Tijdens de wandeling door de Doode Beemden ontdekten we een minder voorkomend plantje: het pijlkruid.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Men kan er niet naast kijken want het ziet er echt uit als een pijl. Vandaar zijn naam. Ook de officiële naam: sagittaria sagittifolia verwijst naar de pijlvormige bladeren.
Het groeit op minerale grond, maar staat het liefst met zijn voeten in het water dat niet te snel mag stromen en dat zoet, kalkrijk en sulfaatarm is. t Is dus wel een kieskeurig plantje.
Door het gebruik van vele scheikundige producten is er nog weinig water dat aan die vereisten voldoet en vandaar de achteruitgang van het pijlkruid.
Ook houdt de plant niet van veel organisch materiaal in zijn buurt.
Het pijlkruid is meerjarig en eenhuizig en eenslachtig.
De bloemen groeien in een tros en zijn wit of paars, violet, purper of lila. Er zijn meer dan 20 meeldraden maar ook meer dan 20 stijlen die elk één stempel hebben. De vrucht is een nootje.
In de kathedraal van Reims is het pijlkruid in de muren gebeeldhouwd.
Het waarom is nog niet gekend.
