die terroristen schuldig, samen met hun handlangers, hun mede-gekken. Want dat dit niks - maar dan ook totaal niks - met een echte godsdienst te maken heeft, wil deze naïeveling (volgens velen) echt waar nog altijd geloven. Ik geef de modale islamiet nog het voordeel van de twijfel. Al verwacht ik een krachtig signaal, hoop ik op samenwerking met de bevoegde diensten, juich ik elke aangifte van ontsporing (naar banditisme of extremisme) toe. Moslims, toon nu eens eindelijk dat jullie willen integreren, dat jullie je willen aanpassen aan onze maatschappij - en daarvoor moeten jullie de koran, jullie profeet Mohammed niet verloochenen, integendeel. Dan heb ik respect voor je en je geloof. Net als ik respect heb voor het christendom, het hindoeïsme, de joden, de boeddhisten.

Maar terug naar de kern, de gemaakte fouten voor deze aanslagen. Die zijn er, zeker en vast. We kunnen de klok helaas niet terugdraaien, de doden en gewonden zijn er, hun families kunnen het leed niet meer uitwissen. Erg, te erg voor woorden. Elke Belg, elke Europeaan, elke mens die naam waardig is het daarmee eens. Maar nu is het tijd voor daden, en vooral om lessen te trekken. Maak er godverdomme geen politiek spelletje van met verwijten over en weer, overlaad een ambtenaar op een ambassade in Turkije niet met alle mogelijke zonden, speel de zwarte piet niet door van federaal naar een of ander gewest - heren en dames politici jullie wilden die opdeling..... - , lul niet over bevoegdheid si en la, enzovoort. Heren ministers, geef gewoon toe dat er fouten gemaakt zijn, dat jullie niet alles kunnen weten, voorspellen. Dat die onmensen - gangsters voor mij, terroristen voor anderen, moordenaars gewoon - de inlichtingendiensten - Belgisch, Europees, wereldwijd - helaas nog altijd een stapje voor zijn. En wil daar eindelijk eens degelijk werk van maken, om dat nu, vandaag, morgen en in de toekomst te voorkomen.

Een geheugensteuntje nodig? 11 september 2001, de aanslagen in de VS. Duizenden doden, immens leed, verontwaardiging (bijna) overal. Ook daar is achteraf gebleken dat verscheidene inlichtingendiensten iets wisten, maar dat nooit aan mekaar doorspeelden. In de USA heeft men er lessen uitgetrokken, wanneer hier in Europa? Bij ons? België is - sorry voor de woordkeuze - een scheet groot, een onbeduidend vlekje op de aardkloot. Bevoegdheden over alles en nog wat worden verdeeld, zodat uiteindelijk een kat zijn jongen er niet meer in terugvindt. En als er dan iets erg gebeurd - helaas - wordt er gezocht naar paraplu's. Ergerlijk.

Ik heb me laten gaan, sorry. Ik hoop alleen uit de grond van mijn hart dat men in 'Brussel', in 'Europa', eigenlijk overal, de nodige lessen trekt, in de hoop dat we nooit meer een 22 maart meemaken, niet in ons land, nergens. Dat de bevoegde diensten de middelen krijgen en de steun om zulk drama in de toekomst te voorkomen. En als ik daarvoor een vingerafdruk op mijn identiteitskaart of paspoort moet zetten, no problem. Het zou misschien die wirwar van gebruikte namen door 'smeerlappen' kunnen stoppen.

Ik heb lang getwijfeld - al heb ik op Facebook al iets laten waaien. Wat moet ik met die verwerpelijke aanslagen - nu bij ons, eerder in Turkije, Frankrijk, ....., morgen in... (hopelijk nergens meer)???? Ik ben er, net zoals bijna iedereen, niet goed van.

Schandalig, onvoorstelbaar. Onmenselijk. Dat laatste gevoel overheerst zeker bij mij, net als niet-te-verwoorden medeleven voor slachtoffers, gewonden, vrienden, familie, kennissen en collega's. Zulke daden zijn NOOIT goed te praten, vanuit geen enkele ideologie, geen enkel geloof. Onschuldige mensen de dood injagen, of door gebruik van spijkerbommen zeer ernstig, tot levensbedreigend verwonden? In naam van? Allah? Zijn profeet Mohammed? Een schaamlapje, want een drogreden.

Deze middag aan een cafétoog een goede babbel gehad met een doorwinterde 'flik', meer dan 40 jaar dienst, voornamelijk in het Brusselse. Nee, hij is niet betrokken bij de recente (of minder actuele) acties, maar heeft wel - volgens mij toch - een klare kijk. Even kort samengevat: 'Het zijn gewoon criminelen. Die zich nu achter dat fundamentalistisch gedoe verstoppen. En die criminaliteit is in sommige families gewoon ingebakken, daar is niks tegen te doen. Die gaan elkaar niet verlinken, wel elkaar helpen....'

Het zijn dus gewoon ordinaire gangsters, moordenaars die een slap excuus zoeken voor hun nooit goed te praten misdaden. Begonnen als een overvallerke, misschien wat drugs gedeald tussendoor, en - eens tegen de lamp gelopen - een beetje in de 'bak' gezeten. En zich nu wreken op de maatschappij - die toch zo oneerlijk is. Op onschuldige mensen, met verschillende geloofsovertuigingen - zelfs hun 'zogenaamde' godsdienst.

Met deze herhaal ik (min of meer) mijn eerder op Facebook geposte bede aan de 'echte' moslims, aan zij die hun geloof oprecht belijden en zich in onze maatschappij willen integreren, onze levensstijl willen respecteren: 'Werk samen met de ordediensten, geef verdachte personen aan, net zoals haatpredikende imams. Stop met onderdak te verlenen aan misdadige zogenaamde geloofsgenoten, help hen niet langer te vluchten. Want zij misbruiken uw geloof.'

Ik hoop echt dat de moslimgemeenschap in ons land, in Europa dat beetje respect heeft. Dan kunnen we misschien tolerant naast elkaar blijven leven. Te naïef? Misschien wel.