Het is geen aanval op mijn kine’s, verpleegkundigen of andere zorgverstrekkers die langs komen. Ik ben jullie allemaal heel dankbaar voor wat jullie doen voor ons. Iedereen die een hand uitsteekt om dit gezin te helpen draag ik op handen zo ook Jo en de jongens waar ik het dan ook 90% voor doe tja 10% doe ik het voor mezelf J.

Ik ben over 2 weken een jaar thuis wat ik toen dacht was dat alles ging veranderen. Alles ging in zijn plooi vallen. Ik ging opstaan en mee bokes maken voor de jongens, de jongens brengen halen waar ze ook heen moesten. Maar niets is minder waar. S ’morgens lig ik te lang in bed tot de verpleging komt. De verzorging duurt ongeveer 30 tot 45 minuten tegen dan zijn de jongens klaar een hebben ze een boke gegeten en zijn ze al aan het spelen of kijken ze nog een beetje TV. Op dinsdag en donderdag heb ik heel vroeg therapie want in het begin deed de transfer pijn heel veel pijn. Daardoor hebben de kine en ik daar heel hard aan gewerkt. Waardoor ik het als snel voor bekeken hield het brengen en halen, enkel op belangrijke dagen ga ik mee naar school schoolfeest, projectvoorstellingen en laatste schooldagen voor een vakantie. Ondertussen ben ik een pak mobieler en ga ik af en toe mee naar de speeltuin, boodschappen doen of op de daguitstap naar de dierentuin (abonnement). S ’morgens hou ik het voor bekeken. Het was een hele shock naar huis komen. Je zit in een beschermde wereld “de wereld van Pellenberg” en vlieg je naar huis, het kon niet rap genoeg gaan. Toen ik nog op weekend kwam wist ik dat ik op zondag terug naar Pellenberg ging ‘mijn beschermde nestje”.  Maar toen die 22^ste vloog ik van naar huis en er was geen weg terug. Ik wou ook niet terug. Ik was blij dat ik terug bij mijn gezin was. 16 maanden waren voorbij gevlogen maar eens alles in plooi was gevallen kwam alles even snel terug in mijn gezicht gevlogen. De vaardigheden, gevoelens die ik niet kon plaatsen,… Het ging allemaal anders dan ik dacht.

Blijven nu sommige mensen nu echt weg omdat alles anders is en ik af en toe boos ben op mezelf of op anderen. Is mijn karakter nu zo hard veranderd. Op sommige dingen ben ik zeker anders ik ben minder verdraagzaam en kan niet meer tegen echt drukte, ik loop weg van een bezoek aan de stad en stel dit liever een dag of weken, maanden uit. Ik doe wel andere dingen een spelletje met de jongens, eens praten, huiswerk maken, samen dingen bekijken en bespreekbaar maken. Zo heb ik met een bepaald knulletje over pesten gewerkt en het heeft geholpen in samenspraak met de juf enzo. Ik heb manieren gezocht om Volker te helpen met zijn taal, ook op school hebben ze dit mee opgepakt en samen stonden we sterk zo zat Volker in november met het lezen half 1^ste lrj en nu einde 2^de leerjaar straf he. Nu werken we aan rekenen en zo komt er steeds iets bij. Als papa en mama hebben we een beloningssysteem uitgedokterd voor de jongens Volker is een pak beleefder en Lander doet geen kaka in de broek meer. Alleen kon ik dit niet bereiken maar als gezin staan we sterk. Maar toch voel ik me heel alleen. Mensen die zeggen dat sommige wegblijven “ik kan dat niet vatten met mijn meesterbrein” J Ik heb het idee dat ik niet zoveel veranderd ben iets mondiger en ik zeg al iets vaker wat er op mijn lever ligt. Dat moet je wel op een gang waar 25 man ligt opkomen voor jezelf voor ze over u kruipen. Toen ze me dit vertelden deed dat enorm pijn.

Bij het naar huis komen ben ik achter de PC gekropen en weg gevlucht in mijn wereld, mijn kleine compacte cyberwereldje het was mijn veilige wereldje. Ik had contact met mensen die ik niet voor ogen moest komen en in typen kan je gevoel leggen of niet. Ik heb het lang niet gedaan om mezelf te beschermen. Maar op een moment met je ermee buiten treden. Eerst was het de kleur van de rolstoel dan enkele berichtjes hier en daar en dan maar de blog. Bloggen deed er effe goed aan (nu nog) om alles even te over denken, alles neer te schijven en te verwerken. Ik hoor vaak super dat je dit doet maar aan de andere kant hoor ik het is gevaarlijk en dat is maar een fictieve wereld. Ok een fictieve wereld maar ik heb het wel kunnen neerschrijven en het is uit mijn systeem. De mensen kunnen er iets uithalen of gewoon lezen. Ze doen ermee wat ze willen. Er staat van alles in leuke dingen minder leuke dingen over mezelf, mijn relatie en de jongens. Iedereen doet ermee wat ze willen. maar 1 ding ben ik zeker ik ben mezelf tegengekomen dit jaar.

Maar het is nu woensdag en Lander is bij een vriend gaan spelen hij wou dit ook eens doen gelijk zijn broer. Dus wij hebben dat even geregeld. Stan en Lander volgens mij word dat een hecht team.

Volker een middag alleen thuis lekker genieten van de aandacht het was mega cool.