Soms noemt mijn stukje vandaag want soms moet je je leven zelf terug in handen nemen. Dat is toch wat mijn kine in Pellenberg heeft gezegd en ja ze heeft gelijk.
Deze morgen kreeg ik een mailtje of 4 van school voor een klein feestje voor de juf woensdag of vrijdag. Woensdag kon Jo erbij zijn en vrijdag niemand van ons. Dus even een mailtje gestuurd en gezegd dat we iets gemist hadden en/of onduidelijkheidje van wat waar wanneer. Het gaat woensdag door even nagedacht want Inke komt ook en we hadden projectvoorstelling van Lander. Alles op een rijtje.
Woensdagontbijtfeestje voor juf Volker
Inke
projectvoorstelling Lander
Alles kan doorgaan buiten Inke in de voormiddag. Normaal ging Inke mee naar de project voorstelling maar een ganse ochtend is een beetje veel van het goede. Even heen en weer gebeld en normaal is het in orde en ik zie morgen wel hoe het zal lopen deze week. Ik heb voor beide klasjes koekjes gebakken volgens de kunsten van de Piet. Ik heb geen SOS nodig gehad maar je weet patisserie moet je steeds afwegen. Lander en Volker krijgen elk een zakje mee naar school. Het is zo een simpel gerechtje dat ik het zeker nog eens ga doen in de zomer met Lander en Volker maar dan met echte vormpjes, Ilse zei me je kan ook de vormpjes van de klei gebruiken. Een vlinder, een olifant, een vogel het maakt niet uit, we gaan een heel assortiment hebben van dieren. Die dag hoop ik op een koude zomerdag.
Sabien vertelde me ook dat het tijd word dat ik mijn leven terug in eigen handen nam. En ja ze heeft gelijk, ik moet niet steeds eieren legen onder... ik moet niet steeds dansen naar de pijpen van ... ik moet niet nederig doen ...Het enige wat ik wil is mezelf zijn en op mijn eigen tempo alles verwerken. Oke ik moet mijn verantwoordelijkheid dragen naar de jongens, mijn gezin en naar mijn omgeving toe maar ik heb ook het recht om mezelf te zijn en dingen te doen die ik graag doe. We staan met 2 in een relatie met 2 fantastische jongens en we moeten ze alle kansen geven die ze verdienen. Die krijgen ze ook, ze mogen spelen, ravotten, lawaai maken maar ook leren en het begrip leren van beleefd zijn en respect hebben. Ze leren hier die begrippen en de ene dag lukt het hen beter dan de andere maar aan de eindmeet zullen ze het wel weten. Ik weet ook dat er op onze jongens een verschil zit qua gevoelens. Volker is een softy en moet leren alles te plaatsen wat hem overkomt en Lander laat het over hem glijden als of het niets is.
Zo ben ik ook je hebt goede dagen en slechte dagen en vandaag was geen fantastische dag even nagekaart over mijn beslissing van vorige week. De statafel, de elektrische rolstoel,... Allemaal dingen die zeggen je kan wel maar echte vooruitgang zien we niet meer. Je kan winnen op kracht eventueel mobiliteit maar "alleen" stappen neen enkel met ondersteuning van een looprekje. Het is een zware dobber. Iets meer dan een jaar geleden was er een kerel op het 3de Stef die een onderbeen amputatie had gehad na een zwaar ongeval. Stef was nogal rond en gezond en zat helemaal niet strak in het vel. Hij was veel te zwaar en kreeg pas na een zwaar dieet een prothese. Vandaag was hij terug en amai hij was heel hard veranderd. Hij was nog rond maar zeker en vast niet te dik. Je zag dat hij er gezonder en actiever leven op nahield. Ik hoop voor hem omwille dat hij een 2de kans krijgt deze ook met beide handen aanneemt. Als je naar Pellenberg gaat zie je heel veel nieuwe mensen maar je ziet ook heel veel oude bekenden terug op onderzoek of een korte revalidatie periode. Wie weet ben ik binnenkort ook zo eentje die voor een korte tijd komt om te revalideren. Ja, neen of ik blij ben ik weet het niet. Het is daar zeker niet slecht maar terug gaan revalideren zou ik thuis zo niet omringd kunnen worden door Jozefien en Annemie. Ik hoop van wel anders komen er weer zware maanden voor Jo wat ik nu heb is dat ze niet dagelijks op bezoek moeten komen maar wel 1 keer per week en natuurlijk de weekends thuis. (dat zeg ik nu maar we zien wel op het moment zelf) Maar waar ik in dit stukje afdwaal moet ik effe alles terug in handen nemen. Ik wil terug leven en niet geleefd worden. Laten we nu proberen en zien wat het geeft.
Het laatste weekend en dan begint de grote vakantie, nog 1 weekje school. door gebrek aan tijd en dingen op tijd weten hebben we de dingen toch anders moeten plannen. Dinsdag moet Jo werken en geraken we niet op tijd op school voor de projectvoorstelling van Volker maar oma gaat naar de voorstelling. Woensdag zijn we er dan weer wel op de voorstelling van Lander zijn projectvoorstelling over bijen. Vrijdag is het een halve dag school en begint de vakantie. Volker was al aan het zeuren bah morgen school. Jo en ik samen in koor Volker nog 5 dagen en dan is het vakantie.
Ze zijn moe de jongens deze morgen was het Lieve en het was hier vrij rustig en ik zei ik ga blijven liggen de moment dat ik dat zei kwam er geluid van boven. Lieve moest lachen toen ik zei "Lieve ik ga opstaan de plicht roept". Ik zou eens willen dat ze tot 8.30 of langer zouden slapen.
Volker heeft het voor de moment heel moeilijk. Het is nooit genoeg er staat crème in de diepvries en hij wilt echt een ijsje van de ijsboer. Wij kopen aardbeienijs, chocoladeijs,... het is niet echt zijn ding want het is niet van de ijsboer. We hebben nochtans een Quickje gedaan vandaag en toch staat er geen rem op onze grote. De baas spelen en steeds het laatste woord willen dat is hij ook en dan verschiet hij dat hij een rode stip krijgt. Gisteren vroeg hij nochtans hoeveel sterren heb ik. Samen tellen we de sterren en we komen aan 9. Ik zeg hem nog Volker denk goed na, je hebt 9 sterren als je deze avond nog een ster verdiend dan heb je een ... en ik laat het hem zelf zeggen " een beloning uit de winkel. Lap krijgt hij toch een rode bol zeker weg verrassing en een lang gezicht.
Lander die het zeker moet bekopen bij Volker heeft dan wel een ster gekregen en hij heeft koetjeskoekjes gekregen. Volker is heel dominant naar Lander toe nen duw, commanderen, domineren het is echt niet fijn. Lander komt dan steeds escherming zoeken en dan krijg je zeker de commentaar "je vindt Lander leuker dan ik" Neen jongen ik zie Lander niet liever dan jou ik vind jullie allebei super en voor geen geld van de wereld zou ik willen ruilen.
Ik weet nog dat Volker 4 of 5 jaar was en Jo en ik hadden besloten om te verhuizen appartement naar een huis. Volker werd ineens heel moeilijk snel boos, verdrietig alles bijeen. Ik kon de pleister niet op de wonde leggen maar ik ben dan wel beginnen vragen bij Volker en toen kwam het eruit. Volker dacht dat Jo en ik gingen verhuizen en in het nieuwe huis nieuwe kindjes gingen nemen. Hij en Lander waren verbonden aan de woning. Ik heb hem toen snel bij mij genomen en gezegd neen jongen jij gaat mee verhuizen. We zijn toen samen naar de winkel gegaan een verhuisdozen gaan kopen. Thuis zijn we beginnen inpakken en telkens er iets in de doos ging wil je dit meenemen, wil je dat meenemen,... toen was hij ook gerust en was de rust weder gekeerd.
Sindsdien weten we ook wel dat Volker een gevoelig zieltje is en houden we rekening met alles en nog wat. Volker is heel gevoelig en het is niet altijd even gemakkelijk. Je moet soms zo opletten wat je zegt en doet. Ook als er onvoorzien- voorziene omstandigheden zijn moet je al duidelijk zeggen wat er gaat gebeuren. Lander is veel volgzamer hierin. Het leuke aan Volker zijn gevoeligheid is dat hij ook graag zorgt voor alles rond hem voor mij als ik het magische woord zeg "shit" ook al mag ik dit niet. Voor Lander opkomen op school hij is altijd paraat.
Wij mogen 1 ding niet vergeten Volker is 8 jaar en hij is nog een kleine jongen een jongen die nog moet spelen, ravotten, moet leren, geknuffeld moet worden enz. Volker is een jongen van 8 jaar die elk jaar een jaartje ouder wordt en alles komt wel op tijd en dat is ook zo voor Lander.
Ik had het al laten vallen maar vandaag is het echt zover ik ben een jaar thuis. Een jaar waar ik ben blijven knokken voor wat ik nog heb. Ok mijn lijf gaat niet altijd mee in het verhaal.
Het was een jaar van vechten, de pijn doorbijten, doorzetten en zoveel meer. Het was soms zwaar maar zeker de moeite waard om door te zetten. Ik heb ontdekt van mezelf dat ik niet rap opgeef. Ik heb dipjes gehad maar na een dip kwam er steeds een positieve opstoot. Een moment waar ik ervoor ging. Staan, stappen, bepaalde oefeningen reiken, strekken en zoveel meer. Ik heb nog steeds elke dag kine en ik blijf mijn grens steeds verleggen "wat ook de bedoeling is denk ik".
Elke keer als ik iets meer kan ben ik super blij ook als ik een pijntje heb op een plaats waar het super lang geleden is waar ik iets gevoeld heb. Heel bizar. De laatste 2 weken probeer ik tot mezelf te komen en probeer ik al mijn gedachten te sorteren. Ik probeer mezelf te zijn en ik probeer mezelf gelijk te stellen met iedereen. Ik mag mezelf niet wegcijferen "ik ben Inge, mama, vriendin,..." en ik mag er zijn.
Zoals deze morgen
De jongens moeten hun oogje afplakken en ik laat ze dan intensief op de computer te spelen omdat hun oog echt moet werken.
Dus laat ik ze dat doen.
Jo zei: wie heeft met het politiekantoor gespeeld
Volker zijn antwoord was IKKE.
Jo zei: voor je iets anders doet moet je dit wel opruimen he
Volker vloog uit en zei ik moest van mama op de pc
Het is heel gemakkelijk om mama steeds als excuus te gebruiken.
het moet maar eens gedaan zijn. Ok ik ben mama, mama met een kapot onderstel maar mijn hoofd doet het nog heel goed. We wonen in een huis en het is belangrijk dat er een gang vrij is voor door te gaan anders hebben ze kapotte spullen. Maar voor de rest ben ik heel normaal hoor. Ik kan dingen beoordelen, ik kan vrij goed dingen inschatten (ok ik maak me soms iets te snel zorgen), ik kan spelletjes spelen, kleuren alles op ooghoogte kan ik doen en geniet ervan. Als Jo naar de winkel gaat geven ze hun lijstje door i.p.v. mee te gaan, want ik blijf bij mama. Vanaf nu ga ik mee en dan moeten ze mee. Maar het is ook tof om af en toe eens alleen te zijn met 1 van de kerels. Samen met Volker of Lander los van elkaar iets te doen. Soms neemt Jo Volker mee naar de winkel om eens bij te praten over zijn wensen en ik ben diegene die over gevoelens praat. Tja de softy in huis ben ik .
Het komt erop neer dat er nieuw jaar begint met hopelijk een jaar met meer positieve momenten dan het voorbije hobbelig jaar.
Wat situaties als deze leer de mensen kennen. Je hebt blijvers en afvallers. Ik heb een deel zussen en een broer en toen ik in het ziekenhuis lag kwam mijn zus els wekelijks maar zeker om de 2 weken langs. Ze had dan altijd iets bij een dekbedovertrek, posters, speelgoed voor de kids. Ik had dit niet verwacht maar ik vond het super, ook toen jarig was ik mocht toen nog niet naar huis heeft ze een verjaardagsfeest gegeven voor mij. Toen ik Gasthuisberg lag kwam ons An dagelijks langs als ze moest werken als ik vroeg bracht ze het mee cola, chocomousse, frietjes echt alles. Toen ik naar Pellenberg vloog kwam ze eens in de 2 à 3 weken met de jongens van haar. Mijn oudste zus kwam ook af en toe eens langs vanuit Gent. Marc die zagen we ook af en toe binnen springen. Het brengt iedereen wat dichter bij elkaar. Iedereen was dik verschoten van wat er gebeurt was en iedereen hun leven stond in rep en roer. Ik heb veel mails, telefoons gedaan en gekregen met steeds dezelfde boodschap "amai, hier zijn we niet goed van maar van harte beterschap". Bezoek uit onverwachte hoek super leuk. Ik heb een Facebookaccount en in het begin wou ik niet schrijven over wat ik voor had maar Jo heeft zich een tijdje bezig gehouden met mijn FB om alles een beetje door te briefen. Vertellen wat er is gebeurt en de vooruitgang. Ik had toen rond de 140 vrienden nu 219 soms vallen er af maar niet zoveel. Maar nu geef ik soms een update van wat er gaande is en natuurlijk de plannen. Ik probeer me niet te laten vangen door alleen maar over mijn toestandje te hebben. Er is iets meer in het leven.
Toen ik in het ziekenhuis lag belde elke avond buiten op vrijdag mijn Tante Non. Ze volgt het reilen en zeilen van Inge op de voet. Nu nog leest ze dagelijks mijn blog en als er groot nieuws instaat dan gegarandeerd dat ze eens belt. Ik vind het super leuk als ze dat doet we praten over wat er in de blog staat, we praten over de jongens alles wat er om gaat in ons leven. Mijn Tante Non vindt het ook niet erg als ik zeg ik bel je straks terug want het past niet verpleging is er of ... Gisteren belde ze en ik zei dus ik straks terug na 8 uur als de jongens bed liggen. Ze vroeg over de revalidatie en ik wou antwoorden maar me de jongens in de buurt kon ik niet. Ze weten nog niets en ik wil dit ook zo houden tot het zover is. De moment dat ik meer weet en data's weet kan ik eraan denken om het te zeggen vroeger niet.
Weet je mijn Tante Non is een kranige jonge dame op leeftijd. Lander en Volker vinden het super leuk om langs te gaan want ze hebben een lift en een hele lange gang waar ze eens kunnen doorlopen. In die tijd dat ik in het ziekenhuis of revalidatie lag heb ik een gevoel gekregen van amai Tante Non ik zie je graag en je krijgt een speciaal plekje in m'n hart. Ik kon leuke dingen vertellen van wat ik meemaakte maar ook mijn negatieve dingen zeggen. Mijn bedenkingen, Maar ook mijn zorgen over de jongens op school, problemen die ons pad kruisten. Ik kon lachen maar ik mocht ook huilen. Af en toe schreef ik haar een mail en brulde ik alles eruit in een brief en die avond belde ze steeds om te horen hoe het was. Ik begon en eindigde mijn mailtjes met sorry ook al moest dit niet. Ik was al blij dat ik mijn verhaal kon doen en dat niet eens tegen Jo. Mijn Tante Non vond het geen probleem en ik was effe mijn zwaar gevoel kwijt.
Op een keer belde ze ook eens en 1 van haar kennissen zei jou neven en nichten noemen je Tante Non. Tante Non had zoiets van ja en hoe moeten ze me anders noemen Tante An of Gerda klinkt niet bij haar. En onbeleefd is dit niet een vrouw die toevallig het klooster is mag je toch Tante Non noemen. Zolang je respect heb voor die persoon is dit niet zo erg. Ik weet van al mijn neven, nichten, nonkels en tantes hebben respect voor Tante Non niet iedereen heeft hetzelfde geloof maar iedereen heeft respect voor haar en dan mag je best Tante Non zeggen tegen haar. Volker, Lander kijken er enorm naar op en zien haar heel graag Jo ook. Dus ik mag en terecht ook fier zijn om zo een toffe en lieve vrouw te hebben in mijn leven. Tante Non we zien je graag en ik hoop nog vele dingen te kunnen delen met jou.
Het zijn wat korte verschillende puntjes vandaag maar niet alle dagen zijn hetzelfde.
Ik sta in korte verbinding met Marc mijn broer, zalige kerel. Hij heeft wat zorgen en ik probeer hem een beetje te helpen.
Lander is zenuwachtig want Lander zijn vriendinnetje komt morgen spelen tot 19 uur.
Er heeft me iemand geknuffeld met een chocosnuit tegen mijn rug. Resultaat chocolade op mijn rug en ik zie da niet tof, he.
Inke was er vandaag en ze heeft haar weer eens 100% gegeven
Vandaag ook bezoek van Andrea mijn verpleegster van m'n vorige verpleegpraktijk we zijn er beiden weg en iedereen is super content.
Sinds enkele dagen ben ik lid van een Facebookgroep Nah-zelf. Eerst een afwachtende houding en eens lezen wat de anderen schrijven en ondertussen schrijf ik ook wel antwoordjes. Ik probeer het zelf positief aan te pakken maar als ik een bedenking heb probeer ik het ook neer te schrijven. gegarandeerd een antwoordje.Wat wel tof is.
Weet je nog dat ik gisteren schreef over een elektrische rolstoel. Ik kreeg gisteravond een berichtje van mijn kine en ze was super blij dat ik dat had besloten. Overmorgen ben ik een jaar thuis en komen ze een over de vloer en ze mogen blijven komen
het was lang geleden maar ik had vandaag een raadpleging bij de dokter in Pellenberg. Ik was al een uur mis en kwam daar om 14.10 uur binnen en mijn eerste afspraak was om 13.30 uur. Maar ik mocht nog door voor een EMG. Kan gebeuren he een missingske. 2 minuten wachten en we konden binnen. Het was leuk om een bekende te zien Stijn. Stijn was ooit assistent op den 232 toen ik daar lag te revalideren. Toffe kerel. Vandaag moest hij de EMG afnemen. Ik moest op tafel gaan liggen en dan kwamen de elektroshocks. 300 volt laagspanning. Het viel wel mee we hebben veel gelachen. Jo en ik zijn beginnen lachen al bij het vertrek thuis en we zijn lachend buiten gegaan. Aan het onthaal is de altijd wederkerende vraag is de tel goed, huisarts. Keer op keer zeg sinds vorige week is er niets veranderd. deze week was mijn antwoord ik ben Inge en ik heb een afspraak bij en mijn gegevens zijn niet veranderd sinds maandag. Tja op maandag kine zonder afspraak maar wel welkom. De EMG verklapte dat alles bij het oude was er is geen vooruitgang. Dan bij de volgende dokter afspraak om 14.30 iets te laat binnen maar ja die keren dat wij hebben moeten wachten dan kon dit ook wel eens omgekeerd.
Eerst mijn vragen
Ik heb pijn in mijn knie links en ik heb een beperkte plooikracht in mijn beide knieën, pijn in mijn bekken. Wat kan jij eraan doen besproken medicatie wat neem je nog heb je nog de pleisters en welke therapie volg je nog ook al weet ze dat ik kine volg en enzo. Ze zit nogal kort op mijn vel en van haar kan ik ook op maandag kine volgen in Pellenberg iets wat ze ambulant niet doen. Op bed gaan liggen en dan terug gewring aan mijn knieën en bekken.
Ze vroeg wat ik verwachte en ik heb het er dan maar uitgeflapt.
Ik zou graag hebben dat er een botscan word gedaan om dan de ossificaties te laten wegnemen om me dan met minder pijn me op de revalidatie te kunnen storten. Ik sta niet te springen voor een operatie maar het gaat er ooit van moeten komen. Het is wel zo dat ik een paar dagen binnen moet en dat ik dan ook een revalidatie periode door moet. Ik zeg niet neen als me dit meer vrijheid geeft dan ga ik ervoor.
Maar eerst een botscan en dan ... we zien het wel.
Even gepraat over de statafel en dat er een doktersvoorschrift moet komen en een verslag van een multidisciplinair team ergo eventueel kine,....
Dit zeg ik in kleine woordjes maar ik ga ook mijn aanvraag indienen voor een elektrische rolstoel. Als dit mijn mobiliteit kan verbeteren waarom niet. Jo de jongens gaan er heel veel aan hebben. Voor mezelf moet ik het nog een plaats geven. Maar het zal wel komen hoop ik. Hier ook een verslag van een multidisciplinair team. Ik heb ze veel werk gegeven daar in Pellenberg voor mij.
Het is hier verschrikkelijk warm hier in huis pff 26° C niet fijn maar we hebben lang gezaagd voor een beetje warmte een beetje zon en eindelijk is het zover. Vrijdag komt Lander zijn vriendinnetje spelen en in de vakantie komt Volker zijn vriend spelen. Speelstraat en... dat worden de plannen en het moet allemaal een beetje geregeld worden. Ik maak er de komende dagen werk van.
Oh ik heb nog een groot nieuwsje van Lander want iedereen zal het hier geweten hebben. Lander heeft een 2 centen gevonden 5 cent en 2 cent. Snel in zijn spaarpot gestoken en hij is de rijkste kleuter van 5 jaar denkt hij.
Zoals elke maandag moet ik naar Pellenberg om kine te doen. Jo en ik gaan echt binnen als echt gewoontegebruikers, effe inschrijven, pas afgeven zeggen waarom we hier zijn, enz. Het waarom we hier zijn is altijd lachen aangezien ik daar elke week sta zeg ik al op voorhand alles is nog hetzelfde dokter, adres, telefoonnummer, dat is iets dat niet elke week anders is. In de kinezaal binnengekomen "meer fitnesszaal" zag ik direct Goele ze was 1 van de verpleegkundigen op den 232. Effe gebabbeld 10 minuten over het thuis zijn, de jongens een beetje van alles. De Nu-step was bezet en de statafel ook dus ik begin direct aan de parallelle baren. Ik zei tegen Goele heb je me al zien stappen. Kom dat zien kom dat zien, hups Inge op de voeten effe strekken en daar ga ik dan. Terwijl ik aan het stappen was vertelde ik over m'n kerels, revalidatie en elke keer ik draaide moest ze aan de andere kant staan. Als je iemand ziet babbelt het wel gemakkelijker. De oefeningen gingen vrij goed buiten aan de Nu-step kreeg ik heel veel pijn in mijn bekken.
Woensdag op controle om te zien wat de volgende stappen moeten of kunnen komen. Babysit is geregeld dus kunnen Jo en ik rustig naar Pellenberg. Wat gaan ze doen? Even raden en uit mijn ervaring van 28 maanden putten.
ze gaan vragen hoe is het
kan je op bed gaan liggen we gaan eens zien en voelen auw, pijn, da valt mee zal de uitleg zijn van mij
even gaan kijken bij een andere dokter het hoofd van Pellenberg of de andere dokter want ik heb er 3
Inge wat denk je van een bodscan
- zo kunnen we zien of die ossificatie zijn uitgerijpt en dan zeggen ze bijna in koor als dit gebeurt is dan kunnen we ze weghalen en heb je minder pijn. Ik zeg niet geen pijn "dat is de beveiliging van mij om te zeggen het kan niet perfect zijn.
- Je weet die botscan is in Gasthuisberg en je moet daar 3 uren blijven eerst een inspuiting met contrastvloeistof 3 uren wachten en dan scan van ongeveer 20 tot 30 à 45 minuten naargelang wat de beelden opbrengen.
Het klinkt raar maar ik hoop op de botscan het zou veel antwoorden brengen. Ik sta voor alles open als er maar resultaat is.
Dus woensdag iedereen duimen. Pakt nu dat er een botscan komt dan weet ik niet wat te hopen Stel je voor ik wil een operatie dat is zo een verkeerde gedachte. Ik sta gewoon open voor een behandeling die mij minder pijn oplevert waardoor ik minder medicatie neem en mobieler kan zijn.
Het is mooi weer de jongens zijn onderweg naar huis. De laatste 2 weken zijn ingegaan en dan 2 maanden volop genieten van de vakantie.
Het word tijd dat ik eens begin te denken wat mijn kerels kunnen doen. Speelstraat, logeren bij te tante Britt en hopelijk bij Michiel eens of iemand anders. Ik dacht aan een toneelkamp voor Volker maar dat ziet hij niet zo goed zitten.
Effe telefoon van Marc mijn grote broer van 174 cm. Maar een schat van een vent. Hij vroeg of Michiel mocht komen spelen. Ik als meter van Michiel kon ik het niet echt weigeren. Marc heeft geen tuin en Michiel bijna 9 zomers oud heeft wel een maatje gevonden onze Volker. Ze spelen echt heel graag met elkaar. Lander schuift er als jonge kerel tussen en blijft plakken. Ze trekken Lander wel mee in het spel. Wat fijn is voor hem. - Zo waren ze buiten aan het spelen politie, Star Wars toch iets met goed en slecht. - Zo lag Volker dood in het gras - Michiel roept Volker is dood - Lander gaat naar Volker en zegt iets tegen hem waarop Volker zegt ga nu ik ben dood. - Lander die een plichtsbewuste kerel is van 5 begint Volker te reanimeren Ze kunnen er wel wat van hoor die 2 van mij.
Effe mijn bad in effe relaxen, sudoku invullen, haartjes wassen en warm water bij doen als het frisser word. Afspraak 13 uur met Patricia. Bij aankomst van Patricia schieten zij en Jo in actie als een geolied team. afdrogen, kleren aan enz. Na het harde werk drinken de werkers iets fris en ik ook. Jo en ik proberen verschillende dingen om in bad te gaan. De hoog-laag badlift blijven we behouden. - Rechtstaan vanuit bed en dan met ondersteuning van Jo en het looprekje stappend of sleep voetje sleep ongeveer 8 meter richting bad. - rechtkomen met ondersteuning van het looprekje met heel veel kracht van Jo even achteruit kleren uit,... - of zoals we vandaag hebben gedaan. met de schuifplank schuif - springend op de badlift. Rechtstaan met ondersteuning van het looprekje kleren uit enz. - we eindigen steeds zittend op de badlift en in bad. Het is een fantastisch gevoel een badje haartjes spoelen met de sproeier zalig gewoon Ik heb er al vaker over geschreven maar het blijft een zalig gevoel. De jongens vinden het heel raar dat ik lees, een spelleke speel terwijl ik daarin lig te duiken. Vandaag had ik even aan de shampoo geproefd dat was ook lang geleden.
Zo ontdek ik wekelijks zo een dingen dit is lang geleden dat is lang geleden en dat is steeds een grappige, gevoelige confrontatie.
Ik hou wel van een drukte in huis spelende, pratende kinderen rond me heen, maar ik ben op het einde van de dag ook blij als ik effe rustig kan zitten of liggen gewoon effe kijkend naar de TV of genieten van de stilte. Vroeger hield ik van de drukte maar nu hou ik ervan maar het moet gewoon vroeger stoppen.
Deze morgen Wij rustig een zondagochtendfilmpje aan het kijken samen met gans ons gezin. Hotel Transilvania. Het was zo grappig. Ik hou er wel van om zo een dingen samen te doen met de jongens. Ik zit naast hen en op 1 of andere manier zoeken ze contact met me de schoot tegen mij leunen het mag allemaal en samen lachen, schrikken, ontroerd zijn. Het zijn dingen die waar ik nog steeds een traantje voor wegpink en denk "wat een zalig leuk gevoel"
Soms beginnen dagen goed maar dan nemen ze een draai in de andere richting. Jo moest nog een boodschap doen in De Spar en ik begon direct mijn boodschappenlijst door te geven. Gehakt voor spaghetti, platte kaas,... Maar toen dacht ik waarom ga ik niet mee. Ik was al klaar de jongens hun kleren aan ook al wilden ze thuis blijven. Lander beloofd dat hij met de step mocht gaan en Volker met de fiets. Ik heb gans de weg de hand vastgehouden van een klein ventje met een step op mijn schoot. Ze waren druk in de winkel effe tot de orde van de dag komen en we gingen verder. Zo kreeg ik ineens een winkelmandje op mijn schoot en voor ik het goed en wel had vastgepakt was het mandje weg knal de grond op. Gelukkig was het potje van platte kaas niet opengegaan anders hadden we er mooi gestaan. Achter mij liep de mevrouw van de winkel en die heeft effe alles opgeraapt. Ik dankte haar van harte en bood mijn excuses aan om het gedrag van de kerels. We kwamen aan het vlees namen gehakt en toen kwam de mevrouw terug op me af en zei wij hebben een gemeenschappelijke vriendin. Best grappig ze vertelde maar over haar kinderen en zo en waarom Sonia haar zoon Jan was en niet Sam,... Sam was eerst geboren en Jan 10 dagen later. Ondertussen maakten de jongens zoveel kabaal en hadden ze in het vlees gepookt een gat in de verpakking en nog 1,... De mevrouw was zo vriendelijk om te zeggen ik zal er een folie over doen waarop Jo zei neen laat maar het zal zo ook wel thuis geraken. We zijn thuis gekomen en hebben even een gezinsbijeenkomst gedaan even gesproken over de goede en de slechte dingen maar vooral de slechte dingen. Vanaf nu krijgen alle 2 de jongens dezelfde rode stip en een rode bol bij 3 opmerkingen. Volker vond het nodig om in vlees te poken, te roepen in de winkel, zijn broertje pijn te doen, druk te doen en te lopen in huis, onbeleefd te zijn, de badkamer super nat te maken omdat hij indruk wou maken op Lander, niet te eten maar een heel spoor na te laten op tafel en op de grond,... Lander vond het nodig om zijn grote broer na te doen en iedereen uit te lachen. mijn humeur zakte op een minpunt. Ik dacht even de jongens om 8 uur in hun bed te sturen maar toen bedacht ik. Ze krijgen geen dessertje of iets om te snoepen anders staan ze om 7 uur aan ons bed morgenvroeg en ik zou ook wel eens tot 8 uur willen slapen. Maar buiten dat hebben we een leuke dag gehad. Eric is langs geweest met een pompoenplantje voor mij ik ga een poging wagen om pompoen te kweken. Nu ik kweken denk het niet maar wel delegeren. Binnenkort meer nieuws van ons plantje. Michiel mijn petekind is binnengevlogen met mijn broer Marc een zalige babbel hadden we. Samen met Jo en de kinderen die op de achtergrond aan het spelen waren. Dat was zo mijn dag. Ik merk dat mijn dagen niet zoveel verschillen dan voor mijn voorvalleke in 2011. Buiten de huishoudelijke taken, het koken mis ik wel. Sinds enkele dagen nu ongeveer 1 week drink ik meer water 1 L lukt 1.5 L soms maar ik drink zeker en vast minder cola. Het gene waar ik zo dol op was heb ik een beetje afgezworen een glas s'morgens, 1 na mijn eten en 1 voor het slapen gaan. Ik probeer en zie waar ik eindig. Nu nog het snoepen en dan ben ik super opweg. Ik vraag al Jo om de snoepjes hoog te leggen zodat ik er niet aankan. dat helpt maar is nog niet op punt. Als ik vraag aan wie dan ook en Jo is niet in de buurt nemen die dat wel even. Het niet kopen is een idee maar ik mag mijn kerels niet straffen, ook al krijgen ze geen dessert vandaag. Morgen hopelijk een superdag.
Hier ben ik weer, effe mijn duim in m'n mond en dan een babbeltje doen over het reilen en zeilen. Of ik alles uit mijn duim zuig ik denk het niet maar wat ik wel doe is vertellen wat er omgaat in ons kopke.
Wat ik merk ik is dat ik toch vaak contact heb met mensen die als ik een Nah hebben.
Ik probeer ze een beetje een goed gevoel te geven een peptalkje mag af en toe. Het geeft me een goed gevoel maar ik mag mezelf niet vergeten. Dit is zo typisch een Inge- trekje. Ook al zit ik in de grootste put en er komt iemand met zijn of haar zorgen zal ik ze nog steeds ondersteunen en ze uit de put te duwen maar ik blijf zitten.
Zo was ik ooit nog in PB op 8 december zei peter tegen mij "Inge je zal nooit meer stappen" dat was de dag dat de hemel op mijn hoofd viel. Die avond belde ik mijn broer om het te zeggen en hij stond tien minuten later aan mijn bed. Ik zag aan zijn snoet dat er iets was en vroeg ernaar. Hij wou het niet zeggen maar het lukte om hem aan de praat te krijgen. Hij deed effe zijn beklag en lap Inge haar zorgen stak ze even in de kast. Toen had hij even geen dak boven zijn hoofd en 1 telefoontje later had hij een dak boven zijn hoofd. Hij is uiteindelijk een week of 3 thuis blijven logeren. We hebben altijd gezegd sinds toen Marc grote broer van mij als er iets is je bent altijd welkom in den dag als s'nachts.
Sinds dit allemaal gebeurt is zijn we allemaal wat korter bij elkaar gekomen, we zorgen samen voor elkaar. We vragen sneller aan elkaar hoe voel je je,... Het is een zalig gevoel.
Daarom dient deze blog ook om mijn verhaal te vertellen geen klaagzang (hoop ik) om mensen een hart onder de riem te steken. Het is niet omdat je dit voor heb dat je leven verpest is. Het is alleen een beetje omvergegooid en je neemt de dingen het komt.
Het is wat het is zeg ik vaak en dat denk dat dit ook zo is Het is wat het is.
Opgestaan gelijk alle dagen Lieve de verpleegkundige was een groot grappig moment. Praten over onze kinderen en ontdekken dat we dezelfde zorgen hebben, dezelfde grappige verhalen of toch gelijk lopend. Inke de gezinszorg binnen en ik vertelde wat ik vandaag verwachte van haar de keuken, de was en eventueel boven. Ilse de psy hierbinnen het was een drukke ochtend en toch had ik niets om over te schrijven dacht ik. Ik kreeg wel telefoon van een firma die diepvriesprodukten verkocht, ik kreeg bijna een staande ovatie van Ilse omdat ik zo kordaat was. Ik heb ze direct afgewimpeld en de telefoon neergelegd. pluim voor Inge.
Rond 16 uur waren de jongens terug van school en vandaag geen pc voor de jongens. Volker zijn woordpakket stond te wachten op hem en hij heeft het super goed gemaakt. Enkele foutjes maar ze waren niet onoverkomelijk. Hij heeft ze goed overgeschreven en vroeg ook wat hij fout had gedaan.
Iets later kwam Lander naar mij en zei "kijk eens mama" en hij zwaaide met zijn Nemo de plastieken vis in het rond en het vloog ineens recht tegen mijn lip- kaak. Het deed echt niet pijn ik was wel verschoten. Ik begon te lachen maar ineens kwamen de tranen, dwanghuilen noemen ze zoiets in het NAH-jargon. Volker wist niet goed wat was gebeurt en begon te lachen, hij deed dit niet expres maar ja daar ga ik me effe niets van aantrekken. Lander zei direct solly solly ik zei wel solly, he. Ik zei tussen de tranen door het is niet erg maar ik vluchte de kamer uit. Jo die in de keuken bezig was dacht Volker me aan het uitlachen was en kreeg een uitbrander. Wat niet terecht was maar door tussenkomst van mij is alles gered geweest. Ik maar zeggen het is niks het was moeilijk te geloven met die vloed aan tranen. Het was een rare combinatie lachen en wenen. Lander die wel wist wat er gebeurt was voelde zich heel schuldig. Ik heb hem bij mij geroepen en gevraagd of ik geen blauwe plek had en/of een wondje had (je weet wel de vis die me had gebeten). het was niks en ik heb een dikke kus gekregen. Het leukste als je een pijntje hebt een kusje. Het was echt een heel grappig moment. Het dwanghuilen is zo een restje van mijn hersenletsel. Of het ooit nog verdwijnt ik weet het niet ik hoop het wel. Ik zal wel zien wat het geeft.
De trend is gezet voor een donderdag veel geknuffel want de kerels zijn moe. Morgen nog 1 dag en het is weekend. Hopelijk is het weekend rustig en kunnen we allemaal wat op onze plooi komen. Zelf ben ik ook moe heel moe. Morgen enkel kine op de middag en dat was het. Een rustige dag om de week te beëindigen zalig.
Vandaag was het Jo zijn eerste werkdag, een interim jobke van een maand. Jo is optijd vertrokken even naar de opvang met de kinderen die hier niet rouwig om waren. Dat moment is Patricia binnen gevlogen en is mijn dag begonnen. even wassen kleren aan en rolstoel in. Ondertussen kreeg ik telefoon van de thuiszorgdienst en ze vertelden dat Kim haar kindje ziek was, alle begrip maar wat nu mijn was stond te draaien, er moesten boodschappen gedaan worden, enz. Ze vroeg wel of nog hulp nodig had. Ja, want ... ik kreeg uiteindelijk normaal 2 uur hulp in de namiddag. Ilse is binnen geschoven om 15.20u. en heeft gedaan om 16.25u. geen boodschappen wel de was in de droogkast en een nieuw vat in de wasmachine. Morgen zal Inke lachen als ze toekomt veel werk + het werk van vandaag, niet dat we haar opjagen maar het is hier een jong gezin met 2 kindjes en een mama die net iets minder kan. Maar het is een even aanpassen, vragen aan Patricia of ik alles had GSM, telefoon, gordijnen open water en de medicatie dat ik niet voor een verrassing stond, check. Jozefien de kine is hier binnen geschoven en bij het vertrekken effe nog iets nakijken staat de yoghurt binnen handbereik, check. Het was een dagje alleen lang geen babbel. Een wasmachine die veel piepte maar toen heb ik wel naar d buren gebeld om te vragen of ze de wasmachine konden uitzetten. Zo kon Ilse in de namiddag alles bijna terug op schema stellen. Op een uurtje doe je geen boodschappen enzo maar Ilse heeft gedaan wat ze kon. Spijtig dat ik niet aan de wasmachine geraak anders had ik het kunnen doen. Ik zou wel aan de wasmachine geraken maar ik geraak nooit terug 2 treden en een te korte bocht met rolstoel is niet te doen en het risico neem ik niet en zeker nu niet als ik alleen thuis ben.
Deze middag een dutje en ... Aan tafel de restjes van gisteren opgegeten vol au vent met frietjes aangevuld met kaaskroket voor de liefhebbers. Volker en Lander waren super aangenaam geen opmerkingen alles ging super. Volker vertelde vorige week dat hij graag de politiebrommer van Playmobil wilde want hij had dit gezien op www.bol.com. Ik ben eens stiekem gaan kijken maar had hem al gezegd dat ik niet kocht in een winkel in Nederland. Maar ik was dus gaan kijken en ik weet wat hij wilt, ik ga dit onthouden en wie weet. Binnenkort is het de laatste schooldag en als hij een goed rapport heeft krijgt hij waarschijnlijk (zeker weten) een cadeautje. Papa en ik weten wat hij wil en wie weet Volker. Toen ik erover begon begon hij te groeien want zijn mama heeft geluisterd naar hem en ze heeft een oplossing voor Volker zijn probleempje. De politiebrommer van Playmobil dat zou hij hem blij maken.
Soms denk ik krijgen mijn kerels niet teveel ook al staat het hier vol blokken, Lego, Duplo, houten, een trein van Thomas, auto's, knuffels, boeken, mannetjes, boten, Star Wars,... Maar als ik nadenk hebben ze veel of teveel dan denk ik ja maar ik ben 16 maanden niet samen geweest met hen en ik heb ze veel ontnomen, ik heb veel gemist (project voorstellingen, ouderconacten, schoolfeest,...) en dan mogen ze toch iets meer, he. Het leuke is dat Jo en ik een beetje hetzelfde denken.
Dus Volker je politiebrommer komt eraan bij een goed rapport en op weg naar de 2de graad.
Lander jij mag nog iets kiezen en jij bent op weg naar de oudste groep de sterren..
Vandaag was het niet zo stikkend warm als eergisteren maar toch nog goed vond ik. Deze morgen naar Pellenberg stappen tussen parallelle baren 3 keer op en af , lengte 3 à 4 meter (denk ik). Nu-step en dan de statafel. Het was een productieve dag vandaag maar het voelde gek aan want ik had het gevoel meer te kunnen maar aan de andere kant was ik ook rap misselijk en moe. Ik was wel fier op mezelf en op mijn prestaties want ik had energie teveel en ik had nog een bad geplant met Lieve. Een SMSje naar haar om te zeggen we zijn thuis om dan op haar beurt een SMSje te sturen naar ons om te zeggen welk uur ze kwam, zo kon ik ongeveer weten wanneer ik in bad kon en Jo me erin kon zetten. Het is een hele opdracht. Rechtstaan vanuit de rolstoel zonder extra steun enkel Jo en het looprekje, enkel stappen, aankomst broek naar beneden gaan zitten, schoenen en broek uit, trui uit en zo. Jo pakt dan mijn benen en draait me zo in bad. Aangezien ik op een hoog- laag badlift zit zet ik dat ding in het gang en laat ik me in het lekker warme water zakken. Even de haren wassen, lijfje wassen handen afdrogen even lezen, een spelletje op de GSM altijd zalig om te doen. Wachten op Lieve of andere verpleging en dan zoals altijd die zijn er veel te vroeg. Samen met Jo gaan ze een geolied team aan het werk ik zit op de rand van het bad. Mijn voeten, benen, en bovenlijf worden afgedroogd, kleren aan broeken (halfstok), kousen, schoenen en bovenkledij om dan recht te staan met het looprekje alle nette plekjes afdrogen, alles optrekken en goed trekken om dan een draai te nemen een paar stapjes en dan in de rolstoel te gaan zitten. Al die dingen maakt het badje toch de moeite waard.
Volker en lander hadden geen school een vrije dag maar Volker had tegen morgen huiswerk meegekregen. Taal en de tafel van 9 leren, Want morgen gaan ze op uitstap naar Kortrijk-Dutsel maar zijn euro is nog niet gevallen want hij zal zijn huiswerk niet moeten afgeven. Zijn rekenen ging vlot maar niet op de overdreven manier. We hebben een beetje een woordwissel gehad. Ik had er wel wat werk ingestoken. Spelend leren wel leuk dacht ik. Cijfers op volgorde zetten, enkele sommen maken, punten verbinden en dan alles nog eens met de deeltafels. De deeltafels waren een ramp, hij luisterde niet naar wat ik zei en hij werd boos. De ene fout na de andere het was niet leuk per opdracht had ik 10 oefeningen en hij had er 4 juist op alle reeksen van de deeloefeningen. Wel balen en ik heb Volker nog eens de kolom deeltafels voor zijn neus geschoven en het was heel raar kon hij het niet of heeft hij met mijn voeten gespeeld maar de reeks had hij helemaal juist gemaakt. Het was een intensieve sessie rekenen met Volker een heel avontuur.
Taal was ook zoiets ik zat erbij en hij is zo koppig en slordig (dit heeft hij van zijn mama) Mama ik moet bij elk woord beginnen met s of z ...
hij kon het wel en liet hem even doen ik zeg hem nog dat ik het zeker ging nakijken. Geen probleem dacht hij. Ik ben samen met Lander een paar spelletjes aan het spelen in zijn spidermanboek, doolhof, zoek de fout en kleuren. Maar ineens, hij was zo snel klaar veel te snel volgens mij. Toen ik zag hoe hij zijn huiswerk had gemaakt ben even geploft. In elk prentje moest hij de eerste letter van het woord schrijven bv. Z van zon, zee of S van stoel, slee. onder elke tekening had hij en streep getrokken driehoekjes, boogjes, kriebels en krabbels. Ik ben geploft en zei dat dit niet kon. Hij zei jawel en dit en dat,... heel veel argumenten maar dan heeft hij geen rekening gehouden met zijn mama. Ik zei laat eens kijken. Oh zei ik "hier staat wat jij moet doen"
zeg het woord luidop
schrijf het woord beginnend met s of z
schrijf het woord onder het prentje
zeg het woord nog eens luidop
Idem dito met het volgende blad vul de zin aan met 1 van de 2 woorden zien of sien. Enkel opgevuld met boogjes en zo van die dingen verschrikkelijk. Het was niet fijn Volker heeft een flinke uitbrander gekregen en zal niet te veel meer moeten bewegen. Hij is me er toch eentje. Hij heeft 2 rode stippen gekregen bij nog 1 opmerking krijgt hij een grote rode bol en is hij zijn beloning van de dag kwijt.
En dan mijn titel van vandaag verduidelijken. Ik ben beginnen water drinken ongeveer 1.5 L per dag. Mijn pipi is iets te geconcentreerd en is niet gezond en aangezien ik meer beweeg en aan Reiki doe enzo vind ik het belangrijk om ook gezonder te gaan leven. Vandaar het water 3 kleine flesjes die ik dagelijks opvul met kraantjeswater (water is water). Een halve liter is overzichtelijk en opzich snel leeg. Hopelijk voel ik het binnen een paar weken het aan mijn broeken.
Rond half 8 waren we wakker met het idee "we hebben veel te doen want opa komt Vaderdag vieren". Even vergeten dat hier ook een papa rond loopt. Maar na een uurtje kregen we het in de mot. Even mijn kerels op de hoogte gebracht en zowel Volker en Lander waren superblij om hun cadeau aan papa te geven. Een sleutelhanger van Volker in krimpfolie met een mooie tekening op en van Lander een mooi schilderijtje voor boven papa's bed.
Jo zijn papa is op bezoek geweest voor Vaderdag. We hadden geen cadeautje maar wel een lekker etentje voorzien. Vol au vent met frietjes met koude groenten of appelmoes voor de liefhebbers. Tussen 15 uur en 16 uur had Tante Betty een lekker dessert voorzien taart, cake, koekjes chips, enz. Het was een festijn. We zijn lekker buiten gaan zitten het was een warme maar niet overdreven warme dag. Het was gewoon zalig. Marceline had een enorme fascinatie voor mijn Reiki en Kistalhealing en ze weet van mijn coma en vroeg ineens wat het allemaal was heel vreemd want ik weet niet wat dat allemaal is ik weet dat ik dat doorgemaakt heb van horen zeggen. Maar meer weet ik daar niet van. Het was een raar gedoe maar gezellig. Mensen zien me als een expert op gebied van gezondheid. Ze vragen raad over bepaalde aandoening waar ik niets van weet. zolang het woord Pellenberg valt word ik de expert, super grappig maar ik moet ze wel teleurstellen op dat gebied. Het enige wat ik wel doe is als ze praten over revalidatie dan zeg ik steeds ga ervoor, luister naar de kine en neem voldoende rust zeker s'nachts. Mensen die niet gemotiveerd zijn liggen eruit en mogen naar huis. Ik weet zo goed hoe belangrijk die reva is, het brengt je zoveel verder. Een betere zithouding, reiken, leren stappen of staan. Hoe traag het gaat maar als je blijft gaan kom je er wel ook al zijn het kleine stapjes,... Ik ben er toen voor gegaan en als je kijkt hoe ik daar ben binnen gegaan en nu ben het is een hemelsbreed verschil. Ok de rolstoel is er maar ik kon niets meer leren bewegen, staan en uiteindelijk leren stappen met ondersteuning ook al hadden ze gezegd bij het laatste stappen zit er niet meer in. Maar ik heb gevochten voor een paar stapjes met een looprekje SUPER TOCH.
Ik ben in vertraging met alles dat is zo als je een druk bezette madam bent. Gisteren was het schoolfeest bij Volker en Lander op school en zoals de traditie verwacht, was het een prachtig mooie warme dag. Zon en Tropische temperaturen meer moet dat niet zijn. Lander moest als wortel naar school en Volker als kok. Lander in een oranje broekje en rode t-shirt. Lander had een kroon gemaakt met een wortel op. De wortel hing voor zijn ogen waardoor hij een beetje scheel keek. Het leuke en grappige was dat hij zijn wortel kroon wou aanhouden, we zijden anders moet je de kroon draaien maar neen wortel voor zijn oogjes. Dan maar effe oogjes die paraplu stonden 2de en 3de kleuterklas, ze waren herkenbaar. Het versje en het liedje over worteltjes hebben ze super goed gedaan. Volker was een echte kok met koksvest schort heeft hij al uit gedaan omwille van de warmte ze hadden een groene kokshoed gemaakt met rode bolletjes aan dat waren de "trostomaten" kei lief en schattig. We zijn echt trots op onze kerels en ook wel op alle kinderen van de school die iets hebben gedaan op het schoolfeest. Maar Volker en Lander jullie waren weer top. Morgen een dagje geen school geniet ervan.
Voor mij ...
Aangezien ik vroeger dagelijks op school was een mama van een kleuter, ik daar werkte als naschoolse opvangmama en ik zat in het feestcomite, iedereen kende me wel. Nu doe ik de moeite niet meer om dagelijks naar school te gaan te veel gewring. Transfer auto -rolstoel en omgekeerd maal 2 teveel moeite voor maar 5 minuten neen dank u. Maar op projectvoorstellingen, oudercontacten en het schoolfeest ben ik er wel. Op belangrijke momenten doe ik het zeker. Het schoolfeest is de grootste confrontatie ik zie dan ook iedereen mama's, papa's, juffen, meesters gewoon weg iedereen, het is precies een eerste schooldag Ik kom de school binnen en het begint al hey die hey die, hey iedereen. Ik ben tot in de helft van de speelplaats geraakt en daar ben ik gebleven bla bla bla tegen de ene bla bla bla tegen de andere. Het was voor iedereen een leuk weerzien. Het rare is ik maak me zenuwachtig voor niets maar het is precies een eerste schooldag. Ik heb ook een babbel gehad met juf Griet Volker gaat volgend jaar naar de 2de graad dus naar meester Simon leuk de gedachte van een meester te hebben maar ik hoor er leuke maar ook minder leuke dingen over. Het is een beetje chaotisch boeltje. Ik wil voor Volker dat hij zich goed voelt maar hij moet ook goed begeleidt worden. Juf Griet coacht meester Simon en neemt af en toe de klas over wat ik alleen kan aanmoedigen. Zij is ook de zorgleerkracht van de 2de graad. Ze was blij dat ik erover was begonnen en dat Volker een goede start kan maken in het 3de. Tja eens een mama altijd een mama en je wilt het beste voor je kind.
Volker was ook in even in de klas van juf Christel binnen gegaan en even die veiligheid gaan voelen van uit kleutertijd. Christel heeft Volker super opgevangen toen ik in het ziekenhuis was beland in 2011.
Ik vertelde het haar en ze ziet Volker heel graag want ze vraagt af en toe aan de juf hoe het gaat met hem en als ze Jo ziet ook ze blijft hem volgen. Volker heeft een speciaal plekje gekregen in haar hart omgekeerd ook hoor.
Lander zijn ju Michelle kwam naar me en zei het heeft gewerkt met de ster en de kaka fantastisch toch, he. Ik zei haar dat hij nu nog steeds proper is en dat we bewust verder doen. Sterren en rode stippen voor een propere broek en om de 10 dagen 2 euro aan koekje of snoepje of gewoon iets lekkers.
Bij het babbelen babbelde ik even met de mama van Hannah uit Volker zijn klas en die zei hoe wel opgevoede jongens ik had (ik dacht even "zijn dit mijn jongens") Ze zijn dankbaar vriendelijk en ze antwoorden beleefd en duidelijk. Ik dacht oef want hier thuis zijn het soms andere kinderen. Maar het streelde ons ego.
Het was snel 5.30 en toen zijn we naar huis gekomen 4 uur daar met 1 drankje omdat ik geen tijd had om te drinken. De contacten, Volker en Lander hun klas zien met de kunstwerkjes zalig gewoon. Daarvoor doen we het even de wereld zien waar de jongens 5 dagen per week vertoeven om zich te ontwikkelen, waar ze onder en met kinderen leven, leren contacten leggen, leren opkomen voor zichzelf en zoveel meer. Het moet dan ook een plek zijn waar ze zich goed voelen.
Gisteren had ik een over drukke dag. Veel therapie en onverwachte bezoekjes. Daisy, An, Eva, Annemie,... Wat een drukte. Daisy kwam een uitnodiging brengen voor een verjaardagsfeest woensdag. Volker heeft een dubbeldate maar ik regel het wel dat hij kan gaan. Mijn zus An kwam Volker zijn kokskleren brengen voor het schoolfeest Volker de kok heeft zijn kleren. Effe bij praten over haar jongens en de mijne. Annemie de kine is geweest we hebben goed gebabbeld terwijl ik enkele stapjes zette van bed tot half in de veranda. Ik loop rechter maar toch had ik last van mijn onderrug. Het was leuk stappen hoofd erbij houden rekje vooruit- linkervoet vooruit recht op staan en dan zwaai met je rechtervoet vooruit. Het was heel raar effe want in de voormiddag was Eva hier een vriendin die aan Reike en Kristalhealing doet. Ik wist niet dat ik er voor open stond maar het is gelukt ik heb me volledig kunnen ontspannen. Ik had mijn zorgen verteld aan Eva pijn in de knie voosheid in mijn rechter voet en been - pijn schouder en nek. Ik had bewust niet alles gezegd omdat ik vond dat niet frappant was en dan was ik nu nog bezig aan het vertellen. Ze was bezig en ze vroeg denk of zeg ik laat los en erna zei ze je staat open om te ontvangen. Ze zei ook dat ik op een moment kon zuchten en dacht nog (ja natuurlijk) Ze bleef heel lang hangen rond mijn longen en hart zo na een tijd moest ik heel diep inademen en natuurlijk een grote zucht zoals voorspeld. Ze vertelde dat mijn longen nog steeds herstellende waren van wat er meer 2 jaar geleden is gebeurt. Ze legde stenen (kristallen) op bepaalde plaatsen op mijn lichaam en ze had 1 kristal in haar hand. Ze legde haar handen op verschillende plaatsen geen drukpunten of massage gewoon haar handen leggen. haar handen werden heel warm.
Op een bepaald moment ze was bezig aan de benen en ik kan mijn knie niet strekken er ligt dan ook een opgerolde handdoek onder om om wat rust te krijgen. Ze haalde de handdoek weg en na de behandeling merkte ik op dat mijn been gestrekt lag en geen pijn deed. Het was maar tijdelijk maar het was alsof er dingen gebeurde. Aan mijn voos rechterbeen en voet is ook beginnen werken. De voosheid verdween niet maar ik kreeg tintelingen in mijn been. Het was een bizar gevoel de communicatie loopt niet goed tussen mijn kleine hersencellen en mijn ledematen. Ik weet ik heb geen fysiek letsel maar de communicatie loopt niet goed. maar het was alsof mijn lichaam zei je gaat normaal altijd rechtdoor neem nu eens een alternatieve weg. Het niet de kortste weg maar wel soms een betere weg. Het was een rare gewaarwording.
Terwijl de sessie liep dacht ik ook bewuster na over mijn lichaam en ik heb me voorgenomen om mijn lichaam de optimale kansen te geven. Gezonder eten was ik al begonnen sinds 3 weken veel fruit 2 stuks per dag en vanaf zondag ga ik beginnen met veel water te drinken. Het moet wat minder met cola mijn godendrank. Ik hab dan ook een missie gegeven. Aankoop van appelen, bananen, appelsienen, yoghurt en flesjes water van een 0.5L water. De waterflesjes is maar voor het flesje en ik kan ze steeds bijvullen aan de kraan. Een fles van 1.5L is niet zo handig en het moet motiverend blijven. Het zal wennen zijn maar ik ga ervoor.
Toen Eva aan mijn longen kwam gebeurde er iets heel vreemd op een moment was het precies dat iemand mijn longen vast nam ik ademde goed en ineens drukte iemand mijn longen leeg precies dat als je zak oprolde en de lucht eruit moest duwen. Het voelde fantastisch en het was een vreemd gedoe. Het is soms moeilijk te omschrijven maar ik weet wel dat het me energie geeft om verder te doen. Het is iets voor mezelf, een batterij die me de nodige energie geeft om verder te gaan. Ik zeg altijd ik moet dit doen voor Volker, Lander en Jo maar ik mag zeker mezelf niet vergeten en denken OP DE EERSTE PLAATS MOET IK DIT VOOR MEZELF DOEN. Alles de kine hier en in Pellenberg, de psy, de verpleeging (die geven niet alleen verzorging maar ook revalidatie zoals zelfstandig in bad gaan. Iedereen is bezig om Inge zo zelfstandig mogelijk te krijgen) Ook de Reiki en Kristalhealingkan ik daarin rijmen eens tot mezelf komen en even bezinnen. Binnenkort nog zo een sessie om beter te worden. Dinsdag 18 juni is het zover.
Een eerste warmteprik zalig gewoon. Volker en Lander zijn thuis gekomen van school en zijn direct hun zwemboek ingedoken en daarna het zwembad. Het zwembad as iets te koud maar ze zouden of moesten proberen te zwemmen. Ik vond het een voordeel de jongens in hun zwembroek even het water in en ze waren gewassen. Na 10 minuten kregen ze kou en hebben ze zich afgedroogd en pyjama aangedaan. Het was vroeg maar niet erg. Volker had geen huiswerk maar Volker moet als kok in het wit naar school zaterdag "schoolfeest". Lander gaat als wortel. Op 26 juni worden we verwacht in de klas van Lander voor de projectvoorstelling over bijen. De jongens hebben een productieve dag gehad. Morgen nog een drukke dag, zaterdag schoolfeest en dan 2 dagen thuis want Volker en Lander moeten maandag niet naar school.
Het was een rustige dag Inke is langs geweest en we zijn samen naar de winkel geweest gewoon om effe weg te zijn. We zijn gewoon uien gaan kopen en we hebben een lekker ijsje gegeten.
Ze was echt een maatje vandaag.
Ik heb ook contact gehad met mijn broer Marc en we hebben een reuze babbel gehad. Ik had er nood aan een babbel met Marc een babbel met Inke. Het is zoeken naar mezelf zorgen voor Jo de jongens en voor mezelf. Het is niet altijd simpel.
Met Inke had ik het over mijn NAH de nadelen de voordelen al zijn er dat niet zoveel. De manke communicatie van mijn hoofd naar mijn benen, draaierig zijn, gevoel in arm hand en benen en mijn beleving. Tja 8 december 2011 is de hemel op mijn hoofd gevallen en hebben ze me dingen gezegd die gingen blijven en de dingen die gingen beteren. We zijn nu veel verder en inderdaad er zijn dingen verbeterd en over sommige dingen hebben ze gelijk gehad maar het rare is je blijft hopen je blijft vechten voor dat ietsie pitsie verbetering, al is het maar de beweging van mijn kleine teen. Maar ja het nu eenmaal zo. Nu nog effe samen iets doen met mijn kerels en morgen is weer een nieuwe dag.
Het is geen
aanval op mijn kines, verpleegkundigen of andere zorgverstrekkers die langs
komen. Ik ben jullie allemaal heel dankbaar voor wat jullie doen voor ons.
Iedereen die een hand uitsteekt om dit gezin te helpen draag ik op handen zo
ook Jo en de jongens waar ik het dan ook 90% voor doe tja 10% doe ik het voor
mezelf J.
Ik ben over
2 weken een jaar thuis wat ik toen dacht was dat alles ging veranderen. Alles
ging in zijn plooi vallen. Ik ging opstaan en mee bokes maken voor de
jongens, de jongens brengen halen waar ze ook heen moesten. Maar niets is
minder waar. S morgens lig ik te lang in bed tot de verpleging komt. De
verzorging duurt ongeveer 30 tot 45 minuten tegen dan zijn de jongens klaar een
hebben ze een boke gegeten en zijn ze al aan het spelen of kijken ze nog een
beetje TV. Op dinsdag en donderdag heb ik heel vroeg therapie want in het begin
deed de transfer pijn heel veel pijn. Daardoor hebben de kine en ik daar heel hard aan gewerkt. Waardoor ik het als snel voor bekeken
hield het brengen en halen, enkel op belangrijke dagen ga ik mee naar school
schoolfeest, projectvoorstellingen en laatste schooldagen voor een vakantie.
Ondertussen ben ik een pak mobieler en ga ik af en toe mee naar de speeltuin,
boodschappen doen of op de daguitstap naar de dierentuin (abonnement). S morgens
hou ik het voor bekeken. Het was een hele shock naar huis komen. Je zit in een
beschermde wereld de wereld van Pellenberg en vlieg je naar huis, het kon
niet rap genoeg gaan. Toen ik nog op weekend kwam wist ik dat ik op zondag
terug naar Pellenberg ging mijn beschermde nestje. Maar toen die 22ste vloog ik van naar
huis en er was geen weg terug. Ik wou ook niet terug. Ik was blij dat ik terug
bij mijn gezin was. 16 maanden waren voorbij gevlogen maar eens alles in plooi
was gevallen kwam alles even snel terug in mijn gezicht gevlogen. De
vaardigheden, gevoelens die ik niet kon plaatsen, Het ging allemaal anders dan
ik dacht.
Blijven nu
sommige mensen nu echt weg omdat alles anders is en ik af en toe boos ben op
mezelf of op anderen. Is mijn karakter nu zo hard veranderd. Op sommige dingen
ben ik zeker anders ik ben minder verdraagzaam en kan niet meer tegen echt
drukte, ik loop weg van een bezoek aan de stad en stel dit liever een dag of
weken, maanden uit. Ik doe wel andere dingen een spelletje met de jongens, eens
praten, huiswerk maken, samen dingen bekijken en bespreekbaar maken. Zo heb ik
met een bepaald knulletje over pesten gewerkt en het heeft geholpen in
samenspraak met de juf enzo. Ik heb manieren gezocht om Volker te helpen met
zijn taal, ook op school hebben ze dit mee opgepakt en samen stonden we sterk
zo zat Volker in november met het lezen half 1ste lrj en nu einde 2de
leerjaar straf he. Nu werken we aan rekenen en zo komt er steeds iets bij. Als
papa en mama hebben we een beloningssysteem uitgedokterd voor de jongens Volker
is een pak beleefder en Lander doet geen kaka in de broek meer. Alleen kon ik
dit niet bereiken maar als gezin staan we sterk. Maar toch voel ik me heel
alleen. Mensen die zeggen dat sommige wegblijven ik kan dat niet vatten met
mijn meesterbrein J Ik heb het idee dat ik niet zoveel veranderd
ben iets mondiger en ik zeg al iets vaker wat er op mijn lever ligt. Dat moet
je wel op een gang waar 25 man ligt opkomen voor jezelf voor ze over u kruipen.
Toen ze me dit vertelden deed dat enorm pijn.
Bij het
naar huis komen ben ik achter de PC gekropen en weg gevlucht in mijn wereld,
mijn kleine compacte cyberwereldje het was mijn veilige wereldje. Ik had contact
met mensen die ik niet voor ogen moest komen en in typen kan je gevoel leggen
of niet. Ik heb het lang niet gedaan om mezelf te beschermen. Maar op een
moment met je ermee buiten treden. Eerst was het de kleur van de rolstoel dan
enkele berichtjes hier en daar en dan maar de blog. Bloggen deed er effe goed aan
(nu nog) om alles even te over denken, alles neer te schijven en te verwerken.
Ik hoor vaak super dat je dit doet maar aan de andere kant hoor ik het is
gevaarlijk en dat is maar een fictieve wereld. Ok een fictieve wereld maar ik
heb het wel kunnen neerschrijven en het is uit mijn systeem. De mensen kunnen
er iets uithalen of gewoon lezen. Ze doen ermee wat ze willen. Er staat van
alles in leuke dingen minder leuke dingen over mezelf, mijn relatie en de
jongens. Iedereen doet ermee wat ze willen. maar 1 ding ben ik zeker ik ben mezelf tegengekomen dit jaar.
Maar het is
nu woensdag en Lander is bij een vriend gaan spelen hij wou dit ook eens doen
gelijk zijn broer. Dus wij hebben dat even geregeld. Stan en Lander volgens mij
word dat een hecht team.
Volker een
middag alleen thuis lekker genieten van de aandacht het was mega cool.
Op mijn Facebook kreeg ik een filmpje van een man en een krokodil. Dat was lachen en ik dacht hoe dom kan je zijn. De man tikte met zijn hand op de snuit van een krokodil. De snuit stond open en hij ging maar door tik tik tik. Hij probeerde even zijn hand erin te steken maar hij trok op tijd terug. Terug da beest aan het tikken op de snuit en toen gebeurde het hij stak zijn hand nog eens in de bek van het diertje en toen knap en dat zal wel pijn gedaan hebben. Maar hoe dom kan je zijn uw hand in de muil van een krokodil steken.
Vandaag had ik een berichtje van een vriendin en ik moet zeggen ik vond het niet fijn. Ik heb haar leren kennen in Pellenberg en het klikte nogal en ik heb nog steeds contact met haar. We spreken af en toe af en dan kletsen we even bij. Als je haar ziet dan zie je het niet dat ze een heel zwaar ongeluk heeft gehad. Ze is al een hele tijd thuis nog voor ik definitief naar huis mocht en nu merkt ze nog steeds nieuwe facetten op van haar ongeluk. Nieuwe beperkingen, nieuwe letsels die naar boven komen wat maakt dat ze terug een stap terug is in haar revalidatie. We blijven duimen en hopen dat we samen blijven vooruit gaan.
Ik merk het ook bij mezelf ik moet blijven gaan en hoop op een vooruitgang geen achteruitgang. Zolang ik blijf gaan ga ik vooruit ook al blijf ik even hangen. Er is een moment dat ik terug vooruit schiet. Zoals nu is er een grote Duploplaat aan mijn rechter voet is gebonden om een andere ondergrond te voelen en eventueel andere zenuwbanen te prikkelen. Het is grappig want Lander begrijpt niet goed wat er met mijn voet gebeurt. Een blok aan mama's voet best gek. Het grappige is dat ik er morgen iets meer blokken moet aanhangen zodat de "zool" dikker is. Een slapende voet is ook niet alles en hopelijk doet de blok zijn werk.
het moet maar eens gedaan zijn. Ok ik ben mama, mama met een kapot onderstel maar mijn hoofd doet het nog heel goed. We wonen in een huis en het is belangrijk dat er een gang vrij is voor door te gaan anders hebben ze kapotte spullen. Maar voor de rest ben ik heel normaal hoor. Ik kan dingen beoordelen, ik kan vrij goed dingen inschatten (ok ik maak me soms iets te snel zorgen), ik kan spelletjes spelen, kleuren alles op ooghoogte kan ik doen en geniet ervan. Als Jo naar de winkel gaat geven ze hun lijstje door i.p.v. mee te gaan, want ik blijf bij mama. Vanaf nu ga ik mee en dan moeten ze mee. Maar het is ook tof om af en toe eens alleen te zijn met 1 van de kerels. Samen met Volker of Lander los van elkaar iets te doen. Soms neemt Jo Volker mee naar de winkel om eens bij te praten over zijn wensen en ik ben diegene die over gevoelens praat. Tja de softy in huis ben ik .
