Deze morgen kreeg ik een mailtje of 4 van school voor een klein feestje voor de juf woensdag of vrijdag. Woensdag kon Jo erbij zijn en vrijdag niemand van ons. Dus even een mailtje gestuurd en gezegd dat we iets gemist hadden en/of onduidelijkheidje van wat waar wanneer. Het gaat woensdag door even nagedacht want Inke komt ook en we hadden projectvoorstelling van Lander. Alles op een rijtje.

Woensdag ontbijtfeestje voor juf Volker

Inke

projectvoorstelling Lander

Alles kan doorgaan buiten Inke in de voormiddag. Normaal ging Inke mee naar de project voorstelling maar een ganse ochtend is een beetje veel van het goede. Even heen en weer gebeld en normaal is het in orde en ik zie morgen wel hoe het zal lopen deze week. Ik heb voor beide klasjes koekjes gebakken volgens de kunsten van de Piet. Ik heb geen SOS nodig gehad maar je weet patisserie moet je steeds afwegen. Lander en Volker krijgen elk een zakje mee naar school. Het is zo een simpel gerechtje dat ik het zeker nog eens ga doen in de zomer met Lander en Volker maar dan met echte vormpjes, Ilse zei me je kan ook de vormpjes van de klei gebruiken. Een vlinder, een olifant, een vogel het maakt niet uit, we gaan een heel assortiment hebben  van dieren. Die dag hoop ik op een koude zomerdag. 

Sabien vertelde me ook dat het tijd word dat ik mijn leven terug in eigen handen nam. En ja ze heeft gelijk, ik moet niet steeds eieren legen onder... ik moet niet steeds dansen naar de pijpen van ... ik moet niet nederig doen ...Het enige wat ik wil is mezelf zijn en op mijn eigen tempo alles verwerken. Oke ik moet mijn verantwoordelijkheid dragen naar de jongens, mijn gezin en naar mijn omgeving toe maar ik heb ook het recht om mezelf te zijn en dingen te doen die ik graag doe. We staan met 2 in een relatie met 2 fantastische jongens en we moeten ze alle kansen geven die ze verdienen. Die krijgen ze ook, ze mogen spelen, ravotten, lawaai maken maar ook leren en het begrip leren van beleefd zijn en respect hebben. Ze leren hier die begrippen en de ene dag lukt het hen beter dan de andere maar aan de eindmeet zullen ze het wel weten. Ik weet ook dat er op onze jongens een verschil zit qua gevoelens. Volker is een softy en moet leren alles te plaatsen wat hem overkomt en Lander laat het over hem glijden als of het niets is. 

Zo ben ik ook je hebt goede dagen en slechte dagen en vandaag was geen fantastische dag even nagekaart over mijn beslissing van vorige week. De statafel, de elektrische rolstoel,... Allemaal dingen die zeggen je kan wel maar echte vooruitgang zien we niet meer. Je kan winnen op kracht eventueel mobiliteit maar "alleen" stappen neen enkel met ondersteuning van een looprekje. Het is een zware dobber. Iets meer dan een jaar geleden was er een kerel op het 3de Stef die een onderbeen amputatie had gehad na een zwaar ongeval. Stef was nogal rond en gezond en zat helemaal niet strak in het vel. Hij was veel te zwaar en kreeg pas na een zwaar dieet een prothese. Vandaag was hij terug en amai hij was heel hard veranderd. Hij was nog rond maar zeker en vast niet te dik. Je zag dat hij er gezonder en actiever leven op nahield. Ik hoop voor hem omwille dat hij een 2de kans krijgt deze ook met beide handen aanneemt. Als je naar Pellenberg gaat zie je heel veel nieuwe mensen maar je ziet ook heel veel oude bekenden terug op onderzoek of een korte revalidatie periode. Wie weet ben ik binnenkort ook zo eentje die voor een korte tijd komt om te revalideren. Ja, neen of ik blij ben ik weet het niet. Het is daar zeker niet slecht maar terug gaan revalideren zou ik thuis zo niet omringd kunnen worden door Jozefien en Annemie. Ik hoop van wel anders komen er weer zware maanden voor Jo wat ik nu heb is dat ze niet dagelijks op bezoek moeten komen maar wel 1 keer per week en natuurlijk de weekends thuis. (dat zeg ik nu maar we zien wel op het moment zelf) Maar waar ik in dit stukje afdwaal moet ik effe alles terug in handen nemen. Ik wil terug leven en niet geleefd worden. Laten we nu proberen en zien wat het geeft.